စစ္ျပယုဂ္နဲ႔ အနာဂတ္မဲ့ သစၥာေအးၿမိဳင္

(ဇြန္ ၁ရက္၊ ၂၀၁၄ခုႏွစ္)

ကရင္ျပည္နယ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဖားအံၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ကေန ကားနဲ႔ ၂နာရီေက်ာ္ၾကာ ခရီးရွိတဲ့ လႈိုင္းဘြဲၿမိဳ႕နယ္ မအဲ့ေက်းရြာအုပ္စု၊ ေတာင္ဆံုးေတာင္ေျခေအာက္မွာရွိတဲ့ သစၥာေအးၿမိဳင္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း အိမ္ရာေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ကရင္တိုင္းရင္းသား အမ်ားစု ပါ၀င္တဲ့ ယခင္ ဒီေကဘီေအ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေဟာင္းမိသားစုေတြ၊ စစ္ပြဲေၾကာင့္ ကိုယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ႕ယြင္းသြားသူေတြ သီးသန္႔ေနထိုင္ ရာ ေနရာေလးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ဲ့ ဒီေကဘီေအ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း အိမ္ရာေလးတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၁၁ က စတင္ တည္ေဆာက္တာျဖစ္ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္က ေဆာက္လုပ္ေပးထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အိမ္ရာေလးထဲမွာ ေတာ့ ပံုစံတူ သြပ္မိုး ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္အလံုးေပါင္း ၂၇၈အိမ္ရွိၿပီးေတာ့ လူဦးေရအားျဖင့္ ၁၄၈၈ဦး ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအထဲ မွာ မသန္စြမ္းသူေတြခ်ည္းပဲ ၁၁၆ဦး၊ မုဆိုးမ ၇၅ဦး၊ သက္ႀကီးရြယ္အို ၈၇ဦးရွိတယ္လို႔ သစၥာေအးၿမိဳင္အိမ္ရာ အတြင္းေရးမႉး ေစာမင္းေခတ္က ေျပာပါတယ္။

အိမ္ရာေလးမွာ အမ်ားဆံုး ေနထိုင္ၾကတာကေတာ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ၊ ေျခတစ္ဖက္မရွိ၊ တစ္ခ်ဳိ႕ႏွစ္ဖက္စလံုးမရွိ၊ အေျမႇာက္ ဆံ၊ ဗံုးဆံေတြေၾကာင့္ မ်က္စိကြယ္သူေတြ စသည္ျဖင့္ အစံုပါပဲ။ စစ္မႈထမ္းသက္ျပည့္လို႔ ေအးေဆးစြာနဲ႕ မိသားစုေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ ရႊင္နဲ႕ ဘ၀ကို ေအးေဆးစြာ ျဖတ္သန္းေနၾကရသူေတြေတာ့ မဟုတ္ၾကပါဘူး။

မိသားစုအနည္းအမ်ားအလုိက္ တစ္လကို တစ္အိမ္လွ်င္ ဆန္ ၂၄ျပည္ အနည္းဆံုးရရွိၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဆန္တစ္မ်ဳိး တည္းကိုသာ ႏိုင္ငံေတာ္က ေထာက္ပံ့ေပးတာျဖစ္ၿပီးေတာ့ အျခားေသာ အိမ္သံုးပစၥည္းမ်ား၊ မီးဖိုေခ်ာင္သံုးျဖစ္တဲ့ ၾကက္သြန္၊ ဆီ၊ ဆားမ်ားလည္း မရရွိၾကပါဘူး။ ၿမိဳင္ႀကီးငူဆရာေတာ္ရဲ႕ သာသနာ့နယ္ေျမျဖစ္တဲ့အတြက္လည္း ေမြးျမဴေရးမလုပ္ဖို႔ ကန္႕ သတ္ထားတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။

အိမ္ရာရဲ႕ အနီးအနားမွာေတာ့ လယ္ကြက္ေတြ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚဆိုေပမယ့္ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့ လယ္ကြက္ေလးတစ္ကြက္မွ်မရွိ။ ဘာအသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း လုပ္ငန္းမွလည္း မရွိပါဘူး။ ယခင္ ဒီေကဘီေအ တပ္ဖြဲ႕၀င္ေဟာင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ (ဘီဂ်ီအက္ဖ္) အႀကီးအကဲေတြကလည္း စားေသာက္ေရးအတြက္ တစ္ခါတစ္ရံ အကူအညီေပးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဒီအိမ္ရာရဲ႕ ရပ္ကြက္မႉး ေစာလွေလးကေတာ့ “စီးပြားေရး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းကေတာ့ ဘာမွမရွိပါဘူး။ ႀကီးတဲ့ကေလးေတြ ကေတာ့ ေတာေတာင္ေတြထဲမွာ တို႔စရာေတြ သစ္သီး၀လံေတြ လိုက္ေရာင္းတာေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလ လယ္ထဲတို႔၊ ရာဘာၿခံတို႔ ေတြမွာ ေန႔စား၀င္လုပ္ပါတယ္။ ေန႔စားအလုပ္ရွိတဲ့ ေန႔ေတြဆိုရင္ေတာ့ တစ္ရက္ကို ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရတယ္” လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။

အိမ္ေလးအတြင္းမွာေတာ့ ဘုရားစင္ကလြဲရင္ က်န္တာအားလံုး ရွင္းရွင္းလင္းလင္းပင္။ ရွင္းလင္းတယ္ဆိုတာက ဘာပရိေဘာဂ တစ္ခုမွ မရွိျခင္းကို ဆိုလိုတာပါပဲ။ တီဗြီမရွိ၊ ေရဒီယိုမရွိ၊ အ၀တ္ထည့္ဗီဒိုမဆိုထားႏွင့္ အ၀တ္ေသတၱာပင္မရွိ။ မီးဖိုေခ်ာင္သံုး အိုး ခြက္ပန္းကန္မ်ားကအစ ခပ္ရွားရွားပါးပါး ျဖစ္ေနပါတယ္။

သူ အပါအ၀င္ မိသားစု ၁၀ဦးရွိၿပီးေတာ့ အႀကီးဆံုးသား ၂၁ႏွစ္ကေန အငယ္ဆံုး သမီးေလး ၁ႏွစ္ခြဲအထိ သားသမီး ၇ဦး ရွိပါ တယ္။ စား၀တ္ေနေရးေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းဖို႔သာလွ်င္ အဓိကျဖစ္တာမို႔ သားသမီးပညာေရးအတြက္ မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ေသး ေၾကာင္း ေစာလွေလးက ဆက္ေျပာပါတယ္။

အတိတ္က သူ႔အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနခ်ိန္မွာေတာ့ ၀မ္းနည္းမႈ၊ အားငယ္မႈ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့မႈေတြဟာ သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးမွာ အထင္းသား ေပၚလြင္ေနပါတယ္။

ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး-ေကအဲန္ယူကေန ဒီေကဘီေအ ခြဲထြက္လာတဲ့ အေရးအခင္းအတြင္းျဖစ္တယ္လို႔ သူက ေျပာပါ တယ္။ ၁၉၉၅ခုႏွစ္၊ ၄လပိုင္း ၂၆ရက္ေန႔မွာ လက္နက္ႀကီးက်ည္ဆံ ထိမွန္တာေၾကာင့္ ေျခႏွစ္ဖက္စလံုး ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတယ္။ ကရင္ အမ်ဳိးသားအခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ရင္းျဖစ္လာရတဲ့ အက်ဳိးဆက္အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္႐ံုကလြဲလို႔ သူ႔မွာ ဘာစကားမွေျပာစရာ မရွိေတာ့သလို ေျပာခ်င္ပံုလည္း မရေပ။

ေစာလွေလးကိုၾကည့္လိုက္ရင္ လမ္းေလွ်ာက္ပံုကေတာ့ လူေကာင္းပကတိတစ္ဦးပင္။ တိုင္းျပည္အတြက္ပဲေျပာေျပာ၊ ကိုယ့္အ မ်ဳိးသားေရးအတြက္ပဲေျပာေျပာ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမႈ တစ္ကယ္တမ္းျပန္ၾကည့္လွ်င္ စစ္၏ဆိုးက်ိဳးမ်ားပင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈကိုလည္းမသိ၊ နားလည္းမလည္၊ စိတ္လည္းမ၀င္စားတဲ့ သူတို႕အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ဘယ္လိုပါလဲ။

ေစာလွေလးေျပာတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲေတာ့ မသိဘူး။ လူႀကီးေတြသိမွာေပါ့။ ၿငိမ္းခ်မ္းေတာ့ ေကာင္းပါ တယ္။ မၿငိမ္းခ်မ္းလို႔ စစ္ပြဲေတြျဖစ္ရင္ က်ေနာ္တို႕လိုလူေတြ မ်ားလာမယ္။ ၾကာေလမ်ားေလပဲေလ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ တစ္ ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ရန္မျဖစ္ပါနဲ႔။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပဲ ေနခ်င္တယ္”လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။

ဒီအထဲမွာမွ စစ္ပြဲေၾကာင့္ အဖမဲ့ သားသမီးေတြနဲ႔ ဘ၀ကို ႐ုန္းကန္လာခဲ့ရေသာ မုဆိုးမတစ္ဦးျဖစ္သူ ေနာ္မိုးသူက “အမိုးတို႕က ေတာ့ ေကအဲန္ယူလာလည္း ေျပးရတယ္။ အစိုးရစစ္တပ္လာလည္း ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ ေျပးပုန္းရတယ္။ တိုက္ခိုက္တာကို မလိုခ်င္ဘူး။ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းပဲ ေနခ်င္တယ္။ စစ္ေၾကာင့္ ေျပးရတာထက္စာရင္ ဒီလိုေနရတာက ပိုသက္သာတယ္”လို႔ ႐ိုး႐ိုး ရွင္းရွင္းေလး ေျပာပါတယ္။

ယခုအိမ္ရာေလးနဲ႔ အလားတူပဲ ျမ၀တီနဲ႔ ၿမိဳင္ႀကီးငူေဒသေတြမွာလည္း စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာေလးေတြ ရွိတယ္လို႔ သိရပါ တယ္။ ဒီေကဘီေအ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအိမ္ရာေလးမွာ ေနထိုင္ၾကသူေတြ အမ်ားစုကေတာ့ ကရင္လူမ်ဳိးအမ်ားစုပါ။ စေကာ ကရင္စကားကိုသာ အဓိကေျပာဆိုၾကၿပီး ဗမာစကားေတာင္ ေရေရလည္လည္ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနေတြေၾကာင့္ ဘာသာစကားအခက္အခဲေၾကာင့္ သူတို႔ေျပာခ်င္တာေတြကို အလံုးစံုမသိခဲ့၊ ေကာင္းေကာင္း နားမလည္ခဲ့ရေပမဲ့ အနာဂတ္မဲ့ေန တဲ့ သူတို႔မွာ ေျပာျပစရာေတြ တစ္ပံုႀကီးရွိေနမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာ ယံုၾကည္ေနပါတယ္။

 စဖန္းေရွာင္း
 ေကအိုင္စီ – KIC News