လြဲလြဲေလးလည္းေကာင္းပါတယ္

 စာေရးသူရဲ႕အေဒၚတစ္ ေယာက္ ရန္ကုန္မွာ သင္တန္းလာတက္တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေဆာင္းပါး က ျဖစ္လာတာပါ။ အေဒၚက စာေရးသူတို႔နယ္ၿမိဳ႕က အလုပ္သမား႐ံုးမွာအလုပ္လုပ္ပါ တယ္။ အလုပ္သမားစာရင္းေတြ ကို ကြန္ပ်ဴတာစနစ္နဲ႔လုပ္ဖို႔ အတြက္ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ သင္တန္းေပးတဲ့ အတြက္ သင္တန္းလာတက္ရ တယ္။ Software ကုမၸဏီကတာ ဝန္ရွိသူေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ကို အသံုးခ်ၿပီး ဘယ္လုိစာရင္းသြင္းရမယ္၊ ဘယ္လိုအက်ဳိးရွိတယ္၊ ဘယ္လိုအခ်ိန္ ကုန္သက္သာၿပီး လုပ္ငန္းေခ်ာ ေမြ႕လာမယ္ စသည္ျဖင့္ အား တက္သေရာရွင္းလင္းသင္ၾကား ေပးပါတယ္။


အဲဒီစနစ္ကို ကြန္ပ်ဴတာ မွာသြင္းၿပီးၾကၿပီလားလို႔ ၫႊန္ခ်ဳပ္ ဆိုသူက သင္တန္းသူ၊ သင္တန္း သားေတြကိုေမးပါတယ္။ ျပႆနာကအဲဒီမွာစတာပဲ။ စာေရးသူ အေဒၚအပါအဝင္ နယ္ၿမိဳ႕က ဝန္ ထမ္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကြန္ပ်ဴတာကို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္မသံုးတတ္ၾကပါဘူး။ ေနာက္တစ္ ခ်က္က မီးမရပါဘူး။ စာေရးသူ တို႔ၿမိဳ႕ဆိုရင္ တစ္ေန႔မွာ ၂ နာရီပဲ မီးရပါတယ္။ သူတို႔ဘယ္ေလာက္ အထိ ဒီစနစ္ကိုအသံုးခ်ႏိုင္ၾက မလဲ။ စနစ္တစ္ခုဟာ ဘယ္ ေလာက္ပဲေကာင္းပါေစ။ အသံုး မခ်တတ္ရင္ အသံုးခ်ႏိုင္မယ့္ အေျခအေနအေထာက္အပံ့မရွိ ရင္ အက်ဳိးမရွိႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီ သင္တန္းႀကီးၿပီးဆံုးသြားေပမယ့္ အဲဒီသင္တန္းကသူေတြ အသံုးမခ်ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီစနစ္ကိုအသံုးခ်ခ်င္ရင္ဒီစနစ္ကို အသံုးခ်ႏိုင္မယ့္၊ အသံုးျပဳႏုိင္မယ့္အေျခအေနလိုပါတယ္။ ဥပမာ သစ္ပင္ စိုက္သလိုေပါ့။ သူနဲ႔လိုက္ေလ်ာ ညီေထြျဖစ္တဲ့ ေရေျမသဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္လိုပါတယ္။ ေတာင္ ေပၚေဒသက လက္ဖက္ပင္ကို ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသမွာစိုက္လို႔ အဆင္မေျပႏိုင္ပါဘူး။ စိုက္ခ်င္္ ရင္ အဲဒီေရေျမသဘာဝ၊ ပတ္ဝန္း က်င္၊ ရာသီဥတုကိုဖန္တီးေပးႏိုင္ မွ ရပါမယ္။

လက္နဲ႔ေရးမွတ္ရတဲ့စနစ္ ကေန ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ကိုကူး ေျပာင္းခ်င္တာကိုႀကိဳဆုိပါတယ္။ တကယ္လည္းလုပ္သင့္တဲ့အရာ ပါ။ စာေရးသူက သူမ်ားေတြ ေကာင္းတာလုပ္ေနတာကို ဆီလို ေရလိုအေပါက္ရွာၿပီး အျပစ္ျမင္ ခ်င္ေနတဲ့ အဆိုးျမင္ဝါဒီသမား လည္းမဟုတ္ပါ။ လြဲေနတာေလး ေတြကို အျပဳသေဘာနဲ႔ေရးျခင္း သာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သတင္းစာထဲမွာ အလုပ္သမား ဝန္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္ရွိ႐ံုးမ်ားတြင္ အလုပ္သမားဆိုင္ရာကိစၥရပ္ မ်ားကိုလက္ေရးစနစ္မွ ကြန္ပ်ဴ တာစနစ္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲက်င့္သံုး ႏိုင္ရန္ ဝန္ထမ္းမ်ားအားမြမ္းမံ သင္တန္းဖြင့္လွစ္သင္ၾကား စသည္ျဖင့္ စာလံုးမည္းႀကီးနဲ႔ ပါလာ႐ုံ ေလာက္နဲ႔ေတာ့ အပင္ပန္းမခံၾက ပါနဲ႔၊ အကုန္အက်မခံၾကပါနဲ႔လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တကယ္လုပ္ ခ်င္တယ္ဆုိရင္လည္း လုပ္လို႔ရ ႏိုင္မယ့္အေနအထားေတြကို ႀကိဳ တင္စစ္တမ္းေကာက္ဖို႔လိုပါမယ္။ လုပ္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ႐ံုး ေတြရဲ႕အေရအတြက္နဲ႔ အဆင္ သင့္မျဖစ္ေသးတဲ့႐ံုးေတြရဲ႕အေရ အတြက္ကို စာရင္းျပဳစုဖို႔လိုပါ တယ္။ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့႐ံုး ေတြကိုသင္တန္းေပးၿပီး အဆင္ သင့္မျဖစ္ေသးတဲ့႐ံုးေတြရဲ႕ အေနအထားကိုလိုအပ္သလိုဘယ္လို စီစဥ္ေဆာင္ရြက္သင့္တယ္ဆို တာကို ညႇိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။စာေရးသူတို႔ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ ၿမိဳ႕ေတာ္စစ္ေတြၿမိဳ႕ေတာင္မွ တစ္ေန႔လွ်ပ္စစ္မီးရရွိတဲ့အခ်ိန္ဟာ ရွစ္နာရီမျပည့္ပါဘူး။ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိဘဲကြန္ပ်ဴတာကို ဘယ္လိုသံုးၾကမလဲ။ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာဖေယာင္း တိုင္နဲ႔သံုးလို႔မွ မရတာ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းေလးကပဲ မေကြးတိုင္း၊ ဆင္ေပါင္ဝဲနားက ကိုးပင္လမ္းခြဲနားမွာရွိတဲ့ ပုဂၢလိ ကဆီဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ လုပ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေျပာျပ သလုိ ျဖစ္ေနၿပီ။ သူတို႔ဆီဆိုင္မွာ ဆီစာရင္းကို ကြန္ပ်ဴတာမသံုးဘဲ လက္နဲ႔ပဲ ေရးမွတ္ပါတယ္တဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကြန္ပ်ဴ တာေကာင္းရင္ စလစ္ထုတ္တဲ့ Printer က မေကာင္းဘူးတဲ့။ Printer ေကာင္းရင္ ကြန္ပ်ဴတာ ကပ်က္ေနတယ္။ ႏွစ္ခုလံုးေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ မီးကမလာဘူး တဲ့။ ကဲ ေကာင္းေရာ။ နယ္ၿမိဳ႕ ေလးေတြမွာ အဲဒီလိုျဖစ္ေနၾကပါ တယ္။ ႐ံုးေတြမွာကြန္ပ်ဴတာေတြ ေတာ့ရွိပါရဲ႕။ မီးလာတဲ့အခ်ိန္က နည္းနည္းေလးရယ္။ အဲဒီေတာ့ ပံုမွန္မသံုးျဖစ္ၾကပါဘူး။ ေသေသ ခ်ာခ်ာသံုးတတ္သူကလည္းမရွိ၊ နည္းနည္းပါးပါးလုပ္တတ္၊ ကိုင္ တတ္တဲ့သူ က်ျပန္ေတာ့လည္း ပံုမွန္မသံုးျဖစ္လို႔ မကြၽမ္းက်င္၊ တစ္ခုခုျဖစ္ျပန္ရင္လည္း အေသး အဖြဲ႕ေလးကအစ ကိုယ္တိုင္လည္း မလုပ္တတ္ၾက။ ျပမယ့္ဆိုင္က လည္းမရွိ။ လံုးခ်ာပတ္ခ်ာကိုလည္ေနေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီလို နဲ႔ နယ္ၿမိဳ႕ေတြမွာရွိတဲ့ ႐ံုးေတြ၊ ေက်ာင္းေတြမွာ ကြန္ပ်ဴတာေတြ ဟာ မွန္ခန္းထဲကအလွ ျပထားတဲ့ပစၥည္း၊ လူႀကီးလာရင္ဆီဖုိးေလး စုၿပီးဖြင့္ျပတဲ့ပစၥည္း ေလာက္ပဲျဖစ္ ေနပါေတာ့တယ္။

 တစ္ခ်ိန္တုန္းကလည္း ေက်ာင္းေတြမွာ Multimedia Classroom ဆိုၿပီးေတာ့ ကြန္ပ်ဴ တာေတြတပ္ဆင္၊ Language Lab ေတြလုပ္ၾက၊ တစ္ေက်ာင္း ၿပီးတစ္ေက်ာင္းဖဲႀကိဳးေတြျဖတ္ လိုက္ၾကတာ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲပါပဲ။ အဲဒီဖြင့္ပြဲေတြၿပီးသြားတာနဲ႔ အဲဒီ အခန္းေတြဟာ အလွျပသက္ သက္ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ နယ္ ၿမိဳ႕ေတြမေျပာပါနဲ႔ မဟာရန္ကုန္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္က ေက်ာင္းေတြမွာ ကို အသက္ဝင္ေနတဲ့၊ တကယ္ သံုးေနတဲ့ Multimedia Class room ေတြ၊ Language Lab ေတြ ရာခိုင္ႏႈန္းဘယ္ေလာက္အထိရွိ ပါလဲ’’ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ေတြအသံုးခ်ႏိုင္တာ၊ အသံုးမခ် ႏိုင္တာေတာ့မသိဘူး။ ေသခ်ာ တာကေတာ့ Multimedia Class room နဲ႔ Language Lab တပ္ဆင္တဲ့ ကုမၸဏီေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပသြားၾကပါတယ္။ ေစတနာနဲ႔လုပ္ေပးတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေစတနာရဲ႕ေနာက္မွာ ပညာပါဖို႔လိုပါတယ္။ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈေတြ၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ေကာင္းက်ဳိး၊ ဆိုးက်ဳိးေတြ၊ ဒီစနစ္ရဲ႕အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္ေတြကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ အေကာင္ အထည္ေဖာ္တာ ပဲရွိပါမယ္။ အက်ဳိးေက်းဇူးရွိဖို႔မလြယ္ကူလွပါ။

မီးမလာတဲ့အရပ္မွာ ကြန္ပ်ဴ တာသံုးတတ္တဲ့သူမရွိတဲ့ ႐ံုးမွာ ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ စာရင္းသြင္းတဲ့ စနစ္ကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ သင္တန္းေပးေနတဲ့အျဖစ္ကို ‘ဆန္မရွိဘဲအစားႀကီးတယ္’ပဲ ေျပာရမလား၊ ‘လူသူေတာင္းစား၊ ႏြားအလ်ားရွည္’လို႔ပဲေျပာရမလား၊ ‘ပန္းထိမ္မတတ္ခင္ ေရႊခိုးသင္တယ္’လို႔ပဲေျပာရမလား။ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ပါဘူး။ သူ႔အရပ္နဲ႔သူ႔ဇာတ္ကေတာ့ ဟုတ္ေနၾကတာပါပဲ။ ကိုငွက္ႀကီး ရဲ႕သီခ်င္းလိုပဲ ‘နည္းနည္းေလးေတာ့လြဲေနတယ္ လြဲလြဲေလး လည္းေကာင္းပါတယ္’

‘သက္ဆိုင္သူေတြ ေတြးခ်င့္ခ်ိန္ ႏိုင္ၾကပါေစ’

By ေအာင္ကိုဦး (UMK)

7DAY DAILY

http://7daydaily.com/story/14502#.U7IegbHCdnE