ဂုဏ္အယူရဆံုး ခြဲစိတ္မႈ

|| ေဒါက္တာခင္၀င္းၾကဴ ||

၁၉-၉-၂၀၀၃ခုႏွစ္(ေသာၾကာေန႔) ဒီရက္ကိုေတာ့ ကၽြန္မတစ္သက္ ဘယ္ေတာ့မွေမ့ႏိုင္ေတာ့မည္ မထင္ပါ။ ကၽြန္မအတြက္ ထူးထူးျခားျခား ရင္ေတြခုန္ရေသာေန႔ စိတ္လႈပ္ရွားရေသာေန႔ေလးတစ္ေန႔ျဖစ္ပါသည္။ မီးယပ္သားဖြား အထူးကုဆရာ၀န္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ လူနာမ်ားကို ခြဲစိတ္ေပးခဲ့ရေသာ သက္တမ္းတစ္ေလ်ာက္ ဒီေန႔ေလာက္ ခြဲရမည့္လူနာအေရးေတြးၿပီး စိတ္မလႈပ္ရွားခဲ့ဖူးပါ။ သူမအား ခြဲေပးရမည္ကို စသိသည့္ေန႔မွစ၍ ခြဲစိတ္မႈ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ကိုလည္း
ေန႔တိုင္း အခ်ိန္ျပည့္ ဆုေတာင္းေနမိပါသည္။အဘယ္ေၾကာင့္မူ ကၽြန္မခြဲေပးရမည့္သူကေတာ့ ျမန္မာသိ၊ ကမာၻသိျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံဂုဏ္ကို ျမႇင့္တင္ ေပးခဲ့ေသာ ကမာၻ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္ဆုပိုင္ရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏သမီးျဖစ္သူ အစ္မေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မခြဲစိတ္မီ တစ္ရက္အလိုမွ ကၽြန္မက မမအားေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္မတို႔ ခြဲစိတ္မည့္ team တစ္ခုလံုးႏွင့္ မမ ေတြ႕ဆံုခဲ့ရတာပါ။ မမက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ပုဂၢလိကေဆး႐ံု အာရွေတာ္၀င္(၉)ထပ္ရွိ အခန္း(၉)တြင္ တက္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ယခုကိုယ္တိုင္ေတြ႕ကာ စကားေျပာခြင့္ရခဲ့ရာတြင္ ကၽြန္မ သတိထားမိသည္မွာ ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အလြန္တူၿပီး စကားေျပာရာတြင္ လိုရင္းတိုရွင္း ခ်က္ခ်က္ခ်ာခ်ာရွိကာ ပညာတတ္ ပီသလွပါသည္။

တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေနေသာ အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားတြင္ ေဆးကုသမႈခံယူလွ်င္ အစစအရာရာ သာလြန္ ေကာင္းမြန္မွန္းသိေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္အေရးအတြက္ သူမမွာ သမိုင္းေပးတာ၀န္မ်ားစြာရွိေနသျဖင့္ ျပည္တြင္းမွာပင္ ေဆးကုသမႈခံယူရန္ မမက ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္ကိုလည္း ကၽြန္မ နားလည္မိပါသည္။ ထို႔အျပင္ ျမန္မာျပည္တြင္ ကၽြန္မထက္ မ်ားစြာေဆးပညာေရာ၊ experience ပါ သာလြန္ေသာ၊ ကၽြမ္းက်င္စြာ ခြဲစိတ္ႏိုင္ေသာ ေဆးပညာရွင္ ပါရဂူႀကီး အမ်ားအျပားရွိပါလ်က္ ကၽြန္မကိုမွ ယံုၾကည္စြာ ခြဲစိတ္ေပးပါရန္ ေတာင္းဆိုခံရျခင္းအတြက္ ကၽြန္မမွာ လြန္စြာၾကည္ႏူးဂုဏ္ယူခဲ့ရပါသည္။ ထိုခဏတြင္ပင္ ကၽြန္မမိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ဆရာသမားအားလံုးကိုလည္း
သတိတရ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ ကၽြန္မကလည္း အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္မည္ဟု သႏ္ၷိဌာန္ ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။ ေရွးေရစက္ေၾကာင့္သာ ကၽြန္မက မမကို ခြဲစိတ္ကုသေပးခြင့္ရျခင္း ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။

Operation တိုင္း၌ Unexpected complications မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ခက္ခဲမႈဆိုတာ ရွိတတ္ မွန္းသိေနေသာ ကၽြန္မအဖို႕ အထင္ကရ မမလို patient တစ္ေယာက္ကို operation လုပ္ရေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ ပိုၿပီးစိတ္ပူ၊ ရင္ပူမိတာ အမွန္ပါ။ ထိုစဥ္က မမသည္ “ဒီပဲယင္း” အေရးအခင္းအၿပီး အက်ယ္ခ်ဳပ္က် ႏိုင္ငံေရးသမားဘ၀၊မည္သူႏွင့္ မွ် ေတြ႔ဆံုစကားေျပာခြင့္ မရ၊ ျမန္မာႏွင့္ကမၻာကလည္း မမကို လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္ေသာ ဆႏၵအျပည့္ႏွင့္ မမအား မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနၾကေသာ အခ်ိန္ကာလ၊ မမ တစ္ခုခုျဖစ္သြား၍မရ၊ မမကို ၾသဇာအာဏာရွိေသာ မ်ိဳးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေစခ်င္ေနတာက လူအမ်ားစုရဲ႕ဆႏၵ၊ ဒီလိုပုဂ္ၢိဳလ္မ်ိဳးကို ခြဲစိတ္ကုသေပးရမည့္ကိစ္ၥမွာ ကၽြန္မအတြက္ အလြန္ႀကီးေလးေသာ တာ၀န္တစ္ခု
ျဖစ္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ခြဲစိတ္ရမည္ကို စသိသည့္ေန႔မွစ၍ ခြဲစိတ္ကုသမႈ ေခ်ာေမာေအာင္ျမင္၍ မမက်န္းက်န္းမာမာရွိေနေစရန္ ေန႔စဥ္ဆုေတာင္းေပးလ်က္ေနမိပါသည္။

၂၀၀၃ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၁၉)ရက္ေန႔နံနက္ မမကို အာရွေတာ္၀င္ေဆး႐ံု၌ ခြဲစိတ္ရန္ အိမ္မွ မထြက္ခြာမီကပင္၊ MBBS ေနာက္ဆံုးႏွစ္အပိုင္း(ခ)စာေမးပြဲ
ေျဖရစဥ္ႏွင့္ထပ္တူ ရင္တုန္ေနမိခဲ့ပါသည္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူအားလည္း ခြဲစိတ္မႈအခက္အခဲမရွိ၊ ၿပီးဆံုးေအာင္ျမင္ရန္ ဆုေတာင္းေပးေနပါဟု မွာခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္မအား မေၾကာက္မရြံ႕ ခြဲစိတ္ကုသရန္၊ ႏိုင္ငံေရးစိတ္အျပည့္ႏွင့္ အားေပးခဲ့ေသာ ခင္ပြန္းသည္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ခြဲစိတ္သည့္အခ်ိန္က Asia Royal Operation Theatre အတြင္းရွိ ကၽြန္မတို႔ Surgical team အားလံုး ( Surgeon ကၽြန္မ၊ First Assitant Surgeon ေဒါက္တာဦးတင္မ်ိဳး၀င္း၊ Second Assitant Surgeon ေဒါက္တာၿပံဳးမိုအိ၊ေမ႔ဆးဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာ ဦးဟုတ္၀မ္၊ ဆရာႀကီး၏သမီး ေမ့ေဆးအကူေဒါက္တာၾကည္ၾကည္ထြန္း၊ သူနာျပဳအုပ္ အပါအ၀င္ သူနာျပဳမ်ားအားလံုး)၏ စိတ္တြင္း၌လည္း ကၽြန္မႏွင့္ထပ္တူ စိတ္ပူပန္၍ ခြဲစိတ္မႈေအာင္ျမင္ဖို႔ ဆုေတာင္းေနၾကမည္မွာ မလြဲပါ။ မမက တိုင္းျပည္ေပၚထားေသာေစတနာ၊ ကၽြန္မတို႔က မမအေပၚထားေသာ ေစတနာေရာင္ျပန္ဟပ္ သည္ဟု ထင္မိပါသည္။ ထို႔ေန႔က ခဲြစိတ္ကုသမႈ အခက္အခဲမရွိ ေခ်ာေမာစြာေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္မတို႔ တစ္ဖဲြ႕လံုးသာမက ေဆး႐ံုတစ္ခုလံုး ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကပါသည္။ Biopsy result အသားစ စစ္ေဆးမႈကလည္း Malignancy ကင္ဆာမဟုတ္သည့္အတြက္ မမေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အလြန္ ကံေကာင္းသည္လို႔ ဆိုရပါမည္။

မမေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ခဲြစိတ္မႈမျပဳမီကတည္းက အမ်ားတန္းတူ ခဲြစိတ္ခကိုယူပါရန္ ေတာင္းဆို ခဲ့ပါသည္။ ခဲြစိတ္ၿပီးသည့္အခါလည္းေဒါက္တာၿပံဳးမိုအိက Opertion fee ခဲြစိတ္ခဟု ဆိုကာ စာအိတ္ တစ္အိတ္ကိုေပးရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္မဘယ္လိုမွ အခေၾကးေငြယူရန္ စိတ္ကူးထဲမွာပင္ မေပၚခဲ့ပါ။ ကၽြန္မဘက္ကမမလိုကိုယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံၿပီးတိုင္းျပည္အက်ိဳးေဆာင္ရြက္ေနသည့္သူထံမွ ေငြတစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ ရယူလိုစိတ္မရွိပါ။ ယခုကဲ့သို႔ ကုသေပးခြင့္ရသည္ကိုပင္ ဂုဏ္ယူ၀မ္းသာလွၿပီျဖစ္ရာ ထိုစာအိတ္ကို လက္မခံခဲ့ပါ။ ေနာက္ထပ္ မည္သို႔ကူညီေပးႏိုင္ဦးမလဲဟုသာ ေစတနာအျပည့္အ၀ႏွင့္ ေတြးဆမိပါသည္။

ထို႔ေန႔ ည(၉)နာရီခန္႔တြင္ ေဒါက္တာတင္မ်ိဳး၀င္းႏွင့္အတူ အာရွေတာ္၀င္ေဆး႐ံုတြင္ မမကို သြားၾကည့္ရာ ကၽြန္မမွာ မမအား မ်ားစြာက႐ုဏာသက္မိပါသည္။ မမအနားတြင္ ေသြးခ်င္းသားခ်င္းလည္း တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ်မရွိပါ။ ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္လွဲေလ်ာင္းေနေသာ မမကို ကၽြန္မက ေနေကာင္းပါရဲ႕လားဟု ေမးရာတြင္
I feel very uncomfortable ဟုျပန္ေျဖပါသည္။ လက္မွာ drip တန္းလန္း ရွိေနသကဲ့သို႔ ဆီးပိုက္တန္းလန္းႏွင့္ျဖစ္ၿပီး တစ္ေနကုန္ အစာမစားထားရလ်က္ အိပ္ေဆးမ်ားဒဏ္ေၾကာင့္ မူးေ၀ေနသည့္အျပင္ ခဲြစိတ္ခံထားရသျဖင့္ နာက်င္ေနမည္မွာမလြဲေပ။ မွန္ပါသည္။ မမခံရခက္ေနမွာ အေသအခ်ာပင္။ မမက နာသည္ဟု တစ္ခြန္းမွ် မဆိုပါ။ ကၽြန္မ မိန္းမသားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာနာမိပါသည္။ ခင္ပြန္းႏွင့္သားမ်ား အနားမွာ မရွိသကဲ့သို႔ ေဆြမ်ိဳးမ်ားပင္ အနားမွာ မရွိေခ်။ ကၽြန္မသာဆိုလွ်င္ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေလာက္ေပၿပီ။ မမကမူ မ်က္စိမွိတ္မွိန္းေန႐ံုသာ ညည္းလည္း
မညည္းေခ်။ ေဒါက္တာ တင္မ်ိဳး၀င္းႏွင့္တိုင္ပင္ကာ အနာလည္းသက္သာ စိတ္ဖိစီးမႈလည္းမရဘဲ အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္ရန္ Injection pethidine ကို ထိုးေပးခဲ့ၿပီး ျပန္လာခဲ့ပါသည္။

ထိုညက ကၽြန္မအိမ္သို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား အေျပးအလႊားေရာက္လာၾကပါသည္။ ကၽြန္မက သူတို႔ အားဘာမွ်တင္ႀကိဳမေျပာထားေသာ္လည္း ျပင္ပမွသတင္းမ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္မက မမေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခဲြစိတ္ေပးမွန္းသိသြားၾကသျဖင့္ ကၽြန္မအတြက္လည္း ဂုဏ္ယူ၀မ္းသာ၊ မမေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ လည္း စိတ္ပူပန္ၿပီး ေရာက္လာၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္မသည္လည္း ခဲြစိတ္မႈအားလံုးအနက္ မမအား ခြဲစိတ္ေပးေသာ ခြဲစိတ္မႈသည္ ဂုဏ္အယူရဆံုးခြဲစိတ္မႈ ျဖစ္ပါသည္။ အသံလႊင့္သတင္းဌာနအခ်ဳိ႕၏ ေၾကျငာခ်က္ေၾကာင့္ ၄င္းသတင္းကို သိရွိၾကသည့္ေဆြမ်ဳိးတစ္ခ်ဳိ႕ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။

ခြဲစိတ္မႈအၿပီး (၇)ရက္တိတိ တစ္ေန႔လွ်င္ တစ္နာရီမွ် ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ စကားေျပာခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ ခြဲစိတ္မႈအၿပီး First post-op day တြင္ပင္ မမမွာ အားတက္သေရာ စကားေျပာႏိုင္ေနပါၿပီ။ ဆီးပိုက္၊ drip ပိုက္မ်ားျဖဳတ္လိုက္ကာေရပတ္တိုက္အၿပီးတြင္ မမမွာ လန္းဆန္းၿပီး လူေကာင္းပတိအသြင္ျဖင့္ ထထိုင္ကာ စကားမ်ားေျပာ၊ အစာမ်ား စားႏိုင္လာပါသည္။ ေဆး႐ံုမွ သူနာျပဳက (Sponging) ကိုယ္ပတ္တိုက္ ေပးရန္ လာသည့္အခါတြင္လည္း “မမက sponging တို႔ nursing care တို႔ ေကာင္းေကာင္းလုပ္တတ္တယ္။ မမခင္ပြန္းနဲ႔ ကေလးေတြ ေနမေကာင္းရင္ ကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးတာ။ ေမေမ့ကိုလည္း မမက လုပ္ေပးခဲ့တာပဲ။ ဆရာမတို႔ လုပ္ေပးဖို႔
မလိုပါဘူး” ဟုျပန္ေျပာခဲ့ပါသည္။ ေဒါက္တာတင္မ်ဳိး၀င္းေရာ ကၽြန္မတို႔အားလံုးကပါ မမမွာ လူနာျဖစ္ေနသျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ရန္ မသင့္ေၾကာင္းေျပာမွ Sister မွ Sponging လုပ္ေပးသည္ကို လက္ခံပါသည္။ ေနာက္ေန႔မွစကာ တစ္စစ မမ တိုးတက္ရႊင္လန္းလာခဲ့ပါသည္။

ေဆး႐ံုေပၚမွာ ရွိေနစဥ္အတြင္း ႏိုင္ငံျခားသံ႐ံုးမ်ားႏွင့္ ေစတနာရွင္မ်ားက သစ္သီးျခင္း၊မုန္႔ပံုး စသည္ျဖင့္ လက္ေဆာင္မ်ားေပးပို႔ၾကပါသည္။ ေဆး႐ံုအတြင္း ၀င္ခြင့္မရေသာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ အဖြဲ႕၀င္မ်ား၊ လူငယ္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားက ေဆး႐ံုျပင္ပတြင္ေစာင့္ကာ ေမတၱာပို႔သၾကသကဲ့သို႔ စကၠဴငွက္႐ုပ္ေလးမ်ား
ခ်ဳိးကာသီၿပီး မမဆီ ေပးပို႔ၾကပါသည္။ မမမွလည္း သူ႔ကိုေပးေသာ မုန္႔မ်ားကိုေဆး႐ံုအျပင္မွ ပရိသတ္အတြက္ ျပန္လည္ေ၀ငွေပးခဲ့ပါသည္။ သူ ေဆး႐ံု တက္ေန
ရသည့္အခန္းမွာ သာမည ဆရာေတာ္ႀကီး တက္ေရာက္သီတင္းသံုးခဲ့ဖူးသည့္ အခန္းလည္းျဖစ္ကာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္အားလည္း ျမင္ေတြ႕ ဖူးေျမာ္ႏိုင္သည့္
အတြက္ သေဘာက်ေၾကာင္းလည္း ေျပာျပခဲ့ပါသည္။

မမ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခြဲစိတ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကၽြန္မမွာ အလြန္မ်က္ႏွာပြင့္လန္းခဲ့ရပါသည္။ ပုဂၢလိကေဆး႐ံုမ်ားသို႔ ကၽြန္မခြဲစိတ္ထားေသာ ေမြးလူနာမ်ား
အား ၾကည့္ရန္ေရာက္သည့္အခါ အျခားေသာ သားဖြားမီးယပ္ဆရာ၀န္ႀကီးမ်ားအပါအ၀င္ ဆရာ၀န္ႀကီးငယ္မ်ား၏ ၀မ္းပန္းတသာ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳမႈမ်ားကို ႀကံဳရပါသည္။ အသက္၀ါႀကီးေသာ ဆရာ၊ ဆရာမႀကီးမ်ား၏ ခ်ီးက်ဴးမႈခံရသကဲ့သို႔ ရြယ္တူ၀ါတူမ်ားမွလည္း ေနာင္ကို ယခုကဲ့သို႔ ကူညီစရာလိုလွ်င္ သူတို႔အားလည္း အသိေပးေစလိုေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပာဆိုၾကသကဲ့သို႔ မမ၏ေရာဂါ အတိမ္အနက္အတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္စကားမ်ား ဆိုခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုအထဲတြင္ ကၽြန္မတို႔ကို စာသင္ေပးခဲ့ၾကသည့္ ကၽြန္မေလးစားရေသာ ဆရာႀကီး ပါေမာကၡဦးလွျမင့္(အဘ)ႏွင့္ ဆရာမႀကီး ပါေမာကၡ ေဒၚျမျမတို႔ကိုယ္တိုင္က ပခုံးဖက္ကာ လက္ဆဲြ ႏႈတ္ဆက္ကာျဖင့္ ခ်ီးက်ဴးၾကသည္ကို ခံရသည့္အခါ ေက်နပ္ ဂုဏ္ယူရသကဲ့သို႔ မ်ားစြာလည္း ပီတိျဖစ္ရပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ကၽြန္မတို႔ ပညာတတ္ဆရာ၀န္မ်ား၏ ရင္ထဲတြင္လည္း မမေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား မည္မွ်ယုံၾကည္ေလးစား အားကိုုးေၾကာင္းကိုလည္း သတိထားမိရပါသည္။

ခဲြစိတ္မႈအၿပီး တစ္လအၾကာတြင္ မမကို သူမ၏ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းရွိေနအိမ္တြင္ ထပ္မံၿပီးေတြ႕ဆုံခြင့္ တစ္ခါရခဲ့ပါသည္။ မမ၏ဧည့္ခန္းတြင္ ဖခင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
၏ ဓာတ္ပုံႀကီး၊ မိသားစု၀င္မ်ား၏ ဓာတ္ပုံမ်ား၊ ခင္ပြန္း၊ သား(၂)ေယာက္၊ေခြ်းမ(၁)ေယာက္၊ ေျမး(၂)ေယာက္၏ ဓာတ္ပုံမ်ားကို ခ်ိတ္ဆဲြထားပါသည္။ စာအုပ္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ စာအုပ္ဗီဒိုႀကီးကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။

မမက ေန႔စဥ္ အခ်ိန္ဇယားျဖင့္ အလုပ္လုပ္သူ ျဖစ္ပါသည္။ နံနက္အ႐ုဏ္ဦး အိပ္ရာထခ်ိန္မွစကာ ညအိပ္ရာ ၀င္ခ်ိန္အထိ ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ျခင္း၊ စာေရးစာဖတ္ျခင္းတို႔အျပင္ စားခ်ိန္အိိပ္ခ်ိန္ကိုပါ တိတိက်က်ျပဳလုပ္သူျဖစ္ပါသည္။ မမက ၀လို႕လည္းမျဖစ္ဘူး။ ပိန္လို႕လည္းမျဖစ္ဘူး။ ၀ရင္၀မွာေပါ့။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စားၿပီးအိပ္၊ အိပ္ၿပီးစား၊ နားေနရတာကိုး၊ ပိန္ရင္လည္းပိန္မွာေပါ့။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ၿပီး စားမ၀င္ အိပ္မေပ်ာ္ မိသားစုနဲ႔ေ၀း ေနတာကိုးလို႔ အေျပာမခံႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်န္းမာေရးကို အထူးဂရုစိုက္ၿပီး Balance diet ပဲစားတာ” ဟု ရွင္းျပဖူးပါသည္။

မမသည္ စကားအလြန္ေျပာေကာင္းကာ ေျပာသမွ်စကားမ်ားကိုလည္း ပညာတတ္ပီပီ ျပန္လည္ ေခ်ပေျပာဆိုႏိုင္ပါသည္။ စိတ္ဓာတ္ကလည္း တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္ၿပီး အရာရာကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆုံးျဖတ္တတ္ေၾကာင္း မမႏွင့္စကားေျပာခြင့္ႀကံဳရမွ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ျမင္လာရပါသည္။ ယေန႔တိုင္ ကၽြန္မေလးစားရပါေသာ မမေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာရႊင္လန္း၍ လိုရာပန္းတိုင္သို႔ အျမန္ဆုံးေရာက္ရန္ ဆုေတာင္းလ်က္သာ ရွိပါသည္။

ဒီခဲြစိတ္မႈေၾကာင့္ ရရွိတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ပီတိခံစားခ်က္မ်ားကို ကၽြန္မရဲ႕ ၁၉၆၅ batch မွ သူငယ္ခ်င္း ေရာင္းရင္းမ်ား မွ်ေ၀ခံစားႏိုင္ရန္“ဂုဏ္အယူရဆုံးခဲြစိတ္မႈ” ေဆာင္းပါးေလးကို ေရးသားတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံး ပီတိႏွလုံး ရႊင္ျပံဳးႏိုင္ၾကပါေစ ...........

ေဒါက္တာခင္၀င္းၾကဴ

2012 January 1965 batch IM 1 students reunion တြင္ စာေပစိစစ္ေရးမတင္ဘဲ ပံုႏိွပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ အမွတ္တရစာအုပ္မွ OG Dr Daw Khin Win Kyu ၏ေဆာင္းပါး

The Ladies News Journal
https://www.facebook.com/News.TheLadies