က်မတို႔ ကယားျပည္နယ္မွာ ဘိန္းပင္ေတြ ယေန႔ထိ စိုက္ပ်ိဳးဆဲပါပဲ။ ဒီဘိန္းပိုင္ေတြက ထြက္လာတဲ့ မူးရစ္ေဆးဝါးကို စဲြစြဲမက္မက္ သံုးမိတဲ့သူေတြဟာ အရွင္လပ္လပ္ငရဲ ဘဝကို ေရာက္ေနၾက တယ္လို႔ဆိုရင္ က်မတို႔လူမႈ အသိုင္းအဝန္းက ျငင္းၾကမွာမဟုတ္ပါ။
အဲ့ဒီဘဝကိုေရာက္သြားသူေတြဟာ သာမန္လူ႔ဘဝကိုျပန္ေရာက္လာဖို႔ မလြက္ဘူးဆိုတာကိုလဲ အားလံုးကလက္ခံထားၾကမွာပါ။
က်မတို႔လူမႈ အသိုင္းအဝန္းၾကားမွာ ရွားရွားပါးပါး အဲ့ဒီလိုဘဝကေန တဖန္လြတ္ေျမာက္ လာသူကေတာ့ အရပ္ခပ္ျမင့္ျမင့္ ပိန္ပိန္ပါးပါး ေလးနဲ႕ အသက္ ၃ဝ အရြယ္ရွိ ဆရာဆယ္တရွား(ေခၚ) ဘိုႀကီးပဲျဖစ္ပါတယ္။
မႈးယစ္ေဆးဝါးကို တမ္းတမ္းတတစြဲမက္ၿပီး လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းစာရင္းကေနပစ္ခံခဲ့ဖူးတဲ့ လူငယ္ေလး တေယာက္အခုေတာ့သူ ဓမၼက်မ္းစာအုပ္ကို ကိုင္ေဆာင္လိုက္ပါၿပီ။
သူ႔လိုဘဝအေမွာင္ထဲေရာက္ ခဲ့တဲ့လူငယ္ေလးေတြ ျပန္လွည္ထူေထာင္ဖို႔ ကယားျပည္နယ္ ဖရူဆိုၿမိဳ႕ ၊ ေညာင္ဇင္ရပ္ကြက္မွာ ဒါဝိဒ္၏ေက်ာင္းေတာ္ကို ဦးေဆာင္ တည္ေထာင္လိုက္ပါတယ္။
မႈးယစ္ဆးဝါးသံုးစြဲသူ၊ စိတ္ပ်က္သူ၊ ဆိုးေသာသူ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့ေသာသူ၊ အသံုးမရေသာသူ ႏွင့္ မိသားစု ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ျငင္းပယ္ျခင္းခံေနရတဲ့ သူေတြကို ျပန္လည္ပ်ိဳးေထာင္ေပးေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒါဝိဒ္ေက်ာင္းကို ဖြင့္လစ္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ဆရာ ဆယ္တရွားကေျပာပါတယ္။
“မႈးယစ္ေဆးစြဲလို႕ ပတ္ဝန္းက်င္က ပယ္ထားတယ္ေပါ့ ပတ္ဝန္းက်င္က သူတို႕ကို လုပ္ငန္းခြင္ထဲ မထည့္ဘူး မိသားစုထဲစာရင္းမသြင္းဘူး အဲမ်ိဳးလူေတြကို က်ေနာ္တို႕က သူတို႕ကို မိသားစုထဲမွာ ေနရာျပန္ ရခိုင္းေစခ်င္ တယ္”
အေခု ဒါဝိဒ္၏ေက်ာင္းေတာ္မွာ ဆရာဆယ္တရွားလို ဘဝသစ္တဖန္ျပန္ရလိုတဲ့ အသက္ ၂ဝကေန ၃၅ႏွစ္ၾကားလူငယ္ ၉ ဦးတက္ေရာက္လ်က္ရွိၿပီး သူတို႔ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္နဲ႔ ကယားျပည္နယ္ ဒီးေမာ့ဆိုၿမိဳ႕နယ္ထဲက ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အခုဒါဝိဒ္ေက်ာင္း၏ေက်ာင္းေတာ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ အသက္ ၁၈ႏွစ္ ခူးစိုးရယ္ (နာမည္ အရင္းမဟုတ္) ကေတာ့ သူေဆးစြဲခဲ့ရတဲ့ အဓိကအေက်ာင္းအရင္းက အေပါင္းအသင္းေတြရဲ့ စည္းရံုးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
“ပထမအခ်ိန္က်ေတာ႔ အေပါင္းအသင္းေတြက ကိုယ္႔ကို လုိလုိလားလားနဲ႔ ကိုယ္ေသာက္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မေသာက္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ တုိက္ေတာ႔ အားနာလုိ႔ လုိက္ေသာက္ေပးေနရတာေတြ ရွိတယ္ေပါ႔။ ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္တကယ္ စြဲသြားတဲ႔ အခ်ိန္က်ေတာ႔ သူတုိ႔က ကိုယ္႔ကို လွည္႔မၾကည္႔ေတာ႔ဘူး”
ခူးစိုးရယ္ကသူ ေဆးစြဲခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေလးတခုကို ျပန္လွည္ေဝမွ်သြားတာပါ။ အခုဆိုရင္သူ ဒါဝိဒ္၏ေက်ာင္းေတာ္မွာ ဘဝသစ္ကို အစပ်ိဳးဖို႔ေရာက္လာပါၿပီ။
“အရင္တုန္းက က်ေနာ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတိုင္ဆိုတာမရွိခဲ႔ဖူးဘူး...ဒါေပမယ့္အခု က်ေနာ္မသံုးေတာ့တဲ့ အခါက်ေတာ့ ပန္းတုိင္ေတြရွိလာျပီ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ထားတတ္လာၿပီ” လို႔ ခူးစိုးရယ္က ဆက္ေျပာသြားပါတယ္။
ခူးစိုးရယ္လိုပဲ ဒါဝိဒ္၏ေက်ာင္းေတာ္ကိုေရာက္ေန တဲ့ ေနာက္တဦးကေတာ့ အသက္ ၃၇ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ခူးလူရယ္(နာမည္ အရင္းမဟုတ္)ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ခူးလူရယ္မူးယစ္ေဆးကို ၁၄ႏွစ္တိတိစြဲစြဲၿမဲၿမဲ သံုးခဲ့တာပါ။ ဒီမွာေရာက္လာတာ သူ႔ဘဝသိသိသာသာ ေျပာင္လဲတိုးတက္ လာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“ဒီမွာလာေနတာေတာ႔ အိမ္မွာေနတာထက္စာရင္ တုိးတက္လာတာေပါ႔ ဝိညာဥ္ပိုင္းရယ္ ဘုရားတရားလည္း သိလာတာေပါ႔။ သီးခံတတ္လာတာေပါ႔”လို႔ ခူးလူရယ္ကေျပာပါတယ္။
“သူတို႕သံုးခဲ့တဲ့ မႈးယစ္ေဆးေတြ လည္း က်ေနာ္သံုးဖူးတယ္။ အရက္ဆိုလည္းေသာက္တယ္။ သိပ္ထူးျခားတဲ့ျဖစ္စဥ္က ေတာ သိပ္မရွိပါဘူး။ ဒီနယ္မွာေနတဲ့လူေတြ သူလိုကိုယ္လိုပါပဲ။ သူတို႕ေတြးသလို ကိုေတြးတယ္။ သူတို႕စားသလို ကိုယ္စားတယ္။ သူတို႕ေသာက္သလိုေတာ့ ကိုယ္လည္းလိုက္ေသာက္မိတယ္။ သူတို႕သံုးသလိုကိုယ္လိုက္ သံုးမိတာေပါ့” ဟုဆရာဆယ္တရွားက ေျပာပါတယ္။
ဆရာဆယ္တရွားဟာ ကယားျပည္နယ္ဖြား ကယား တိုင္းရင္းသားတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ကယားျပည္နယ္ရွိ လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မႈယစ္ေဆးဝါးသုံးစြဲမႈကေန လႊတ္ကင္းသူ ရွားသေလာက္ပါပဲ။ မႈးယစ္ေဆးစြဲေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္အေတာအတြင္း သူ႕မိဘေတြက အိမ္နဲ႔ပါတ္ဝင္းက်င္နဲ႔ ေဝးတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ပို႔ခဲ့ပါတယ္။
“အဓိက ပို႕ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းက အလုပ္လုပ္ဖို႕ထက္ အေရးၾကီးတာက သူတို႕ထဲမွာ ျမင္တာက သူတို႕ပါးစပ္နဲ႕ေတာ မေျပာပဲနဲ႕ က်ေနာ္ျမင္တာကေတာ က်ေနာ့္ကို အိမ္မွာ မရွိခိုင္းေစခ်င္လို႕ ပို႕လိုက္တာ။ အိမ္မွာ ရွိလည္း ဆန္ကုန္၊ ေျမေလး ျဖစ္တယ္၊ ရႈတ္တယ္ ဆိုၿပီးေတာ့မွ ပို႕လိုက္တာ။ ဒါတနည္းအားျဖင့္ ဥေပကၡာျပဳတာခံရတယ္”လို႔ ဆရာဆယ္တရွားက မႈးယစ္ေဆးဝါး သံုးစြဲသည့္အေတာအတြင္း သူ႕ခံစားခ်က္ကိုေျပာျပပါတယ္။
မူးယစ္ေဆးဝါး သုံးစြဲေနသည့္ကာလအတြင္း ေဆြမ်ိဳးမ်ားက မသကၤာတဲ့ အၾကည့္ေတြ ဥပမာ... ပစၥည္း ခိုးယူမည္စိုးရိမ္ေနၾကရသည့္ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိမ္ငယ္မႈနဲ႔ ေဒါသထြက္မႈေတြက ေရာေထြးလို႔ေနပါတယ္။
“ငါ့ကိုဒီလိုၾကည့္ရေကာင္းလား၊ ငါ့ကို ဒီလိုျမင္ရေကာင္းလား ဆိုၿပီးေတာမွ က်ေနာ္ တို႕က ခံျပင္းဖူးေသာ္လည္း အမွန္ေတာ သူတို႕အမွားမဟုတ္ဘူး က်ေနာ္တို႕အမွားပါ” လို႕ ဆရာဆယ္တရွား ကဆက္ေျပာပါတယ္။
သို႕ေသာ္ မႈးယစ္ေဆးက လႊတ္ေျမာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ မိဘ၊မိတ္ေဆြ၊ ေဆြမ်ိဳး ေတြက သူ႕အေပၚေျပာင္းလဲ လာတာကို သူခံစားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္မႈ ရရွိလာပါတယ္။
ဒီလိုစြတ္လႊတ္ႏိုင္ဖို႕အတြက္ သူယံုၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာႏွင့္ စိတ္ကိုတေျဖးေျဖး ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္ လို႕ သူကေျပာပါတယ္။
အဲကေနၿပီးေတာ့မွ မွန္ကန္မည့္လမ္း၊ အက်ိဳးရွိမည့္လမ္း၊ လူမ်ိဳးအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိသားစုအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း သူတပါးအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း အႀကိဳးျပဳေစမည့္ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္လာႏိုင္ဖို႕ သူဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႕ အရက္၊ မႈးယစ္ေဆးေၾကာင့္ ပ်က္စီးလုနီးပါးလူငယ္ေတြကို အပယ္ခံထားရတဲ့လူငယ္ေတြ သူ႕လို အခ်ိန္မီ စြတ္လႊတ္ႏိုင္ေအာင္ ဒါဝိဒ္၏ေက်ာင္းေတာ္ ကိုဖြင့္လိုက္ရျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဝိဒ္၏ေက်ာင္းေတာ္ အမည္ေပးရျခင္းမွာ ရာဇဝင္ထဲမွအရ ဆိုးသြမ္းသူေတြ ၊ ဒုကၡေရာက္ေနၾကသူေတြ၊ စိတ္ဓတ္က်သူေတြဟာ ဒါဝိဒ္ထံလာၿပီး ခိုလႈံေနၾကၿပီး ဒါဝိဒ္ကေန စစ္သူႀကီးအျဖစ္ ျပဳစုေလ့က်င့္ ေပးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းျဖစ္ရပ္အေပၚ အတုယူအေျခခံတဲ့အေနနဲ႔ ဆရာဆယ္တရွားက ဒါဝိဒ္ ေက်ာင္းအမည္ကို ေရြးျခယ္လိုက္တာပါ။
ဒါဝိဒ္ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားေတြကို ထိမ္းသိမ္းတဲ့ေနရာမွာလည္း အိပ္ေရးပ်က္ခံရသလို၊ မႈယစ္ေဆးသမားေတြက မအိပ္တာမ်ားတဲ့အတြက္ သူတို႕နဲ႕အတူ မအိပ္ပဲ ေနေပးရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
“အရက္ေၾကာင္တဲ့အခါမွာလည္း တခါတေလ သူတို႕ ကိုဆြဲရတယ္၊ ခ်ဳပ္ရ တယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုေတာင္ မမွတ္မိေတာဘူး။ မမွတ္မိတဲ့အခါမွာ ရန္မႈတာမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ တခါတေလ ပါးစပ္နဲ႕ ဆဲတာေတြရွိတယ္။ တခါတေလ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရန္မႈတာမ်ိဳးေတြရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႕က အဲဒါေတြကို နားလည္ေပးရတယ္ေပါ့ေနာ္။ သူတို႕ဟာ ဒီလိုတံု႕ျပန္တတ္တယ္ ဆိုျပီးေတာ့မွ က်ေနာ္တို႕ ႀကိဳ တြက္ထားတယ္ နားလည္ေပးထားတယ္” လို႔ ဆရာဆယ္တရွားက ရွင္းျပပါတယ္။
အဲဒီေက်ာင္းကေနၿပီး ေဆးေၾကာင္သူေတြ ၊ အရက္ေၾကာင္သူေတြကို ေဆးျဖတ္ေပးဖို႕ ေဆးေပးတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ စိတ္ဓတ္ျဖင့္တင္ေပးတာေတြကိုသာ အဓိက လုပ္ေပးေနပါတယ္။
“မင္းဟာ ဒီခႏၵာကိုယ္ရဲ႕ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ တဲ့အတြက္ မင္းဟာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေသးတယ္ လႊတ္ေျမာက ္ႏိုင္ေသးတယ္။ ဒီခႏၵာကိုယ္ကို မႈးယစ္ေဆးက ဝါးၿမိဳ ေနတာကို ကိုယ့္ကိုကို ျပန္ျမင္ၿပီးေတာ့မွ ဒီခႏၵာကိုယ္ဟာ ငါ့ခႏၵာကိုယ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငါႏိုင္ရမယ္ ခႏၵာကိုယ္က ငါ့ကိုႏိုင္တာမ်ိဳးမျဖစ္ရဘူးဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး သူတို႕ထဲမွာေရာက္ေအာင္ က်ေနာ္တို႕က ျပဳစုေပးရတယ္” လို႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကုသေပးမႈနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ဆရာဆယ္တရွားက ဆက္ရွင္းျပပါတယ္။
ေဆးဝါးအေထာက္အပံ့ ကူညီေပးတာေတြ မလုပ္ဘူးဆိုေပမယ့္လည္း ကိုက္ခဲတာတို႕၊ အားနည္းတာတို႕၊ အိပ္မေပ်ာ္တာတို႕ ျဖစ္လာရင္ ျပည္သူ႕ေဆးရုံမွာ တာဝန္ရိွ ဆရာဝန္ေတြနဲ႕ တိုင္ပင္ၿပီး ကုသေပးပါတယ္။
ေက်ာင္းကို ေရာက္ရွိလာတဲ့သူအမ်ားစုက မိဘေတြတြန္းအားေပးတာထက္ ကိုယ္ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ ေရာက္ရွိ လာၾကတဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။
“တက္မယ္လို႕ပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တဲ့လူေတြကပဲ ေရာက္လာတာမ်ားတယ္။ မတက္ခ်င္ပဲနဲ႕ မိဘအတင္းပို႕တဲ့ဟာ သိပ္ေရာက္လာေလ့မရွိဘူး။ ေရာက္လာရင္လည္းမခံဘူး။ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မပါဘူးဆိုရင္ သူတို႕က ေရာက္တာနဲ႕ မေနႏိုင္ ဘူးေပါေနာ္” လို႕ သူက ေျပာပါတယ္။
ေက်ာင္းသားတေယာက္ အရက္ေၾကာင္ၿပီးထြက္ေျပးခ်ိန္မွာ ရဲေတြကိုအကူညီေတာင္းရတဲ့ အဆင့္ထိ ႀကံဳေတြ႕ရတာေတြ ရွိတယ္လို႕ သိရပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ၊ ဂီတနဲ႔ ဓမၼက်မ္းကိုအဓိက သင္ေပးၿပီး ေနာင္ႏွစ္ေတြမွာလည္း ဆက္လက္ ဖြင့္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲ့ဒီေက်ာင္းကိုဆက္ သြယ္ခ်င္ရင္ျဖင့္ မွတ္၁၃/ေညာင္ဇင္လမ္း၊ ေညာင္ဇင္ရပ္ကြက္၊ ဖရူဆိုၿမိဳ႕၊ ကယားျပည္နယ္၊ ဖုန္း-ဝ၉၄၂၈ဝဝ၇၆၄၇-ဝ၉၇၃၁၃၆ဝ၁၅-ဝ၉၃၁၄၁၃၈၅၆ တို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာဆယ္တရွားဟာ အရက္ေသစာနဲ႕ မူးယစ္ေဆးဝါ စိတ္ၾကြေဆးေတြ စြဲေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ မူးယစ္သားေကာင္ဘဝကေန လႊတ္ေျမာက္လာဖို႕ တဖက္တလမ္းကေန အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားေနသူလဲျဖစ္ပါတယ္။ ေဆးစြဲေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ သူ႕လိုဘဲ ရုန္းထြက္ႏိုင္ေစဖို႕ ဆရာဆယ္တရွားမွာ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။
Written by ရွားျမာ၊ စူးမယ္
ကႏၱာရ၀တီတုိင္း(မ္)
http://www.ktimes.org
အဲ့ဒီဘဝကိုေရာက္သြားသူေတြဟာ သာမန္လူ႔ဘဝကိုျပန္ေရာက္လာဖို႔ မလြက္ဘူးဆိုတာကိုလဲ အားလံုးကလက္ခံထားၾကမွာပါ။
က်မတို႔လူမႈ အသိုင္းအဝန္းၾကားမွာ ရွားရွားပါးပါး အဲ့ဒီလိုဘဝကေန တဖန္လြတ္ေျမာက္ လာသူကေတာ့ အရပ္ခပ္ျမင့္ျမင့္ ပိန္ပိန္ပါးပါး ေလးနဲ႕ အသက္ ၃ဝ အရြယ္ရွိ ဆရာဆယ္တရွား(ေခၚ) ဘိုႀကီးပဲျဖစ္ပါတယ္။
မႈးယစ္ေဆးဝါးကို တမ္းတမ္းတတစြဲမက္ၿပီး လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းစာရင္းကေနပစ္ခံခဲ့ဖူးတဲ့ လူငယ္ေလး တေယာက္အခုေတာ့သူ ဓမၼက်မ္းစာအုပ္ကို ကိုင္ေဆာင္လိုက္ပါၿပီ။
 |
| ဒါဝိဒ္ေက်ာင္းေတာ္ (ဓါတ္ပံု-ေကတီ) |
မႈးယစ္ဆးဝါးသံုးစြဲသူ၊ စိတ္ပ်က္သူ၊ ဆိုးေသာသူ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့ေသာသူ၊ အသံုးမရေသာသူ ႏွင့္ မိသားစု ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ျငင္းပယ္ျခင္းခံေနရတဲ့ သူေတြကို ျပန္လည္ပ်ိဳးေထာင္ေပးေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒါဝိဒ္ေက်ာင္းကို ဖြင့္လစ္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ဆရာ ဆယ္တရွားကေျပာပါတယ္။
“မႈးယစ္ေဆးစြဲလို႕ ပတ္ဝန္းက်င္က ပယ္ထားတယ္ေပါ့ ပတ္ဝန္းက်င္က သူတို႕ကို လုပ္ငန္းခြင္ထဲ မထည့္ဘူး မိသားစုထဲစာရင္းမသြင္းဘူး အဲမ်ိဳးလူေတြကို က်ေနာ္တို႕က သူတို႕ကို မိသားစုထဲမွာ ေနရာျပန္ ရခိုင္းေစခ်င္ တယ္”
အေခု ဒါဝိဒ္၏ေက်ာင္းေတာ္မွာ ဆရာဆယ္တရွားလို ဘဝသစ္တဖန္ျပန္ရလိုတဲ့ အသက္ ၂ဝကေန ၃၅ႏွစ္ၾကားလူငယ္ ၉ ဦးတက္ေရာက္လ်က္ရွိၿပီး သူတို႔ဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္နဲ႔ ကယားျပည္နယ္ ဒီးေမာ့ဆိုၿမိဳ႕နယ္ထဲက ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အခုဒါဝိဒ္ေက်ာင္း၏ေက်ာင္းေတာ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ အသက္ ၁၈ႏွစ္ ခူးစိုးရယ္ (နာမည္ အရင္းမဟုတ္) ကေတာ့ သူေဆးစြဲခဲ့ရတဲ့ အဓိကအေက်ာင္းအရင္းက အေပါင္းအသင္းေတြရဲ့ စည္းရံုးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
“ပထမအခ်ိန္က်ေတာ႔ အေပါင္းအသင္းေတြက ကိုယ္႔ကို လုိလုိလားလားနဲ႔ ကိုယ္ေသာက္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မေသာက္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ တုိက္ေတာ႔ အားနာလုိ႔ လုိက္ေသာက္ေပးေနရတာေတြ ရွိတယ္ေပါ႔။ ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္တကယ္ စြဲသြားတဲ႔ အခ်ိန္က်ေတာ႔ သူတုိ႔က ကိုယ္႔ကို လွည္႔မၾကည္႔ေတာ႔ဘူး”
ခူးစိုးရယ္ကသူ ေဆးစြဲခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေလးတခုကို ျပန္လွည္ေဝမွ်သြားတာပါ။ အခုဆိုရင္သူ ဒါဝိဒ္၏ေက်ာင္းေတာ္မွာ ဘဝသစ္ကို အစပ်ိဳးဖို႔ေရာက္လာပါၿပီ။
“အရင္တုန္းက က်ေနာ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတိုင္ဆိုတာမရွိခဲ႔ဖူးဘူး...ဒါေပမယ့္အခု က်ေနာ္မသံုးေတာ့တဲ့ အခါက်ေတာ့ ပန္းတုိင္ေတြရွိလာျပီ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ထားတတ္လာၿပီ” လို႔ ခူးစိုးရယ္က ဆက္ေျပာသြားပါတယ္။
 |
| ဒါဝိဒ္ေက်ာင္းေတာ္မွ ျမင္ေတြ႔ရေသာ ေဆာင္ပုဒ္တခု (ဓါတ္ပံု-ေကတီ) |
“ဒီမွာလာေနတာေတာ႔ အိမ္မွာေနတာထက္စာရင္ တုိးတက္လာတာေပါ႔ ဝိညာဥ္ပိုင္းရယ္ ဘုရားတရားလည္း သိလာတာေပါ႔။ သီးခံတတ္လာတာေပါ႔”လို႔ ခူးလူရယ္ကေျပာပါတယ္။
“သူတို႕သံုးခဲ့တဲ့ မႈးယစ္ေဆးေတြ လည္း က်ေနာ္သံုးဖူးတယ္။ အရက္ဆိုလည္းေသာက္တယ္။ သိပ္ထူးျခားတဲ့ျဖစ္စဥ္က ေတာ သိပ္မရွိပါဘူး။ ဒီနယ္မွာေနတဲ့လူေတြ သူလိုကိုယ္လိုပါပဲ။ သူတို႕ေတြးသလို ကိုေတြးတယ္။ သူတို႕စားသလို ကိုယ္စားတယ္။ သူတို႕ေသာက္သလိုေတာ့ ကိုယ္လည္းလိုက္ေသာက္မိတယ္။ သူတို႕သံုးသလိုကိုယ္လိုက္ သံုးမိတာေပါ့” ဟုဆရာဆယ္တရွားက ေျပာပါတယ္။
ဆရာဆယ္တရွားဟာ ကယားျပည္နယ္ဖြား ကယား တိုင္းရင္းသားတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ကယားျပည္နယ္ရွိ လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မႈယစ္ေဆးဝါးသုံးစြဲမႈကေန လႊတ္ကင္းသူ ရွားသေလာက္ပါပဲ။ မႈးယစ္ေဆးစြဲေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္အေတာအတြင္း သူ႕မိဘေတြက အိမ္နဲ႔ပါတ္ဝင္းက်င္နဲ႔ ေဝးတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ပို႔ခဲ့ပါတယ္။
“အဓိက ပို႕ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းက အလုပ္လုပ္ဖို႕ထက္ အေရးၾကီးတာက သူတို႕ထဲမွာ ျမင္တာက သူတို႕ပါးစပ္နဲ႕ေတာ မေျပာပဲနဲ႕ က်ေနာ္ျမင္တာကေတာ က်ေနာ့္ကို အိမ္မွာ မရွိခိုင္းေစခ်င္လို႕ ပို႕လိုက္တာ။ အိမ္မွာ ရွိလည္း ဆန္ကုန္၊ ေျမေလး ျဖစ္တယ္၊ ရႈတ္တယ္ ဆိုၿပီးေတာ့မွ ပို႕လိုက္တာ။ ဒါတနည္းအားျဖင့္ ဥေပကၡာျပဳတာခံရတယ္”လို႔ ဆရာဆယ္တရွားက မႈးယစ္ေဆးဝါး သံုးစြဲသည့္အေတာအတြင္း သူ႕ခံစားခ်က္ကိုေျပာျပပါတယ္။
မူးယစ္ေဆးဝါး သုံးစြဲေနသည့္ကာလအတြင္း ေဆြမ်ိဳးမ်ားက မသကၤာတဲ့ အၾကည့္ေတြ ဥပမာ... ပစၥည္း ခိုးယူမည္စိုးရိမ္ေနၾကရသည့္ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိမ္ငယ္မႈနဲ႔ ေဒါသထြက္မႈေတြက ေရာေထြးလို႔ေနပါတယ္။
“ငါ့ကိုဒီလိုၾကည့္ရေကာင္းလား၊ ငါ့ကို ဒီလိုျမင္ရေကာင္းလား ဆိုၿပီးေတာမွ က်ေနာ္ တို႕က ခံျပင္းဖူးေသာ္လည္း အမွန္ေတာ သူတို႕အမွားမဟုတ္ဘူး က်ေနာ္တို႕အမွားပါ” လို႕ ဆရာဆယ္တရွား ကဆက္ေျပာပါတယ္။
သို႕ေသာ္ မႈးယစ္ေဆးက လႊတ္ေျမာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ မိဘ၊မိတ္ေဆြ၊ ေဆြမ်ိဳး ေတြက သူ႕အေပၚေျပာင္းလဲ လာတာကို သူခံစားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္မႈ ရရွိလာပါတယ္။
ဒီလိုစြတ္လႊတ္ႏိုင္ဖို႕အတြက္ သူယံုၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာႏွင့္ စိတ္ကိုတေျဖးေျဖး ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္ လို႕ သူကေျပာပါတယ္။
အဲကေနၿပီးေတာ့မွ မွန္ကန္မည့္လမ္း၊ အက်ိဳးရွိမည့္လမ္း၊ လူမ်ိဳးအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိသားစုအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း သူတပါးအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း အႀကိဳးျပဳေစမည့္ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္လာႏိုင္ဖို႕ သူဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႕ အရက္၊ မႈးယစ္ေဆးေၾကာင့္ ပ်က္စီးလုနီးပါးလူငယ္ေတြကို အပယ္ခံထားရတဲ့လူငယ္ေတြ သူ႕လို အခ်ိန္မီ စြတ္လႊတ္ႏိုင္ေအာင္ ဒါဝိဒ္၏ေက်ာင္းေတာ္ ကိုဖြင့္လိုက္ရျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဝိဒ္၏ေက်ာင္းေတာ္ အမည္ေပးရျခင္းမွာ ရာဇဝင္ထဲမွအရ ဆိုးသြမ္းသူေတြ ၊ ဒုကၡေရာက္ေနၾကသူေတြ၊ စိတ္ဓတ္က်သူေတြဟာ ဒါဝိဒ္ထံလာၿပီး ခိုလႈံေနၾကၿပီး ဒါဝိဒ္ကေန စစ္သူႀကီးအျဖစ္ ျပဳစုေလ့က်င့္ ေပးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းျဖစ္ရပ္အေပၚ အတုယူအေျခခံတဲ့အေနနဲ႔ ဆရာဆယ္တရွားက ဒါဝိဒ္ ေက်ာင္းအမည္ကို ေရြးျခယ္လိုက္တာပါ။
ဒါဝိဒ္ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားေတြကို ထိမ္းသိမ္းတဲ့ေနရာမွာလည္း အိပ္ေရးပ်က္ခံရသလို၊ မႈယစ္ေဆးသမားေတြက မအိပ္တာမ်ားတဲ့အတြက္ သူတို႕နဲ႕အတူ မအိပ္ပဲ ေနေပးရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
 |
| ဒါဝိဒ္ေက်ာင္းေတာ္မွ ျမင္ေတြ႔ရေသာ ေဆာင္ပုဒ္တခု (ဓါတ္ပံု-ေကတီ) |
အဲဒီေက်ာင္းကေနၿပီး ေဆးေၾကာင္သူေတြ ၊ အရက္ေၾကာင္သူေတြကို ေဆးျဖတ္ေပးဖို႕ ေဆးေပးတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ စိတ္ဓတ္ျဖင့္တင္ေပးတာေတြကိုသာ အဓိက လုပ္ေပးေနပါတယ္။
“မင္းဟာ ဒီခႏၵာကိုယ္ရဲ႕ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ တဲ့အတြက္ မင္းဟာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေသးတယ္ လႊတ္ေျမာက ္ႏိုင္ေသးတယ္။ ဒီခႏၵာကိုယ္ကို မႈးယစ္ေဆးက ဝါးၿမိဳ ေနတာကို ကိုယ့္ကိုကို ျပန္ျမင္ၿပီးေတာ့မွ ဒီခႏၵာကိုယ္ဟာ ငါ့ခႏၵာကိုယ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငါႏိုင္ရမယ္ ခႏၵာကိုယ္က ငါ့ကိုႏိုင္တာမ်ိဳးမျဖစ္ရဘူးဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး သူတို႕ထဲမွာေရာက္ေအာင္ က်ေနာ္တို႕က ျပဳစုေပးရတယ္” လို႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကုသေပးမႈနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ဆရာဆယ္တရွားက ဆက္ရွင္းျပပါတယ္။
ေဆးဝါးအေထာက္အပံ့ ကူညီေပးတာေတြ မလုပ္ဘူးဆိုေပမယ့္လည္း ကိုက္ခဲတာတို႕၊ အားနည္းတာတို႕၊ အိပ္မေပ်ာ္တာတို႕ ျဖစ္လာရင္ ျပည္သူ႕ေဆးရုံမွာ တာဝန္ရိွ ဆရာဝန္ေတြနဲ႕ တိုင္ပင္ၿပီး ကုသေပးပါတယ္။
ေက်ာင္းကို ေရာက္ရွိလာတဲ့သူအမ်ားစုက မိဘေတြတြန္းအားေပးတာထက္ ကိုယ္ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ ေရာက္ရွိ လာၾကတဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။
“တက္မယ္လို႕ပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တဲ့လူေတြကပဲ ေရာက္လာတာမ်ားတယ္။ မတက္ခ်င္ပဲနဲ႕ မိဘအတင္းပို႕တဲ့ဟာ သိပ္ေရာက္လာေလ့မရွိဘူး။ ေရာက္လာရင္လည္းမခံဘူး။ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မပါဘူးဆိုရင္ သူတို႕က ေရာက္တာနဲ႕ မေနႏိုင္ ဘူးေပါေနာ္” လို႕ သူက ေျပာပါတယ္။
ေက်ာင္းသားတေယာက္ အရက္ေၾကာင္ၿပီးထြက္ေျပးခ်ိန္မွာ ရဲေတြကိုအကူညီေတာင္းရတဲ့ အဆင့္ထိ ႀကံဳေတြ႕ရတာေတြ ရွိတယ္လို႕ သိရပါတယ္။
ေက်ာင္းမွာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ၊ ဂီတနဲ႔ ဓမၼက်မ္းကိုအဓိက သင္ေပးၿပီး ေနာင္ႏွစ္ေတြမွာလည္း ဆက္လက္ ဖြင့္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲ့ဒီေက်ာင္းကိုဆက္ သြယ္ခ်င္ရင္ျဖင့္ မွတ္၁၃/ေညာင္ဇင္လမ္း၊ ေညာင္ဇင္ရပ္ကြက္၊ ဖရူဆိုၿမိဳ႕၊ ကယားျပည္နယ္၊ ဖုန္း-ဝ၉၄၂၈ဝဝ၇၆၄၇-ဝ၉၇၃၁၃၆ဝ၁၅-ဝ၉၃၁၄၁၃၈၅၆ တို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာဆယ္တရွားဟာ အရက္ေသစာနဲ႕ မူးယစ္ေဆးဝါ စိတ္ၾကြေဆးေတြ စြဲေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ မူးယစ္သားေကာင္ဘဝကေန လႊတ္ေျမာက္လာဖို႕ တဖက္တလမ္းကေန အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားေနသူလဲျဖစ္ပါတယ္။ ေဆးစြဲေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ သူ႕လိုဘဲ ရုန္းထြက္ႏိုင္ေစဖို႕ ဆရာဆယ္တရွားမွာ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။
Written by ရွားျမာ၊ စူးမယ္
ကႏၱာရ၀တီတုိင္း(မ္)
http://www.ktimes.org
မူးယစ္သားေကာင္ဘဝကေန ရုန္းထြက္
Reviewed by သစ္ထူးလြင္
on
19:12
Rating:
Reviewed by သစ္ထူးလြင္
on
19:12
Rating:
