ေက်ာင္းသား၊ ကေလးေတြကို ဖုန္း၀ယ္ေပးမွ လူရာ၀င္မွာတဲ့လား

တေန႔မွာ ေက်ာင္းသားမိဘတဦးက ကြ်န္ေတာ့္ကို လမ္းၾကံဳႏႈတ္ဆက္ရင္း ေျပာပါတယ္။ ဆရာ့တပည့္ကို အခုထက္ ပိုေတာ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးပါ။ ဆရာ့ကိုလည္း အပ္ပါတယ္တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္က ေတာ္ခ်င္တာ ခဏ ထား၊ အခုတတ္သိေနတဲ့ အရိွန္ေလးေလ်ာ့မသြားေအာင္ ကေလးကို၀ယ္ေပးထားတဲ့ဖုန္းကို ျပန္သိမ္း ထားလိုက္ပါ။ သိမ္းဖို့ကိုခက္ေနရင္ေတာင္မွ ကေလးဖုန္းအသံုးျပဳေနတာကိုေလွ်ာ့ဖို႔ ေျပာခ်လိုက္ရေတာ့တယ္။ မိဘေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး မ်က္ႏွာပ်က္သြားၾကတယ္။ မတတ္နိုင္ဘူးေလ။ ကိုယ္ကဆရာဆိုေတာ့ ဆိုေရးရိွက ဆိုရမည္ေပါ့။ လက္ခံတာ၊ လက္မခံတာက သူတို႔အပိုင္း၊ ေျပာရမွာက ကိုယ့္အပိုင္းလို႔ကို ခံယူထားမိတယ္။

ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားမိဘတိုင္းလိုလိုပင္ ကေလးေတြကို ခ်စ္ျပတဲ့ေနရာမွာ လိုအပ္တာထက္ပိုမိုျပီး အလိုလိုက္ေနၾကသလို ျဖစ္ေနၾကတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။ အမ်ားစုက ကိုယ့္ကေလးကို ဖုန္း၀ယ္ေပး လိုက္တာနဲ႔တင္ လူရာ၀င္သြားမယ္၊ ေခတ္မီသြားမယ္လို႔ထင္ေနၾကတာေၾကာင့္ေပါ့။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဖုန္းဆိုတာ ေခတ္ေပၚအသံုးအေဆာင္တမ်ဳိးပါ။ ၾကြားစရာလို႔ မယူဆၾကဘဲ ေလ်ာ္ကန္စြာအက်ဳိးရိွေအာင္ အသံုးခ်တတ္ၾကမယ္ဆိုရင္ အင္မတန္အက်ဳိးမ်ားတာပါ။ တခ်ဳိ႕က်ျပန္ေတာ့ ဆင္ေျခေပးတတ္ၾကပါေသးတယ္။ အေရးရယ္ အေၾကာင္းရယ္ဆိုရင္ ကေလးနဲ႔လြယ္လင့္တကူအဆက္အသြယ္ရေအာင္လို႔ပါတဲ့။ အိမ္ကေန ေက်ာင္းကိုကားစီးသြားရမယ္ဆိုရင္ သံုးမွတ္တိုင္၊ ေလးမွတ္တိုင္သာသာေလာက္ သြားရတာေလ။ တခါတေလ က်ရင္ ေက်ာင္းသားေတြထက္ကို မိဘေတြက မလိုအပ္တာကို ပိုအကဲသန္ေနၾကတယ္လို႔ေတာင္ ကြ်န္ေတာ္ ထင္မိပါတယ္။

ၾကာေတာ့ ၾကာခဲ့ပါျပီ။ အတန္းငယ္ငယ္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးလာခဲ့တဲ့ တပည့္ေလး တေယာက္ရိွခဲ့ဖူးတယ္။ အင္မတန္ထက္ျမက္ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းမွာဆို အၿမဲလိုလိုအဆင့္(၁)ကေန (၅) ေအာက္ ကို မဆင္းတဲ့ကေလးပါ။ ကေလးက အဂၤလိပ္စာမွာဆိုရင္လည္း Essential Grammar in Use (အနီေရာင္စာအုပ္ကို) ၈ တန္းေလာက္ကတည္းက အျပတ္ေလ့က်င့္ထားတာပါ။ ၉ တန္းကို ေရာက္တဲ့အခါမွာ မိဘေတြက ကေလးကို ဖုန္းတလံုး ၀ယ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေကာင္းတယ္မဟုတ္လားလို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမးေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာသာခဲ့ဘူး။ ကိုယ္ကလည္း ဖုန္းေလးတလံုးေတာင္မွ ၀ယ္ၿပီးေတာ့ မကိုင္နိုင္ေသးတဲ့အခိ်န္ ဆိုေတာ့ မ၀ယ္ေပးနဲ႔ဦးလို႔ေျပာရင္ မနာလိုလို႔ေျပာတာပဲဆိုျပီး တလဲြအထင္ခံရမွာလည္း စိုးတာေပါ့။ ကေလးက အားရင္ ဖုန္းနဲ႔ဂိမ္းကို စတင္ကစားေနပါျပီ။ ကိုးတန္းစာေမးပဲြျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ရံဖန္ရံခါမွာ ဂိမ္းဆိုင္ကိုေတာင္ သြားတတ္ေနပါၿပီ။ အဲဒီအခိ်န္တုန္းက Dota ဆိုတဲ့ ဂိမ္းေခတ္စားစျပုတဲ့အခိ်န္ေလ။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကေလးဟာ မ်က္မွန္ကိုစတပ္ခဲ့ရတယ္။ ဆံုးရံႈးမႈလို႔ ကြ်န္ေတာ္ျမင္မိတာကေတာ့ ကေလးဟာ ဆယ္တန္းကို ရိုးရိုးနဲ႔ပဲေအာင္ခဲ့ရရွာတယ္။ အခု အခိ်န္ထိကို ဂိမ္း(Dota)ကို ခံုမင္ေနတုန္းျဖစ္သြားတာပါ။ ကေလး Level ျမင့္သြားတာကေတာ့ မ်က္မွန္ပါ၀ါ တိုးသြားတာပါပဲ။ ဖုန္းကေနတဆင့္ ဂိမ္းေဆာ့တတ္သြားတဲ့ေက်ာင္းသားကို မသြန္သင္ႏိုင္ခဲ့တာကိုလည္း အျပစ္မကင္းသလိုေတာင္ ကြ်န္ေတာ္ခံစားခဲ့ရပါတယ္။

ယေန႔ေခတ္ ေက်ာင္းသားေလးေတြက်ျပန္ေတာ့ တဆင့္ထပ္တိုးပိုဆိုးလာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အရင္က အၿမဲလိုလို တက္ၾကြေနတဲ့ ေက်ာင္းသားဟာ မႈန္ကုပ္ကုပ္ျဖစ္လာတယ္။ စိတ္လည္း အလြယ္တကူတိုလာ တတ္ၾကပါတယ္။ ဖုန္းလက္၀ယ္ရတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း မက္ေဆ့ေတြပို႔ၾကနဲ႔၊ တခ်ဳိ႕မ်ားဆိုရင္ စာသင္ ခိ်န္ေတာင္ မက္ေဆ့၀င္လာတဲ့အသံေတြ ၾကားေနရေရာေလ။ အတန္း တခိ်န္ဆင္းလို႔ ေနာက္ဆရာတေယာက္ မ၀င္ေသးရင္ ဖုန္းကို ကလိေနၾကေတာ့တာပါ။ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးတယ္ဆိုတဲ့ကေလးေတြ ဘ၀မွာ ေစာေစာစီး စီးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်သြားတာေတြကိုျမင္ေနရ၊ ၾကားေနရျပန္ေတာ့ အလိုလိုႏွေျမာေနမိပါတယ္။

အဆိုးရြားဆံုးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ျမင္မိတာကေတာ့ ဖုန္းနဲ႔ဂိမ္းေဆာ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳရင့္လာတဲ့အခါမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ COC (Clash of Clans) ကို ေဆာ့တဲ့အဆင့္ကို ေရာက္လာၾကေတာ့တာပါပဲ။ Internet ဖြင့္ၿပီးေဆာ့ရတဲ့ စစ္တိုက္ဂိမ္းတမ်ဳိးပါ။ တဖက္နဲ႔တဖက္ အုပ္စုဖဲြ႕ၿပီး တိုက္ၾကတာကို Clan တိုက္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ေဆာ့ေနၾကတာကို ျမင္ေနရ၊ ၾကားေနရျပန္ေတာ့ လူ႔စြမ္းအားေတြ ျဖဳန္းတီးေနၾကသလို စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာလည္း COC ၊ လမ္းထိပ္က အုတ္ခံုေတြမွာလည္း COC ၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးၾကည့္တဲ့အခါ ေက်ာင္းမွာ လက္ေတြ႕ပိုင္း (Practical) ၀င္ရတဲ့ အခိ်န္ဆိုရင္ အရမ္းကိုသရုပ္ပ်က္ၾကတယ္တဲ့။ ဖုန္းအားသြင္းဖို႔ မီးပလပ္ေပါက္ကိုေတာင္မွ အလုအယက္ ေနရာဦးေနၾကတယ္တဲ့ေလ။ စာကို စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ သင္ယူၾကရမွာထက္ ၀တ္ေက်တန္းေက်ဆိုရံုေလး သေဘာထားၾကျပီး လက္ေတြ႕ခန္းရဲ႕အေနာက္ဘက္မွာ မိန္းကေလးေတြကပါ ေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းၾကၿပီးေတာ့ Clan တိုက္ေနၾကသတဲ့ေလ။ ပညာသင္ယူဖို႔သြားတဲ့ေက်ာင္းကို ဖုန္းအားသြင္း ႀကိဳးယူသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြပမာဏကိုၾကည့္ရင္ COC ကို ေတာ္ေတာ္စဲြလမ္းေနၾကတယ္လို႔ဆိုရင္ လြန္မည္မထင္ပါ။ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူ တခ်ဳိ႕ဆိုပါလွ်င္ COC ကို ေဆာ့ရာမွာ ခံုမင္လြန္းၾကရွာသည္ထင့္။ ညဘက္ အိပ္ေရးပ်က္ခံေဆာ့၊ ေနာက္တေန႔အလုပ္မွာ လန္းဆန္းမႈမရိွေတာ့။ လုပ္ငန္းခြင္မွာလည္း လစ္ရင္ လစ္သလို ဂိမ္းကိုေဆာ့ၾကရင္း အလုပ္တြင္အဆင္မေျပၾကေတာ့ဘဲ ေနာက္ဆံုးတြင္ အလုပ္ပါျပဳတ္သည္အထိ ျဖစ္ၾကရသည္တဲ့။ တခ်ဳိ႕ဆို မ်က္မွန္မတပ္သင့္ဘဲနဲ႔ မ်က္မွန္တပ္ၾကရေတာ့တဲ့အထိ။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ စစ္ေရး အျမင္ရိွေအာင္ ေဆာ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုၾကျပန္ေသးတယ္။

၅ တန္း၊ ၆ တန္း ေက်ာင္းသားေလးေတြေတာင္မွ စာသင္ခိ်န္နားလို႔ အခ်င္းခ်င္းစကားေျပာၾကတဲ့အခါ COC ကိုပဲ အပ္ေၾကာင္းထပ္ကာ ေျပာဆိုေနၾကေတာ့တယ္။ စဲြစဲြလမ္းလမ္း ေဆာ့ေနၾကတဲ့အဆင့္ဟာ အလြယ္ တကူရပ္လို႔ကို မရနိုင္ေတာ့တဲ့အထိပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ကေလးေတြဆိုရင္ အိမ္အလုပ္ေတြကိုေတာင္မွ မယ္မယ္ရရ ၀ိုင္းကူမလုပ္ခ်င္ၾကေတာ့တာပါ။ ခဏေနရင္ ဖုန္းနဲ႔အင္တာနက္ကေလး ဖြင့္လိုက္၊ ကစားတဲ့အခါမွာ အေထာက္ အကူရမယ့္ Gem ဆိုတာမ်ဳိး ရမလားၾကည့္လိုက္နဲ႔အခိ်န္ ေကာင္းေတြကို ျဖဳန္းတီးေနၾကတာပါ။ COC account ကို ျပန္ေရာင္းစားလို႔ရတယ္လို႔ ေျပာေနၾကတဲ့သူေတြကိုေတာ့ အေလးအနက္ထားၿပီးေတြးဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာ လိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ျပန္ေရာင္းစားရင္ရမယ့္ ေငြဟာ Internet သံုးလို႔ ကုန္မယ့္ေငြထက္သာေနရင္ေတာင္မွ ကုန္ဆံုးသြားမယ့္ အခိ်န္ေတြ၊ ဘ၀အတြက္ ၾကိဳးစားရမယ့္အခိ်န္ေတြဟာ တက္သစ္စလူငယ္ ေလးေတြအတြက္ ျပန္မရနိုင္ေတာ့တဲ့ အႀကီးမားဆံုးဆံုးရံႈးမႈပါပဲ။ နီးစပ္ရာ တပည့္ေလးေတြကိုေတာ့ 'ဂိမ္းေဆာ့ရင္းနဲ႔ဘ၀ပါတိမ္းျပီး တကယ္ပဲ ဂိမ္းသြားလိမ့္မယ္။ Clan တိုက္ရင္းနဲ႔ ဘ၀မွာဆုတ္ယုတ္မႈေတြနဲ႔အတူ ကာလနာတိုက္သြားလိမ့္ မယ္'ဆိုတာကိုေတာ့ ေတြ႕တိုင္း၊ ၾကံဳတိုင္းမွာၾကိဳက္ ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္က ေျပာေနဦးမွာပါ။ တခ်ဳိ႕က COK (Clash of King), တခ်ဳိ႕ကေတာ့ Virtual Villagers အစရိွတဲ့ ဂိမ္းေတြကို ေဆာ့ေနၾကရင္းနဲ႔ အခိ်န္ျဖဳန္းပဲြေတာ္ကို တက္တက္ၾကြၾကြ ဆင္ႏဲႊေနၾကပါေတာ့တယ္။ တခ်ဳိ႕အိမ္ေတြမွာေတာ့ မိဘနဲ႔သားသမီး အျပိဳင္အဆိုင္ ဂိမ္းေဆာ့ေနၾကတာမ်ဳိးလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဖုန္းနဲ႔ Facebook တို႔ Viber တို႔ကို အလြန္အမင္းသံုး တတ္ၾကပါတယ္။

မိမိသိထားတာေလးေတြကို Share လုပ္ၾကတာမ်ဳိး၊ သတင္းထူးေလးေတြကို အခ်င္းခ်င္းျဖန္႔ေ၀တာမ်ဳိးအေနနဲ႔ သံုးၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အလြန္ပင္ အက်ဳိးရိွပါတယ္။ မသံုးရရင္ မေနႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိမိဟာ စက္ရဲ႕ကြ်န္၊ Facebook ကြ်န္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနၿပီဆိုတာကိုေတာ့ သတိကပ္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ဖုန္းနဲ႔ Online ကို အက်ဳိးမဲ့တလဲြသံုးေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သံုးေနရင္းနဲ႔ ဘ၀ပါတံုးသြားႏိုင္တယ္။ ပ်က္စီးေနတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္မဆိုလိုပါ။ ႀကိဳးစားရမယ့္ တက္သစ္စအရြယ္မွာ Online အသံုးမ်ားရင္းကေန မရည္ရြယ္ဘဲ အိမ္ေထာင္ေစာေစာက်တတ္ၿပီး ဘ၀မွာျဖစ္ခ်င္သလို မျဖစ္ၾကေတာ့မွာကို ဆိုလိုတာပါ။ ဘ၀အတြက္ ရည္မွန္း ခ်က္ႀကီးမားတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ သတိထားေရွာင္ရွားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ မိဘေတြအေနနဲ႔ကလည္း မိမိရဲ႕ကေလး ဖုန္းကို အလြန္အမင္းသံုးေနျပီးမသံုးရရင္ မေနႏိုင္ေတာ့အဆင့္ကိုေရာက္၊ မေရာက္ကိုေတာ့ အကဲခတ္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါတယ္။ အလြန္အမင္းဖုန္းသံုးစဲြေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဖုန္းသံုးတာကို ေလ်ာ့ပါးေအာင္ နည္းလမ္းရွာေဖြရပါ မယ္။ ဥပမာ Phone bill ကို အလြန္အမင္းျဖည့္ေပးျခင္းကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးရပါမည္။ ေနာက္ထပ္နည္းလမ္းတခုမွာ ညခုနစ္နာရီထိုးပါက အိမ္ရိွစင္ျမင့္ တခုေပၚမွာ ဖုန္းကိုတင္ထားခိုင္းတဲ့ နည္းလမ္းမ်ဳိးပါ။ ဖုန္းသံုးစဲြတာကို ေလ်ာ့ပါးေအာင္ လုပ္ႏိုင္လာပါလွ်င္ မိမိကေလး ညအခိ်န္လြန္ Online သံုးစဲြတာ၊ COC ကစားတာကို ထိန္းခ်ဳပ္လာႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ေက်ာင္းသားသည္လည္း ယခင္ကထက္ အိပ္ခိ်န္ပိုမိုရရိွၿပီး ေနာက္တေန႔တြင္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားကို လန္းဆန္းတက္ၾကြစြာျဖင့္ သင္ယူဆည္းပူးျခင္းအလုပ္ကို စဲြစဲြျမဲျမဲ လုပ္နိုင္လာပါလိမ့္မည္။ စိတ္ႏွင့္ကိုယ္ ျပန္လည္ကပ္နိုင္လာပါေတာ့မည္။

ကြ်န္ေတာ္ လက္ရိွ စာသင္ေနရေသာ အိမ္တအိမ္မွာေတာ့ ကေလးကို အမွတ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ေအာင္ေစခ်င္သည္။ အၾကံဥာဏ္ေပးရန္ မိဘမ်ားက ဆိုလာပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ေက်ာင္းသားကို ဂုဏ္ထူးထြက္ေစခ်င္ပါက ဖုန္းေျပာင္းၿပီး သံုးစဲြတာကို ေလွ်ာ့ခိုင္းေစခ်င္သည္ဟု အရဲကိုးကာ ေျပာလိုက္ရေတာ့သည္။ ေျပာျပီး ေနာက္ေန႔မွစကာ မိဘမ်ားက ေက်ာင္းသားကို ခလုတ္နိွပ္ဖုန္း (Keypad) ကို ေျပာင္းလဲသံုးခိုင္းလိုက္ပါသည္။ ကေလးမွာ သံုးရက္၊ ေလးရက္ေလာက္အထိ ေဆာ့ေနၾကအခိ်န္ေတြမွာ စိတ္ထဲတြင္ ကလိကလိႏွင့္ ေတာ္ေတာ့္ကို ေနရခက္ပါသည္တဲ့။ ေနာက္ပိုင္း မေဆာ့ဘဲေနတာ ေနသားတက်ျဖစ္လာေတာ့မွ စာလုပ္ရာတြင္ ေတာ္ေတာ္တြင္ က်ယ္လာပါသည္တဲ့ေလ။ ထူးထူးျခားျခား ၀မ္းေျမာက္စြာ ခံစားမိပါသည္။ ယင္းမိဘမ်ားကဲ့သို႔ ပင္ မိဘတိုင္းကို ျဖစ္သင့္သည္ကို အေလးထားကာ ေက်ာင္းသားေရွ႕ေရးကို အတည့္ေတြးျမင္တတ္ေစခ်င္ ပါသည္။ ဂိမ္းအလြန္ကစားတတ္ေသာ ေက်ာင္းသားတဦးအိမ္ကို မၾကာေသးမီကပင္ လမ္းၾကံဳ၀င္လည္မိပါေသး တယ္။ ကေလးကဆယ္တန္းေအာင္ထားျပီးေတာ့ အျပင္ေက်ာင္းတခုမွာ တက္ေနတာပါ။ မိဘမ်ားကေတာ့ အိမ္ အေပၚထပ္မွာ သားေလးစာလုပ္ေနပါသည္တဲ့။ အိမ္ေပၚကိုတက္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါမွာ ဆရာ့ကိုျမင္တဲ့ ကေလးဟာ မ်က္စိမ်က္နွာကို ပ်က္ေနပါေလ ေရာ။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ သူ့ရဲ့ကြန္ပူ်တာကို သြားၾကည့္မိေတာ့မွ (Dota) ခုတ္လက္စျဖစ္ေနေလရဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္က ကေလးကို 'မင္းငယ္ငယ္ေလးထဲက ေဆာ့လာခဲ့တဲ့ ဂိမ္းကို ခုထိေတာင္ မရိုးႏိုင္ဘဲ ေဆာ့တတ္တုန္းေနာ္'လို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္။ ကေလးက 'ဆရာလည္း ငယ္ငယ္ကတည္း က စားခဲ့တဲ့ထမင္းကို ခုထိမရိုးႏိုင္ေအာင္ စားေနတုန္းပဲ'ေလတဲ့။ အရင္က စာအလြန္ေတာ္ခဲ့တဲ့ ကေလးဟာ ထမင္းစားတာတို႔၊ အိပ္စက္တာတို႔ဆိုတာ ဇီ၀လိုအပ္ခ်က္ (biological need) ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုေတာင္ မသံုးသပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အျဖစ္ရဲ႕ တရားခံဟာ ဂိမ္းေၾကာင့္လို႔ပဲဟု ကြ်န္ေတာ္ယူဆလိုက္မိပါေတာ့တယ္။

အျခားေသာ၊ အျခားေသာ ေက်ာင္းသားမိဘတိုင္းကိုလည္း မိမိတို႔ရင္ေသြး ေက်ာင္းသားငယ္ေလးမ်ားကို စည္းကမ္းတက်ျဖစ္ေသာ၊ နည္းလမ္းမွန္ကန္စြာျဖစ္ေသာ၊ တည့္မတ္ေလ်ာ္ကန္ေသာ အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္ ရည္ကာ ေကာင္းမြန္စြာ နည္းေပးလမ္းျပကာ လမ္းဖြင့္ေပးႏိုင္ၾကေသာ စေသာ စေသာ 'ေသာ'ေပါင္းမ်ားစြာကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္ၾကေသာ မိဘမ်ား ျဖစ္ၾကေစလိုေၾကာင္းကို 'လက္ဦးဆရာ၊ မည္ထိုက္စြာသား ပုဗၺာစရိယ၊ မိနွင့္ဘ'ဟူေသာစကားျဖင့္သာ ဤေဆာင္းပါးကို အဆံုးသတ္လိုက္ရပါေတာ့သည္။

ဖိုးထက္ေဖ
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)
https://www.facebook.com/NewsWatchJournal