ျမန္မာ့နိုင္ငံေရး အနာဂတ္နဲ႔ ဒုတိယ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ [သရ၀ဏ္ (ျပည္) ]

၁၉၄၅၊ မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႔ နံနက္ ၈ နာရီ။ စစ္၀န္ၾကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေဘာင္ဒရီလမ္း (ယခု ဓမၼေစတီလမ္း) ႏွင့္ ဦး၀ိစာရလမ္း ေထာင့္ရိွ ေဂါ့ဖ္ကစားကြင္း(ယခုေတာ္လွန္ေရးပန္းျခံ)အတြင္းတြင္ သမိုင္း တြင္မည့္ ေအာက္ပါမိန္႔ခြန္းကိုေျပာခဲ့သည္။
''ရဲေဘာ္တို႔၊ အက်ယ္ခ်ဲ႕ျပီး ရွည္ရွည္မေျပာခ်င္ဘူး။ အခုစစ္ေျမ ျပင္ကိုထြက္ရမယ္။ ဆင္းရဲမယ္။ ငတ္မယ္။ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္။ ဗမာပီပီ ဗမာ့ေသြးကိုျပပါ။ အထက္ဗိုလ္မ်ားရဲ႕အမိန္႔ကို နာခံၾကပါ။ အထက္ ဗိုလ္ေတြကလည္း သာတူညီမွ်ရဲေဘာ္စိတ္ထားပါ။ ရဲေဘာ္တို႔ကို ကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ရဲေဘာ္တို႔နဲ႔အတူ ခ်ီတက္မယ္။ ဗမာ့ရန္သူကို ေခ်မႈန္းၾက။ အနီးကပ္ဆံုး ရန္သူကိုတိုက္ၾက။ ဒါပဲ''

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမိန္႔ခြန္းသည္ ဤမွ်မတိုဟုလည္းေကာင္း။ မူရင္းမိန္႔ခြန္းတြင္ အနီးကပ္ဆံုးရန္သူဆိုေသာ စကားမပါဘဲ စာေရးဆရာဗိုလ္ဥတၱေက်ာ္(နတ္ေမာက္ဘုန္းေက်ာ္)က ဥာဏ္ကြန္႔ျပီး ျဖည့္စြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု အခ်ဳိ႕ကဆိုၾကသည္။ ထားေတာ့။ တိုသည္ မတိုသည္က အဓိကမက်။ အဓိကအေရးၾကီးေသာအခ်က္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာတျပည္လံုးကို ဖိစီးႏိွပ္စက္ေနေသာ ဖက္ဆစ္စနစ္ဆိုးၾကီးကို တမ်ဳိးသားလံုးက ျပန္လည္တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ရန္ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ကို သတ္မွတ္ခဲ့ျပီး သတ္မွတ္ေန႔မတိုင္မီ ၁၀ ရက္အလို မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ စစ္ထြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရး တရပ္ဆင္ႏဲႊရာတြင္ ရက္အတိအက်သတ္မွတ္ဖို႔အေရးၾကီးသလို၊ ထိုေန႔ထိုရက္တြင္ တႏိုင္ငံလံုးတျပဳိင္နက္ စတင္ေတာ္လွန္ႏိုင္ရန္ အခ်ိန္ကိုက္ စီစဥ္ႏိုင္မႈသည္ အင္မတန္အေရးၾကီးလွေၾကာင္း ေျပာလိုရင္းျဖစ္သည္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး သည္ ျမန္မာတျပည္လံုး၊ တိုင္းရင္းသားအားလံုး၊ လူထုလူတန္းစားအားလံုး ပူးေပါင္းပါ၀င္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေအာင္ ျမင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘံုရန္သူသည္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ျဖစ္သည္။ ထိုရန္သူကို မြန္၊ ဗမာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ကယား ေက်ာင္းသား၊ လယ္ သမား၊ အလုပ္သမား၊ နိုင္ငံေရးသမား၊ တပ္မေတာ္ အားလံုးေပါင္း၍ အႏိုင္ယူခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ နံပါတ္ ၁ ရန္သူကိုသိရမည္။ နံပါတ္ ၂ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ရန္ ေန႔ရက္ အတိအက်သတ္မွတ္ရမည္။ နံပါတ္ ၃ အားလံုး တညီတညြတ္တည္း တျပိဳင္နက္ေတာ္လွန္ တိုက္ခိုက္ရမည္။ ထိုအခါ ေတာ္လွန္ေရးသည္ ေအာင္ျမင္တတ္ပါ၏။

ယခုအခါ ျမန္မာနိုင္ငံသည္ ဒုတိယေတာ္လွန္ေရးတရပ္ကို ရင္ဆိုင္ေနရ၏။ ၂၀၁၅ ႏို၀င္ဘာလ ၈ ရက္တြင္ ၾကံဳေတြ႕ရမည့္ ေရြးေကာက္ပဲြသည္ သာမန္ေရြးေကာက္ပဲြမွ်သာမဟုတ္။ ပါတီၾကီးႏွစ္ခု၏ အားျပိဳင္မႈသာမဟုတ္။ ျမန္မာ့သမိုင္း၀ယ္ ၁၉၆၂ မွအစျပဳကာ အျမစ္တြယ္ေနေသာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို ေတာ္လွန္ျဖဳတ္ခ်ရမည့္ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္ လွန္ေရးဆင္ႏဲႊရမည့္ေန႔ျဖစ္သည္။ ဓမၼႏွင့္ အဓမၼ၊ အာဏာရွင္ဘက္ေတာ္သားႏွင့္ ျပည္သူ႔ ဘက္ေတာ္သား၊ အျဖဴႏွင့္အမည္း။ လူေကာင္းႏွင့္လူဆိုး အားျပိဳင္ၾကေတာ့မည့္ပဲြျဖစ္သည္။ ျပည္သူ႔အာဏာကို ျပည္သူ႔လက္သို႔ ျပန္ပို႔လိုသူမ်ားႏွင့္ မိမိအဖဲြ႕အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ အာဏာကိုလက္မလႊတ္ လိုသူတစု၏ သူႏိုင္ ကိုယ္ႏိုင္အားျပိဳင္ရေတာ့မည့္ အေနအထားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သာမန္ေရြးေကာက္ပဲြႏွင့္မတူ ဒုတိယ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ဟုပင္ သမုတ္၍ရႏိုင္ေသာ အေနအထားျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုဘက္ေတာ္သားမ်ားရံႈးခဲ့ လွ်င္ တသက္လံုး နာလန္မထူႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကိုယ္က်ဳိးရွာ အတၱသမားမ်ား၏ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးေအာက္တြင္ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပားျပားေမွာက္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ မည္သည့္အခါမွ ေမာ္မၾကည့္၀ံ့ေလာက္ေအာင္ စစ္အာဏာရွင္၀ါဒကို ဒူးေထာက္အရံႈးေပးရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ယခုအၾကိမ္ရံႈးနိမ့္ခဲ့လွ်င္ ၂၀၂၀ တြင္လည္း ေကာင္း၊ ၂၀၂၅ တြင္သာမက ၂၀၃၀၊ ၂၀၃၅ အလြန္ကာလမ်ားအထိ စစ္၀ါဒီအဖဲြ႕ကို အန္တုဖက္ျပိဳင္ႏိုင္ေသာ အတိုက္အခံအဖဲြ႕ ေပၚေပါက္နိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေခ်။ ယခုအခိ်န္သည္ အပဲြပဲြႏဲႊေလေသာ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြ တြင္ အၾကီးမားဆံုးေသာ ေနာက္ဆံုးပဲြသိမ္းတိုက္ပဲြၾကီးျဖစ္သည္။

၁၉၄၅၊ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေန့တုန္းကေတာ့ ဖက္ဆစ္စနစ္ကို လက္နက္အားကိုး၍ ၀ိုင္း၀န္းတိုက္ထုတ္ပစ္ရသည္။ ယခုအခါ အေျခအေနသည္ ေျပာင္းခဲ့ျပီ။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ စရာမလို ေတာ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုးကို ဒုကၡေပးေနေသာစနစ္တရပ္ကို ျငိမ္းခ်မ္းေသာမဲဆႏၵနည္းျဖင့္ ေတာ္လွန္ ျဖဳတ္ခ်နိုင္ေသာ အခြင့္အေရး တိုင္းသူျပည္သားေတြလက္ထဲမွာ ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ တိုက္ထုတ္ ႏိုင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ညီညြတ္ၾကဖို႔လိုပါသည္။ ၂၄-၁၀-၂၀၁၄ ရက္က DVB ရုပ္သံမွ Debate ေခၚ အေခ်အတင္စကားစစ္ထိုးျငင္းခံုပဲြသို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကိုဖိတ္သျဖင့္ တက္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ထိုစကား၀ိုင္းတြင္ ေဆြးေႏြးမည့္ေခါင္းစဥ္မွာ (Why should we vote?) ဘာေၾကာင့္ မဲေပးသင့္သလဲဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစကား၀ိုင္းတြင္ အဓိကစကားေျပာ မည့္သူမ်ားအျဖစ္ ေဒၚညိဳညိဳသင္း(တသီးပုဂၢလအမတ္ေလာင္း)၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုပါတီဥကၠ႒ ဦးေစာသန္းျမင့္၊ NLD လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း ကိုလြင္ကိုလတ္၊ မြန္တိုင္းရင္းသား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္ေလာင္း ကိုေက်ာ္ေဇယ်ာဦးတို့ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုရလွ်င္ စကားေျပာ ေသာ ေလးေယာက္တြင္ တိုင္းရင္းသားႏွစ္ေယာက္၊ NLD တေယာက္၊ တသီးပုဂၢလတေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ေျပာေသာ စကားမ်ားကို နားေထာင္ေသာအခါ ျမန္မာတျပည္လံုး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးၾကီးတခု ေအာက္မွ ညီညာျဖျဖရုန္းထြက္ၾကဖို႔ထက္ မိမိတို႔နယ္ေျမကြက္ကြက္ကေလးေပၚတြင္ ေရြးေကာက္ခံရေရး ဟူေသာ ရပ္တည္ခ်က္ေပၚတြင္ အဓိကထားကာ NLD ကို ေတာက္ေလွ်ာက္ တိုက္ခိုက္ေ၀ဖန္ေျပာဆိုေနၾက ျခင္းျဖစ္သည္ကို အံ့ၾသစဖြယ္ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ နားေထာင္သူအျဖစ္ေရာက္လာသူျဖစ္ေသာ္ လည္း သူတို႔ေျပာဆိုသမွ်ကို ဘ၀င္မက်သျဖင့္ ၀င္ေရာက္ေျပာဆိုေဆြးေႏြးမိပါသည္။ သေဘၤာၾကီး တစင္းနစ္ ျမဳပ္ေနေသာအခါ မိမိေနေနရေသာအခန္းေလးတခုတည္းကို ကြက္ကြက္ၾကည့္၍ မိမိအခန္းေရမစိုဖို႔ ၾကိဳးစား ေနသည္ႏွင့္တူလွ၏။ သေဘၤာတစင္းလံုးနစ္မွာကိုျမင္သျဖင့္ ေယာက္ယက္ခတ္ေျပးလႊားလံႈ႔ေဆာ္ ဖာေထးေန သူကို မိမိအခန္းေလးထဲမွမထြက္ဘဲ ထိုင္၍အျပစ္ေျပာေနသူမ်ားသို႔ ထင္ျမင္မိပါသည္။

ပင္လယ္ကူးသေဘၤာ တစင္းသည္ ေရလယ္ေကာင္၌ နစ္ျမဳပ္ခဲ့လွ်င္ မည္သည့္ပထမတန္းအခန္းသည္ မနစ္ျမဳပ္ဘဲ က်န္ခဲ့သနည္း။ မည္သည့္သေဘၤာၾကမ္းျပင္သည္ ေရမစိုပဲရိွအံ့နည္း။ ေလယာဥ္တစင္းပ်က္က်ေသာအခါ မည္သည့္ခရီးသည္ ထိုင္ခံုသည္ ကြက္ကြက္ကေလး ေဘးမသီရန္မခဘဲ က်န္ခဲ့ပါသနည္း။ တေလွတည္းစီး တခရီးတည္းသြားျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ေသလွ်င္အားလံုး၊ ရွင္လွ်င္အားလံုး ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္တအိမ္မီးေလာင္ေနေသာအခါ တအိမ္လံုးကို မီးမေလာင္ရန္ ထိုမီးၾကီးကို ၀ိုင္း၀န္းျငိႇမ္းသတ္ရမည့္အစား ငါကဧည့္ခန္းမွာေနတာ၊ ငါက ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ မွာေနတာ ငါနဲ႔မဆိုင္ဘူးဟုယူဆ၍မရ၊ မီးသည္ တအိမ္လံုးကို ၀ါးမ်ဳိေလာင္ကြ်မ္းသြားသကဲ့သို႔ ဒီမိုကေရစီ အေယာင္ေဆာင္ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးလက္ေအာက္သို႔ ေရာက္သြားေသာအခါ ဗမာလူမ်ဳိးတမ်ဳိးသာ ထိုဒဏ္ကို ခံရမည္မဟုတ္၊ မြန္လည္းခံရမည္ျဖစ္သည္။ ရွမ္းလည္း လြတ္မည္မဟုတ္။ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ရခိုင္၊ ကယား အားလံုး ထိုဒဏ္ကို ခံခဲ့ဖူးၾကျပီျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားတို႔သည္ သူတို႔ေဒသတြင္ လူတစုက လက္နက္ ကိုင္အႏိုင္က်င့္ႏိွပ္စက္ေသာအခါ ဗမာေတြႏိွပ္စက္သည္ဟု မွတ္ယူတတ္သည္။ အာဏာရိွေသာ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရိွေသာ အစိုးရအရာရိွဆိုးမ်ား ဒုကၡေပးေသာအခါ ဗမာမ်ားကိုသာ ေျပးျမင္ၾကျပီး မုန္းတီးၾကသည္။ တကယ္စင္စစ္ ဗမာလူမို်းအမ်ားစုမွာ တိုင္းရင္းသားတို႔ ေနထိုင္ရာ အတြင္းပိုင္းေဒသမ်ားသို႔ ေရာက္ဖူးေပါက္ဖူး သူ နည္းပါးလွသည္။ တိုင္းရင္းသားတို႔ ေဒသမ်ားဆီသို႔ ေရာက္လာသူမ်ားသည္ ဗမာအားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳ သူမ်ားမဟုတ္။ ဗမာဆိုးမ်ား ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္ မင္းမူေသာင္းက်န္းၾကသည္ကို ခံရပါမ်ားလာေသာ အခါ လူမ်ဳိးေရးမုန္းတီးကာ ဗမာဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္ ၀င္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ စင္စစ္ ႏိွပ္စက္သူ ဗမာတစု ေၾကာင့္ မဆီမဆိုင္ဗမာတမ်ဳိးလံုး အမုန္းခံၾကရျခင္းမွာ စဥ္းစားတတ္လွ်င္ မမွ်တေသာ အေၾကာင္းတရား တခုျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္မ်ားကိုသာစဲြကိုင္လ်က္ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္လွ်င္ ေဒသစဲြ၊ လူမ်ဳိးစဲြစိတ္ဓာတ္မ်ားသာ ျဖစ္ေပၚလာေစမည္ျဖစ္ျပီး တႏိုင္ငံလံုး စစ္အာဏာလက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးဆိုေသာ ပန္းတိုင္ေပ်ာက္ သြားႏိုင္ပါသည္။

ေဒၚညိဳညိဳသင္းက ေျပာသည္မွာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ ေရြးေကာက္ခံလႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာ ၄၉၈ ေနရာရိွသည့္အနက္ NLD သည္ ၃၃၃ ေနရာရလွ်င္ အစိုးရဖဲြ႕ႏိုင္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၃၃၃ ေနရာသာယူျပီး က်န္သည့္ ၁၆၅ ေနရာကို တသီးပုဂၢလမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားအတြက္ ေနရာခဲြေ၀ေပးသင့္ေၾကာင္း၊ ေနရာအားလံုးတြင္ ၀င္ေရာက္ မယွဥ္ျပိုင္သင့္ေၾကာင္းေျပာသြားသည္ကို ကြ်န္ေတာ္သေဘာမတူပါ။ ျပင္းထန္စြာ ကန္႔ကြက္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။ နံပါတ္ ၁ အခ်က္မွာ NLD သည္ လႊတ္ေတာ္တြင္ အမတ္ေနရာ ၃၃၃ ေနရာ အတိရပါမည္ဆိုျခင္းမွာ မည္ကဲ့သို႔သိပါမည္လဲ။ ရုပ္ရွင္ရံုတြင္ လက္မွတ္သြား၀ယ္သလို လႊတ္ေတာ္ အမွတ္ေနရာ ၃၃၃ ေစာင္ေပးပါဟု အတိအက်၀ယ္၍ရပါသလား။ ေဒၚညိုညိုသင္းသည္ အရည္အခ်င္းရိွေသာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ တဦးျဖစ္ျပီး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္အတြင္း ေရာက္သင့္သူတေယာက္ ျဖစ္သည္ဆိုျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္ လက္ခံပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူေျပာသလို တသီးပုဂၢလမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားအမတ္မ်ားအတြက္ NLD က ေဘးေရွာင္ေပးသင့္သည္ဆိုျခင္းကိုေတာ့ ထိုအယူအဆမွာ ကေလးကလားျဖစ္ေနသျဖင့္ သေဘာမတူ ႏိုင္ပါ။ ျဖစ္သင့္သည္မွာ ပန္းတိုင္းပြင့္ပါေစ။ ေဒၚညိဳညိဳသင္းေတာ္လွ်င္ ေဒၚညိဳညိဳသင္းကို ဗဟန္းလူထုက ေရြးၾကပါေစ။ NLD ေတာ္လွ်င္ NLD ကိုေရြးၾကပါေစ။ မြန္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္မွာလည္း ထိုနည္းႏွင္ႏွင္ ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ အင္မတန္ၾကီးမားေသာ အာဏာရပါတီၾကီးႏွင့္ တျပည္လံုးတြင္ စစ္မ်က္ႏွာ ဖြင့္တိုက္ပဲြၾကီးႏဲႊရမည္ျဖစ္ရာ အခ်င္းခ်င္း စစ္မ်က္နွာျပန္မဖြင့္သင့္ပါ။ ဘံုရန္သူသည္ ျပည္သူလူထုကို တသက္လံုးဒုကၡေပးလာေသာအဖဲြ႕ျဖစ္သည္။ စစ္မ်က္ႏွာကို ထိုသူမ်ားဘက္သို႔ လွည့္ရပါမည္။ ထိုသူမ်ား ဘာလုပ္ေနသနည္း။ ဘာေတြညစ္ေတာ့မည္နည္း။ မည္သို႔ရံႈးမဲမဲမည္နည္း။ မည္သို႔ဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္မည္ နည္း။ မည္သို႔အာဏာကို အလဲြသံုးမည္နည္း။ အစိုးရဘ႑ာေငြႏွင့္ အေထာက္အပံ့ကို ပါတီတခုအတြက္ မည္သို႔သံုးစဲြမည္နည္း။ ဒါေတြကို အာရံုစိုက္၍ ေဖာ္ထုတ္သင့္ပါသည္။ အိမ္ၾကက္ခ်င္း မည္သူကမွ အိုးမဲ မသုတ္ဘဲ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္အိုးမဲသုတ္ကာ မခြပ္သင့္ ေတာ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မညီညြတ္လွ်င္ ျခေသၤ့ေတြ စားသြားပါမည္။ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီသည္ လႊတ္ေတာ္တြင္ ၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္းအမတ္ဦးေရရရံုႏွင့္ (၁၆၇ ေယာက္ ႏိုင္ရံုႏွင့္) စနစ္ေဟာင္း၊ လူေဟာင္းမ်ားနွင့္ ေနရာေဟာင္းတြင္ ဆက္ထိုင္ေနနိုင္သည္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါသည္။ ၾကံ့ခိုင္ေရး ပါတီသည္ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္ ၁၆၆ ေယာက္ကို သူ႔လူအျဖစ္ တရား၀င္ ထုတ္ေဖာ္တြက္ဆထားရာ ထိုေျပာဆိုမႈကို တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ဆိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ NLD သည္ အမတ္ ၃၃၃ ေယာက္ႏိုင္မွ အစိုးရျဖစ္ႏိုင္မည့္အခ်ိန္တြင္ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီသည္ ၁၆၇ ဦး ႏိုင္ရံုႏွင့္ အစိုးရျဖစ္ႏိုင္ေပရာ စနစ္ကိုက တဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ တသီးပုဂၢလ မ်ားသည္ NLD ၃၃၃ ေယာက္ပဲယူပါဟု မေ၀ဖန္သင့္ေပ။ ၃၃၃ ေယာက္ႏိုင္ေအာင္ပင္ NLD သည္အေတာ္ ရုန္းကန္ရမည္ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျမိဳ႕ၾကီးမ်ားတြင္ NLD ပါတီ အားေကာင္းေသာ္လည္း ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ အာဏာရၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီက ေငြအင္အား၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္အင္အား၊ လက္ရိွအာဏာ ရိွသူတို႔ အကူအညီအင္အားျဖင့္ မႏိုင္ႏိုင္ေအာင္ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ေနတာကိုေတြ႕ရ၍ ျဖစ္သည္။ ဥပမာ ေက်းရြာမ်ားတြင္ သမ၀ါယမေခ်းေငြကို ျပည္ခိုင္ျဖဳိးပါတီေခ်းေငြကဲ့သို႔ ေငြထုတ္ေခ်းျပီး ပါတီ၀င္ခိုင္းျခင္း၊ စက္ေရတြင္းတူးေပးျခင္း၊ ေက်းရြာလမ္းခင္းေပးျခင္း၊ ေက်းလက္မီးလင္းေရးလုပ္ေပးျခင္း၊ ဆိုလာျပားမ်ားေပး ျခင္း စသည့္ႏိုင္ငံေတာ္ဖံြ႕ျဖဳိးေရး နဂိုတည္းက လုပ္ရမည့္အရာမ်ားကို ေရြးေကာက္ပဲြနီးခါမွ မိမိပါတီက လုပ္ေပးသည့္သဖြယ္ လုပ္ကိုင္လာၾကေသာ အႏၱရာယ္သည္ အေတာ္ၾကီးေပသည္။ ရိုး,အေသာ ေတာသူ ေတာင္သားမ်ားမွာ လက္ငင္းေရာက္လာေသာ တိုးတက္မႈမ်ားကိုသာျမင္လ်က္ ထိုသူမ်ား၏စည္းရံုးမႈေနာက္သို႔ ရြာလံုးကြ်တ္ပါသြားသည္မ်ားလည္း အညာဘက္တြင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါသည္။ ဒါကို ျမိဳ႕မွာေနေသာ အမတ္ ေလာင္းမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထုသည္ သိခ်င္မွသိေပလိမ့္မည္။ ေတာရြာမ်ားတြင္ ျပည္ခိုင္ျဖဳိးပါတီ လူထုစည္းေ၀းပဲြမ်ားသို႔လိုက္လွ်င္ ေန႔တြက္စရိတ္ထုတ္ေပးသည္။ ဆိုင္ကယ္ဆီထည့္ေပးသည္။ တီရွပ္ႏွင့္ ဦးထုပ္ေပးသည္။ ေငြလိုခ်င္သျဖင့္ ေန႔စဥ္လို လိုက္ပါေသာရြာသားမ်ား ရိွသည္။ ထိုရြာသားလူငယ္မ်ားမွာ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီသို႔၀င္ရသည္။ ပါတီ၀င္ကတ္ျပားမ်ား လုပ္ရသည္။ အခ်ဳိ႕ပါတီ၀င္မ်ားကို ခရီးသြားမည္ အေၾကာင္းျပေစျပီး ၾကဳိတင္မဲမ်ားေပး ေစသည္။ ထိုနည္းျဖင့္ ခ်ည္ျပီးတုပ္ျပီးျဖစ္သြားေသာ မဲမ်ားရိွေနတာ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ျဖစ္သည္။

မဲရံုမ်ားတြင္လည္း လမ္းအလိုက္ မဲပံုးမ်ားကိုခဲြထားေသာစနစ္ကိုလည္း က်င့္သံုး လာႏိုင္သည္ (၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရပ္ကြက္ ေျမာက္ဥကၠလာ အထက-၁ မဲရံု၌ ထိုသို႔ လုပ္ခဲ့သည္)။ မဲထည့္သူမ်ားကို တလမ္းလွ်င္တပံုး သီးသန္႔ခဲြထည့္ခိုင္းေသာအခါ ကိုယ့္လမ္းကမဲပံုးတြင္ ၾကံ့ခိုင္ေရးရံႈးလွ်င္ ခင္းလက္စလမ္း ဆက္ခင္းမေပးမွာစိုးေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လမ္းသည္ ၾကံ့ခိုင္ေရးကို မဲေပးခဲ့ၾကေသာ နမူနာလည္းရိွပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ NLD ရင္ဆိုင္ ေနရေသာျပိဳင္ဘက္မွာ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ အလြန္ၾကီးမားေသာ အလိမ္အလွည့္တြင္ အံခြေနေသာ ဧရာမသတၱ၀ါၾကီးတေကာင္ျဖစ္သည္ဆိုျခင္းကို အားလံုးသတိခ်ပ္ေစလိုျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာျဖစ္ေသာ ေၾကးမံုႏွင့္ ျမန္မာအလင္းသတင္းစာကပင္ ၂၄-၁၀-၂၀၁၅ ရက္ေန႔ထုတ္ သတင္းစာမ်က္နွာဖံုးတြင္ မိတၳီလာျမိဳ႕ႏွင့္ မိတၳီလာလြင္ျပင္တခုလံုး အစိမ္းေရာင္ လြင္ျပင္ျဖစ္ရမည္ဟု အစိမ္းေရာင္စာလံုးၾကီးမ်ားႏွင့္ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီ ေၾကာ္ျငာလိုလို ဘာလိုလိုျဖင့္ ႏိုင္ငံ့ဘ႑ာ ကိုယ့္ပါတီအတြက္လုပ္ကာ သတင္းေဖာ္ျပခဲ့၏။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏ သမၼတတေယာက္အျဖစ္ အလုပ္သေဘာ သြားေရာက္သည့္ခရီးကိုလည္း ပါတီစည္းရံုးေရးခရီးလိုလို ဘာလိုလိုျဖင့္ ၾကံ့ခိုင္ေရးပါတီ၀င္မ်ား ဦးထုပ္မ်ား၊ အလံမ်ား၊ တံဆိပ္မ်ားျဖင့္ ပါတီတခုဘက္သို႔ သိသိသာသာ ဘက္လိုက္ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြျဖင့္ ထုတ္ေ၀ေသာေၾကးမံုႏွင့္ ျမန္မာအလင္းသတင္းစာတြင္ NLD ပါတီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လူထုစည္းေ၀းပဲြမ်ားတြင္ စကားေျပာေသာ သတင္း၊ ျပည္သူမ်ားေသာင္းႏွင့္ခီ်၍ ၾကိုဆိုေသာ သတင္းဓာတ္ပံု မ်ားကို ဘယ္ေတာ့မွမေဖာ္ျပဖူးတာလည္း အံ့ၾသမိေလသည္။ ျပည္သူေတြပိုက္ဆံနွင့္ထုတ္ေသာ ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာသည္ ၾကံ့ခိုင္ေရးသတင္းစာ မဟုတ္သျဖင့္ မမွ်မတ လုပ္ခြင့္မရိွေပ။

သို႔ေသာ္ လုပ္ေနခဲ့၊ လုပ္ေနဆဲ၊ လုပ္ေနဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ျပည္သူ႔ေငြျဖင့္ ျပည္သူကို ဖိႏိွပ္မည့္အစိုးရတရပ္ေပၚေပါက္ေအာင္ မဲဆြယ္ေနျခင္းျဖစ္ သည္။ တဖက္တြင္ေတာ့ ျပီးခဲ့သည့္ေအာက္တိုဘာ ၂၂ ရက္က မေကြးတိုင္း၊ နတ္ေမာက္ ျမိဳ႕နယ္၊ ျမင္းတဲၾကီးေက်းရြာတြင္ ကြ်န္ေတာ္၊ စမ္းစမ္းႏဲြ႕(သာယာ၀တီ)၊ သရုပ္ေဆာင္ေဗလု၀တို႔ စာေပေဟာ ေျပာပဲြဖိတ္၍သြားရာ ေဗလု၀မွာ ေဟာေျပာခြင့္မျပဳသျဖင့္ မေဟာရေပ။ ေဗလု၀ပါလွ်င္ ေဟာေျပာပဲြပါမစ္မေပး ႏိုင္ဟု နတ္ေမာက္ျမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးဦးေဌးေအာင္က အမိန္႔ထုတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ ထိုသို႔ခြင့္ မျပဳသလဲဟုေမးေတာ့ တိုင္းအဆင့္ျဖစ္ေသာ အထက္ကခြင့္မျပဳခိုင္းသျဖင့္ တားျမစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ အထက္ ဆိုသည္မွာ မေကြးတိုင္း၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ဆိုလိုသည္လားေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေျပာေခ်။ တကယ္ေတာ့ ေဗလု၀သည္ NLD ပါတီေအာင္ႏိုင္ေရးအတြက္ မၾကာခဏလိုက္ပါစည္းရံုးေပးသည့္အတြက္ NLD အတြက္ မဲမဆြယ္ႏိုင္ရန္ ညစ္ျပီးစာေပေဟာ ေျပာပဲြတြင္ ပါမစ္မေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ စာေပေဟာေျပာပဲြ စင္ျမင့္ တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဗီြႏိုင္းဓာတ္ပံုၾကီးႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဗီြႏိုင္းဓာတ္ပံုၾကီးကိုပင္ ခိ်တ္ဆဲြခြင့္မျပဳ သျဖင့္ ျပန္ခြာရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေဟာေျပာေနစဥ္တြင္လည္း ဘာေတြေျပာေနသလဲဟု ၁၅ မိနစ္တၾကိမ္ ဖုန္းျဖင့္ လွမ္းေမးေနေသး၏။ စာေပေဟာေျပာပဲြေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား မ်က္စိပြင့္နားပြင့္ျဖစ္ကာ အေၾကာက္တရား တို႔ကင္းမဲ့လွ်င္ NLD ပါတီဘက္သို႔ပါကုန္မွာ စိုးရိမ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသို႔လွ်င္ အာဏာရအဖဲြ႕သည္ ကိုယ့္ပါတီကို သာသာထိုးထိုးပံ့ပိုး၍ တဖက္ပါတီ NLD ဘက္ယိမ္းမည္ယူဆရသူမ်ားကို ဒုကၡေပးခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ သာဓကမ်ားမွာ စာအုပ္ထုတ္လွ်င္ တေထာင့္တညပံုျပင္မ်ားထက္ပင္ ရွည္လ်ားေပဦးမည္။

မည္သို႔ပင္ ထိုသူမ်ားက ၾကံစည္အားထုတ္သည္ျဖစ္ေစ ျပည္သူသည္သာ အခရာျဖစ္သည္။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ ပဲြက်င္းပမည့္ ႏို၀င္ဘာ ၈ ရက္တြင္ မဲရံုသို႔သြားျဖစ္ေအာင္သြားၾကပါ။ မည္သူ၏ေသြးေဆာင္ ျဖားေယာင္း ျခိမ္းေျခာက္မႈကိုမွမေၾကာက္ဘဲ ေျပာင္းလဲခိ်န္တန္ျပီဆိုေသာ ျပည္သူ႔ပါတီကိုသာမဲေပးခဲ့ပါ။ ယေန႔မွစ၍ ေနာက္ရွစ္ရက္ေျမာက္တြင္ က်င္းပေတာ့မည့္ ေရြးေကာက္ပဲြသည္ ျမန္မာ့သမိုင္းကိုေျပာင္းမည့္ေန႔တေန႔ ျဖစ္သည္။ လက္နက္ျဖင့္ မေတာ္လွန္ေသာ္လည္း ဆႏၵမဲျဖင့္ အသံတိတ္ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏဲႊကာ ေတာ္လွန္ေရး ကိုစၾကပါ။ ဖက္ဆစ္စနစ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေအာင္ျမင္စြာ ေတာ္လွန္ခဲ့သလို သူ၏သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ႏွင့္ေပါင္းကာ အာဏာရွင္ေတာ္လွန္ေရးအျဖစ္ လွည္းေနေလွေအာင္းျမင္းေဇာင္းမက်န္ ပါ၀င္ၾကပါ။ ဒုတိယေတာ္လွန္ေရးေန႔သည္ ၁၃၇၇ ခု၊ သီတင္းကြ်တ္လဆုတ္ ၁၁ ရက္၊ ၂၀၁၅ ခု ႏို၀င္ဘာလ ၈ ရက္ ျဖစ္သည္။

သရ၀ဏ္(ျပည္)
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)
https://www.facebook.com/NewsWatchJournal