သံသယလမ္းေပၚက ၿမိဳ႕ျပတကၠစီ

|| ေဆာင္းျဖဴ ||

တကၠစီယာဥ္ေမာင္းက ကားေပၚတြင္ လိုက္ပါလာသည့္ ခရီးသည္ မိန္းကေလးငယ္ကို 'မဖြယ္မရာကား' ဖြင့္ျပသည့္ သတင္းကို ဖတ္ရေတာ့ မညိဳညိဳျမင့္ ေဒါသျဖစ္သြားသည္။ အနီးအနားတြင္ ထိုကားသမားရွိပါက စိတ္ရွိလက္ရွိ ထုေထာင္း႐ိုက္ႏွက္မိမည္ ထင္သည္။ မိခင္ႏွင့္အတူတူ လိုက္ပါလာသည့္ မိန္းကေလးငယ္ကိုပင္ ထိုသို႔ ေစာ္ကားေမာ္ကား ျပဳမူ၀ံ့သူလူမ်ိဳး၏ တကၠစီေပၚတြင္ အေဖာ္မပါ တစ္ကိုယ္တည္း ငွားစီးရသည့္ မိန္းကေလးတို႔ ဆိုလွ်င္ကား ပို၍စိုးရြံ႕စရာ ေကာင္းေပမည္ဟု မညိဳညိဳျမင့္ ေတြးေနမိသည္။

တစ္ဆက္တည္း လြန္ခ့ဲသည့္ တစ္ႏွစ္ခန္႔က မညိဳညိဳျမင့္သူငယ္ခ်င္း ႀကံဳခဲ့ရသည့္ ရင္ထိတ္ဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္ ကိုလည္း ျပန္လည္ သတိရမိသြားသည္။ မညိဳညိဳျမင့္ သူငယ္ခ်င္းက အစိုးရ႐ုံးဌာနတစ္ခုက စာေရးတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေကာင္းသည့္ မိန္းကေလးတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ထိုတစ္ေန႔က သူ႔သူငယ္ခ်င္းမွာ ႐ုံးဌာနခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ လုပ္ကိုင္ရသည့္ တာ၀န္တစ္ခုျဖင့္ တျခားၿမိဳ႕နယ္ရွိ ႐ုံးသို႔ တကၠစီငွားၿပီး သြားျဖစ္ခဲ့သည္။ တစ္ဖက္႐ုံးတြင္ ေဆာင္ရြက္ရသည့္ အလုပ္ကလည္း ခဏတစ္ျဖဳတ္မို႔ တကၠစီသမားကို ႐ုံးေရွ႕တြင္ေစာင့္ခိုင္းၿပီး အသြားအျပန္ ငွားမည္ဟု မွာထားခဲ့လိုက္သည္။

႐ုံးကိစၥၿပီး၍ ထိုတကၠစီကို စီးၿပီးျပန္လာစဥ္မွာ ဇာတ္လမ္းက စေတာ့သည္။ တကၠစီသမားက အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာ စကားစလာသည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ၏ အလုပ္ႏွင့္ မိသားစုဘ၀ကို စပ္စုလာသည္။ မညိဳညိဳျမင့္ သူငယ္ခ်င္းက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းႏွင့္ ႐ိုး႐ိုးဘြင္းဘြင္း စိတ္ရွိသူမို႔ တကၠစီသမားကို ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ စကားေတြ ျပန္ေျပာျဖစ္သည္။ သည္မွာတင္ သည္သေကာင့္သား၏ ဥာဏ္တစ္ထြာတစ္မိုက္က ဘယ္လို ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္ မသိ။ လမ္းတစ္ေနရာတြင္ ကားထိုးရပ္လိုက္ၿပီး -

"ညီမ အစ္ကိုနဲ႔ ခဏလိုက္ခဲ့ပါလား" တ့ဲ။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက ျဗဳန္းခနဲ နားမလည္။ တကၠစီသမား ဘာကို ရည္ရြယ္ ေျပာမွန္း သေဘာမေပါက္။ သို႔ႏွင့္ တကၠစီသမား ေမးထိုးညႊန္ျပသည့္ေနရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ 'အေအးခန္း တည္းခိုရိပ္သာ' တဲ့။ သူ တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ထိတ္လန္႔သြားသည္။ ေစာေစာက ကားသမားကို ျပန္ေျပာခဲ့သည့္ စကားေတြထဲမွာ တစ္ဖက္သားကို ျမွဴဆြယ္သည့္စကားေတြ၊ ညဳသည့္စကားေတြ တစ္လုံးမွမပါ။ သည္ကားသမား ႐ူးမ်ားေနသလားဟု ေတြးၿပီး ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔႐ုံးကို ျပန္လာသည့္ လမ္းေၾကာလည္း မဟုတ္။ လူကလည္း နည္းနည္းျပတ္ေနသည္။ စကားေျပာရင္း လိုက္ပါလာသည္မို႔ လမ္းေၾကာကို သတိမျပဳမိလိုက္။ ကားသမားကလည္း သူ႔ဘက္လွည့္ၿပီး တတြတ္တြတ္ေခၚေနသည္။ မညိဳညိဳျမင့္သူငယ္ခ်င္းခမ်ာ "ကြ်န္မ အဲဒီလိုအမ်ိဳးအစား မဟုတ္ဘူး" ဟု ဗလုံးဗေထြးေျပာၿပီး ကားေပၚက အတင္းဆင္းေျပးလာခဲ့ရသည္။ ေၾကာက္လန္႔စိတ္ျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို အကူအညီေတာင္းရန္လည္း သတိမရ၊ ကားနံပါတ္မွတ္ရန္လည္း စိတ္မွာမေပၚဘဲ ထိုတကၠစီ၊ ထိုလူႏွင့္ ေ၀းလွ်င္ၿပီးေရာ အေတြးျဖင့္ အေျပးတစ္ပိုင္း ထြက္လာခဲ့မိသည္။

သူ႔မွာ ေခြ်းစီးေတြထြက္၊ တစ္ကိုယ္လုံးတုန္တုန္ရီရီျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္တကၠစီကိုလည္း မငွားရဲေတာ့။ ေတြ႕သည့္လူကို လမ္းေၾကာင္းေမးျမန္းၿပီး ဘတ္စ္ကား အဆင့္ဆင့္စီးကာ ႐ုံးသို႔ျပန္လာခဲ့ရသည္။

သည့္ေနာက္ပိုင္း ကိစၥဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးႀကီး အုပ္စုမေတာင့္လွ်င္ တကၠစီငွားမစီးရဲေတာ့။ သြားစရာ လာစရာရွိလွ်င္ အမ်ားတကာလို ဘတ္စ္ကားကို တိုးႀကိတ္ၿပီး စီးရသည္။ စပယ္ယာ၏ အဆူအေဟာက္ကို က်ိတ္ခံရသည္။ အခြင့္အေရးသမားမ်ား ႏွင့္ ခါးပိုက္ႏႈိက္တို႔၏ရန္ကို သတိႏွင့္ေရွာင္ရသည္။ ေျပာရလွ်င္ မညိဳညိဳျမင့္ သူငယ္ခ်င္း တကၠစီ အလာ့ဂ်စ္ျဖစ္သြားသည္။ ကားတိုက္ခံရသူ ကားျမင္လွ်င္ ထိတ္လန္႔သလို သူလည္း တကၠစီျမင္လွ်င္ အလိုလိုေၾကာက္ေခြ်းျပန္လာတတ္သည္။

သည္လိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ၊ သည့္ထက္ဆိုးသည့္ အျဖစ္မ်ိဳးေတြ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ ႀကံဳေနၾကရၿပီလဲဟု မညိဳညိဳျမင့္ ေတြးပူေနမိသည္။ ၿမိဳ႕ျပေနသူမ်ား လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ျမန္ဆန္စြာ သြားလာေရးအတြက္ တကၠစီက မရွိမျဖစ္ အရာတစ္ခုဟုလည္း သူနားလည္ထားသည္။ မညိဳညိဳျမင့္တို႔ ရန္ကုန္မွာ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ခန္႔က ဂ်ပန္လုပ္ သုံးဘီးယာဥ္ ကေလးမ်ားျဖင့္ တကၠစီေျပးဆဲြျခင္း စတင္ခဲ့သည္ဟု စာထဲမွာ ဖတ္ဖူးသည္။ အဲသည္ သုံးဘီးေတြ ၿမိဳ႕ျပအဂၤါႏွင့္ မကိုက္ညီေတာ့ နယ္ဘက္ေတြ ေရာက္သြားသည္။ မညိဳညိဳျမင့္ကေတာ့ သုံးဘီးေခတ္ကိုမမီလိုက္။ ပဲခူးဘုရားဖူးသြားတုန္းက တစ္ႀကိမ္စီးဖူးသည္။ သုံးဘီးေခတ္အလြန္၊ မညိဳညိဳျမင့္ ကေလး အရြယ္မွာေတာ့ B 600၊ B 350 ေလးဘီးကားေတြ ေပၚလာျပန္သည္။ ဘ၀သ႐ုပ္ေဖာ္ စာေရးဆရာႀကီး ေမာင္သာရလည္း ေလးဘီးေမာင္းသမားဘ၀ကိုရခ်င္၍ ကိုယ္တိုင္ေလးဘီးေမာင္းၿပီး ဘ၀သ႐ုပ္ေဖာ္ ၀တၳဳရွည္ႀကီးတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့သည္ဟု စာဖတ္၀ါသနာ ပါသူ မညိဳညိဳျမင့္ ဖခင္က ေျပာျပဖူးသည္။

သုံးဘီး၊ ေလးဘီးကားေလးမ်ားအလြန္ ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ေမာ္ဒယ္ျမင့္ေသာ၊ ပုံစံမ်ိဳးစုံ အမ်ိဳးအစားမ်ိဳးစုံေသာ တကၠစီကားေတြ ေနရာယူလာၾကသည္။ ကားေဈးေတြလည္း အတန္အသင့္က်ၿပီး ရန္ကုန္မွာ တကၠစီေတြႏွင့္ က်ပ္ေတာက္လာသည္။ စီးတီးတကၠစီအျဖစ္ မွတ္ပုံတင္ၿပီး ေျပးဆဲြေနသည့္အေရအတြက္ပင္ ၂၀၁၆ ဧၿပီလအထိ ၆၃,၀၀၀ ခန္႔ရွိသြားၿပီဟု သတင္းတစ္ခုက ဆိုသည္။ သည့္ျပင္ မွတ္ပုံမတင္ထားသည့္ တကၠစီေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒး။ ထို႔ေၾကာင့္ အျပင္ထြက္လိုက္သည္ႏွင့္ ဘယ္ၾကည့္ၾကည့္ တကၠစီက လက္ညိွဳးထိုးမလဲြ။ ၀မ္းေရးအတြက္ တကၠစီ ေမာင္းသူေတြ မ်ားျပားလာသည္။

တစ္ဆက္တည္း တကၠစီႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေထြေထြေသာ မႈခင္းေတြ ေပၚေပါက္လာသည္။ မညိဳညိဳျမင့္ ငယ္စဥ္က အိမ္နားက အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္၏ကားကို ခရီးသည္အသြင္ ဟန္ေဆာင္လာသည့္ လူႏွစ္ဦးက ညအခ်ိန္ လူျပတ္သည့္ ေနရာသို႔ငွားသြားၿပီး လူကို ဓားႏွင့္ထိုးကာ ကားေရာ ေငြေရာ လုယူသြားခဲ့သည္။ က်ဴးလြန္သူေတြကို ကားႏွင့္တကြ ျပန္ဖမ္းမိ ေသာ္လည္း ထိုအစ္ကိုႀကီးမွာေတာ့ ဒဏ္ရာကို အေတာ္ ေဆးကုလိုက္ရသည္။

ထိုသို႔ ခရီးသည္ေယာင္ေဆာင္ကာ လုယက္မႈေတြ မ်ားလာေတာ့ ကားသမားေတြမွာ သတိႏွင့္ ေမာင္း ၾကရသည္။ ညပိုင္းေမာင္းသူေတြမွာလည္း အေဖာ္တစ္ဦးေခၚၿပီး ေမာင္းလာၾကသည္။ ခရီးေ၀းၿပီး လူျပတ္သည့္ ေနရာေတြဆို သိပ္မလိုက္ရဲၾကေတာ့။ ကားလာငွားသူေတြ၏ အေနအထားကို အကဲခတ္ၿပီး လိုက္သင့္/မသင့္ ခ်င့္ခ်ိန္ရသည္။

ယခုေတာ့ ထိုအေနအထားႏွင့္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္လာသည္။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြေနၾကသည့္ တကၠစီေလာကထဲ အေရာင္ဆိုးသူေတြ တျဖည္းျဖည္းစိမ့္၀င္လာသည္။ ကားေမာင္းသူက ခရီးသည္ကို ေၾကာက္ရသည့္ အေနအထားမွ ခရီးသည္က ကားေမာင္းသူကို သံသယျပန္ျဖစ္ရသည့္ အေနအထားသို႔ ေရာက္လာသည္။ ခရီးသည္ေတြကို လူျပတ္သည့္ေနရာေခၚသြားၿပီး ဓားေထာက္ ၿခိမ္းေျခာက္ကာ လုယက္သည့္ သတင္းေတြ၊ ခရီးသည္ပစၥည္းေတြယူၿပီး ကားေမာင္းေျပးသည့္ သတင္းေတြကို ဟိုမွာသည္မွာ ၾကားလာရသည္။
ကားေပၚတြင္ ေရွ႕နားဆင္းမည့္ ခရီးသည္ဟန္ေဆာင္ကာ၊ ကားေနာက္ခန္းတြင္ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးလိုက္ကာ ယာဥ္ေမာင္းႏွင့္ ပူးေပါင္းက်ဴးလြန္မႈေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ျဖစ္လာသည္။ တေလာကပင္ ခရီးသည္ဟန္ေဆာင္ ထားသူတစ္ဦးႏွင့္ တကၠစီသမားတို႔က ဘဏ္မွေငြထုတ္လာသည့္ အဘြားအိုတစ္ဦးကို မူးေမ့သတိလစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး ေရႊထည္ပစၥည္းႏွင့္ ေငြမ်ားကို ယူေဆာင္သြားခဲ့ၾကသည္။

တခ်ိဳ႕ေသာ တကၠစီသမားကေတာ့ ခါးပိုက္ႏႈိက္ေတြႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ထိုသူတို႔လိုက္ပါသြားသည့္ ဘတ္စ္ကားေနာက္ လိုက္ေမာင္းေနတတ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဘတ္စ္ကားစီး ခရီးသည္ထံမွ ပစၥည္း/ေငြေၾကး ႏႈိက္ၿပီးဆင္းလာသည့္ ခါးပိုက္ႏႈိက္ေတြကို တင္ေဆာင္ကာ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္း ေမာင္းပို႔သည့္ အလုပ္ကိုလုပ္ေပးတတ္သည္။

ထိုသို႔ တကၠစီသမားအသြင္ေဆာင္ကာ လစ္လွ်င္လစ္သလို မေကာင္းမႈဒုစ႐ိုက္ ျပဳလုပ္ၾကသူေတြအျပင္ ခရီးသည္ မိန္းမပ်ိဳမ်ားကို ထိကပါးရိကပါး ေျပာဆိုသူေတြ၊ အျပဳအမူျဖင့္ မေတာ္တေရာ္ လုပ္ျပသူေတြ၊ သားသမီးခ်င္း ႏွမခ်င္း မစာနာဘဲ အျပာကားကို မသိမသာဖြင့္ျပသူေတြ အစရွိသည့္ စုန္းျပဴး တကၠစီသမားေတြ ေပၚေပါက္လာသည္။

အက်ိဳးဆက္ကား ႐ိုး႐ိုးသားသား လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကသည့္ ကားသမားေတြအေပၚ ခရီးသည္ေတြက ယုန္ထင္ေၾကာင္ထင္ ျဖစ္လာသည္။ ကားငွားခ်င္လွ်င္ပင္ တကၠစီေတြ႕တိုင္း လက္မတားရဲေတာ့။ ကားေပၚ လူပိုပါလာလွ်င္ မလိုက္ရဲေတာ့။

"တကၠစီေတြက အရမ္းမ်ားလာၿပီ သမီးေရ။ အရင္တုန္းကလို ေမာင္းမေကာင္းေတာ့ဘူး။ တစ္ခါတစ္ခါ အုံနာခရေအာင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ရွာယူရတယ္။ ဒီၾကားထဲ ခရီးသည္ ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ဒုစ႐ိုက္ သမားေတြက တစ္မ်ိဳး၊ တကၠစီသမား ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ေကာင္ေတြကလည္း တေမွာင့္နဲ႔ တို႔ေလာက က ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ ေကာင္းလာပါၿပီ။ ဦးေလးကားဆိုရင္ တားၿပီးကာမွ ေဈးစကားေတာင္ မေျပာရေသးဘူး မလိုက္ေတာ့ဘူး၊ မလိုက္ေတာ့ဘူးနဲ႔ အသားလြတ္ႀကီး ျငင္းလႊတ္တာေတာင္ ႀကံဳဖူးတယ္"

မညိဳညိဳျမင့္ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္သည့္ ဦးေလးတစ္ေယာက္က သည္လိုဖြင့္ဟဖူးသည္။ ဦးေလး၏ အျပင္ပန္း ႐ုပ္ရည္ကလည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္ရင့္ရင့္မို႔ ကားငွားသူေတြက သံသယ၀င္ၿပီး စိုးရိမ္ၾကဟန္ရွိသည္။ မ႐ိုးသားသူေတြ၏ လုပ္ရပ္က ႐ိုးရိုးသားသား ရွာေဖြစားေသာက္ ၾကသူေတြထံ လာၿပီး သက္ေရာက္သည့္ အတြက္ မညိဳညိဳျမင့္စိတ္ထဲ မေကာင္း။

သမၼာအာဇီ၀က်က် လုပ္ကိုင္ေနၾကသည့္ လုပ္ငန္းတစ္ခု အမည္းစက္ စြန္းထင္းလာသည္ကို သူ႔အေနျဖင့္ မႏွစ္ၿမိဳ႕။ မိသားစု၀မ္းေရးအတြက္ လမ္းေပၚမွာ တစ္ေနကုန္ ေမာင္းႏွင္ရွာေဖြေနၾကရသည့္ မွန္မွန္ကန္ကန္ တကၠစီသမားေတြကိုလည္း ေဘးအႏ ၱရယ္ ကင္းေစခ်င္သည္။ ထို႔အတူ မညိဳညိဳျမင့္တို႔လို ကားစီးခရီးသည္ေတြ ဘက္ကလည္း ကိုယ္ငွားစီးသည့္ကားကို စိတ္ေအးလက္ေအး၊ အႏ ၱရာယ္ကင္းကင္း စီးလိုလွသည္။ အထူးသျဖင့္ သူတို႔လို မိန္းကေလးေတြအတြက္ စိတ္လုံၿခံဳမႈ အျပည့္အ၀ ေပးေသာ တကၠစီမ်ိဳးေတြ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ေနရာ ျဖစ္ျဖစ္ ရွိေစခ်င္သည္။

ယခုအေနအထားမွာေတာ့ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ သံသယ အေနအထားမွာရွိေနၾကဆဲ။

တကၠစီႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ကာတြန္းတစ္ခုကို မညိဳညိဳျမင့္ဖတ္ဖူးသည္။ ကာတြန္းထဲမွာ လူတစ္ဦးက တကၠစီတစ္စီးကို ငွားေနသည္။ တကၠစီသမားက ကားငွားမည့္သူကိုၾကည့္ၿပီး ခရီးသည္ အမွန္အကန္ ျဖစ္ပါေစဟု ေတြးေနသလို၊ ခရီးသည္ကလည္း ကားေမာင္းသူကိုၾကည့္ကာ တကၠစီသမားအစစ္ ျဖစ္ပါေစဟု ေတြးေနသည္။

မညိဳညိဳျမင့္ကေတာ့ ထိုသံသယမ်ား လြန္ေျမာက္ေသာ ကာလတစ္ခုကို တကယ္ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါသည္။

ေဆာင္းျဖဴ
- ၂၀၁၆ ေမ ၁၀ -
Photo - Saung Phyu
The Ladies News
https://www.facebook.com/News.TheLadies