ဝင္ေငြႏွစ္မ်ဳိးကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ျခင္း

 စားပြဲထိုး တစ္ေယာက္ရတဲ့ ဝင္ေငြဟာ ျပည္သူ႔ဘ႑ာကို တရားမဝင္နည္းနဲ႔ ရယူေနသူေတြ ဝင္ေငြထက္ သန္႔စင္ေနလုိ႔ ရဲရဲရင့္ရင့္ ေသႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ စကားၾကားေတာ့ ‘‘ကြၽန္ေတာ္ခြန္အား ေတြရွိသြားၿပီ’’လုိ႔ လိႈက္လႈိက္လွဲလဲွ ေျပာလာသူက စားပြဲထိုး အမ်ဳိးသားေလးတစ္ဦး။

  ညဘက္စားေသာက္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္မွာ မ်က္မွန္းတန္းမိတဲ့ စားပြဲထိုး ေလးတစ္ဦးနဲ႔ မနက္ပိုင္း ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဆံုျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ တစ္ရပ္ကြက္တည္း ေနၾကတာ။ ရပ္ကြက္က လည္းႀကီးႏွစ္ေယာက္လံုးကလည္း ငယ္ေမြးၿခံေပါက္  ရပ္ကြက္သားေတြမဟုတ္ေတာ့ မသိၾက။ စားေသာက္ဆုိင္မွာ မ်က္မွန္းတန္းမိ႐ံုဆိုတာကလည္း စားေသာက္ၿပီး ေဘာက္ခ်ာရွင္းတဲ့အခါ  ပိုတဲ့ေငြေလးအနည္းအက်ဥ္း  ေပးဖူးတာမ်ဳိးရွိေတာ့ သူမွတ္မိေနတာျဖစ္မယ္။ ခုလမ္းမွာေတြ႕ေတာ့ သူက တရင္တႏွီးႏႈတ္ဆက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မၾကာခဏလမ္းမွာ ေတြ႕ဆံုႏႈတ္ဆက္ရင္းက ရင္းႏွီးလာၿပီး အိမ္လိပ္စာေတြ ဖလွယ္ျဖစ္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက တစ္ရက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကို သူ ေရာက္လာတယ္။ သူေရာက္လာျခင္းက ဒီစာေရးျဖစ္ဖို႔အေၾကာင္း ဖန္လာျခင္းလုိ႔ဆုိရမွာပဲ။

  သူ႔အမည္က ေမာင္ျမင့္ ေအာင္၊ အသက္က (၁၉)ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္၊ မိဘေတြရဲ႕ ဆင္းရဲ ျခင္းက သူ႔ပညာေရးကိုခါးျပတ္ ေစေတာ့ မိသားစုစားဝတ္ေနေရး ကို ရရာအလုပ္ဝင္လုပ္ရင္း ေျဖ ရွင္းခဲ့ရသူ။ ေလာကမွာ ဒါမ်ဳိးေတြ ဒုနဲ႔ေဒးမို႔ ထူးဆန္းတဲ့အရာေတာ့ မဟုတ္။ ဒီထက္ဆုိးတဲ့ဘဝေတြ ေတာင္ မနည္းမေနာရိွေနေသး တာဆုိေတာ့ သူ႔ဘဝျဖတ္သန္းပံု က  ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ေျပာပေလာက္တဲ့အရာေတာ့မဟုတ္။ ေျပာခ်င္တာက သူ႔ရဲ႕ လက္ရွိ အလုပ္အေပၚမွာထားရွိတဲ့ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈ  တိမ္းေခ်ာ္ေနတာ။ ခုလုပ္ေနတဲ့ စားပြဲထိုးအလုပ္မွာ က်င္လည္လာတာ ၂ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မတဲ့။ လစာက က်ပ္ ၅၀,၀၀၀။ သူေျပာတဲ့ ေအာက္စိုက္ေငြနဲ႔ေပါင္းလုိက္ရင္ အလြန္ဆံုးတစ္လ က်ပ္တစ္သိန္းဝန္းက်င္။ လုိရင္းေျပာရရင္ ဒီအလုပ္ကို သူမလုပ္ခ်င္ေတာ့။ အျခားအလုပ္ေလးမ်ားေတြ႕ရင္  အသံျပဳပါလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ထံ  အကူအညီလာေတာင္းတာ။ ဒီအလုပ္အေပၚမွာ  သူတကယ္စိတ္ပ်က္ၿငီးေငြ႕ေနပံုရတယ္။

‘‘ဘာေၾကာင့္မလုပ္ခ်င္တာ လဲ။ ပင္ပန္းလို႔လား’’လုိ႔ ကြၽန္ ေတာ္ေမးေတာ့ သူက ‘‘ေအာက္ က်လုိ႔’’တဲ့။ ကိုယ္ကလုပ္အား ေပးလုိ႔ တစ္ဖက္က လုပ္အားခ ျပန္ေပးတာ ဘယ္လိုေအာက္က်တာမ်ားလဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေမးေတာ့ သူက ‘‘ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရတဲ့ လစာကနည္းေတာ့ ဧည့္သည္ ေတြဆီကေမွ်ာ္ရတယ္။ သူတို႔ ေက်နပ္ေအာင္ေအာက္ေျခသိမ္း လုပ္ေပးရတယ္။ အစ္ကိုတုိ႔သိတဲ့ အတုိင္း အရက္ငွဲ႔ေပးရတယ္။ ေဆးလိပ္မီးညႇိေပးရတယ္။ ေရ ကုန္ရင္ေရ၊ အရက္ကုန္ရင္ အရက္ လိုက္ထည့္ေပးရတယ္။ သူတုိ႔မွာတဲ့ အျမည္းေနာက္က်ေနရင္လည္း အေျပာအဆိုခံရေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကလည္း တစ္ဝိုင္းတည္းတာဝန္ယူရတာ မဟုတ္ေတာ့ ဟိုဝိုင္းေျပးလုိက္၊ ဒီဝိုင္းေျပးလုိက္နဲ႔။ သူတုိ႔သေဘာက်ရင္ေတာ့ တစ္ရာကေန  တစ္ေထာင္ေလာက္အထိ ေပးတတ္ၾကပါတယ္။  ဒါေပမဲ့ အစ္ကိုရာ အဲဒီလိုႀကီးယူရတာကို ကြၽန္ေတာ္ ရွက္လာတယ္။ မယူရင္လည္း လစာနဲ႔က အဆင္မေျပဘူး’’တဲ့။

တစ္ဖက္ကေက်ေက်နပ္နပ္ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴေပးတာကိုယူရ တာ ရွက္လာတယ္ဆုိေတာ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ေျပာဖူးတဲ့သူ႔အစ္ကိုဝမ္းကြဲစည္ပင္ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္အေၾကာင္းသြားသတိရမိတယ္။ သူမေျပာပံု အရ စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီ၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ဌာနမွာ အႀကီးအကဲမဟုတ္ေပမယ့္  လုပ္ကိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ရာထူးတစ္ခုခုရထားပံု။ ပင္ရင္းလစာကို  မမက္ေမာေလာက္ေအာင္  ဝင္ေငြေကာင္း တယ္ဆုိပဲ။သူအရက္မူးၿပီးျပန္ လာတဲ့ေန႔ဆိုရင္  အေျခအေနေကာင္းၿပီတဲ့။  လက္ဆြဲအိတ္ အမည္းထဲမွာ ေငြစကၠဴထုပ္ေတြ မွအျပည့္၊ ဇစ္ဆြဲဖြင့္မရေလာက္ေအာင္ အိတ္ကေဖာင္းကားေနတတ္သတဲ့။ သူမေျပာပံုအရ အဲဒီစည္ပင္ဝန္ထမ္းရဲ႕အလုပ္က ျပင္ဆင္ရမယ့္ကားရယ္၊ ကားေမာင္းသူရယ္၊ လဲရမယ့္ပစၥည္းရယ္ကို တြဲၿပီး ဓာတ္ပံု႐ိုက္။ ႐ိုက္ၿပီးသား ဓာတ္ပံုနဲ႔တကြ ျပင္ဆင္ခြင့္ရဖို႔ ေငြေတာင္း။ ၿပီးရင္ကားပစၥည္းဆုိင္သြား၊ လိုအပ္တာေတြဝယ္၊ စက္ျပင္ကိုအပ္ေပါ့။ ဝမ္းကြဲအစ္ကိုရဲ႕  အလုပ္အေၾကာင္းေျပာၿပီး သူမမွတ္ခ်က္ျပဳပံုက ‘‘စည္ပင္ကားေတြျပင္တယ္သာေျပာတာ ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္းတစ္စီး မွမေတြ႕ဘူး။ ဟိုေနရာပ်က္၊ ဒီေနရာပ်က္နဲ႔ပါ။ သူ႔အိမ္ကေတာ့ တုိက္အိမ္ျဖစ္ေနၿပီ။ ကားလည္း တစ္စီးဝယ္ထားၿပီးၿပီ။ ကားပစၥည္းေရာင္းတဲ့ဆုိင္က စာေရးမေလးနဲ႔ေတာင္ ၿငိဖူးေသးတယ္’’တ့ဲ။

အဲဒီဝန္ထမ္းရဲ႕ အလုပ္က ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ အားက် စရာ။ စားပြဲထိုးေမာင္ျမင့္ေအာင္ ကို အဲဒီအေၾကာင္းျပန္ေျပာျပၿပီး ‘‘မင္း.. မလုပ္ခ်င္ဘူးလား’’လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ သူက ‘‘ဟာ.. ဘယ္လိုေမးလိုက္တာလဲအစ္ကို ရာ လုပ္ခ်င္တာေပါ့။ ဒီေလာက္ ေငြရလြယ္တာကို’’တဲ့။ ပ်ာပ်ာသလဲျပန္ေျဖတယ္။ ခ်က္ခ်င္းေတာင္စိတ္ကူးယဥ္ေနမယ့္ပံု၊ ၿပံဳးလို႔။ မွန္ပါတယ္။ ေငြရလြယ္တာကို လူတုိင္းလိုလို မက္ေမာၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း အဲဒီ စည္ပင္ဝန္ထမ္းရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ညီအရင္းလည္း စည္ပင္ထဲ ဝင္လိုက္ျပန္သတဲ့။ သူလည္းပဲ လစာမမက္တဲ့ ဝန္ထမ္းအဆင့္ ျဖစ္ေနၿပီဆုိပဲ။

ခုေခတ္မွာ လစာက်ပ္တစ္ သိန္းေက်ာ္ရတဲ့ ဝန္ထမ္းတစ္ ေယာက္တိုက္ေဆာက္၊ ကားစီး ေနႏုိင္ၿပီဆုိကတည္းက သမား႐ိုး က်မဟုတ္တာ ေပၚလြင္ေနတယ္။ လုပ္ငန္းသေဘာတရားမသိေပ မယ့္ ကြၽန္ေတာ္အနီးစပ္ဆံုးတြက္ ခ်က္မိတာက ျပင္ဆင္ဖို႔ဆုိၿပီး ေန႔ ရွိသေရြ႕ ဓာတ္ပံု႐ိုက္႐ိုက္တင္ေန တဲ့ ကားေတြက တကယ္ျပင္ဖို႔လို အပ္တာလား။ ကားဘီးေတြ အေဟာင္းခြၽတ္ၿပီး တကယ္ပဲ အသစ္လဲသလား။ လဲရမယ္ဆုိၿပီး ဓာတ္ပံု႐ိုက္ထားတဲ့ ကားဘီးအေဟာင္းကေရာ တြဲ႐ိုက္ထားတဲ့ ကားဘီးဟုတ္ရဲ႕လား။ တကယ္ ျပင္တယ္၊ တကယ္လဲတယ္ဆုိရင္ လည္း စာရင္းျပတဲ့ပစၥည္းနဲ႔ တကယ္သံုးတဲ့ပစၥည္းက အမ်ဳိးအစားတူ၊ ေဈးတူေနရဲ႕လား။ ပစၥည္းတူပါတယ္ဆုိရင္ေရာ အရည္အတြက္တူရဲ႕လားဆုိတာပါပဲ။ မလိုအပ္ဘဲ လိုအပ္သေယာင္ေယာင္နဲ႔ ပစၥည္းအစား ထိုးဓာတ္ပံု႐ိုက္မယ္၊ ေဘာက္ခ်ာမွာ အရည္အေသြးေကာင္းပစၥည္းလုိ႔ စာရင္းျပၿပီး လက္ေတြ႕မွာ အေဟာင္းျပန္ထည့္တာ၊ အရည္အေသြးညံ့ေတြထည့္တာ။  စက္ပစၥည္းဆုိကတည္းက နားလည္တတ္ကြၽမ္းတဲ့အထက္လူႀကီးဆုိတာ ခပ္ရွားရွားေလ။ ေအာက္က တက္လာတဲ့စာရင္းစာရြက္ကိုသာ လက္မွတ္ထုိးခြင့္ျပဳလုိက္တာ ဘယ္ပစၥည္းက ဘာဆိုတာသိမွာ မဟုတ္ေလေတာ့ လစာမမက္တဲ့ဝန္ထမ္းေတြရွိေနတာမဆန္းဘူးေပါ့။

အဲဒီလို လစာမမက္တဲ့ ဝန္ ထမ္းက ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းဆုိရင္ ခုလိုစာတစ္တန္ေပတစ္ဖြဲ႕ေျပာ ေနစရာမလိုပါဘူး။ ခုသူက စည္ ပင္ဝန္ထမ္း၊ ယူေနတဲ့ေငြေတြက ျပည္သူ႔ဘ႑ာေတြ၊ ျပည္သူနဲ႔ ဆုိင္ေနေတာ့ ေျပာရၿပီေပါ့။ ျပည္ သူထိခိုက္တယ္၊  ႏုိင္ငံနစ္နာ တယ္၊ျပည္သူ႔ဘ႑ာကိုစာရင္း လိမ္ၿပီးယူေနတာ။ ခုလိုစာရင္း လိမ္ေငြေတာင္းခံေနတဲ့ဌာနေတြ မ်ားလာေလေလ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ ပင္သာယာမႈအားေလ်ာ့ေလေလ၊ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြနဲ႔ျပန္လုပ္ေပးရ မယ့္ ႏုိင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိစၥေတြအား နည္းေလေလပါပဲ။ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ ပင္သာယာေရးေကာ္မတီမွာ မလိုအပ္တဲ့ေငြယိုေပါက္ေတြမ်ားေနရင္  အမ်ားျပည္သူခံစားခြင့္ေတြဆံုး႐ႈံးေလပါပဲ။ ေျပာခဲ့တဲ့ စည္ပင္ဝန္ထမ္းလို ျပည္သူ႔ဘ႑ာလိမ္ညာရယူတဲ့ ဝန္ထမ္းမ်ဳိးအျခား ဌာနဆုိင္ရာေတြမွာလည္းရွိ ေကာင္းရွိေနႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီဝန္ထမ္းမ်ဳိးေတြ ဆက္ေမြးေနရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ပလုိင္းေပါက္နဲ႔ဖားေကာက္သလိုျဖစ္ေနမွာပဲ။ ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း ႏုိင္ငံခြၽတ္ၿခံဳက်ေနဦးမွာပဲ။

  တကယ္ေတာ့ စားပြဲထိုး ေလးရတဲ့ဝင္ေငြဟာ နည္းေနေပ မယ့္ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ  လိမ္ညာ လွည့္ဖ်ားရယူထားတာမဟုတ္။ ကိုယ့္ဝန္ေဆာင္မႈေကာင္းလုိ႔ တစ္ဖက္က ေက်ေက်နပ္နပ္ေပး တဲ့ေငြမို႔ ေစာေစာကေျပာတဲ့ စည္ ပင္ဝန္ထမ္းရဲ႕ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈ ထက္သန္႔ရွင္းတယ္၊ မြန္ျမတ္ တယ္၊ စိတ္သန္႔တယ္၊ လိမ္ညာခိုး ယူၿပီးႀကီးပြားတာမဟုတ္လုိ႔ ရဲရဲ ရင့္ရင့္လက္မေထာင္ႏုိင္တယ္။ ‘‘ငါ.. ခိုးစားေနတာမဟုတ္ဘူး’’လို႔ ေပ့ါ။  ဘာသာေရး႐ႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္လည္း တစ္ဘဝစံမဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ သံသယကင္းတဲ့စိတ္ နဲ႔လည္း ေသႏုိင္တယ္။ မိသားစု လိုအပ္ခ်က္ေတြကို မမွန္မကန္ နည္းလမ္းနဲ႔ ရွာႀကံျဖည့္ဆည္းေပး ေနသူဟာခံရေတာ့ တစ္ေယာက္ တည္းရယ္။  ဘယ္ဇနီးမယား၊ သမီးသားကမွ ဝင္ခံေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။

ဇနီးမယား၊ သား၊သမီးေတြကို လုပ္ေကြၽးျခင္းဟာ မဂၤ လာတစ္ပါးဆိုေပမယ့္ ခိုးေကြၽးတာဟာ အကုသိုလ္ပါပဲ။ ခုိးသူေရာ၊  ခိုးရာပါပစၥည္းစားေနတဲ့  ဇနီးမယား၊ သား၊သမီးေတြေရာ အကုသိုလ္နဲ႔ေနထိုင္အသက္ရွင္ၾကတာမို႔ အားက်အတုယူစရာ မဟုတ္ပါဘူး။

ေမာင္ျမင့္ေအာင္ လက္ရွိ လုပ္ေနတဲ့ စားပြဲထိုးလုပ္ငန္းဟာ သူတစ္ပါးစားေသာက္လိုတဲ့ အရာေတြကို  တည္ခင္းေပးရတဲ့  ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္း၊ သူတစ္ပါး စိတ္ေက်နပ္မႈရေအာင္ လိႈက္လွဲပ်ဴငွာစြာ ဝန္ေဆာင္မႈေပးရတဲ့ လုပ္ငန္းမို႔ မြန္ျမတ္တယ္။ လူတုိင္းမလုပ္ႏိုင္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ တစ္ပါးသူစိတ္ေက်နပ္မႈရသြားတာကိုျမင္ရင္ ကိုုယ္တုိင္လည္း စိတ္ခ်မ္းေျမ႕မႈရေစတဲ့အျပင္ အလုပ္တာဝန္ေက်ပြန္ရာလည္း ေရာက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ေမာင္ျမင့္ေအာင္ လက္ရိွလုပ္ေနတဲ့ စားပြဲထိုးအလုပ္ေကာင္းပါတယ္လို႔ ေထာက္ခံခ်င္တာမဟုတ္။လုပ္ေနတဲ့ လက္ရွိအလုပ္အေပၚ စိတ္ထားတတ္ဖို႔နဲ႔ ေျပာခဲ့တဲ့ဝင္ေငြႏွစ္မ်ဳိး ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ မိမိဝင္ေငြက အျပစ္ကင္းတယ္၊  အကုသိုလ္ကင္းတယ္။ တန္ဖိုးရွိတာခ်င္းလည္း မတူဘူး။ တကယ္ေတာ့ အကုသိုလ္ကင္းေနတဲ့ မိမိဝင္ေငြက သူ႔ဝင္ေငြထက္တန္ဖိုးပိုႀကီးမားတယ္ဆုိတာကို သူသိေစလုိတာ။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ဘ႑ာကို တရားမဝင္လုပ္ပိုင္ခြင့္နည္းနဲ႔ရ ယူခ်မ္းသာျခင္းထက္  မိမိဝန္ ေဆာင္မႈေၾကာင့္  တစ္ပါးသူၾကည္ ျဖဴစြာေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲတဲ့ေငြက သန္႔စင္ေနလို႔ ရဲရဲရင့္ရင့္ေသႏုိင္ ေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ေမာင္ျမင့္ေအာင္ စိတ္ေက်နပ္မႈရကာ ျပန္သြားေတာ့တယ္။

Author: ကိုႀကီးဇဲြ
7DAY DAILY