နံပါတ္တုတ္ျဖင့္ ၿဖိဳခြင္းခံလိုက္ရေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား – ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း၊ သူရိန္ေက်ာ္

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ရဲအင္အားအနည္းငယ္ႏွင့္ လက္ပတ္နီပတ္ထားသည့္ အရပ္၀တ္ စြမ္းအားရွင္ အမ်ားအျပားက အလုပ္သမားမ်ားကုိ ႐ုိက္ႏွက္ဖမ္းဆီး … စစ္အစုိးရေခတ္ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး တုန္းကကဲ့သုိ႔ပင္ လုိင္းကားမ်ားကုိ ေခၚေဆာင္ထားၿပီး အလုပ္သမား ဆႏၵျပသူမ်ားကုိ တင္ေဆာင္သြားခဲ့ …
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
တညင္းကုန္းက သံလမ္းေဘးတြင္ တန္းစီထုိင္ေနသည့္ အထည္ခ်ဳပ္ အလုပ္သမေလးမ်ားသည္ ကုိယ္စီကုိယ္စီ ထီးမ်ားေဆာင္းထားသည္။ ေရွ႕တြင္ ရဲ၀န္ထမ္း အေတာ္မ်ားမ်ား လမ္းပိတ္ ရပ္ထားၾကသည္။

အလုပ္သမားမ်ားတြင္ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီး ၅ ေယာက္၊ ၆ ေယာက္ခန္႔ ပါေသာ္လည္း အမ်ားစုက ၂၀ ေက်ာ္ မိန္းကေလးမ်ား ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ ထိုင္ေနသူမ်ားတြင္ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္၊ ပိန္ပိန္ပါးပါး၊ အသားညိဳညိဳႏွင့္ မသဲျဖဴခိုင္လည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္သည္။

တညင္းကုန္းလမ္းဆုံတြင္ အလုပ္သမားဆႏၵျပမႈမ်ားကုိ ပိတ္ဆုိ႕ခံထားရသျဖင့္ ၎တုိ႔ ထုိင္ေနရေၾကာင္းကုိ ““မနက္ ၈ နာရီကေနစၿပီး သပိတ္စခန္းကေန စထြက္ၿပီး ကန္သာယာမွာ တစ္ခါတားတယ္။ ေနာက္ ၉ နာရီ ေလာက္ကေနစၿပီး တညင္းကုန္း လမ္းဆုံမွာ ရဲအင္အားအမ်ားႀကီးနဲ႔ ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့တာပါ””ဟု မသဲျဖဴခိုင္က ေျပာသည္။…

စားမေလာက္လို႔ပါ

ဧရာ၀တီတိုင္းေဒသႀကီး မအူပင္ၿမိဳ႕နယ္မွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာသည့္ မသဲျဖဴခိုင္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ လစာနိမ့္ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းခြင္တြင္ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားအနက္မွ တစ္ဦးျဖစ္သည္။

အေျခခံလစာ ၄၀၅၀၀ အပါအ၀င္ တစ္လလွ်င္ ၀င္ေငြက်ပ္ ၁ သိန္းေအာက္ျဖင့္ ရပ္တည္ေနရေသာ အထည္ခ်ဳပ္ လုပ္သားမ်ားသည္ စား၀တ္ေနေရး အက်ပ္အတည္းေၾကာင့္ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး သပိတ္တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနရသည့္ အထည္ခ်ဳပ္ လုပ္သားတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။

““တစ္ေန႔ကုိ အသုံးစရိတ္ ေခၽြတာသုံးေတာင္ ၅၀၀၀ ပဲရွိတယ္။ ရတဲ့ လစာက ၁ သိန္းေလာက္ပဲရွိတာ။ ကုိယ္သုံးတာနဲ႔ ဆိုရင္ ၅၀၀၀၀ ေလာက္ပဲ ေပးႏုိင္တယ္။ တစ္ေန႔ ၅၀၀၀ ဆိုရင္ ၁၀ ရက္ဆိုကုန္ၿပီ။ အဆင္မေျပဘူး။ အိမ္မွာ မိသားစုေတြနဲ႔အတူ စကားမ်ားတာေတြလည္းရွိတယ္””ဟု မသဲျဖဴခုိင္က ဆုိသည္။

အရပ္ရွည္ရွည္၊ လူေကာင္ထြားထြားႏွင့္ မခင္မ်ဳိးဦးသည္လည္း စစ္ကိုင္းတုိင္းမွ ရန္ကုန္သုိ႔ လာေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနသည့္ အထည္ခ်ဳပ္ အလုပ္သမတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္လွ်င္ ႏွစ္ႀကိမ္မွ်သာ အိမ္သုိ႔ ေငြျပန္ေရာက္ သည္ဟု ဆုိသည္။

““တစ္ႏွစ္ကုိ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ပဲ အိမ္ကိုေပးႏိုင္တယ္။ သႀကၤန္နားနီးရင္ အိမ္ကုိ တစ္သိန္းခြဲေလာက္ ေပးႏုိင္ တယ္။ သီတင္းကၽြတ္ရင္ အ၀တ္အစားနဲ႔ ပိုက္ဆံ နည္းနည္းပဲ ကားနဲ႔တင္ပုိ႔ႏုိင္တယ္””ဟု မခင္မ်ဳိးဦးက ဆုိသည္။

အႏုနည္းႏွင့္လစာတုိးေတာင္းသည္မွာ လခ်ီေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း အဆင္မေျပသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ လမ္းေပၚ ထြက္ၿပီး သပိတ္တုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲရာတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၎ကဆုိသည္။

ပုပ္အဲ့အဲ့ အန႔ံမ်ဳိးစုံ ထြက္ေနေသာ ေျမာင္းပုတ္ေဘးရွိ မညီမညာ ေျမျပင္တြင္ ခင္းထားသည့္ တာလပတ္စ ေပၚတြင္ထုိင္၍ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ေျပာျပေနေသာ သူတို႔၏ မ်က္ႏွာတြင္ ေခၽြးစုိ႔ေနသည္။

အလ်ား ၂၅ ေပ၊ အနံ ၁၅ ေပခန္႔ရွိသည့္ ေျမေနရာေပၚတြင္ လူ ၁၀၀ ၀န္းက်င္ခန္႔မွာ ထုိင္လ်က္တစ္မ်ဳိး၊ လွဲလ်က္တစ္ဖုံ ရွိေနၾကသည္။

အလုပ္သမားမ်ား ေန႔စဥ္ရရွိေသာ လုပ္အားခသည္ လြန္စြာမွ နည္းပါးေနျခင္း၊ ရရွိေသာ လုပ္အားခႏွင့္ မိသားစု ရပ္တည္ႏုိင္ေရးသည္ လြန္စြာမွ အခက္အခဲျဖစ္ေစျခင္း၊ လုံေလာက္မႈ မရွိျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ေတာင္းဆုိျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အလုပ္သမား စုေပါင္းသပိတ္ ေကာ္မတီက ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

““မေလာက္ေတာ့ အေႂကြးယူရတယ္။ မရွိေတာ့ ေခ်းငွားသုံးရတယ္။ ကုိယ္မသုံးရဘဲ အတုိးေတြ ေပးရတာနဲ႔ ကုိယ္သုံးတဲ့ဆီ မေရာက္ေတာ့ဘူး””ဟု အလုပ္သမားသပိတ္မွ အထည္ခ်ဳပ္ အလုပ္သမတစ္ဦး ျဖစ္သူ မအိမာလြင္က ဆုိသည္။

အႀကိမ္ႀကိမ္ၿဖိဳခြင္းခံရ

အေျခခံ လုပ္ခလစာ တိုးျမႇင့္ေရးအတြက္ ေရႊျပည္သာ စက္မႈဇုန္မွ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂ ရက္၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ပထမအႀကိမ္အျဖစ္ ဆႏၵျပၿပီး ညိႇႏိႈင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

ထိုညိႇႏိႈင္းမႈမ်ား အဆင္မေျပေသာေၾကာင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ဆႏၵျပမႈမ်ားကို ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၇ ရက္၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၈ ရက္ေန႔အထိ ညိႇႏႈိင္းမႈမ်ား မေျပလည္ခဲ့ေပ။

ေရႊျပည္သာရွိ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံ အသီးသီးေရွ႕တြင္ သပိတ္စခန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ ထားရွိခဲ့ရာ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၀ ရက္ ညေန ၅ နာရီတြင္ သပိတ္စခန္းမ်ား ၿဖိဳခြင္းခံခဲ့ရသည္။

သပိတ္စခန္းမ်ား မၿဖိဳခင္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၈ ရက္က အစုိးရ သတင္းစာမ်ားတြင္ ဥပေဒႏွင့္ မညီေသာ လုပ္ေဆာင္မႈ မ်ားကုိ ၿဖိဳခြင္းမည္ဟုဆုိကာ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသးသည္။ (ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၅၀ တြင္ ေဖာ္ျပၿပီး)

ေရႊျပည္သာႏွင့္ လႈိင္သာယာ စက္မႈဇုန္ရွိ အလုပ္သမားမ်ား လုပ္အားခ တိုးရယူလိုမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဥပေဒႏွင့္ မညီညြတ္ေသာ အၾကမ္းဖက္ ေတာင္းဆို ဆႏၵျပမႈမ်ား၊ လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္မႈကုိ အဖ်က္အေမွာင့္ ျပဳလုပ္ ပိတ္ဆို႔မႈမ်ား အပါအ၀င္ ရပ္ရြာ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ တရားဥပေဒ စုိးမုိးေရးကုိ ထိခိုက္ ပ်က္ျပားေစရန္ ဦးတည္ ေဆာင္ရြက္သူမ်ားကုိ အလုပ္ရွင္၊ အလုပ္သမား မခြဲျခားဘဲ တည္ဆဲဥပေဒႏွင့္အညီ အေရးယူမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး အစုိးရက ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

E-Land Myanmar မွ လုပ္သား ၁၂ ဦး ဒဏ္ရာရရွိေနၿပီး ၃ ဦးမွာ ေဆး႐ုံသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည့္နည္းတူပင္ Costec မွ ၃ ဦး၊ Ford glory မွ ၆ ဦး ဒဏ္ရာျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရရွိခဲ့သည္။

ထုိသို႔ၿဖိဳခြင္းခဲ့ၿပီးေနာက္ သတင္းစာမ်ား၊ ေရဒီယုိမ်ားတြင္ မမွန္သတင္းမ်ား လႊင့္ခဲ့ေၾကာင္းကုိ မခင္မ်ဳိးဦးက ““တျခားမၾကည့္နဲ႔၊ ျမန္မာ့အသံနဲ႕ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတုိ႔ပဲ ၾကည့္ေလ။ E-Land Myanmar တစ္႐ုံတည္း အဆင္မေျပဘူးဆုိၿပီး ေၾကညာတာ။ အဲဒီ႐ုံေတြက ထြက္တာ ၂၀၀၊ ၃၀၀ ေလာက္ပဲ ထြက္တာ။ အထဲထဲမွာ က်န္ေနတဲ့သူ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူကုိသြားၿပီး အဆင္ေျပသြားပါၿပီလုိ႔ ေၾကညာေနတာ””ဟု ဆိုသည္။

ဆႏၵျပမႈမ်ားကုိ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြင္းၿပီးေနာက္ပုိင္းတြင္ အထည္ခ်ဳပ္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္း၊ ရန္ကုန္တုိင္း ေဒသႀကီးအစုိးရ၊ အလုပ္အကိုင္ႏွင့္ လူမႈဖူလုံေရး ၀န္ႀကီးဌာနတို႔က အၿပိဳင္အဆုိင္ ေၾကညာခ်က္မ်ား ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီး ႏုိင္ငံပုိင္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။

ဆႏၵျပသူမ်ားကုိ ညိႇႏႈိင္းမႈမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ညိႇႏိႈင္းသည့္အခါတုိင္း ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားသာ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရေၾကာင္း၊ ညိႇႏႈိင္းမႈမ်ားအစား ေတာင္းဆုိေသာ အလုပ္သမားမ်ားအား အျပစ္ျမင္ေနေသာ ညိႇႏႈိင္းေရး အဖြဲ႕၏ တစ္ဖက္သတ္ဆန္ေသာ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ အလုပ္ရွင္၏ အ႐ႈံးေပၚေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကုိသာလွ်င္ ထပ္ဖန္တလဲလဲ ေျပာဆုိေနသည္မ်ားကိုသာလွ်င္ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရသည္ဟု ေဆြးေႏြးခဲ့သူ ကုိမ်ဳိ မင္းမင္းက အဖမ္းဆီး မခံရခင္က ေျပာၾကားသည္။

အစိုးရသက္တမ္း ေနာက္ဆံုးကာလတြင္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ႏွင့္ အလုပ္သမား သပိတ္ကဲ့သို႔ သပိတ္ေမွာက္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္မႈမ်ားကို ဆက္လက္ အရွိန္ျမႇင့္ လုပ္ေဆာင္သြားပါက စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေၾကာင္း ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕၊ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေရးရာႏွင့္ အလုပ္သမား၀န္ႀကီး ဦးေဇာ္ေအးေမာင္က မတ္လ(၂) ရက္တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ ရန္ကုန္တိုင္း ေဒသႀကီး အလုပ္သမားေရးရာ ညိႇႏိႈင္း ေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႕၏ တတိယအႀကိမ္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ မီဒီယာမ်ားသို႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ယင္းသို႔ ေျပာၾကားခဲ့ၿပီးေနာက္ မတ္လ ၄ ရက္ ညေန ၅ နာရီ၀န္းက်င္ခန္႔တြင္ အလုပ္သမား ဆႏၵျပမႈမ်ားကုိ အၾကမ္းဖက္ၿပီး ထပ္မံၿဖိဳခြင္း ခံခဲ့ရသည္။

ေရႊြျပည္သာ စက္မႈဇုန္ကေန ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ကို ခ်ီတက္ဆႏၵျပလာသည့္ အလုပ္သမား ၁၀၀ ၀န္းက်င္ကို ရဲႏွင့္ အရပ္၀တ္အင္အား (၃၀၀)ေက်ာ္ေလာက္က သံဆူးႀကိဳးမ်ားႏွင့္ လမ္းပိတ္ထားခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ညေန ၅ နာရီခန္႔တြင္ ရဲအင္အား အနည္းငယ္ႏွင့္ လက္ပတ္နီပတ္ထားသည့္ အရပ္၀တ္ စြမ္းအားရွင္ အမ်ားအျပားက အလုပ္သမားမ်ားကုိ ရုိက္ႏွက္ဖမ္းဆီး ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

အလုပ္သမားမ်ားသာမက ဒီဗီြဘီႏွင့္ 7 Day ေန႔စဥ္ သတင္းစာတို႔မွ သတင္းေထာက္မ်ားကုိပါ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္ သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

““သတင္းေထာက္ေတြပါလို႔ ကတ္ျပားေတြ ျပေနတဲ့ၾကားတည္းက အရပ္၀တ္နဲ႔လူေတြက အတင္းဆြဲေခၚ သြားတာ””ဟု ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ျခင္း ခံခဲ့ရသူ 7 Day ေန႔စဥ္ သတင္းစာမွ သတင္းေထာက္ ကုိနစ္ကီက ေျပာသည္။

ထို႔ျပင္ စစ္အစုိးရေခတ္ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးတုန္းကကဲ့သုိ႔ပင္ လုိင္းကားမ်ားကုိ ေခၚေဆာင္ ထားၿပီး အလုပ္သမား ဆႏၵျပသူမ်ားကုိ တင္ေဆာင္သြားခဲ့သည္။

““၁၃၀ တို႔၊ ၁၂၁တို႔၊ ၁၂၇တို႔ ဒုိင္နာေတြနဲ႔ ေခၚသြားတာပါ။ ဒုိင္နာကားေတြကုိ ေခ်ာဆြဲၿပီး ေခၚသြားတာပါ””ဟု မသဲျဖဴခိုင္ကဆိုသည္။

ဆူးေလၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕သုိ႔ ခ်ီတက္လာသည့္ အလုပ္သမားသပိတ္ကုိ တညင္းကုန္း လမ္းဆုံတြင္ ပိတ္ဆုိ႔ၿပီး ၿဖိဳခြင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အမ်ဳိးသမီး ၂၀ ေက်ာ္ခန္႔ႏွင့္ အမ်ဳိးသား ၁၅ ဦး ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရေၾကာင္း အလုပ္သမားသပိတ္ ဦးေဆာင္သူမ်ားထံမွ သိရသည္။

အင္းစိန္၊ ဒညင္းကုန္းလမ္းဆံုတြင္ အပိတ္ခံထားရသည့္ ဆႏၵျပ အလုပ္သမားမ်ားကို ရဲမ်ားက ျဖိဳခြင္းခဲ့ျပီး ညေနေစာင္းတြင္ E-Land Myanmar စက္႐ံုေရွ႕ရိွ အလုပ္သမား သပိတ္စခန္းကိုလည္း ရဲမ်ားက ၀င္ေရာက္ ဖ်က္ဆီးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

တညင္းကုန္း လမ္းဆံုလမ္းခုလတ္မွ လွည့္ျပန္ရန္ ရဲမ်ားက ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး အလုပ္သမားမ်ားက ဆက္ခ်ီတက္ မည္ဟုဆိုကာ တစ္ေန႔လုံး ညိႇႏႈိင္းမရ ျဖစ္ခဲ့သည္။

အျဖိဳခံရစဥ္ သပိတ္စခန္းတြင္ အလုပ္သမား (၃၀)ခန္႔သာ ရွိေနခဲ့သည္။

အစုိးရက ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေၾကညာသကဲ့သုိ႔ သေဘာတူညီမႈ မရေသးေၾကာင္း သက္ေသျပရန္ ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ သုိ႔ ခ်ီတက္လာေသာ သပိတ္စစ္ေၾကာင္းသည္ တညင္းကုန္း လမ္းဆုံတြင္ပင္ ၿပိဳပ်က္သြားခဲ့ရၿပီ ျဖစ္သည္။

အျပင္ေတာင္မထြက္ရဲပါ

E-Land Myanmar ေရွ႕ရွိ သပိတ္စခန္း တစ္ခုလုံးမွာလည္း ၀ါးတို၀ါးစမ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသမီး အ၀တ္အစား အခ်ဳိ႕သာ ဖ႐ုိဖရဲ ျပန္႔က်ဲလ်က္ရွိသည္။

ထိုအ၀တ္အစားေဟာင္းမ်ားကုိ လုိက္လံ စုစည္းေနသူတစ္ဦးမွအပ ဆႏၵျပသူမဆုိထားႏွင့္သာမန္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ သူမ်ားပင္ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ေနသည္။

ၿဖိဳခြင္းခံရသည့္ အလုပ္သမားသပိတ္မွ လြတ္ေျမာက္သြားသူ အမ်ားအျပားမွာလည္း ဆက္သြယ္၍ပင္ မရသည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။

ေနအိမ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္သြားသည့္တိုင္ စိတ္မခ်ရေသးသည့္ အေျခအေနကုိ ႀကဳံေတြ႕ေနရေၾကာင္းကုိ အလုပ္သမား ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုေက်ာ္လြင္ဦးက““အျပင္မွာ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သူရွိလို႔။ ဘယ္မွ သြားလုိ႔မရဘူး။ အျပင္လည္း မထြက္ရဲဘူး””ဟု ဆိုသည္။

ပညာရွင္ေတြ မရွိတာလား

ပညာရွင္ႏွင့္ ကၽြမ္းက်င္သူဆိုသည္မွာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္ဟု ေျပာႏိုင္ပါသည္။

ပညာရွင္ဆိုသည္မွာ တုိင္းျပည္တစ္ခု ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းသြားရန္ လုပ္သည့္လူတန္းစားမဟုတ္ဟု လူတုိင္းက ႐ႈျမင္ပါသည္။

ပညာရွင္ဆိုသည္မွာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ရပ္တန္႔ရန္ ကူညီသည့္ ေနရာတြင္လည္း အေရးပါသည့္ အခန္းက႑ တြင္ တာ၀န္ယူၾကရသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရေအာင္၊ လက္နက္ကုိင္ ပဋိပကၡမ်ား ပိုၿပီး ေရရွည္လာရန္ အာဏာရွင္မ်ားဘက္က ရပ္တည္ၿပီး ပညာစြမ္းျပသည့္ ပညာရွင္ဆိုသည္မ်ဳိး လူ႕သမုိင္းတြင္ အနည္းအက်ဥ္း ရိွခဲ့ဖူးသည္။

သုိ႔ေသာ္ စစ္မွန္သည့္ ပညာရွင္မ်ားသည္ အာဏာပုိင္ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္သည့္၊ အစိုးရ ျဖစ္ေစခ်င္သည့္ တစ္ဖက္သတ္ လမ္းစဥ္အတုိင္း မည္သည့္အခါမွ် မလုပ္ခဲ့ေပ။

ပညာရွင္မ်ားအနက္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အႀကံဉာဏ္ေပးသည့္ ပညာရွင္မ်ား၏ အခန္းက႑သည္ အေရးႀကီးလွသည္။

အထူးသျဖင့္ အာဏာရွင္စနစ္မွ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ကူးေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေရး ပေရာဟိတ္ ပညာရွင္မ်ား၏ ႏႈတ္ထြက္စကားမ်ားသည္ အေရးႀကီးပါသည္။

တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အျပင္ပံုပန္းသဏၭာန္အရ ဒီမိုကေရစီကို ကူးေျပာင္းဖို႔ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားသည္ အာဏာရွင္ေခတ္က အရသာကို တမ္းတေနဆဲ ျဖစ္သည္။

ယင္းကဲ့သုိ႔ တမ္းတေနသည့္အတြက္ ဒီမိုကေရစီ အကူးအေျပာင္း ထင္သည္ထက္ ၾကာရွည္ သြားတတ္သည္။

ဒီမိုကေရစီကို အေရၿခံဳထားၿပီး ေခတ္ေဟာင္းက အာဏာရွင္စနစ္ကို မီးေသမသြားေအာင္ တစ္ဖက္လွည့္ျဖင့္ မီးမႈတ္ေပးေလ့ရိွၿပီး မီးမႈတ္ေပးရသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ အာဏာရွင္ေဟာင္းမ်ားသည္ လူထုကို လွည့္စားရန္ လုိလာပါသည္။

ယင္းေနရာမွာ လူေတြကို လွည့္စားရန္အတြက္ ပညာရွင္ဆိုသူမ်ားကို ထုတ္သံုးရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၎တို႔ အလိုက် ေဆာင္ရြက္ေပးမည့္ ႏုိင္ငံျခားျပန္ ပညာတတ္မ်ား၊ ယခင္ အတုိက္အခံလုပ္ၿပီး ဘက္ကူးေျပာင္း လာသူမ်ားကို စင္ေပၚတင္ေပးေလ့ ရိွသည္ဟု ဖတ္ဖူးေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကုိ အမွတ္ရမိသည္။

ၿဖိဳခြင္းခံလိုက္ရေသာဘ၀မ်ား

၁၂၀၀ က်ပ္တန္ဆန္ကုိပင္ ၀ယ္မစားႏုိင္ေသာ မခင္မ်ဳိးဦးတုိ႔ အလုပ္ခ်ိန္မွာ တစ္ေန႔ ၈ နာရီ သတ္မွတ္ ထားေသာ္လည္း အခ်ိန္ပို ဆင္းရသည္မ်ားႏွင့္ဆိုလွ်င္ ေန႔စဥ္ ၁၀ နာရီမွ် မကေပ။

““အလုပ္ခ်ိန္စတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး စက္ခ်ဳပ္သမားေတြဆို ေနပူခံ၊ မီးပူခံၿပီးေတာ့ ဖင္နဲ႔ခုံနဲ႔ ထုိင္လုိက္ၿပီဆိုရင္ မီးပြင့္ၿပီလားေတာင္ ေအာက္ေမ့ရတယ္””ဟု မခင္မ်ဳိးဦးက ဆိုသည္။

အလုပ္သမားမ်ား မည္သုိ႔ မည္ပုံဆႏၵေဖာ္ထုတ္ႏုိင္သည္၊ မည္သုိ႔မည္ပုံ သပိတ္ေမွာက္လွ်င္ ဥပေဒႏွင့္ ညီညြတ္သည္ဟု အက်ယ္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ မပါ၀င္ေသာ အလုပ္သမား ဥပေဒအရ သပိတ္ေမွာက္ခြင့္ ရွိေၾကာင္းသိရၿပီး သပိတ္ေမွာက္ဆႏၵျပမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ျပင္းထန္ေသာ ၿဖိဳခြင္းမႈမ်ားကို ဆက္တုိက္ ႀကဳံခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္သည္။

ဆႏၵျပမႈမ်ားတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အစုိးရ၏ ဖိအားကုိသာမက မိသားစု စား၀တ္ေနေရးပါ စိတ္ပူပန္ရသည့္ အေျခအေနကုိ မသဲျဖဴခိုင္ႏွင့္ မခင္မ်ဳိးဦး၊ မအိမာလြင္တုိ႔ အပါအ၀င္ အလုပ္သမားအားလုံး ကုိယ္စီ၊ ကိုယ္စီ ႀကဳံေတြ႕ေနရၿပီး ၎တုိ႔၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ စား၀တ္ေနေရး လုံေလာက္ေရးသာ ျဖစ္သည္။

““ဒီလဆႏၵျပတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အိမ္ကို ျပန္မေပးႏုိင္ဘူး။ အိမ္ကုိလည္း မေျပာရဲဘူး။ ဘယ္မ်က္ႏွာနဲ႔ ျပန္ရ မွာလဲ။ မိသားစုေတြကေတာ့ ႐ုန္းကန္ၿပီး ရွာစားေနရတယ္””ဟု မသဲျဖဴခိုင္က မ်က္ရည္မ်ား ရစ္၀ဲလ်က္ ေျပာသည္။

ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း၊ သူရိန္ေက်ာ္

ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္သတင္းဌာန – https://www.facebook.com/myanmarherald