မိုးျပိဳခဲ့ေသာ္

                 စိတ္ထဲမွာ ေအာင့္သက္သက္နဲ႕ ခံစားလုိက္ရတယ္။ သက္သက္မဲ့ အႏုိင္က်င့္တယ္လုိ႔လည္း ထင္တယ္။ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကုိ မထီေလးစား ျပဳေနၿပီလား လုိ႔ေတာင္ ေအာက္ေမ့ လုိက္မိတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ နည္းနည္း လြန္လာၿပီလုိ႔ ဆုိႏုိင္မလားမသိ။

                ျဖစ္တာက ဒီလုိ။ ဖုန္ၾကားရွင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလာက္ကုိင္မွာ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ပါေရာလား။ ဒီေတာ့ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္က ေလာက္ကုိင္မီးကုိ ၿငိႇမ္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ မီးက ၿငိမ္းမသြားဘူး။ ပုိၿပီး ေတာက္ေလာင္ လာတယ္။ အရာရွိနဲ႔ အၾကပ္ စစ္သည္ေတြ တစ္ရာေက်ာ္ တုိင္းျပည္ အတြက္ အသက္ ေပးသြားၾကရတယ္။  ဘယ္တုန္းကမွ ဒီလုိ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕ မႀကံဳခဲ့ရဖူူးပါဘူး။ အခု ေလာက္ကုိင္ စစ္ပြဲက်မွပဲ အက်အဆံုး အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ရတယ္။ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာလည္း ညႇိဳးႏြမ္းခဲ့ရတယ္။

                တစ္စ တစ္စနဲ႕ ႀကီးထြားလာတဲ့ ေလာက္ကုိင္မီးကုိ ၿငိႇမ္းဖုိ႔ အတြက္ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ (ေလ) က ကူညီခဲ့ရတယ္။ ေလေၾကာင္း ပစ္ကူေတြ လုပ္ေပးခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလုိ ေလေၾကာင္းပစ္ကူ လုပ္ေပးခဲ့ရင္း  တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ကုိ မေတာ္တဆ က်ည္သင့္ခဲ့ရတယ္။

              တ႐ုတ္လူမ်ဳိး ငါးဦး ေသဆံုးၿပီး ရွစ္ဦးဒဏ္ရာ ရသြားခဲ့တယ္။ ဒါကုိ  တ႐ုတ္ ျပည္က မေက်နပ္ခဲ့ဘူး။ တ႐ုတ္သံ႐ံုးက တစ္ဆင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ကန္႔ကြက္လာတယ္။  ေနာက္ဆံုး ျမန္မာႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး ကုိယ္တုိင္ တ႐ုတ္ ႏုိင္ငံသြားၿပီး ေတာင္းပန္ခဲ့ရတယ္။

                ဒီျဖစ္စဥ္ တစ္ရပ္လံုးကုိ အႏုလံု ပဋိလံု ၿခံဳငံုၿပီးေတာ့ စဥ္းစား ၾကည့္မိပါတယ္။

                တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသား ငါးဦး ဘာေၾကာင့္ ေသဆံုး သြားရတာလဲ။ ဒီငါးဦးဟာ ဘယ္အရပ္၊ ဘယ္ေဒသမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ သူေတြလဲ။ တ႐ုတ္နဲ႕ ျမန္မာ နယ္နိမိတ္မ်ဥ္း အနီးမွာ ေနၾကတဲ့ သူေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ နယ္စပ္ တုိက္ပြဲမွာ မေတာ္တဆ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဘယ္သူကမွ  ျဖစ္ရ ေကာင္းေစလုိ႔ေတာ့ အေၾကာင္းမဲ့ တုိက္ခုိက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တုိက္စရာလည္း အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ေသဆံုးသြားတဲ့ သူေတြက စစ္နဲ႕ဘာမွ မပတ္သက္တဲ့ သာမန္ အရပ္သားေတြပဲ။ ေနာက္ၿပီး တစ္ဖက္ ႏုိင္ငံသားေတြလည္း ျဖစ္ေနတယ္။

            တစ္ဖက္ ႏုိင္ငံထဲမွာလည္း ေနေနၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ႏွစ္ႏုိင္ငံ စစ္ျဖစ္ၾကတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႕ေတာ့ အေၾကာင္းမဲ့ တုိက္ခုိက္တာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ သံုးသပ္မိပါတယ္။ ဒီလုိျဖစ္ရတာဟာလည္း မေတာ္တဆ ျဖစ္ရတာလုိ႔ပဲ ယူဆၾကရမွာပါ။ ဘယ္သူမွ ျဖစ္ရေကာင္းေစလုိ႔ တုိက္ခုိက္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။

                ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၿပီး စဥ္းစား ၾကည့္မိပါတယ္။ ဒီလုိျဖစ္လာေစဖုိ႔ အေၾကာင္းတရားက ဘာလဲ။ အေျခခံ အေၾကာင္း တရားက ဘာလဲ ဆုိေတာ့ ကုိးကန္႔ ေခါင္းေဆာင္ ဖုန္ၾကားရွင္ကစၿပီး ေမႊးတဲ့မီးပဲ။ ကုိးကန္႔ ေဒသကုိ ျပန္လည္ သိမ္းပုိက္ဖုိ႔ အတြက္ စစ္ဆင္ေရးစၿပီး လုပ္တယ္။

              ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္က ျပန္တုိက္ေတာ့ တ႐ုတ္ ျပည္ဘက္ကုိ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္သြားတယ္။တ႐ုတ္ ျပည္ရဲ႕ တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာကေနၿပီး စစ္ဆင္ေရးကုိ ဦးေဆာင္ ေနတယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းရတယ္။ ဖုန္ၾကားရွင္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္သူေတြ ပါ၀င္ ပတ္သက္ေနမလဲ။ ဘယ္သူေတြက ေသြးထုိး ေျမႇာက္ပင့္ေနမလဲ။ ဒါဟာ ေတြးစရာပါ။

                တစ္စ တစ္စ ႀကီးထြားလာတဲ့ ကုိးကန္႔စစ္ပြဲမွာ ေျမျပင္ စစ္ဆင္ေရးနဲ႕ မလံုေလာက္တဲ့ အတြက္ ေလေၾကာင္း ပစ္ကူေတြပါ ၀င္ၿပီး အကူအညီ ေပးလာရတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ တ႐ုတ္ ႏုိင္ငံသား ငါးဦး မေတာ္တဆ ထိမွန္ ေသဆံုးသြားခဲ့ ရတာပါပဲ။

                ႏွစ္ႏုိင္ငံ နယ္စပ္မ်ဥ္းေတြမွာ တုိက္ပြဲျဖစ္ရင္ သိပ္ၿပီး သတိထားရပါတယ္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံထဲက က်ည္တစ္ေတာင့္ တစ္ေလေတာင္ သူ႕ႏုိင္ငံထဲကုိ က်ခြင့္မရွိပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း နယ္စပ္ေတြမွာ ထႂကြ ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ သူပုန္သူကန္ေတြကုိ ႏွိမ္နင္းရင္ သတိႀကီးႀကီး ထားၾကရပါတယ္။

             သူပုန္ေတြကလည္း အေျခအေန မေကာင္းရင္ တစ္ဖက္ ႏုိင္ငံထဲကုိ ေျပး၀င္ ခုိလံႈတတ္ၾက ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေျပး၀င္သြားတဲ့ သူပုန္ကုိ လုိက္လံ ႏွိမ္နင္းရင္း တစ္ခါတစ္ရံ နယ္ေျမ ျဖတ္ေက်ာ္မႈေတြ၊ က်ည္ဆန္ က်ေရာက္မႈေတြ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာ မလုပ္ရင္ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ ျပႆနာ ရွာခ်င္ရင္ေတာ့ ျပႆနာ ႀကီးထြား သြားတတ္ပါတယ္။

                ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ စီးပြားေရးနဲ႔ စစ္ေရးမွာ အားနည္းေနတဲ့ ႏုိင္ငံ ျဖစ္ေလေတာ့ ျပႆနာ ရွာၿပီဆုိရင္ အင္မတန္ မ်က္ႏွာငယ္ ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဗ.က.ပ ေတြကုိ နယ္စပ္မွာ လက္သပ္ေမြးၿပီး ျမန္မာ့ ျပည္တြင္းေရးကုိ  ေမႊေႏွာက္ ခဲ့စဥ္တုန္းက ကုိယ့္ႏုိင္ငံက ဘာမွ မေျပာသာခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ၁၉၆၇ ခုႏွစ္၊ ေမာ္စီတုန္း ရင္ထုိးတံဆိပ္ အေရးအခင္း တုန္းကလည္း ျပည္တြင္းေရးမွာ အမ်ားႀကီး ၀င္ေႏွာက္ ခဲ့ဖူးတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သံတမန္ အဆက္ျပတ္႐ံု ေလာက္အထိပဲ ကိုယ့္ဘက္က စြမ္းေဆာင္ ႏုိင္ခဲ့တာပါ။ ရာဇသံ ေပးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ့္ဘက္က အင္အား မရွိခဲ့ပါဘူး။

                ျမန္မာ့ ျပည္တြင္းေရးမွာ တစ္ဖက္ႏုိင္ငံက ၀င္ေရာက္ ျခယ္လွယ္ ေနတာကုိ ေတြ႕ရၿပီး ေခါင္းငံု႕ခံေနရတာ ၾကာလာေတာ့ ခံျပင္းမိတယ္။ ကုိယ့္မွာက ျပန္ၿပီး တုံ႔ျပန္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ အင္အားကလည္း မရွိေတာ့ ပုိၿပီး ခံရခက္တယ္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံထဲက သစ္ေတြကုိ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ အလံုးအရင္းနဲ႕၀င္ၿပီး ခုိးထုတ္ေနတာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း ၾကာခဲ့ပါၿပီေကာ။ သစ္ေတာ ဆုိတာမ်ား (၇၀) ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္ ရွိရာကေန (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ က်န္တဲ့အထိ ရက္ရက္ စက္စက္ ခုိးထုတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး သစ္ျမစ္ေတာင္မခ်န္ဘူး။ တူးဆြၿပီး ယူသြားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လက္ပုိက္ၿပီး ၾကည့္ေနၾကရတယ္။

                တစ္ခါခုိးရင္ သစ္ကားစီးေရ (၂၀၀) နီးပါး ရွိတယ္ဆုိေတာ့ သစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ကုန္သြားမလဲ ခန္႔မွန္းလုိ႔ ရပါတယ္။ ဒီလုိကားေတြက တစ္ေန႔ တစ္ရက္တင္ မဟုတ္ဘူး။ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ လနဲ႕ခ်ီ၊ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီၿပီး ခုိးထုတ္ခဲ့ၾကတာ။ ဘယ္ႏုိင္ငံသားေတြလဲ ဆုိတာ သိေနတာပဲ။ ဟုိတစ္ေလာက သစ္ကားစီးေရ (၂၀၀) ဖမ္းမိတယ္။ သစ္ေတာဦးစီးက ၀န္ထမ္း ေလးဦး အသတ္ ခံလုိက္ရတယ္။ ဘယ္သူ႕လက္ခ်က္လဲ  သိသာေနတာပဲ။

                ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံက မသိတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ သိသိႀကီးနဲ႕ ခံေနရတာ။ ျပန္ၿပီး တြန္းလွန္ႏုိင္စြမ္း မရွိလုိ႔ စိတ္နာနာနဲ႕ ခံေနရတယ္။ ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးကလည္း ခၽြတ္ၿခံဳက်။ တပ္မေတာ္ကလည္း သူတုိ႔နဲ႕ယွဥ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ စစ္လက္နက္က မျပည့္စံုဘူး။

             လက္ရွိ စစ္လက္နက္ေတြ ေတာင္မွ သူတုိ႔ ကူညီပါတယ္ဆုိတဲ့  မီးက်ိဳး ေမာင္းပ်က္ေတြ ျဖစ္ေနမလား မသိဘူး။ ဒီေတာ့ သူျပဳသမွ် ႏုရတဲ့ဘ၀မ်ိဳး ေရာက္ေနခဲ့ၾကရတယ္။ သြားေလသူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြကုိပဲ နားထဲမွာ ျပန္ၿပီး ၾကားေယာင္ေနတယ္။

                ““လက္သည္း ဆိတ္ေတာ့ လက္ထိပ္နာ””ဆုိတဲ့ စကား ရွိပါတယ္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံက တရား၀င္ ေတာင္းပန္ခဲ့ရတာကုိ တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီး၊ တစိမ့္စိမ့္ နာၾကည္းေနမိ တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲက သယံဇာတ ပစၥည္းေတြ ဆုိရင္လည္း စိတ္ရွိတုိင္း ေမႊေႏွာက္ ထုတ္ယူ သြားခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ မျဖစ္စေလာက္ အကူအညီေပးၿပီး အဆီကုိစား၊ အသားကုိ မ်ဳိခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ မျဖစ္စေလာက္ အကူအညီ ေပးတာကုိပဲ ေက်းဇူး အတင္ခံၿပီး ယူခ့ဲၾကရတယ္။ ကုိယ့္ဘက္က ညံ့ေတာ့ ဒီလုိပဲ ခံခဲ့ၾကရမွာေပါ့။

                ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာ လာၿပီး အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကုိ ထိပါး ေႏွာင့္ယွက္တာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ေနရပါတယ္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီ စီမံကိန္းလုိ ေနရာမ်ိဳးမွာ သူတုိ႔ အလံလႊင့္ၿပီး ဗုိလ္က် ေနတာေတြကုိလည္း ရင္နာနာနဲ႕ ၾကည့္ေနခဲ့ရတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံအႏွံ႔ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္ က်ဴးေက်ာ္ ေနထုိင္ၿပီး စီးပြားေရး လုပ္စားေနတာေတြ။ လုိင္စင္မဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း လုပ္ေဆာင္ ေနတာေတြဟာ တစ္ဖက္ ႏုိင္ငံနဲ႕ တစ္ႏႊယ္ငင္ တစ္စင္ပါ ဆုိရေလာက္ေအာင္ ပတ္သက္မႈေတြ ရွိေနတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ အားလံုး သိသိႀကီးနဲ႕ ရင္နဲ႕မမွ်ေအာင္ ခံစား ေနၾကရပါတယ္။ ကုိယ့္အေပၚ ေစာ္ကားေနမွန္း သိပါလ်က္နဲ႕ လက္တုံ႔ျပန္ဖုိ႔ ခက္ေနတာကုိ ရင္နာမဆံုး ျဖစ္မိတယ္။

                ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ႏိႈက္က မေကာင္းဘူး ထင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္း ကေတာ့ အမ်ဳိးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ေတြနဲ႕ ေမာ္ႂကြား ႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ အေနာ္ရထာေခတ္ ဦးတည္ဘြားရဲ႕ နဖူးကုိ ထံုးသံုးခ်က္ တားႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဆင္ျဖဴရွင္ေခတ္ တ႐ုတ္ စစ္တပ္ႀကီးကုိ ဟန္႔တား ႏုိင္ခဲ့တယ္။ လူအင္အား အဆမတန္ မ်ားျပားပါတယ္ ဆုိတဲ့ တ႐ုတ္ စစ္သည္ေတြကုိ ေသြးပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဆီး ဟန္႔တား ႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။

           သမုိင္းရဲ႕ အတိတ္ တစ္ေနရာဆီက ျမန္မာ့ေမာ္ကြန္း သူရဲေကာင္းႀကီးေတြမ်ား ရွိေနခဲ့ဦးမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ေတြကုိ ““လူေရး ညံ့လွခ်ည္လား  ကြယ္႐ုိ႕””လုိ႔ အျပစ္ ဆုိေနမွာ အမွန္ပါပဲ။

                ညံ့ကာမွ ညံ့ေရာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ညံ့ခဲ့ၾကတာ ၾကာပါၿပီ။ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲ ကတည္းက ဆုိပါေတာ့။ အရင္းရွင္ နယ္ခ်ဲ႕ စီးပြားေရး စနစ္ႀကီး ကမၻာတစ္၀န္း ျဖန္႔ၾကက္ လာလုိက္တာ အေရွ႕ အိႏ္ၵိယ ကၽြန္းဆြယ္ အထိ ေရာက္လာပါေရာ့လား။ ျပင္သစ္၊ ဒတ္ခ်္၊ ေပၚတူဂီ၊ အဂၤလိပ္ေတြရဲ႕ ကုမၸဏီေတြဟာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွမွာ ေျခကုတ္ ယူလာၾကရင္း ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ေသြးတုိး စမ္းခဲ့ၾကတယ္။

         အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ပထမစစ္ မျဖစ္ခင္ ကာလ ျမန္မာ့ နန္းတြင္းေရး ဟာလည္း စည္းလံုးမႈ ၿပိဳကြဲေနတယ္။ နန္းမေတာ္ မယ္ႏု အုပ္စုနဲ႕ သာယာ၀တီ မင္းသားတုိ႔ရဲ႕ ပဋိပကၡေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ရဲ႕ ရန္ကုိ တြန္းလွန္တဲ့ ေနရာမွာ လစ္ဟာခဲ့ရတယ္။ စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ သတၱိေကာင္းေကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ စစ္ေရး ကၽြမ္းက်င္ ကၽြမ္းက်င္ ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားရဲ႕ ပံ့ပုိးမႈေရခ်ိန္ မကုိက္ခဲ့လုိ႔ အဂၤလိပ္ကုိ နယ္ေျမတခ်ဳိ႕ ဖဲ့ေပးခဲ့ရတယ္ မဟုတ္လား။

                အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ဒုတိယ စစ္ပြဲမွာလည္း ဒီလုိပဲ။ ပုဂံမင္းရဲ႕ အရည္အခ်င္း ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပုိင္း အထိ ေပးလုိက္ ရျပန္တယ္။ အေလာင္းဘုရား ထားရစ္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အရည္အခ်င္း ညံ့ဖ်င္းလွတဲ့ မင္းေတြရဲ႕ လက္ထက္မွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လံုးပါးပါးလာခဲ့တယ္။  မင္းတုန္းမင္းနဲ႕ ကေနာင္မင္းသားတုိ႔ လက္ထက္ ေရာက္ေတာ့ ဟုတ္လိမ့္မလားလုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ အားတက္ခဲ့မိတယ္။

             ဒါေပမဲ့လည္း အာဏာ႐ူးတဲ့ မင္းညီ မင္းသားေတြေၾကာင့္ ကေနာင္ မင္းသားႀကီး ေရတိမ္ နစ္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ကေနာင္မင္းသား နတ္ရြာစံျခင္းဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံသူ႕ကၽြန္ျဖစ္ဖုိ႔ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အထက္ ျမန္မာႏုိင္ငံရယ္လုိ႔သာ က်န္ေတာ့တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ကယ္တင္ႏုိင္မယ့္ သူဆုိလုိ႔ ကေနာင္ မင္းသားပဲ ရွိခဲ့တာပါ။ ေခတ္မီတဲ့ လက္နက္ ႏုိင္ငံတစ္ရပ္ ထူေထာင္ၿပီး အဂၤလိပ္ကုိ ျပန္တုိက္ဖုိ႔ တာစူေနတဲ့ အိမ္ေရွ႕ကုိယ္ေတာ္ႀကီးဟာ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမား လွပါေပတယ္။

             ဒါေပမဲ့လည္း ျမန္မာေတြ ညံ့ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးထက္ အာဏာကုိ ငမ္းငမ္းတက္ မက္ခဲ့ၾကလုိ႔ နန္းတြင္းေရးမွာ ေသြးေခ်ာင္း စီးခဲ့ၾကရတယ္။

                ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း စည္းလံုး ညီညြတ္မႈ မရွိမွေတာ့ ဘယ္သူက ႐ုိေသေလးစား ခန္႔ညားပါဦးေတာ့မလဲ။ ဒီေတာ့ ဘံုေဘဘားမား သစ္ကုမၸဏီကလည္း သစ္ေတြကုိ ပုိခုတ္ၿပီး ခုိးထုတ္ ခဲ့တယ္ေလ။ သစ္ခုိးလုိ႔ ခုိးပါတယ္ ေျပာေတာ့ မေက်နပ္ခ်င္ဘူး။ ဒဏ္တပ္ေတာ့ အတပ္ မခံဘူး။ အဂၤလိပ္ အစုိးရဆီကုိ တုိင္တယ္။

                အဂၤလိပ္ အစုိးရကလည္း ျမန္မာျပည္ကုိ သိမ္းပုိက္ဖုိ႔ အကြက္ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ဘံုေဘဘားမား သစ္ကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ျပႆနာ မဟုတ္ ျပႆနာ လုပ္လာခဲ့တယ္။ ရာဇသံေတြ ေပးလာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ အထိ ျမန္မာ့ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကုိ ထိပါး ေစာ္ကားလာသလည္း ဆုိရင္ အဂၤလိပ္ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ဘုရင့္ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ ၀င္ေရာက္တဲ့ အခါ ဖိနပ္စီးၿပီး ဓားကုိင္ခြင့္ ေပးရမယ္လုိ႔ ဆုိလာတယ္။

           ေနာက္ၿပီး အဂၤလိပ္မင္းတုိ႔ သေဘာတူ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရဘဲ ျမန္မာ အစုိးရဟာ ဘယ္ႏုိင္ငံနဲ႕မွ မဆက္ဆံရဘူးလုိ႔ ေတာင္းဆုိလာတယ္။ ဒါနဲ႕တင္ မလံုေလာက္ေသးလုိ႔ ထင္ပါရဲ႕။  ျမန္မာ အစုိးရက ျပန္လည္ ေျဖရွင္း တင္ျပ ေတာင္းဆုိျခင္းကုိ လံုး၀ လက္မခံဘူးလုိ႔ အျပတ္ျငင္းတဲ့ ရာဇသံေတြ ေပးလာပါတယ္။  ျမန္မာအစုိးရ အေနနဲ႕ သစ္ခုိး ထုတ္တာကုိ လက္ပူး လက္ၾကပ္မိေနပါ လ်က္နဲ႕ ေနာက္ဆံုး အေရး မယူေတာ့ပါဘူး၊ ေက်ေအးပါ မယ္လုိ႔ ျပန္ၿပီး ေတာင္းပန္ လုိက္ရတဲ့အထိ ရာဇဣေျႏၵ ပ်က္ခဲ့ရပါတယ္ ။

         အျပစ္ရွာလိုသူထံမွ ဆင္ေျခေပးလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး ။ အဂၤလိပ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အျပီးတိုင္ သိမ္းပိုက္ဖို႔ အေျခအေန ေကာင္းကို ေစာင့္ေနတဲ့ သူေတြပါ။ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ လာျပီဆိုတာနဲ႔ ရာဇသံေပးျပီး စစ္သေဘာၤေတြနဲ႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္ ။

          ျမန္မာဘုရင္ အစိုးရက ဘယ္ေလာက္ပဲ လုိက္ေလ်ာ လိုက္ေလ်ာ နားမ၀င္ေတာ့ပါဘူး ။ မတရား က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကား သိမ္းပိုက္ လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ ျမန္မာသမို္င္းမွာ အဲဒီအတိုင္း အမွန္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ၀င္ေရာက္သိမ္းပိုက္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြနဲ႔ အပစ္ေတြ ရွာေနၾကပါတယ္။ တစ္စိတ္ကို တစ္အိတ္ လုပ္ေနၾကပါျပီ ။ ကိုယ္မွားတဲ့ အမွားကိုၾကေတာ့       ဆိတ္သားေရႏွင့္ ဖံုးဖိခဲ့ၾကျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အမွားကိုေတာ့ ခြင့္မလြတ္ႏိုင္ေအာင္ ေဒါသပုန္ ထေနၾကပါျပီ။

           ကြ်န္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြ အမ်ားၾကီး သတိထားရ ပါေတာ့မယ္။ ကို္ယ့္ႏိုင္ငံ အတြင္းကို အခ်ိန္မေရြး ၀င္ေရာက္ လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို၀င္ေရာက္ ခဲ့တာမ်ိဳးကိုလည္း ကဗာၻ႔သမိုင္းမွာ ေတြ႔ဖူးၾကမွာပါ။

            တိဗက္ကို တရုတ္ေတြ ၀င္ခဲ့ဖူးတယ္။ အာဖဂန္နစၥတန္ကို ရရွားေတြ ၀င္ခဲ့ဖူးတယ္။ ကူ၀ိတ္ကို အီရတ္တပ္ေတြ ၀င္ခဲ့ဖူးတယ္။ ယူကရိန္း နယ္ထဲကို ရရွားေတြ ၀င္ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ တကယ္လို႔မ်ား ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံထဲကို အိမ္ျပျပီး ၀င္ေရာက္ လာခဲ့မယ္ ဆိုပါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားၾကဖုိ႔ လိုမလဲ ဆိုတာ နဖူးေပၚ လက္တင္ျပီးေတာ့သာ စဥ္းစားထားၾက ပါကုန္ေလာ့…။

သိန္းျမင့္ညို (ေခ်ာက္)
The Messenger Media
http://messengernewsjournal.com