ေအာက္ေျခမွ ႏုိင္ငံသားမ်ား၏ လူမူဘ၀သည္ ႏုိင္ငံ၏ အေျချပ ျပဂုပ္ျဖစ္သည္

ယြမ္ ၈၀၀၀ (ေဒၚလာ ၁၃၀၀ ခန္႔) ဆုိသည့္ ပမာဏမွာ ၄ ႏွစ္အရြယ္ ခ်စ္စဖြယ္ မိန္းကေလးငယ္ ခင္ခင္ဦးအား အျခားသူတစ္ဦးထံ ေရာင္းခ် ခဲ့သည့္ ေစ်းႏႈန္းျဖစ္သည္။

အိမ္ေထာင္ကြဲ ထားသည့္ ဖခင္က ခင္ခင္ဦးကုိေရာင္းခ်ခဲ့သည္မွာ ၁ ႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္သည္။ ခင္ခင္ဦး ၏ အဖြားျဖစ္သူ မရွမ္းက ၀ါးအိမ္ထဲတြင္ ထုိင္ရင္း ေျမးျဖစ္သူ၏ ဇာတ္လမ္း အား ျပန္ေျပာျပသည္။ “ကၽြန္မက ဆန္နဲ႔ ေျပာင္းေတြ စုိက္ေပမဲ့ သားက ဘိန္းစြဲေနေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔မွာ ေငြမရွိပါဘူး” ဟု သူမကဆုိသည္။ မရွမ္းတုိ႔ မိသားစုမွာ ကစဥ့္ကလ်ားဘ၀ႏွင့္ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရသည္။

အိမ္အတြင္း မီတာအနည္းငယ္ကြာ အေမွာင္ထဲတြင္ မရွမ္း၏သားျဖစ္သူက ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့သည့္မ်က္ႏွာျဖင့္ ေရွ႕တည့္တည့္သုိ႔ ေငးကာထုိင္ရင္း မိခင္ျဖစ္သူက သူ႕အေၾကာင္း ေျပာေနသည္ကုိ နားေထာင္ေနသည္။ မရွမ္း၏ သမီးျဖစ္သူမွာလည္း ကေလးငယ္ ၂ ဦးကုိ မရွမ္းထံတြင္ ထားခဲ့ကာ ေယာက်္ားတစ္ဦးႏွင့္ လုိက္ေျပးသြားသည္။ မရွမ္းကေတာ့ သမီးျဖစ္သူမွာ လိေမၼာ္ရည္ထဲတြင္ ေဆးခပ္ခံရကာ ေခၚေဆာင္ျခင္းခံရသည္ဟု ယုံၾကည္ေနသည္။

မရွမ္းက အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ ေျပာျပေနစဥ္ ခင္ခင္ဦးႏွင့္ ေမာင္ႏွမေတာ္ သည့္ ေယာက်္ားေလးငယ္က ၀ါးအိမ္ေဘးေဘး ရႊံ႕ေတာထဲ၌ ကစားလ်က္ရွိသည္။ မရွမ္းမက “တစ္ရက္မွာ ခင္ခင္ဦးအေဖ စုိးခုိင္က သူ႕ကုိလာေခၚသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၄ ရက္ေလာက္ၾကာတဲ့အထိ ျပန္ေရာက္မလာေတာ့ တစ္ခုခုမွားေနၿပီဆုိတာ သိလုိက္တယ္” ဟု ဆုိသည္။ အေျခအေနကုိ စုိးရိမ္လာသည့္ မရွမ္းက ရြာလူႀကီးႏွင့္အတူ သြား၍ စုိးခုိင္၏ သူငယ္ခ်င္းအခ်ဳိ႕ ထံ သြားေရာက္ေမးျမန္းစံုစမ္းေတာ့သည္။ ထုိအခါ စုိးခုိင္မွာ ဖဲကစားျခင္းေၾကာင့္ ေငြေၾကး အခက္အခဲေတြ႕ေနသည္ကုိ သိခဲ့ရသည္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕က စစ္ေဆးသည္အခါ စုိးခုိင္က သမီးျဖစ္သူအား ေဒသခံ ကခ်င္အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးမွတစ္ဆင့္ တ႐ုတ္လူကုန္ကူးသူမ်ားထံ ေရာင္းခ်ခ့ဲေၾကာင္း ၀န္ခံခဲ့သည္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕က စုိးခုိင္၏ထြက္ဆုိခ်က္အရ လုိက္လံစံုစမ္းရာ တ႐ုတ္နယ္စပ္ၿမဳိ႕ ေရႊလီတြင္ ခင္ခင္ဦးအား ေမြးစားလုိသည့္ တ႐ုတ္စံုတြဲထံ ယြမ္း ၁၂၀၀၀ (ေဒၚလာ ၂၀၀၀ ခန္႔) ျဖင့္ ေရာင္းခ်ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ တ႐ုတ္ရဲတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ပူးေပါင္းစံုစမ္းမႈ တစ္ပတ္ၾကာျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ ခင္ခင္ဦးအား ေတြ႕ ရွိကယ္တင္ကာ အဘြားျဖစ္သူထံ ျပန္ပုိ႔ေပးႏုိင္ခဲ့သည္။

မရွမ္းက “သူေပ်ာက္သြားတုန္းက ကၽြန္မ အရမ္းစုိးရိမ္ၿပီး အစားမစားႏုိင္ပါဘူး” ဟုဆုိသည္။ ခင္ခင္ဦးသည္ ကံေကာင္းေထာက္မ စြာျဖင့္ ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံခံခဲ့ရၿပီး ၀ယ္ယူခဲ့သည့္ တ႐ုတ္စံုတြဲက ခင္ခင္ဦး လူကုန္ကူးခံခဲ့ရမွန္း မသိခဲ့ေပ။ အဘြားျဖစ္သူရွိရာ ဟန္ကန္သုိ႔ ျပန္ေရာက္လာၿပီးေနာက္ ခင္ခင္ဦး၏ လံုၿခံဳေရးအတြက္ စုိးရိမ္သည့္ မရွမ္းက တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရွိ အေဒၚႏွင့္အတူ ေနထုိင္ ရန္ ျပန္လည္ ပုိ႔ေဆာင္ခဲ့သည္။ ခင္ခင္ဦးကဲ့သုိ႔ ျမန္မာကေလးငယ္မ်ားအား လူကုန္ ကူးျခင္းမွာ ရွားရွားပါးပါးျဖစ္ရပ္ျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံႏွင့္ ထိစပ္ေနသည့္ ျမန္မာအေရွ႕ေျမာက္ပုိင္းေဒသတြင္ အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ား လူကုန္ကူးခံရျခင္း တျဖည္းျဖည္း မ်ားျပားလာလ်က္ ရွိသည္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ တစ္အိမ္ေထာင္ ကေလးတစ္ဦး မူ၀ါဒ က်င့္သံုးျခင္းႏွင့္ သားေယာက်္ားေလး ဦးစားေပးသည့္ အစဥ္အလာ တုိ႔ေၾကာင့္ က်ား၊မ အခ်ဳိး မညီမမွ်ျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ လူဦးေရ ခန္႔မွန္းခ်က္မ်ား အရ ၂၀၂၀ တြင္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၌ အမ်ဳိးသားဦးေရက အမ်ဳိးသမီးဦးေရထက္ ၂၄ သန္း ပုိမ်ားကာ ဇနီးမယား လုိအပ္မႈ မ်ားျပားလာမည္ဟု ဆုိသည္။

တ႐ုတ္ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ လူကုန္ကူးမႈမ်ားမွာ ႐ႈပ္ေထြးၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ မိသားစု၀င္မ်ား က ေငြေၾကးအက်ပ္အတည္းအတြက္ ေရာင္းခ်ျခင္းမ်ဳိးရွိသည္။

နမ္ခန္းၿမဳိ႕ရွိ ေရႊ႕ေျပာင္းခံလူမ်ားအတြက္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္စခန္းမွ လူမႈ အဖြဲ႕အစည္း ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးျမင့္ေက်ာ္က ေဒသတြင္း ေပ်ာက္ ဆံုးသြားသည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကုိ ျပသရင္း “ဒီ မိန္းကေလး ၄ ဦး က ကြတ္ခုိင္ၿမဳိ႕နယ္ကျဖစ္ၿပီး အသက္ ၁၅ ႏွစ္ကေန ၁၈ ႏွစ္ၾကားရွိပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ သူတုိ႔အေၾကာင္း မၾကား ရတာ ၈ လေလာက္ရွိပါၿပီ။ ဒီအမ်ဳိးသမီးက ၂၆ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး သူလည္းေပ်ာက္ေနပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဖြဲ႕အစည္းေတြကေနတစ္ဆင့္ သူ႕ကုိရွာေဖြေနပါတယ္” ဟု ေျပာျပခဲ့သည္။

ေဒသခံ တအာင္းအမ်ဳိးသမီး ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ လူကုန္ကူးခံေနရသည္ဟု ဦးျမင့္ေက်ာ္က ခန္႔မွန္းထားသည္။ လာမုိ မွာ ထုိသုိ႔ လူကုန္ကူးခံရသည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အနက္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံနယ္စ့္ၿမဳိ႕ ေရႊလီရွိ စားေသာက္ဆုိင္တစ္ဆုိင္တြင္ အလုပ္၀င္ စဥ္က လာမုိသည္ သာမန္ အလုပ္ခြင္ တစ္ခုဟုသာ ထင္မွတ္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ အလုပ္ရွင္ အမ်ဳိ း သမီးက သူ၏ေမာင္ျဖစ္သူႏွင့္ လက္ထပ္ေပးရန္ လာမုိကုိ ယြမ္း ၄၀၀၀ (ေဒၚလာ ၆၅၀၀ ခန္႔) ျဖင့္ ၀ယ္ယူ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

လာမုိက “ပထမေတာ့ ကၽြန္မက လက္ထပ္ဖုိ႔ ျငင္းဆန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူေဌးက ကၽြန္မကုိ အျခား တစ္ဦးဆီ ျပန္ေရာင္းမယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္” ဟုဆုိသည္။ လာမုိအား ဆုိင္ပုိင္ရွင္ သူေဌး၏ေမာင္ေနထုိင္သည့္ ေဘဂ်င္းသုိ႔ အတင္းအက်ပ္ ပုိ႔ေဆာင္ခဲ့ ကာ ေနအိမ္အတြင္း အက်ဥ္းသားတစ္ဦးသဖြယ္ ၃ လၾကာ ပိတ္ေလွာင္ခံခဲ့ရသည္။ လာမုိက “ကၽြန္မကုိ အိမ္ထဲမွာပဲေနခုိင္းၿပီး ဖုန္းဆက္ခြင့္မေပးပါဘူး။ ကေလးရၿပီးမွ မိဘေတြဆီ အလည္သြား ခြင့္ေပးမယ္လုိ႔ ကၽြန္မေယာက်္ားက ေျပာပါတယ္” ဟု ျပန္ေျပာခဲ့သည္။

၃ လၾကာ ပိတ္ေလွာင္ခံရၿပီးေနာက္ လာမုိသည္ ထြက္ေျပးရန္ နည္းလည္းေတြ႕ ရွိခဲ့သည္။

“ကၽြန္မက ၂ ထပ္အိမ္ရဲ႕ အေပၚထပ္မွာ ေနရပါတယ္။ အိမ္မွာ ဇကာ ကြက္နဲ႔ ကာထား တဲ့ ျပတင္းေပါက္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မ ဇကာကြက္ေတြကုိ ကတ္ေၾကးနဲ႔ျဖတ္ၿပီး လမ္းေပၚဆင္းေျပးခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မ စြာနဲ႔ ကၽြန္မကုိ ဘယ္သူမွ မျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မက ဘူတာ႐ံုကုိ ကားစီးသြားခဲ့ၿပီး ရဲကုိအကူအညီေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ရဲက ကၽြန္မ ကုိ ေဘ႕ဂ်င္းက ထြက္ခြာဖုိ႔ လက္မွတ္ စီစဥ္ေပးခဲ့ပါတယ္” ဟု လာမုိက ဆုိသည္။

လာမုိသည္ ယခုအခါ ညီအစ္မတစ္ဦးႏွင့္အတူ ေနထုိင္ၿပီး ဘ၀ကုိ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ လ်က္ရွိသည္။ လူကုန္ကူးမႈ မ်ားမွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ လာသူအခ်ဳိ႕အနက္ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ လာမုိသည္ ႐ုိးရာအ၀တ္အထည္မ်ား ရက္လုပ္ျခင္းျဖင့္ ၀င္ေငြအနည္းငယ္ရရွိေနၿပီျဖစ္သည္။

KHTUN

The Ladies News Journal
https://www.facebook.com/News.TheLadies