အေျပာင္းအလဲ မႏၲေလးသႀကၤန္

 တပို႔တြဲလျပည့္ေက်ာ္...အေအးဓာတ္ေလ်ာ့...။ ေစာေစာေနထြက္...ေနာက္က်ေနဝင္ကာ ရြက္ဝါေလးေတြ ျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြၿပီး... ေတာင္ေလေလးေဝွ႔ လာေတာ့ ''ေၾသာ္...တစ္ႏွစ္၊ တစ္ႏွစ္ ဘာမွ်မၾကာ လိုက္ပါလား...၊ မၾကာခင္ သႀကၤန္ေရာက္ဦးမွာေပါ့ ေလ..''ဟု သံေဝဂလိုလို...၊ စိတ္ပ်က္ညည္းတြား သံလိုလိုႏွင့္ ဝတၱရားမပ်က္ ညည္းညဴမိျပန္ပါ၏။ ဟုတ္သည္...၊ တပို႔တြဲလျပည့္ေက်ာ္ၿပီးတာႏွင့္ ေဖေဖာ္ဝါရီ လကုန္ေတာ့မွာေပါ့...။ မတ္လဆန္းတာႏွင့္ မႏၲေလး စည္ပင္သာယာ႐ုံးေရွ႕မွာ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္သႀကၤန္မ႑ပ္ႀကီး စတင္ေဆာက္ဖို႔ ဧရာမသံမဏိဟင္းဂလိုင္းႀကီးေတြကို ဝန္ခ်ီစက္ႀကီးေတြႏွင့္ ခ်ၾကမည္။ ၿပီးေတာ့စတင္ေဆာက္ လုပ္ၾကေတာ့မည္။

ငယ္ငယ္ကဆိုလွ်င္ေတာ့ မတ္လဆန္း ၁ဝ တန္း စာေမးပြဲႀကီးၿပီးတာႏွင့္ သႀကၤန္ရနံ႔ႏွင့္အတူ သႀကၤန္ မိုးကၿမိဳ႕လုံးကြၽတ္ထလာေတာ့၏။ ျပတိုင္းျပတိုင္းမွာ သႀကၤန္ေၾကာ္ျငာပိုစတာေတြ ပလူပ်ံလာသည္။ ဝင္းေတြ၊ ဓမၼာ႐ုံေတြထဲ တူးပို႔တူးပို႔ဒိုးသံႏွင့္သႀကၤန္သီခ်င္း၊ သႀကၤန္တီးလုံး၊ သႀကၤန္ယိမ္းတိုက္သံေတြၾကားလာရၿပီ။ အခ်ဳိ႕ ဝင္း၊ အခ်ဳိ႕ရပ္ကြက္၊ အခ်ဳိ႕ဓမၼာ႐ုံေတြမွာလည္း စည္တိုသံ၊ လင္းကြင္းသံစည္းခ်က္က်က်ျဖင့္ သႀကၤန္သံခ်ပ္ေတြ တိုက္ၾကဖို႔ ျပင္ဆင္လာၾက၏။ သႀကၤန္တီးလုံး၊ သႀကၤန္သီခ်င္း၊ သႀကၤန္သံခ်ပ္ကိုေတာ့ သိုသိုသိပ္သိပ္ျဖင့္သာ မိမိတို႔သံခ်ပ္အသင္းသားမ်ားသီးသန္႔ျဖင့္ အခ်ိန္ကပ္မွ တိုက္ၾကသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သႀကၤန္သံခ်ပ္ပါ အေၾကာင္းအရာအသစ္အဆန္းေတြကို ၿပိဳင္ဘက္အသင္းေတြ ႀကိဳတင္မသိေစခ်င္လို႔ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ငယ္စဥ္ကဆိုလွ်င္ျဖင့္ ယခုလိုေဆာင္း ဆုတ္ရန္ျပင္ခ်ိန္တြင္ သံေဝဂေတြ၊ ညည္းညဴစိတ္ပ်က္မႈေတြ အလ်ဥ္းအသံမထြက္ဘဲ ရင္တလွပ္လွပ္ျဖင့္ အေပ်ာ္ဓာတ္ေတြပဲ စတင္ဥဖြဲ႕ႀကီးထြားလာသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။

ဟုတ္သည္...။ အဲသည္တုန္းက ျပည္သူ႔သႀကၤန္၊ လူထုသႀကၤန္၊ ယဥ္ေက်းမႈသႀကၤန္၊ အယုတ္ အလတ္ အျမတ္မေရြး အားလုံးကိုယ္စားျပဳသႀကၤန္ျဖစ္သည္။

ထိုစဥ္ကာလ...ေညာင္းရြက္က်၊ ေတာင္ေလ ျမဴးစဆိုလွ်င္ပင္...၊ တီးလုံးတီးကြက္ဝါသနာပါသူတိုင္း ႏႈတ္ဖ်ားတြင္ သႀကၤန္တီးလုံးတီးကြက္ကို ရြတ္ဆိုၾကည့္ကာ အနားရွိမယ္ဒလင္၊ တေယာ၊ ပတၱလားတို႔ျဖင့္ တို႔ခတ္ ၾကည့္မိသည္ခ်ည္းျဖစ္၏။ သီခ်င္း၊ ကဗ်ာဝါသနာပါသူတိုင္းလည္း သႀကၤန္ေတးတစ္စကို စိတ္ထဲေပၚသည္ႏွင့္ဗလာစာအုပ္၊ စာရြက္ထဲခ်က္ခ်င္းေရးခ်သီကုံးမိၾကသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။ အလားတူ လက္မႈပညာႏွင့္ ပန္းခ်ီ ဝါသနာပါသူကလည္း စာရြက္လြတ္တစ္ရြက္မွာ အလွျပ မ႑ပ္ပုံစံ၊ အလွျပေရသဘင္ကားပုံစံေကာက္ေၾကာင္း ေတြျခစ္ၾကည့္ေနၾကသည္။ အတီးအမႈတ္ဝါသနာပါသူက လည္း စႏၵရား၊ တေယာ၊ ဂီတာ... နီးစပ္ရာျဖင့္ အသံညိႇ တို႔ထိေတးတစ္စဖန္တီးေနၾကၿပီ။

သံခ်ပ္ဝါသနာပါသူေတြက အခ်င္းခ်င္းေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီး အေၾကာင္းအရာတစ္ခုအေပၚ ပုဂၢိဳလ္ေရးလား၊ အမ်ဳိးသားေရးလား၊ သာမညလား၊ အဓိကလား၊ ပဋိပကၡလား၊ သမူဟလား၊ ရန္တိုက္တာလား၊ စံကိုက္တာ လား...။ ျငင္းခုံေဆြးေႏြးၿပီး မွတ္စုထုတ္ေနၾကၿပီ။တကယ္ေတာ့ သႀကၤန္ဆိုတာ ျမန္မာျပည္တြင္း၌ေနထိုင္ ေသာ ပုပုရြရြလူမွန္သမွ်ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္။ ဦးတည္ခ်က္က အမ်ဳိးသားေရးဆိုင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈျပယုဂ္...။ သႀကၤန္ကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္လို႔မရ...။သႀကၤန္ကို သံဆူး ႀကိဳးခတ္ကန္႔သတ္လို႔မရ...။ သႀကၤန္ကို ဆိုဖာခုံ၊ ဆက္တီ၊ အပူအေအးစားေသာက္ဖြယ္ရာႏွင့္ အခြင့္ထူး ခံလို႔မရ...။ သႀကၤန္ကို ေကာ္ေဇာနီခင္း၊ ဝင္ခြင့္လက္မွတ္ ျဖင့္ ဗီအိုင္ပီသီးသန္႔လုပ္လို႔မရ...။ သႀကၤန္ကို စိတ္ေတာ္ သိေဗာင္းေတာ္...မူျဖင့္ အမွတ္ေပး အကဲျဖတ္လို႔မရ...။ သႀကၤန္ကို ေငြအရင္းအႏွီးထုတ္ ေနရာအပိုင္ စားဝယ္...၊ လက္မွတ္ျပန္ေရာင္း အျမတ္ထုတ္ စီးပြား ျဖစ္လုပ္လို႔မရ။ သႀကၤန္ကို လက္ဝါး႐ိုက္စည္းေဝးဆုံး ျဖတ္ ေငြသိန္းရာခ်ီသုံးၿပီး ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ခံလို႔မရ။ သႀကၤန္ကို ေခတ္ေပၚလက္ညိႇဳးထိုး အေဟာင္းႏွာေခါင္း ႐ႈံ႕...၊ လူေတာ္သလင္းပြဲ တရားဝင္က်င္းပလို႔ မရ...။ သႀကၤန္ကို အစဥ္အလာေရႊမ်က္ႏွာဖုံး စကၠန္႔ ၃ဝ စာတီဗီြ႐ိုက္ လႊင့္ၿပီး..တစ္ခ်ိန္လုံးေပ်ာ္သလိုသာေနကိုယ့္လူေရ...ထင္ရာကဲလို႔မရ...။

မႏၲေလးသည္ ျမန္မာ့႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ သႀကၤန္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍မူအစဥ္အလာမွတ္တိုင္မ်ားကို သမိုင္း တန္ဖိုးရွိရွိစိုက္ထူႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုမွတ္တိုင္မ်ားက သမိုင္း တန္ဖိုးရွိခဲ့၏။ အမ်ိဳးသားေရးဆိုင္ရာ အမွတ္အသားမ်ား လည္းျဖစ္ခဲ့၏။ ဂုဏ္ပုဒ္ဝိေသသမ်ားလည္းျဖစ္ခဲ့၏။သာမန္တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေရပက္ကစားၾကရာမွ...၁၉၂ဝ ဝန္းက်င္တြင္ ကုန္တိုက္၊ ကုမၸဏီမ်ားသုံးေသာ ထရပ္ကားႀကီးေတြေပၚ ေရစည္ပိုင္း၊ ေရပုံးမ်ားတင္ကာ တစ္ျပဝင္၊ တစ္ျပထြက္ ေရပက္ကစားၾကသည့္အစဥ္အလာေတြ ေပၚေပါက္လာသည္။ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ထိုေရပက္ခံ ကားႀကီးေတြေပၚမွာ ေရစိုခံတူရိယာပစၥည္းေတြ ပါဝင္လာကာ တီးမႈတ္သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြ တိုးလာသည္။ သည္လို ေရပက္ခံကားေတြလာေရာက္ေရပက္ကစား သီဆိုတီးမႈတ္ၾကလွ်င္ ေရပက္အဖြဲ႕ေတြကလည္း ျပန္လည္ဧည့္ခံၾကဖို႔ ေရပက္မ႑ပ္ေတြမွာ တီးဝိုင္းအဖြဲ႕ေတြပါဝင္လာၾကသည္။ေနာက္ေတာ့ ဝါသနာရွင္အသီးသီး၏ ကိုယ္ပိုင္သီခ်င္း၊ ကိုယ္ပိုင္ တီးလုံးေတြပါလာတာေပါ့။ ကားေတြ၊ မ႑ပ္ေတြ အလွဆင္ပသာဒအသြင္ျခယ္မႈန္းဖန္တီးမႈေတြ ပါလာတာေပါ့။

''မိုး...မိုး...မိုးလားေမာင္တို႔
ေလ... ေလ... ေလလားေမာင္တို႔
ဖန္ျပာခြက္နဲ႔ ေက်ာက္စက္ေရ...
အေမာေျပေအာင္ ေသာက္ပါ့ မမ...''
''သူမ်ားေပ်ာ္လို႔ မေပ်ာ္ႏိုင္...ရည္းစားေပ်ာက္ လို႔မႈိင္...''ဟူေသာ သမား႐ိုးက်သံခ်ပ္မ်ားအစား အျမင္ မေတာ္တာသေရာ္သည့္ သံခ်ပ္ေတြထိုးလာၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ႏိုင္ငံ၏ေနာက္ခံကားခ်ပ္မ်ားက သႀကၤန္မွာ မျဖစ္မေန ပုံရိပ္ထင္လာေတာ့သည္။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲအရွိန္အဟုန္ ျမင့္လာသည့္ ၁၃ဝဝ ျပည့္ႏွစ္သႀကၤန္မွာ မႏၲေလးသႀကၤန္အဖြဲ႕ သားမ်ားကလည္း ေခတ္ကိုထင္ဟပ္သည့္ သႀကၤန္သီခ်င္းမ်ား ေရးစပ္လာၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ မ်ိဳး႐ိုးဇာတိဝံသာႏု စိတ္ဓာတ္ကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္သတိရေစလိုမႈကို ဦးစား ေပးလာၾက၏။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအၿပီး စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနေသာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီး၏ ၁၉၄၅ခုႏွစ္ သႀကၤန္ အႀကိဳကာလတြင္ ''ျဖစ္ဟဲ့ဆို...ျဖစ္ရမယ္တဲ့ တက္ေခတ္ လူငယ္မ်ား၊ အားအင္ေတာင့္တင္းေစ...''ဟု လႈံ႔ေဆာ္ ကာ ျပည္ေတာ္ဝင္သႀကၤန္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ မွာေတာ့ သႀကၤန္အရွိန္ကို ျပန္လည္ျမႇင့္တင္ခဲ့ၾကသည္။ အသင္းအဖြဲ႕မ်ား အားလုံးနီးနီးက လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲႏွင့္ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေတာ္သစ္ ထူေထာင္ေရးျပယုဂ္၊ ပုံရိပ္မ်ားကို ဦးတည္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုႏွစ္မွာပဲ ယခုထက္တိုင္ နာမည္ ေက်ာ္သႀကၤန္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ခိုင္မာဆဲျဖစ္သည့္ ''ေရႊမန္းေတာင္ရိပ္ခို''သီခ်င္းကို ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းက ေရးစပ္ကာ ၿမိဳ႕မအလွျပယာဥ္က စတင္သီဆိုခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ျပည္တြင္းစစ္မီးေၾကာင့္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ကာႏိုင္ငံထူေထာင္ေရးေႏွာင့္ေႏွးခဲ့မႈကို ဆရာႀကီးသခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဦးေဆာင္ၿပီး တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား စုစည္း၍ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈ အရွိန္အဟုန္ ႀကီးမားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၅ဝခုႏွစ္ (၁၃၁၁ ခုႏွစ္မွ ၁၃၁၂ ခုႏွစ္အကူး) သႀကၤန္ကို 'ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသႀကၤန္'ဟုကမၸည္းတင္ကာ မႏၲေလးသႀကၤန္ကို 'ၿငိမ္းခ်မ္းေရး'သို႔ဦး တည္၍ ၿမိဳ႕လုံးကြၽတ္ဝွဲခ်ီးက်င္းပခဲ့ၾက၏။

ပိေတာက္ေတြ ေဝေဝလြင္လြင္...၊
ေရႊစင္အိအိ
ဖူးပြင့္တဲ့... သည္ခ်ိန္တြင္
ဗမာျပည္တစ္ခြင္...ေဘးအေပါင္း
ရန္အေပါင္းလြင့္ေပ်ာက္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရြက္သစ္ႏုတို႔လို
ခါေတာ္ေရစင္မွီးလို႔ ေဝစည္လြင္လြင္
ေငြငန္းဆုေတာင္း၊
ေအာင္ေၾကာင္းကို ဆင္...'ဟုလည္း
ၿမိဳ႕မၿငိမ္းက သႀကၤန္ေတးတစ္ပုဒ္ေရးစပ္ခဲ့သည္။ထိုႏွစ္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္တြင္လည္း ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းရယူခဲ့ေသာလြတ္လပ္သည့္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ျပယုဂ္အျဖစ္'ျပည္ေထာင္စုသႀကၤန္'ကို မႏၲေလးတြင္ ခမ္းနားစြာဆင္ႏႊဲခဲ့ျပန္သည္။

၁၉၅၁ခု (သကၠရာဇ္ ၁၃၁၂ခုမွ ၁၃၁၃ခုႏွစ္အကူး) သႀကၤန္ပြဲေတာ္ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အပါအဝင္ အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ ရာခ်ီ၍ရွိေသာ အလွျပယာဥ္၊ အလွျပမ႑ပ္၊ သံခ်ပ္အသင္း၊ ေရပက္ အသင္းမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕လုံးကြၽတ္ဆင္ႏႊဲၾကသည့္ သႀကၤန္မို႔ ျပည္သူ႔သႀကၤန္၊ လူထုသႀကၤန္အသြင္ အပီျပင္ဆုံးျဖစ္ခဲ့ သည္။ သႀကၤန္၏ ျပယုဂ္မ်ားကလည္း ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈကို အေျခခံၿပီး လြတ္လပ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ခိုင္ၿမဲေရး ျပဆိုခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္း မႏၲေလးသႀကၤန္မ်ားတြင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကိုေနာက္ခံျပဳသည့္ အထိမ္းအမွတ္မ်ား မရွိခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ိဳးသား ယဥ္ေက်းမႈ မ႑ိဳင္ကိုေတာ့ ခိုင္ခိုင္ႀကီး စိုက္ထူခဲ့ၾကသည့္ 'လူထုသႀကၤန္'မ်ားက အမ်ားစုျဖစ္ခဲ့သည္။ ရာခ်ီရွိေသာ အလွျပယာဥ္မ်ား၊ ရာခ်ီရွိေသာ အလွျပမ႑ပ္မ်ား၊ ျပတိုင္းေစ့၊ ရပ္ကြက္တိုင္းေစ့ ေရပက္မ႑ပ္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး သေဘာထားခိုင္မာမႈတစ္ခု ဦးတည္သည့္ သံခ်ပ္အသင္းမ်ား...စသည္ျဖင့္ အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေရြး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ၾကသည့္ သႀကၤန္မ်ားျဖစ္ပါ၏။ ၁၉၈ဝ ေက်ာ္ကာလမ်ားအထိ ဆိုပါေတာ့ ...။ ထိုကာလမ်ား ၏ အသီးအပြင့္အျဖစ္ နာမည္ေက်ာ္'သႀကၤန္မိုး'႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားႀကီးက ၁၉၈၄ ခုႏွစ္တြင္ ေပၚထြက္ခဲ့ျပန္သည္။

၁၉၉ဝေက်ာ္မွ ၿပီးခဲ့သည္ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္သႀကၤန္အထိ ျမင္ကြင္းမ်ားကိုေတာ့ မေျပာပါရေစႏွင့္ေတာ့...။ျမင္ၾက၊ ၾကားၾက၊ သိၾက၊ ႀကံဳၾက၊ ခံစားခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္းအဖန္တလဲလဲ ေရးခဲ့၊ ေျပာခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ 'တန္ဖိုး'ဟူေသာ စံျဖင့္ပဲ တိုင္းၾကရပါမည္။ ဘာတန္ဖိုးလဲ...ေငြေၾကး၊ စီးပြားေရး၊ အေရအတြက္မဟုတ္...။ 'အမ်ိဳးသားေရးတန္ဖိုး'ကို ဆိုလိုပါ သည္။ ကိုင္း...ဒါျဖင့္ ...မၾကာေတာ့ပါ...။ ၂ဝ၁၅ခုႏွစ္(သကၠရာဇ္ ၁၃၇၆မွ ၁၃၇၇ခုအကူး) မဟာသႀကၤန္ႀကီး ေရာက္လာပါၿပီ။ တိုင္းျပည္၏အဓိကပင္စည္ ႏိုင္ငံေရးႀကီးေျပာင္းလဲ သြားၿပီလား...။ အမ်ိဳးသားႀကီးပြားတိုးတက္ေရးကို အဓိက အေျခခံေသာေျပာင္းလဲမႈလား...။ အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရး၊ အမ်ဳိးသားစီးပြားေရး၊ အမ်ဳိးသား ယဥ္ေက်းမႈ...အေျပာင္းအလဲကေရာ...။ ကိုင္း...ဒါျဖင့္ ... အမ်ဳိးသား ျပယုဂ္တစ္ခုအျဖစ္ တစ္ခ်ိန္က ထင္ရွားခဲ့တဲ့မႏၲေလး သႀကၤန္ကေရာ အခါတိုင္းႏွစ္ေတြလို...ေနရာမဲႏႈိက္၊ စပြန္ဆာေတာင္း၊ လက္မွတ္ေရာင္း၊ က်ဳံးေရျဖဳန္း၊ စလီဘယ္ရီေတြ သိန္းရာခ်ီေပး၊ အမ်ားျပည္သူဆိုင္ရာဌာန မ႑ပ္ႀကီးေတြက သိန္းေထာင္ခ်ီသုံး၊ ျပည္သူဆီက သႀကၤန္ ေၾကးျဖတ္...၊ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ စကၠန္႔ပိုင္းေလးပဲ
ျမဴေမွာင္ ေဝကင္း၊ ေငြအဆင္း စႏၵာ႔...'
ၿပီးတာနဲ႔ စည္းမရွိ၊ ကမ္း မရွိ...ထင္တိုင္းက်ဲၾကဦးမယ္ဆိုရင္ျဖင့္...။ ။

ဆူးငွက္
The Mirror Daily
https://www.facebook.com/TheMirrorDaily