ေတာ္လွန္ေရးသတင္းသမားတဦးရဲ့ ဒုုိင္ယာရီ (၄၉ )

DVB ရံုုး ထမင္းအုုိးကြဲျခင္း

ေခါင္းစဥ္ကုုိဖတ္ျပီး DVB ကလူေတြ အုုိးစားကဲြတဲ့အေၾကာင္း ေရးေတာ့မယ္လုုိ႔မထင္လုုိက္ပါနဲ႔။ DVB ရံုုးရဲ့ စားဖုုိခန္းက တကယ့္ထမင္းအုုိးၾကီးကဲြသြားတဲ့အေၾကာင္း တင္ျပခ်င္လိုု႔ပါ။ လူပုုဂၢိဳလ္အမည္ေတြကုုိ ထည့္မေရးခ်င္ေပမယ့္လည္း ဒီကိစၥဟာ က်ေနာ္တုုိ႔အလုုပ္ထုုတ္ခံ ရတဲ့အထိျဖစ္လာတဲ့ ေနာက္ဆက္တဲြ ျပသာနာေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနနုုိင္တာေၾကာင့္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသူေတြအားလုုံးကိုု ေတာင္းပန္ရင္း အားနာနာနဲ႔ ဆက္ေရးပါရေစ။

(၂၀၀၉  ၀န္းက်င္ကေတြ႔ရတဲ့ DVB-TV ကြန္ထရိုုးခန္း ျမင္ကြင္းတခုု)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္နဲ႔ အင္တာဗ်ဳးရတဲ့ရက္လား၊ ေနာက္တရက္လား က်ေနာ္အေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အဲဒီေန႔မွာ က်ေနာ္ TV ပရီစန္တာ တာ၀န္က်ပါတယ္။ TV စတူဒီယုုိထဲမွာ ညေန ၆ နာရီသတင္း (ေအာ္စလိုုအခ်ိန္ ေန႔လည္တနာရီ၀န္းက်င္) ဖတ္ျပီးလုုိ႔ ျပန္အထြက္ အားလုုံးစုုျပီး ေန႔လည္စာ စားစဥ္မွာ အဲဒီလုုိ ထမင္းအုုိးကဲြတဲ့ဇတ္လမ္း စတင္ခဲ့တာပါပဲ။

ရံုုးမွာ ထမင္းခ်က္စားခြင့္ရွိသလား၊ အိမ္ကေန ထမင္းဗူးယူမလာၾကဘူးလားဆုုိျပီး စာဖတ္ပရိသတ္တခ်ဳိ႔က ေမးခြန္းထုုတ္နုုိင္ပါတယ္။ ဒီလုုိပါ။ ေရွ့အခန္းေတြမွာတင္ျပခဲ့တဲ့အတုုိင္း DVB ရံုုးက တျခားရံုုးေတြထက္ နည္းနည္းပုုိထူးပါတယ္။ ေနာ္ေ၀းဥပေဒအရ ရံုုးခန္းအတြင္းေဆးလိပ္မေသာက္ရ၊ ဘာမလုုပ္ရ၊ ညာမလုုပ္ရ ပိတ္ပင္ထားေပမဲ့ ျမန္မာေတြခ်ည္းရွိတဲ့ရံုုးဆုုိေတာ့ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ အဆင္ေျပသလုုိေပါ့။

မွတ္မိသေလာက္ဆုုိရင္ ၁၉၉၉ ခုုနွစ္မွာ DVB ရံုုးဆီ က်ေနာ္စေရာက္စဥ္က ရံုုးခန္းအတြင္း (ရံုုးခန္းရဲ့ မီးဖုုိေခ်ာင္အပါ၀င္) ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္မရွိပါ။ ဘယ္သူမွလည္း မေသာက္ရဲပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုုိရင္ အဲဒီအခ်ိန္က NBC (ေနာ္ေ၀း-ျမန္မာေကာ္မီတီ) ရံုုးနဲ႔ DVB ရံုုးပူးတြဲဖြင့္ထားလုုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၂ ၀န္း က်င္မွာ NBC ရံုုး တျခားေနရာဆီ ေျပာင္းသြားတဲ့အခ်ိန္ကစျပီး ျမန္မာေတြရဲ့ DVB သာက်န္ေတာ့တဲ့ အတြက္ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ စတင္ခဲ့တာလိုု႔ထင္ပါတယ္။

၂၀၀၅ ခုုနွစ္အထိ DVB ရံုုးခန္းဟာ တထပ္တည္းသာရွိေပမဲ့ TV စတင္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ တထပ္ကုုိ ပါ ထပ္ငွားလုုိက္ပါတယ္။ DVB ရံုုးရွိတဲ့အေဆာက္ဦက အထပ္ ၄ ထပ္ရွိျပီး အေပၚဆုုံး ၂ ထပ္က DVB ရံုုးခန္း။ ေအာက္ဆုုံး ၂ ထပ္က ေနာ္ေ၀းလက္သမားဆရာတဦးရဲ့ အလုုပ္ရံုုျဖစ္ပါတယ္။ အဆာက္ဦဟာ L ပုုံစံရွိျပီး ေပ ၆၀၊ ေပ ၁၅ ပတ္ လည္ေလာက္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ မွန္နဲ႔ကာထားေတာ့ အေတာ္သားသား နားနား ရွိပါတယ္။

အဲဒီလုုိ သားနားလွတဲ့ရံုုးခန္းရဲ့ ေနာက္ေဖးမွာ စားဖုုိခန္းနဲ႔ အိမ္သာရွိပါတယ္။ ပထမ ပုုိင္းမွာေတာ့ ယူလာတဲ့ ထမင္းဗူးေတြကိုု အဲဒီခန္းမွာစုုစားၾကတယ္ဆုုိပါေတာ့။ ေနာက္ပုုိင္းလူမ်ားလာတဲ့အခ်ိန္၊ အထူးသျဖင့္ TV ေပၚလာျပီး လူသစ္ေတြထပ္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့ လူအင္အားကလည္းမ်ားလာ။ ထမင္းဗူးမယူ တကုုိယ္ေတာ္သမားေတြကလည္းမ်ားလာရာကေန ေန႔ခင္းဖက္ ရံုုးမွာထမင္းခ်က္စားတဲ့ အစိီအစဥ္ စတင္ပၚလာပါတယ္။

ဒီအစီရဲ့တာ၀န္ခံကေတာ့ အဂၤလိပ္ပုုိင္းသတင္းဌာနမွ ကိုုပါစကယ္ ခူးသြယ္ (From the land of Green Ghosts, အုုိဘယ့္ အစိမ္းတုုိ႔ေျမ စာအုုပ္ကုုိေရးသားခဲ့သူ) ျဖစ္ပါတယ္။ အေျပာအေဟာေကာင္းျပီး ဗဟုုသုုတၾကြယ္လွတဲ့ ေတာင္ေပၚသား စာေရးဆရာဟာ အခ်က္အျပဳတ္ကိုုလည္း အေတာ္၀ါသာနာထုုံ ပါတယ္။ တခ်ဳိ႔လူေတြက ထမင္းဖုုိး ပုုံမွန္မေပးသည့္တုုိင္ သူကေတာ့ ေနလည္စာကုုိပုုံမွန္ခ်က္ေၾကြးပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔လုုိမ်ဳိးဆုုိရင္ ညေနစာပါခ်က္ျပီး ပုုလင္းေထာင္သူေတြကုုိ ဧည့္ခံေလ့ရွိပါတယ္။

ရံုုးခ်ိန္အတြင္း ရံုုးခန္းထဲ ေဆးလိပ္ေသာက္၊ ထမင္းခ်က္ၾကတဲ့အျပင္ ရုုံးခ်ိန္အလြန္ ညေနပုုိင္းဆုုိရင္လည္း အဲဒီစားဖုုိခန္းဟာ အရက္ဘား ျဖစ္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ အျပင္မွာသြားေသာက္ရင္ ေစ်းကၾကီး၊ ေနာ္ေ၀း ေတြၾကားမွာထုုိင္ရတာ မလြတ္လပ္တာနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ျမန္မာမိတ္ေဆြတခ်ဳိ႔က ပုုလင္းဆြဲျပီး DVB ရံုုးဆီ လာေသာက္ေလ့ရွိပါတယ္။

တခါတေလေတာ့လည္း တေယာက္ ၅၀၊ ၁၀၀ စီစုုျပီး ရံုုးခ်ိန္မေက်ာ္မီ အရက္ဆုုိင္ေျပး၀ယ္ၾကပါတယ္။ (ေအာ္စလုုိမွာက အရက္ကုုိ အစိုုးရကထိမ္းထားျပီး ရံုုးဖြင့္ရက္ မနက္ ၁၀ နာရီကေန ညေန ၄ နာရီ အတြင္းသာ ၀ယ္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဘီယာကုုိေတာ့ ညေန ၈ နာရီအထိ ၀ယ္နုုိင္ပါ တယ္။ တနဂၤေႏြဆုုိ လုုံး၀ဆုုိင္ပိတ္ပါတယ္)။

အဲဒီလုုိ အဆင္ေျပသလုုိေနလာခဲ့တဲ့က်ေနာ္တုုိ႔ဟာ အလုုပ္ကလြဲရင္ က်န္တာကိုု ဘာမွစိတ္မ၀င္စားၾကပါ ဘူး။ တခါတေလဆုုိရင္ အရက္၀ုုိင္းမွာေတာင္ အလုုပ္အေၾကာင္းဆက္ေျပာေနၾကလုုိ႔ အျပင္ကေနလာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြက တားယူရတဲ့အထိပါပဲ။ အဲဒီလုုိ ခင္ခင္မင္မင္ေနလာၾကတဲ့လူေတြဟာ တခါတေလ က်ေတာ့လည္း အခ်င္းခ်င္း ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ထျငင္းျပီး နံရံကုုိ လက္သိးနဲ႔ထုုိးတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တာမ်ဳိး လည္းရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။

ဒီလုုိ ''နံရံကုုိ လက္သီးနဲ႔ထုုိးတယ္'' သီးခ်င္းနဲ႔ နာမည္ၾကီးလာသူကေတာ့ (က်ေနာ္ဆြဲဖြင့္မိေသာတခါးမ်ား အစီစဥ္မႈး) ကုုိေနေဇာ္နုုိင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ရံုုးခ်ိန္ေနာက္ပုုိင္း အရက္၀ုုိင္းမွာ လက္စြမ္းျပတာဆုုိေတာ့ ဒါဟာ အလုုပ္တာ၀န္နဲ႔မဆုုိင္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူကမွ ဘာမွမေျပာၾကပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတၾကိမ္ ဆရာသမား လက္စြမ္းျပတာက ရံုုးခ်ိန္အတြင္း ထမင္းစားခ်ိန္ၾကီးမွာဆိုုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ကြ်ဲျမီးတုုိခ်င္စရာ။

အဲဒီေန႔က ထမင္း၀ုုိင္းမွာ ကုုိပါစကယ္ မရွိပါဘူး။ ပရီစန္တာ က်ေနာ္နဲ႔ ကြန္ထရိုုးခန္းက ဆရာသမား ၃ ဦး ျဖစ္တဲ့ ကိုုသန္း၀င္းထြဋ္၊ ကိုုေနေဇာ္နုုိင္နဲ႔ ကိုုေဇာ္မုုိးေ၀တုုိ႔ ၄ ဦးတည္း။ ထမင္းစားလုုိ႔ေကာင္းတုုန္းမွာ ကုုိသန္း၀င္းထြဋ္က ကိုုေနာ္ေဇာ္နုုိင္ကိုု မခံခ်င္ေအာင္ စ ပါတယ္။ ဘာအေၾကာင္းအရာလည္းဆုုိတာကုုိ မမွတ္မိေတာ့ေပမဲ့ ဟင္းအေ၀မတည့္လုုိ႔ ရန္ျဖစ္ၾကတာ မဟုုတ္ဘူးဆုုိတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။

သူတိုု႔နွစ္ဦးၾကား ဒီလိုုအျမဲ စ-ေနာက္ ေနၾကပါ။ က်န္တဲ့လူေတြက DVB ေရာက္မွေတြ႔ဖူူးၾကသူေတြျဖစ္ေပမဲ့ သူတိုု႔ ၂ ဦးကေတာ့ အရင္ကတည္းက ရန္ကုုန္စာေပေလာကမွာ တတြဲတြဲေနလာသူေတြ၊ ဒီလုုိပဲ စ လုုိက္၊ ေနာက္လုုိက္ေနလာသူေတြလိုု႔ဆိုုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတၾကိမ္မွာေတာ့ ကိုုသန္း၀င္းထြဋ္ရဲ့ စ-ေနာက္ မႈကုုိ ကိုုေနေဇာ္နုုိင္က သီးမခံနုုိင္ပဲ အေတာ္စိတ္ဆုုိးေနပါတယ္။

ကုုိသန္း၀င္းထြဋ္ကလည္း အေျခေနကုုိၾကည့္ျပီး ေလ်ာ့ေပးတာမဟုုတ္။ စ ျမဲအတုုိင္း ဆက္ စ ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာမေျပာ၊ ညာမေျပာနဲ႔ ကုုိေနေဇာ္နုုိင္က ထမင္းအုုိး အဖုုံးကိုုဆြဲယူျပီး အရွိန္နဲ႔ေဆာင့္ခ် လုုိက္တဲ့အတြက္ ‘’ဂြမ္း’’ ဆုုိတဲ့အသံနဲ႔အတူ တစစီ ေက်မြသြားတဲ့ ထမင္းအုုိးအဖုုံး မွန္စေတြက (ထုုိင္းက လာတဲ့ ထမင္းေပါင္းအုုိးအဖုုံးက မွန္စနဲ႔ လုုပ္ထားတာမ်ားပါတယ္) က်ေနာ္စားေနတဲ့ ထမင္းပန္းကန္ထဲ က်လာပါတယ္။

စားလက္စ ထမင္းလုုတ္ကုုိ ဘယ္လိုုမွ ဆက္ျမိဳလုုိ႔မရေတာ့။ မွန္ကြဲစေတြ ဗုုိက္ထဲေရာက္သြားရင္ ဒုုကၡေရာက္မွာစိုုးတာနဲ႔ ထမင္းစားျခင္းကိုု တန္းလန္းနဲ႔ ရပ္လိုုက္ရပါတယ္။ ဒါကုုိ DVB ရဲ့ ထမင္းအုုိးကဲြမႈ ဇတ္လမ္းအျဖစ္ လူသိမ်ား ၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ဒီကိစၥအေပၚ ဘာမွ အေလးအနက္မထားခဲ့ပါဘူး။ အရက္၀ုုိင္းမွာ ''နံရံကုုိလက္သီးနဲ႔ထုုိုုး'' သလိုုမ်ဳိး စိတ္ဆိုုးေနတုုန္း ခဏတာျဖစ္ခဲ့တဲ့အေျခေနလုုိ႔ပဲ ထင္ထားခဲ့ တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျပသာနာက အဲဒီေလာက္နဲ႔မျပီး။ က်ေနာ့္အတြက္ တကယ့္ထမင္းအုုိး ကဲြမဲ့ကိန္း၊ ထမင္းငတ္မဲ့ကိန္း၊ အလုုပ္ထုုတ္ခံရမဲ့ကိန္းအထိ တြန္းပိုု႔တဲ့အထဲမွာ ဒီျပသာနာလဲ တခုုအပါ၀င္ျဖစ္တယ္ ဆုုိတာကိုု ေနာက္ပုုိင္းၾကမွ သိလာခဲ့ရပါတယ္။


စက္ဆရာမၾကည္လုုိ႔ အယ္ဒီတာကုုိ အေရးယူျခင္း

ထမင္းမ၀လုုိ႔ ေအာက္ထပ္ (၃-ထပ္ကုုိ ေရဒီယိုုအထပ္၊ ၄ ထပ္ကုုိ TV အထပ္၊ သုုိ႔မဟုုတ္ အေပၚထပ္၊ ေအာက္ထပ္လုုိ႔ ေခၚၾကပါတယ္။ အေပၚထပ္မွာ ကြန္ထရိုုးခန္းမွ ဆရာသမား ၃ ဦးအျပင္ ကုုိပါစကယ္နဲ႔ မေအးေအးမြန္လည္း ရွိပါတယ္။ ေအာက္ထပ္အ၀င္၀က အထူးခန္းထဲမွာေတာ့ ညႊန္မႈး ၂ ဦး။ သူတိုု႔ေဘးမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးဌာမွ မသီတာ။ ျပီးရင္ ေငြစာရင္းဌာမွ ကုုိဖုုိးခြားနဲ႔ မျမင့္သန္းေမာ္။ ဒီဖက္သတင္းခန္းထဲမွာေတာ့ ကုုိမုုိးေအး၊ က်ေနာ္၊ မခင္နွင္းထက္နဲ႔ နန္းခမ္းကေယာက္တုုိ႔ရွိပါတယ္။) ကုုိဆင္းလာျပီး မာမားေခါက္ဆြဲ ျပဳတ္ေသာက္ရင္းနဲ႔ ထမင္းစားခန္းက အျဖစ္အပ်က္ကိုု ဟာသအျဖစ္ သတင္းအယ္ဒီတာ ကိုုမုုိးေအးကိုု ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္စိတ္ထဲမွာ ဒီကိစၥအေပၚ ဘာမွအေလး အနက္မရွိပါ။ ရီရီေမာေမာ၊ ေနာက္ ေနာက္ ေျပာင္ေျပာင္ပါပဲ။

(၂၀၀၈ ခုုနွစ္အတြက္ RSF ဆုုရစဥ္ကေတြ႔ရတဲ့ သတင္းအယ္ဒီတာ ကုုိမုုိးေအးနွင့္ ညႊန္ခ်ဳပ္ ကုုိေအးခ်မ္းနုုိင္)

ဒါေပမယ့္ ေနာက္တရက္ရံုုးျပန္တက္လုုိ႔ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကုုိသန္း၀င္းထြဋ္နဲ႔ ကုုိေနေဇာ္နုုိင္ကုုိ မေတြ႔မိ။ ဘာျဖစ္တာလဲဆုုိျပီး ကိုုေဇာ္မုုိးေ၀ကိုုေမးၾကည့္ေတာ့ မေန႔ကကိစၥအေပၚ အဆူခံရလုုိ႔ ၂ ဦးစလုုံး ဒီေန႔ ရံုုးမလာဘူးလုုိ႔ဆုုိပါတယ္။ ဒီကိစၥ ဒီေလာက္အထိ ျဖစ္စရာလား။ သူတိုု႔ ၂ ဦးမလာေတာ့ ကြန္ထရုုိး ခန္းအလုုပ္ေတြ၊ အက္ဒစ္လုုပ္ရမဲ့အလုုပ္ေတြအတြက္ ကိုုေဇာ္မုုိးေ၀တဦးတည္း မနုုိင္မနင္းျဖစ္ကုုန္တာေပါ့။ သူတိုု႔တာ၀န္က ကြန္ထရိုုးခန္းနဲ႔ ပရီစန္တာကိုု ကူရတဲ့အျပင္ ခ်င္းမုုိင္ရံုုးဖက္က ပုုိ႔လာသမွ် ရုုပ္-သံ သတင္း ေတြ၊ သတင္းေဆာင္းပါးေတြ၊ စသျဖင့္ အားလုုံးကုုိတည္းျဖတ္ျပီး တနာရီစာ၀င္ေအာင္ စက္ေပၚတင္ေပးရ၊ ေလလႈိင္းေပၚေရာက္ေအာင္ လုုပ္ေပးရပါေသးတယ္။

ဒီလုုိနဲ႔ အဲဒီေန႔က TV အစီစဥ္မွာ မနုုိင္မနင္းျဖစ္ျပီး နည္းနည္းပါးပါး ကိုုးရုုိးကားယားျဖစ္သြားခဲ့တယ္ဆုုိပါ ေတာ့။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ့ ပုုံမွန္ပါပဲ။ လူစုုံတက္စုုံရံုုးျပန္တက္လာတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတင္းအယ္ဒီတာကိုုမုုိးေအးက ရံုုးမလာတာ ၂ ရက္ရွိေနျပီ။ ဒီလူ ေနမေကာင္းလုုိ႔လား။ ဒါမွမဟုုတ္ ကေလးေနမေကာင္းလုုိ႔ ခြင့္ယူထားတာလား။ နုုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းတဦးျဖစ္တဲ့ ကိုုမုုိးေအးဟာ ေထာင္ထဲက ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ က်မ္းမာေရးမေကာင္းတဲ့အတြက္ တခါတေလ ၾကိဳမေျပာပဲ ေလ်ာင္တခင္ခြင့္ယူေလ့ရွိေတာ့ အထူးအဆန္းအျဖစ္ ထင္မထားခဲ့ပါ။

‘’က်ဳပ္ကုုိ ရံုုးမလာပါနဲ႔ဆုုိျပီး အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔က အေရးယူထားတယ္ဗ်’’ ဆုုိျပီး ကုုိမုုိးေအးဆီက အီးေမးလ္ ၀င္လာမွ က်ေနာ္ ထိပ္ထိပ္ျပာျပာျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေတြကိုု က်ေနာ္က ဘာမွမသိ။ ‘’ဒီေလာက္အေရးၾကီး တဲ့အခ်ိန္က်မွ ခင္ဗ်ားက ခြင့္ယူထားရသလား’’ ဆုုိျပီး အျပစ္တင္တဲ့ေလသံနဲ႔ အီးေမးလ္ပုုိ႔မိရာကေန သူ႔ဆီ က အခုုလုုိ အေၾကာင္းျပန္လာတာပါ။

ဘယ္လုုိျဖစ္တာလဲဆုုိျပီး စုုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ တေန႔က ထမင္းအုုိးကြဲတဲ့ကိစၥအေပၚ အယ္ဒီတာကိုုမုုိးေအးက ကုုိေနေဇာ္နုုိင္နဲ႔ ကုုိသန္း၀င္းထြဋ္တုုိ႔ကုုိ တာ၀န္အရ ဆူမိ၊ ေျပာမိတယ္လိုု႔သိရပါတယ္။ ဒါကိုု မေက်နပ္တဲ့ အတြက္ ေနာက္တေန႔မွာ ဟုုိဆရာသမား ၂ ဦးက ရံုုးမလာပဲ ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ ဆႏၵျပမႈဟာ တေန႔တာ တင္မကပဲ ကုုိမုုိးေအး ရံုုးမွာရွိေနရင္ သူတုုိ႔ ၂ ဦး ရံုုးမလာေတာ့ဘူးဆုုိတဲ့အထိ ဆႏၵျပၾကတယ္လိုု႔ဆုုိပါတယ္။ သူတိုု႔မလာတဲ့အတြက္ TV အစီစဥ္ ကုုိးယုုိးကားယားျဖစ္ေတာ့ အဲဒီေန႔က ရံုုးမွာတာ၀န္အၾကီးဆုုံးျဖစ္တဲ့ သတင္းအယ္ဒီတာ ကိုုမုုိးေအးမွာ တာ၀န္ရွိတယ္ဆုုိျပီး အခုုလုုိ အေရးယူလုုိက္တာလိုု႔သိရပါတယ္။

ေရွ့ပုုိင္းမွာတင္ျပဖိုု႔တခုုက်န္ခဲ့တာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ျပန္လြတ္လာခ်ိန္၀န္းက်င္မွာ ညြန္ခ်ဳပ္ ကိုုေအးခ်မ္းနုုိင္ေရာ၊ ဒုုညြန္ခ်ဳပ္ ကုုိခင္ေမာင္၀င္းပါ ေအာ္စလိုုမွာမရွိပဲ ခရီးလြန္ေနၾကပါတယ္။ ထမင္းအုုိးကြဲ တဲ့ကိစၥျဖစ္ျပီး ေနာက္တရက္မွာ ကုုိခင္ေမာင္၀င္း ျပန္ေရာက္လာတာေတြ႔ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကုုိမုုိးေအးနဲ႔ အစည္းေ၀းခန္းမွာ ေဆြးေႏြးေနတာေတြ႔မိေပမယ့္ အဲဒီေဆြးေႏြးမႈဟာ ကုုိမုုိးေအးကုုိ အေရးယူတဲ့ေဆြးေႏြး မႈမွန္း က်ေနာ္ကမသိ။ အရင္လည္း အဲဒီအခန္းမွာ သူတိုု႔ကေဆြးေႏြးေနၾကဆုုိေတာ့ ဘာမွမေမးျဖစ္ပါ။

ေနာက္ထပ္ တုုိက္ဆုုိင္မႈတခုုကေတာ့ ဒီလုုိျပသာနာမျဖစ္ခင္ သတင္း ၃ ပတ္၊ တလအလုုိ ၀န္းက်င္ကလုုိ႔ ထင္ပါတယ္။ TV ကြန္ထရိုုးခန္းကိုုလည္း ေရဒီယုုိကြန္ထရုုိးခန္းလုုိပဲ လူတုုိင္းအလွည့္က် စက္ကုုိင္နုုိင္ေအာင္ အားလုုံးေလ့လာသင္ယူထားရမယ္။ ကြန္ထရိုုးခန္းကလူတဦးဦး မအားလုုိ႔၊ ေနမေကာင္းလိုု႔ရံုုးမလာနုုိင္ရင္ ဒုုကၡမ်ားလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတင္းခန္းကလူေတြအားလုုံး တေန႔တေယာက္ ကြန္ထရိုုးခန္းဆီသြားျပီး ေလ့လာသင္ယူၾကပါလုုိ႔ ကိုုမုုိးေအးက သတင္းအစည္းေ၀းမွာ တုုိက္တြန္းခဲ့တာကိုု က်ေနာ္အမွတ္ရေန ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အံ့ၾသဖုုိ႔ေကာင္းတာကေတာ့ DVB က သတင္းသမားတုုိင္း All in One ျဖစ္ရမယ္။ အားလုုံး လုုပ္တတ္ေနရမယ္ဆုုိျပီး အျမဲတန္းေၾကြးေၾကာ္ေလ့ရွိတဲ့ ဒုုညႊန္မႈးကိုုခင္ေမာင္၀င္းက ဒီတခါမွာေတာ့ ဒီအစီစဥ္ကိုု လက္မခံပါဘူး။ TV ကြန္ထရိုုးခန္းက စက္ေတြကိုု ကုုိေဇာ္မုုိးေ၀နဲ႔အဖြဲ႔ကပဲ ကိုုင္ရမယ္ဆုုိျပီး ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလကေတာ့ ဒီအခ်က္ကုုိ အေလးအနက္မစဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ပါ။ စက္မကိုုင္ရေတာ့ လည္း သက္သာတာေပါ့ဆုုိျပီး ခပ္ေပါ့ေပါ့ပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ အခုုလုုိျပသာနာတက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ TV ကြန္ထရိုုးခန္းကဆရာေတြေနရာမွာ က်ေနာ္တုုိ႔ သတင္းခန္းကလူေတြ လူစားထုုိး၀င္လုုပ္ဖိုု႔အဆင္သင့္ျဖစ္မေနခဲ့ပါ။ ဒါကိုုေကာင္းေကာင္းသိတဲ့ ဟုုိဆရာ ၂ ဦးက ကိုုမုုိးေအးရွိေနရင္ သူတုုိ႔ရံုုးမလာဘူးဆုုိျပီး ဆႏၵျပတာေပါ့။ သတင္းအယ္ဒီတာေတြ၊ သတင္းသမား ေတြထက္ စက္ဆရာေတြက ပုုိအေရးပါသြားတဲ့ အေျခေနတခုု DVB သမုုိင္းမွာ အမွန္တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္ ဆုုိပါေတာ့။

အဲဒီအခ်ိန္ဟာ နုုိ၀င္ဘာလေနွာင္းပုုိင္းေရာက္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျပသာနာျဖစ္ျပီး တလေလာက္အၾကာ ဇန္နာ၀ါရီလထဲမွာ က်ေနာ္တုုိ႔ကိုု အလုုပ္ထုုတ္ဖုုိ႔ဆင့္ေခၚစာေရာက္လာတယ္ဆုုိေတာ့ ဒါေတြဟာ တုုိက္ဆုုိင္ မႈ သက္သက္ဟုုတ္ရဲ့လားဆုုိျပီးေတာင္ သံသယ၀င္မိပါတယ္။ ဒါက အခုုမွ ျပန္စဥ္းစားမိတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ တုုန္းကေတာ့ ဒီလုုိျဖစ္လာလိမ့္မယ္လိုု႔ လုုံး၀ထင္မထားတဲ့အတြက္ ေနာက္ခံအခ်က္လက္ေတြကိုု ဘာမွ ထည့္သြင္းမစဥ္းစားမိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုုိ႔အလုုပ္ထုုတ္ခံရျပီး ေနာက္ပုုိင္း (က်ေနာ္၊ မခင္နွင္းထက္နဲ႔ နန္းခမ္း ကေယာက္တုုိ႔ ၃ ဦးကုုိ ၂၀၁၁ ခုုနွစ္ ေဖေဖၚ ၀ါရီမွာ အလုုပ္ထုုတ္ေပမယ့္ ကိုုမုုိးေအးကုုိေတာ့ ၂၀၁၂ ခုုနွစ္ ေနွာင္းပုုိင္းမွ ထုုတ္ ပါတယ္။) ကုုိမုုိးေအးကိုုယ္တုုိင္ရဲ့ ေျပာျပခ်က္အရဆုုိရင္ ေအာ္စလိုုသတင္းခန္းတခုုလုုံးကုုိ ျဖဳတ္-ထုုတ္-ရွင္း လုုပ္ဖုုိ႔အတြက္ သတင္းအယ္ဒီတာျဖစ္သူ သူ႔ကိုု အရင္ဆုုံးအေရးယူတာလုုိ႔ သိရပါတယ္။ က်ေနာ္တုုိ႔ ၃ ဦးကုုိ မထုုတ္ခင္ကတည္းက သူကုုိ သတင္းအယ္ဒီတာ  တာ၀န္ကေနျဖဳတ္ခ်ျပီး ‘’လႈပ္ခတ္ေနေသာမွတ္စုုမ်ား’’ ဆုုိတဲ့ နုုိင္ငံတကာမွတ္တန္း ရုုပ္-သံ ထုုတ္လႈပ္ေရးမႈးအဆင့္နဲ႔ တနွစ္ခန္႔ ဆက္လက္တာ၀န္ေပးခဲ့ပါေသး တယ္။

ဒါေတြဟာ က်ေနာ္သိသမွ်ကိုုေရးထားျခင္းသာျဖစ္တဲ့အတြက္ လြဲေခ်ာ္မႈေတြ၊ မျပည့္စုုံမႈေတြ ရွိေကာင္းရွိေန နုုိင္ပါတယ္။ တစုုံတရာလဲြေနတယ္ဆုုိရင္ တာ၀န္ရွိသူေတြဖက္က ထပ္ျဖည့္ေပးဖုုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ေတြဟာ DVB ရဲ့ သမုုိင္းေၾကာင္းနဲ႔ အနာဂတ္လားရာေတြအတြက္ အေရးၾကီးတာေၾကာင့္ အခ်က္ အလက္အမွန္အတုုိင္း မွတ္တမ္းတင္ထားဖုုိ႔ အထူးလုုိအပ္လွပါ တယ္။ ။

ထက္ေအာင္ေက်ာ္
http://www.htetaungkyaw.net