ကန္႔တူးသမားဘဝ ၾကမ္းတမ္းစြ သဘာဝအလွႏွင့္ယွဥ္

အီတလီႏိုင္ငံ ေရာမၿမိဳ႕အေျခစိုက္ ဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္ႀကီး လူကာကာတာလုိႏိုဂြန္ဇာဂါသည္ မၾကာေသးမီက အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံရွိ ကာဝါအီဂ်င္မီးေတာင္ ေဒသသုိ႔သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး ကန္႔တူးေဖာ္ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္သားမ်ား၏ ဘဝကို စူးစမ္းေလ့လာခဲ့ေလ၏။

ကာဝါအီဂ်င္မီးေတာင္သည္ကား အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံအေရွ႕ ဂ်ာဗားကြၽန္း၌တည္ရွိၿပီး ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာ ျပင္အထက္ ၂၇၉၉ မီတာ(၉၁၈၃၆ ေပ) အထက္တြင္ တစ္ထီးတစ္နန္း ရပ္တည္ေနေလသည္။

သဘာဝတရား၏ အံ့ဖြယ္ရာ ဖန္တီးခ်က္ျဖစ္ေသာ ကာဝါအီဂ်င္မီးေတာင္၏ အလွကား လူသားတုိ႔ကို အာ႐ံုအရ ဖမ္းစားႏိုင္သည္။ ပြင့္လင္းရာသီ ေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ မီးေတာင္၏ သဘာဝအလွကို ေငးေမာ ခံစားလိုသည့္ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ားက မီးေတာင္ေဒသသုိ႔ လာေရာက္ၾကေလ့ရွိသည္။ မီးေတာင္၏ ေတာင္ထိပ္ပိုင္းသုိ႔ ဦးတည္လ်က္ ေတာင္တက္သမားမ်ား ခရီးႏွင္ၾကၿပီးသကာလ မီးေတာင္ထိပ္ဝ၌ ဖြဲ႕စည္းျဖစ္ေပၚေနေသာ တြင္းေတာင္ (ေရအိုင္)ကို ေတြ႕ျမင္ရသည့္အခိုက္ အေမာေျပလန္း
ဆန္းကာ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ရရွိၾကသည္။ ေတာင္ေပၚ ေရအိုင္မွာ စိမ္းျပာေရာင္ျဖစ္ၿပီး ျမင္ရသူမ်ားအား ညိႇဳ႕ယူဖမ္းစားႏိုင္ေလ၏။

ကာဝါအီဂ်င္မီးေတာင္၏ သဘာဝအလွကို လုပ္အားအလွျဖင့္ ေပါင္းစပ္ေပးသူမ်ားမွာ ေဒသခံမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ေဒသခံျပည္သူ ရာေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔သည္ ေန႔စဥ္ပင္ ကန္႔တူးလုပ္သားမ်ားအျဖစ္ ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္း ႀကီးစြာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကရေလသည္။

ကန္႔တူးသမားမ်ားသည္ ေတာင္ေပၚသုိ႔ ေရာက္ရွိရန္ ေပ ၉ဝဝဝ ေက်ာ္ ခရီးႏွင္ၾကရၿပီး ယင္းေနာက္ မီးေတာင္၏ ကန္႔ေရပူထြက္ေပါက္ကို ထုခြဲဖဲ့ထုတ္ကာ ကန္႔ကို စုေဆာင္းရယူၾကရသည္။ မီးေတာင္
ထိပ္ပိုင္းေနရာတြင္ လိေမၼာ္နီေရာင္ ကန္႔ရည္မ်ား စီးဆင္းေနၿပီး တစ္စစေအးခဲသြားခ်ိန္တြင္ အဝါေရာင္ကန္႔မ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။

ကန္႔တူးလုပ္သားမ်ားမွာ သဘာဝသယံဇာတျဖစ္သည့္ ကန္႔ကို ရရွိႏိုင္ရန္ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ႀကိဳးပမ္းၾကရသည့္အျပင္ စူးရွျပင္းထန္သည့္ အဆိပ္ေငြ႕ အနံ႔အသက္ကို ႐ွဴ႐ိႈက္ လုပ္ကိုင္ၾကရသူမ်ားျဖစ္သည္။

ကန္႔တူးလုပ္သားမ်ားသည္ မီးေတာင္အတြင္းပိုင္းအထိ ေရာက္ရွိေအာင္ ေပ ၃ဝဝဝ မွ် သက္ဆင္းၾက ရခ်ိန္တြင္ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူျပင္းလွသည့္ အပူခ်ိန္ကိုခံစားၾကရၿပီး ပါးလႊာေသာ ေလထုလႊာအတြင္းမွ ေအာက္ဆီဂ်င္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ႐ွဴ႐ိႈက္ၾကရသည္။ အသက္႐ွဴကိရိယာ မပါသလို ဓာတ္ေငြ႕ကာမ်က္ႏွာ ဖံုးတပ္ဆင္ထားျခင္း မရွိၾကေသာ ကန္႔တူးလုပ္သားမ်ားသည္ ထုတ္ကုန္ပစၥည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးထုတ္လုပ္ရာတြင္
အသံုးျပဳသည့္ အဖိုးတန္ကန္႔ကို ရရွိရန္ ခက္ခက္ ခဲခဲလုပ္အားေပးၾကရသည္။

မီးေတာင္ရပ္ဝန္းေဒသ၌ ကန္႔တူးေဖာ္ေရးလုပ္ငန္း ကို စတင္ခြင့္ျပဳခဲ့သည့္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွစ၍ ကန္႔တူးလုပ္သား လူတန္းစားတစ္ရပ္ ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။

ေန႔စဥ္ပင္ ကန္႔တူးလုပ္သားအမ်ဳိးသား ၃ဝဝ ခန္႔သည္ လုပ္ငန္းခြင္သံုး ကိရိယာမ်ားကို သယ္ပိုးကာ အေျခစိုက္စခန္းမွ ထြက္ခြာရေလ့ရွိသည္။ ၄င္းတုိ႔ သယ္ေဆာင္လာသည့္ ကိရိယာမ်ားမွာ လက္ႏွိပ္ဓာတ္ မီးမ်ားႏွင့္ ကန္႔ခဲမ်ားကို ထုခြဲႏိုင္ရန္ အသံုးျပဳသည့္ သံေခ်ာင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ကန္႔တူးလုပ္သား အမ်ားစုမွာ ဓာတ္ေငြ႕ကာ မ်က္ႏွာဖံုးမ်ား ဆင္ျမန္းထားျခင္းမရွိဘဲ အဝတ္စ သို႔မဟုတ္ ပုဝါစျဖင့္ ပါးစပ္ကို ဖုံးအုပ္ထားကာ အကာအကြယ္ယူၾကရေလသည္။ ကန္႔လုပ္သားအခ်ဳိ႕သည္ ေျမႀကီးအတြင္းမွ အန္ထြက္လာေသာ ကန္႔ရည္ပူကို သတၱဳပိုက္ျဖင့္ သြယ္ယူၿပီး မီးေတာင္ထိပ္ဝ ေရအိုင္မွ ေရကိုဆင္းခပ္ကာ သတၱဳပိုက္ေပၚ ဖ်န္းေလာင္းေပးျခင္းျဖင့္ ကန္႔ကို အေအးခံယူသည္။ လိေမၼာ္နီေရာင္ ကန္႔ရည္မ်ား ေအးခဲသြားၿပီးေနာက္ အဝါေရာင္ ကန္႔ခဲမ်ားအျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲသြားေလသည္။

ကန္႔တူးလုပ္သားအခ်ဳိ႕ကမူ ေအးခဲမာေက်ာေနေသာ ေခ်ာ္တုံးေျမခဲမ်ားကို ထုခြဲဖဲ့ထုတ္ေပးျခင္းျဖင့္ မီးေတာင္တြင္းမွ ကန္႔ရည္ပူမ်ား ပိုမိုထြက္ရွိလာေစရန္ စြမ္းေဆာင္ၾကသည္။

ေအးခဲၿပီး ကန္႔အတုံးႀကီးမ်ားကို သယ္ယူရလြယ္ကူသည့္ အရြယ္အစားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေအာင္ သံေခ်ာင္းျဖင့္ ထုိးခြဲၾကရျပန္သည္။ ယင္းေနာက္တြင္ ကန္႔တံုးငယ္မ်ားကို ဝါးျခင္းေတာင္းထဲ ထည့္ကာ ထမ္းပိုးလွ်ဳိထမ္းၿပီး မီးေတာင္ထိပ္ဝ အတြင္းနံရံတစ္ ေလွ်ာက္တက္ၾကရသည္။ လမ္း၏ ေနရာအခ်ဳိ႕မွာ ၇ဝ ဒီဂရီခန္႔အထိ မက္ေစာက္သျဖင့္ ေဘးအႏၲရာယ္ ၾကားမွ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။

႐ိုးရာနည္းစနစ္ျဖင့္ ကန္႔ထုတ္လုပ္ေနၾကေသာ လုပ္သားမ်ား၏ ဘဝမွာ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္လွသည္။ ပင္ပန္းႀကီးစြာ လုပ္ကိုင္ၾကရေသာ္လည္းရသည့္ လုပ္အားခမွာ အေျခခံစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဖူလံု ႐ံုမွ်ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

သတၱဝါမ်ားႏွင့္ အပင္မ်ား၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ပါရွိေသာ ပ႐ိုတိန္းမ်ားမွာ အမ်ားအားျဖင့္ အလြန္႐ႈပ္ေထြးေသာ ကန္႔ျဒပ္ေပါင္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဆံပင္တြင္ ကန္႔ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ပါဝင္သည္။

လူတုိ႔တြင္ ကန္႔၏ အသံုးဝင္ပံုမွာ အလြန္ျမားေျမာင္လွသည္။ အသီးေျခာက္မ်ား တာရွည္ခံေအာင္ ျပဳလုပ္ရာ၌ ကန္႔ကိုအသံုးျပဳေလသည္။ ဆာလဖာနီ လာမိုက္၊ ဆာလဖာဂြာနဒင္း၊ ဆာလဖာသိုင္ယာဇိုးစေသာ ဆာလဖာေဆးမ်ားမွာ ကန္႔ဝင္ေဆးမ်ားျဖစ္၍ ေရာဂါအမ်ဳိးမ်ဳိးအတြက္ အလြန္အသံုးဝင္သည္။ ဝဲ
ေျခာက္နာႏွင့္ ေပြးကဲ့သုိ႔ အေရျပားတြင္ျဖစ္တတ္ေသာ အနာမ်ားကို အေၾကာတြင္ ကန္႔ေကာ္လြိဳက္ထိုးေပး၍ ကုသၾကသည္။ ဆာလဖာဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ကို တံျမက္၊ ေကာက္႐ိုးျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ အသံုးအေဆာင္မ်ားကို အေရာင္ခြၽတ္ရာ၌ သံုးသည္။ ကန္႔ ျဒပ္ေပါင္းျဖစ္ေသာ ေက်ာက္ခ်ဥ္ကို သားေရနယ္ရာ၌ျဖစ္ေစ၊ ေဆးဆိုးရာ၌ျဖစ္ေစ၊ စကၠဴျပဳလုပ္ရာ၌ ျဖစ္ေစ အသံုးျပဳသည္။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ရာ၌ အသံုးျပဳေသာ ဟိုက္ပိုမွာ ဆိုဒီယမ္သိုင္အိုဆာလဖိတ္ျဖစ္သည္။ ေကာ့ပါးဆာလဖိတ္ႏွင့္ ကာဗြန္ဒိုင္ဆာလဖိတ္မွာ ပိုးႏွိမ္ေဆးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ဖဲရပ္ဆာလဖိတ္မွာ မင္ျပဳလုပ္ရာ၌လည္းေကာင္း အသီးသီး အသံုးဝင္သည္။

မီးေတာင္ထိပ္ဝမွာ ခ်ဳိင့္ေနၿပီး ေပ ၆ဝဝ ေက်ာ္နက္ကာ ေရကုဗမီတာေပါင္း ၃၆ သန္း တည္ရွိသည္။ ထူးျခားခ်က္မွာ ယင္းေတာင္ေပၚေရအိုင္၏ေရမွာ အက္ဆစ္ျဖစ္ေနျခင္းပင္။

ကမၻာေပၚတြင္ အက္ဆစ္ဓာတ္ အျပင္းဆံုး ေရအိုင္အျဖစ္ ယူဆရၿပီးေရ၏ စံ မွာ ဝ ဒသမ ၃ ရွိ သည္။ ဆာလ္ဖ်ဴရစ္အက္ဆစ္တမွ် ျပင္းအားရွိသည့္ အက္ဆစ္ေရအိုင္မွ တစ္စကၠန္႔လွ်င္ ၁၁ ဂါလန္ႏႈန္းခန္႔ ျဖင့္ မီးေတာင္အနီးအပါးရွိ ျမစ္အတြင္းသုိ႔ စိမ့္ထြက္ လ်က္ရွိသျဖင့္ ေရထုညစ္ညမ္းမႈ ဆင့္ကဲျဖစ္ေပၚရျပန္သည္။ ျမစ္ညာတြင္ ေရတားတစ္ခု တည္ေဆာက္ကာ ကန္႔ေရမ်ား ျမစ္အတြင္းသုိ႔ စီးမဝင္ေအာင္ ထိန္းေပးခဲ့ေသာ္လည္း ေရတိုက္စားမႈေၾကာင့္ ကန္ေပါင္မ်ား က်ဳိးပ်က္မည့္ အေရးမွာ ရင္ေလးစရာ ေကာင္းလွေပသည္။

ကန္႔တူးေဖာ္ ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမွ ရရွိေသာ ဝင္ေငြမွာ အျခားအလုပ္အကိုင္မ်ားထက္ သာလြန္သျဖင့္ မိမိ၏ က်န္းမာေရးကို မငဲ့ကြက္ဘဲ အသက္အႏၲရာယ္ကို ရင္ဆိုင္ကာ အသက္ေမြးေနထိုင္ၾကရ ဆဲျဖစ္သည္။

အဆိပ္ခိုးသင့္ ေလကို ႐ွဴ႐ိႈက္ေနရျခင္းေၾကာင့္ ကန္႔တူးလုပ္သားတုိ႔မွာ အသက္႐ွဴလမ္းေၾကာင္းဆိုင္ ရာ ေဝဒနာကို ခံစားၾကရေလ့ရွိၿပီး အသက္တိုတတ္ ၾကသည္။

လြမ္းေရးထက္ ဝမ္းေရးခက္သည့္ ကန္႔တူးလုပ္သားတုိ႔မွာ ေဘးအႏၲရာယ္ျပြမ္းတီးေသာ အလုပ္ကိုပင္
ခုံမင္ေနၾကၿပီး ေခတ္မီနည္းပညာျဖင့္ ဓာတ္ သတၱဳတူးေဖာ္ ထုတ္လုပ္မႈကိုပင္ လက္ခံလိုျခင္းမရွိၾကေပ။ စက္ယႏၲရားျဖင့္ ဓာတ္သတၱဳတူးေဖာ္ထုတ္လုပ္ျခင္းသည္ လုပ္သားအင္အား မ်ားမ်ားစားစားမလိုသျဖင့္ မိမိတုိ႔ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ရမည့္အေရးအတြက္ ရင္ေလးလွသည္ဟု ကန္႔တူးလုပ္သားတုိ႔က အေၾကာင္းျပ ေျပာေလ့ရွိၾကသည္။

ကန္႔တူးလုပ္သားတုိ႔၏ ဘဝက ၫႊန္းဆိုေနသည္မွာ အလုပ္သမားတုိ႔၏ ဘဝျမႇင့္တင္ေရး၊ စက္မႈနည္းပညာ အတတ္တိုးတက္ေစေရး၊ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးႏွင့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးဟူေသာ မ႑ိဳင္ႀကီး ေလးရပ္ အခ်ဳိးညီညီအခ်ိတ္အဆက္မိမိ လႈပ္ရွားရန္ လိုအပ္သည္ဆိုေသာ သင္ခန္းစာပင္ ျဖစ္သည္ဟု ကြၽႏ္ုပ္ေတြးေတာ မိေလသတည္း။ ။

ကုိရင္ၾသ
The Mirror Daily
https://www.facebook.com/TheMirrorDaily