ေတာ္လွန္ေရး သတင္းသမားတဦးရဲ့ ဒုိင္ယာရီ (အပုိင္း ၉)

ျမန္မာလုိေတြးၿပီး အဂၤလိပ္လုိေရးတဲ့အခါ

မယ္ေဟာင္ေဆာင္မွာ သတင္းနွစ္ပတ္ၾကာ ေရဒီယုိသင္တန္းတက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကုိယ္ဘာသာ ဟုတ္ လွၿပီလုိ႔ အထင္၀င္လာတဲ့ က်ေနာ္ဟာ ျမန္မာလုိ ေရဒီယုိသတင္းပုိ႔တာနဲ႔တင္ အားမရပဲ အဂၤလိပ္လုိ သတင္းေရးဖုိ႔အထိ ရဲေဆး၀င္လာပါတယ္။ အဲဒီလုိေရးရဲေအာင္ ေျမႇာက္ေပးသြားသူက ဧရာ၀တီအယ္ဒီ တာခ်ဳပ္ ကိုေအာင္ေဇာ္ပါ။ သူက RFA သတင္းေထာက္နဲ႔ Irrawaddy အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့အျပင္ the Nation မွာလည္း ပင္တုိင္ေရးေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဧရာ၀တီဟာ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ထုတ္ တာ မရွိေသးဘဲ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ တလတခါထုတ္တဲ့ စာေစာင္သာရွိပါေသးတယ္။

(ဘန္ေကာက္မွာက်င္းပတဲ့ ၂၀၀၀ ခုနွစ္ အာဆီယံ အစည္ေ၀းအတြင္း နအဖ နုိင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီး ဦး၀င္းေအာင္အား ျမန္မာ သတင္းေထာက္ေတြ ၀ုိင္းေမးေနစဥ္။ ဓာတ္ပုံ- ဧရာ၀တီ)

''Perfect ျဖစ္မွေရးမယ္လို႔ေစာင့္ေနရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္ေတာ့မွ ေရးျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အေရးႀကီး တာက ခင္ဗ်ားဆုိလုိရင္းကို အယ္ဒီတာနားလည္ဖုိ႔ပဲ။ ရဲရဲသာေရးပါ'' လုိ႔ ကုိေအာင္ေဇာ္က ေျပာပါ တယ္။ အဲဒီသင္တန္းအၿပီးမွာ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ က်ေနာ္ ပထမဆုံး ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးကေတာ့ “Amazing Lambi” ပါ။ ၁၉၉၈ ၾသဂုတ္လထုတ္ ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းရဲ့ Guest Colum မွာ ေဖာ္ျပခံရပါ တယ္။

လမ္းပိဆုိတာ တနသၤာရီတုိင္း ၿမိတ္ကြ်န္းစုေတြထဲက ကြ်န္းတခုပါ။ က်ေနာ္တခါမွ မေရာက္ဘူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရေနာင္းမွာရွိတဲ့ က်ေနာ္ရဲ့သတင္းအရင္းျမစ္တခုကေန လမ္းပိကြ်န္းမွာ လုပ္အားေပးခုိင္ေစ တာေတြရွိေနတယ္၊ ထုိင္းကေန ဖမ္းဆီးျပန္ပုိ႔ခံရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို အဲဒီစခန္းဆီပုိ႔ေန တယ္။ သဘာ၀အပန္းေျဖစခန္းနဲ႔ စစ္စခန္းသစ္ေဆာက္လုပ္ေရးေတြမွာ အခုလုိခုိင္းေစေနတာ ျဖစ္ တယ္ဆုိၿပီး ဓာတ္ပုံနဲ႔တကြ သတင္းပုိ႔လာပါတယ္။ ေရွ႕မွာ ပလႅင္ခံခဲ့တဲ့အတုိင္း သတင္းမွန္မမွန္ကို အခ်ိန္ယူစိစစ္ဖုိ႔ထက္ စစ္အစိုးရကုိတုိက္ခုိက္နုိင္ဖုိ႔သာ ဆႏၵေစာေနသူပီပီ ရတာနဲ႔ တန္းေရးေတာ့တာ ပါပဲ။

ဧရာ၀တီ အြန္လိုင္း ေမာ္ကြန္းတုိက္ (Archive) ထဲမွာျပန္ေတြ႔တဲ့ အဲဒီေဆာင္းပါးကို အခုခ်ိန္ဖတ္ၾကည့္ ေတာ့ သတင္းသမားတဦးအေနနဲ႔ေရးထားတာထက္ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ တဦးရဲ့အျမင္က ကဲေနတာကို သိသာစြာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကာလကေတာ့ ဒီလုိေဆာင္းပါးတပုဒ္ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ အသည္း အသန္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာပါ။ ႀကိဳးစားမႈေကာင္းလြန္းလုိ႔ သတ္မွတ္စာလုံးေရ ၁၀၀၀ နဲ႔ ၁၂၀၀ ၾကားဆုိ တာကိုေက်ာ္ျပီး စာလုံးေရ ၁၅၀၀ ေက်ာ္တဲ့ ေဆာင္းပါးရွည္ႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ေဆာင္းပါးေတြ ဆက္တုိက္ေရးျဖစ္ခဲ့ျပီး ၁၉၉၈ ႏုိ၀င္ဘာမွာ ''Cry Freedom'' on the air: From bombsites to websites ဆုိတဲ့ေဆာင္းပါး Bangkok Post သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခံရပါတယ္။ တခါ ၁၉၉၉ မတ္လမွာလဲ An Alert for coming '9999' Uprising ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါး the Nation သတင္းစာမွာ ပါရွိလာပါတယ္။

ကြန္ျပဴတာမရွိ၊ email မသိ၊ Dictionary သာရွိတဲ့ သတင္းေထာက္

ပထမ ေဆာင္းပါးဟာ ေက်ာင္းသားေတြ ဦးစီးေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ DVB ေရဒီယုိအေၾကာင္း၊ တနည္း အားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆုိရင္ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ေရးထားတဲ့ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတင္း စာက်င့္၀တ္ကုိ အေသခ်ာနားမလည္ေသးသူပီပီ ကုိယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေရးတယ္လို႔ မေျပာပဲ တျခား DVB သတင္းေထာက္တဦးကုိ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ၿပီး ေရးထားတဲ့ စတုိင္နဲ႔ ပုိ႔လုိက္တာပါ။

(နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းေပၚကေန ျမင္ရတဲ့ တုိတယ္ကုမၸဏီရံုး၀င္းနဲ႔ ရတနာပုိက္လုိင္းလမ္းေၾကာင္း။ ဓာတ္ပုံ- ထက္ေအာင္ေက်ာ္)

ဒုတိယေဆာင္းပါးကလည္း အဲဒီလုိခပ္ဆင္ဆင္ပါပဲ။ အဲဒီကာလအထိ ABSDF ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ျဖစ္ေန ဆဲ က်ေနာ္ဟာ ဇလားဒုကၡသည္စခန္းမွာက်င္းပတဲ့ ဗဟုိေကာ္မတီအစည္းေ၀းအတြင္းက ေဆြးေႏြး ခ်က္ေတြေပၚအေျခခံၿပီး ဘယ္သူ႔ကုိမွ တရား၀င္ အင္တာဗ်ဴးျပန္မလုပ္ဘဲ ၉ ေလးအေရးေတာ္ပုံ အ တြက္ ေက်ာင္းသားေတြျပင္ဆင္ေနဆုိၿပီး ဒီအတုိင္းေရးပို႔ လုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံတကာအဆင့္ရွိတဲ့ ဘန္ေကာက္ထုတ္ သတင္းစာႀကီးေတြမွာ ဒီလုိေဆာင္းပါးေတြပါလာတဲ့အထိ က်ေနာ္ ကြန္ပ်ဴတာမရုိက္တတ္ေသးပါ။ ကုိယ္ပုိင္ကြန္ပ်ဴတာလည္း မရွိေသးပါ။ ဘယ္ေလာက္အထိ အ ေျခေနဆုိုးသလဲဆုိရင္ Microsoft word ထဲက Tools ကုိသြားျပီး Word Count လုပ္လို႔ရတယ္ ဆုိ တာကုိ မသိတဲ့အတြက္ စာလုံး ၁၀၀၀ ျပည့္မျပည့္ သိႏုိင္ဖို႔ တလုံးခ်င္း ဒီတုိင္း လုိက္ေပါင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။

ကုိယ္ပုိင္ကြန္ပ်ဴတာမရွိေတာ့ ေလွ်ာက္လႊာစာရြက္ေပၚ အရင္အၾကမ္းေရးထားၿပီးမွ ဘန္းကပိ ကုန္ တုိက္အနီးရွိ ABSDF ေထာက္ပံ့ေရးရံုးက ကြန္ပ်ဴတာအားတဲ့အခ်ိန္မွာ ခဏခြင့္ေတာင္းၿပီး စာရုိက္ရပါ တယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးတပုဒ္စီအတြက္ သတင္းႏွစ္ပတ္ကေန တလေလာက္အထိ အခ်ိန္ယူျပင္ဆင္ ခဲ့ရတယ္လို႔ မွတ္မိေနပါတယ္။

တခါ အဲဒီလုိေရးၿပီးတဲ့ေဆာင္းပါးေတြကို သတင္းစာတုိက္ဆီ ဘယ္လုိပုိ႔ရမွန္းလည္း မသိေသးပါ။ ဘန္ ေကာက္ပုိ႔စ္သတင္းစာက ရတ္ဘခ်ဳိကုိ တခါႏွစ္ခါေလာက္ လူခ်င္းေတြ႔ဖူးေပမယ့္ မရင္းနွီးပါ။ ၿပီးေတာ့ သူက က်ေနာ့္ကို ABSDF တပ္ဖြဲ႔၀င္တဦးအျဖစ္သာ သိထားတဲ့အတြက္ ဒီလုိေဆာင္းပါး ပုိ႔လာလိမ့္ မယ္လို႔လည္း ထင္ထားပုံမရပါ။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ထိ က်ေနာ္ဟာ အီးေမးလ္ မသုံးတတ္ေသးပါ။ အီးေမးလ္ အ ေကာင့္လည္း မရွိေသးပါ။ ဒီေတာ့ ABSDF ရံုးက Fax ထဲ ေဆာင္းပါးစာရြက္ေတြကုိ ထုိးထည့္ၿပီး ဘန္ ေကာက္ပုိ႔စ္ သတင္းစာမွာေဖာ္ျပထားတဲ့ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္အခန္းက Fax နံပါတ္ဆီ ဒီတုိင္း ပို႔ခ် လုိက္ပါတယ္။ the Nation ဆီလည္း အဲဒီတုိင္းပဲ ပုိ႔လုိက္တာပါ။

အဲဒီလုိ ဘာမသိညာမသိ စမ္းၿပီးပို႔လုိက္တဲ့ေဆာင္းပါး ႏွစ္ပုဒ္စလုံး သတင္းႏွစ္ပတ္ေလာက္အတြင္း နာ မည္ႀကီးသတင္းစာေတြမွာပါလာေတာ့ ကိုယ္ဘာသာလဲ အံ့ၾသမိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ အဲဒီ အခ်ိန္အထိ က်ေနာ္ၾကားဖူးနား၀ ရွိသေလာက္ဆုိရင္ Link မရွိဘဲနဲ႔၊ ကုိယ္နဲ႔သိတဲ့လူ၊ ရင္းႏွီးတဲ့လူေတြ အဲဒီသတင္းစာတုိက္ေတြမွာမရွိဘဲနဲ႔ ဒီတုိင္းပုိ႔ေနလုိ႔ကေတာ့ လက္သာေညာင္းသြားမယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ကုိယ့္ေဆာင္းပါး ေဖာ္ျပခံရမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ျမန္မာေတြၾကား ေျပာေနၾကလို႔ျဖစ္ပါတယ္။

အေသခ်ာျပန္စဥ္းစားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အယ္ဒီတာမင္းေတြက က်ေနာ္ကုိ ဘာေကာင္မွန္းမသိေပမယ့္ အနည္းဆုံးအားျဖင့္ ABSDF အဖြဲ႔၀င္တဦး၊ DVB သတင္းေထာက္တဦး၊ ဒီမုိကေရစီအေရး တက္ၾကြ လႈပ္ရွားသူတဦးဆုိတာကို သိေနတဲ့အတြက္၊ တနည္းအားျဖင့္ေျပာမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္ရဲ့ တကိုယ္ေတာ္ အရည္ခ်င္းထက္ က်ေနာ္ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးလႈပ္ရွားမႈကို အားေပးတဲ့အေန နဲ႔ ထည့္ေပးလုိက္တာျဖစ္မယ္လို႔ တြက္ဆမိပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ နာမည္ႀကီးသတင္းစာေတြက အယ္ဒီတာေတြရဲ့ ကြ်မ္းက်င္မႈပါ။ တကယ္ဆုိရင္ ျမန္မာလုိေတြးျပီး အဂၤလိပ္လုိေရးလုိက္တဲ့ က်ေနာ္ရဲ့ေ၀ါဟာရေတြက အထက္တန္းေက်ာင္းသားတဦးရဲ့ စာစီစာကုန္းအဆင့္ပဲရွိပံုရပါတယ္။ အဲဒါေတြကို အယ္ဒီတာမင္းမ်ားက မြန္းမံျပင္ဆင္ျပီး တန္း၀င္တဲ့ အဂၤလိပ္စာအသုံးအနႈန္းေတြနဲ႔ ျပန္ေရးလုိက္ေတာ့ ကိုယ့္ေဆာင္းပါးကိုယ္ေတာင္ Dictionary လွန္ျပီး ျပန္ဖတ္ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ကုိ က်ေနာ္မွတ္မိေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။

Dictionary ဆုိမွ ပုဂၢလိက စာေရးသူေတြထုတ္ထားတဲ့ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္ေတြမွာ လုိခ်င္တဲ့ စာလုံး ရွာရလြယ္သေလာက္ ျမန္မာစာဌာနကထုတ္ထားတဲ့ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္အဘိဓာန္မွာေတာ့ လုိခ်င္ တဲ့ စာလုံးရွာရတာ အေတာ္ခက္ပါတယ္။ Cry freedom ေဆာင္းပါးမွာပါတဲ့ ပုစဥ္းရင္ကြဲေအာ္သံကုိ ရွာလုိက္ရတာ အေတာ္ေမာသြားပါတယ္။ ျမန္မာလုိေတြးၿပီး အဂၤလိပ္လုိျပန္ေရးသူေတြအတြက္ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ဟာ သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လုိခ်င္တဲ့ စာလုံးရွာမရလုိ႔၊ အေရးၾကီးတဲ့ အသုံးမ်ားတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြ အစုံအလင္မပါလုိ႔ အေတာ္စိတ္ညစ္ခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီလုိ အဘိဓာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးကိုလွန္ေလွာ္ၿပီး ေရးသားေနရတဲ့ အေျခေနကုိ ရိပ္မိလုိ႔လား မသိပါဘူး။ က် ေနာ့္ကုိ နည္းနည္းအျမင္ကပ္ေနပုံရတဲ့ ရဲေဘာ္ႀကီးတခ်ဳိ႕က ''မင္းက ျမန္မာစာနဲ႔ေက်ာင္းတက္ျပီး အဂၤ လိပ္လုိေဆာင္းပါးေတြ ဘာေတြေရးနုိင္တယ္ဆုိေတာ့ တယ္ဟုတ္ပါလား။ ဘယ္သူ ဘာသာျပန္ေပးတာ လဲ'' ဆုိျပီး ေနာက္သလုိလုိနဲ႔ နွိပ္ကြပ္တာကိုလည္း အမွတ္ရေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။


နုိင္ငံျခားသတင္းေထာက္နွစ္ဦးနဲ႔အတူ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းဆီ သတင္းသြားယူျခင္း

ဘန္ေကာက္ပုိ႔စ္သတင္းစာအတြက္ ဒုတိယ ေရးပို႔တဲ့ေဆာင္းပါးက Fuel to the Fire: Oil industry giants have added to tension along the Thai-Burmese border ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၉ ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္း ေဖာ္ျပခံရတဲ့ အဲဒီေဆာင္းပါးအတြက္ ရတနာဓာတ္ေငြ႔ပုိက္လုိင္းျဖတ္သြား ရာ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းဆီ က်ေနာ္ ၂ ေခါက္ သြားခဲ့ပါတယ္။

(နတ္အိမ္ေတာင္နယ္စပ္မွာေတြ႔ရတဲ့ ထုိင္း-ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရး ဆုိင္း ဘုတ္နွင့္ န၀တ တပ္စခန္း။ ဓာတ္ပုံ- ထက္ေအာင္ေက်ာ္)

အရင္က ABSDF တာ၀န္နဲ႔ မၾကာခဏေရာက္ဖူးတဲ့ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းဟာ ၁၉၉၂ ကစၿပီး န၀တ တပ္ေတြလက္ေအာက္ ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီလုိေနရာမ်ဳိးကို က်ေနာ္လုိ သူပုန္သတင္းေထာက္ တဦး၊ DVB သတင္းေထာက္တဦး၊ ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္လည္းမရွိ၊ ထုိင္းႏုိင္ငံက ထုတ္ေပးထားတဲ့ သတင္းေထာက္ကတ္လည္း မရွိဘဲဲနဲ႔ ဒီတုိင္း သတင္းသြားယူဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္နုိင္ပါ။ ဒီေတာ့ ႏုိင္ငံျခား သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ေပါင္းျပီး သူတုိ႔ရဲ့ စကားျပန္လုိလုိ၊ လက္ေထာက္လုိလုိနဲ႔ ပုံမွားရုိက္ၿပီး သြားရပါ တယ္။

ဒါေပမယ့္ ထုိင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္အရာရွိက က်ေနာ္ကုိယ္ ထုိင္းစကားျပန္ထင္ၿပီး ထုိင္းလုိေမးလုိက္ ေတာ့ အထစ္အထစ္ ေျပာေနတာနဲ႔ ထုိင္းမဟုတ္မွန္း သိသြားပါတယ္။ Passport နဲ႔ Press Card ျပဖုိ႔ ေတာင္းေတာ့ က်ေနာ္မွာ ဘာမွေပးစရာမရွိ။ အျဖဴေကာင္ သတင္းေထာက္က၀င္လာၿပီး သူ႔ Passport နဲ႔ Press Card ကုိ ထုတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္လည္း ဘန္ေကာက္က ေခါက္ဆန္လမ္း ထဲမွာ ဘတ္ ၁၀၀ ေလာက္ေပးၿပီး အတုလုပ္ထားတဲ့ Press Card ကုိ သတိရၿပီး အဲဒါကိုထုတ္ေပး လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ''ပုိင္ ပုိင္'' လုိ႔ေျပာပါတယ္။

ဒီလုိေျပာတဲ့အျပင္ လုံျခံဳေရးအတြက္ သူတုိ႔တပ္ေတြလုိက္ေပးရဦးမလားလုိ႔ေတာင္ ေမးေနပါေသး တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားခ်င္သူေတြဆုိေတာ့ ရပါတယ္၊ မလိုပါဘူးေပါ့။ ဟန္ကုိယ့္ ဖုိ႔ဆုိၿပီး ခပ္တည္တည္ ရႊီးလာေပမယ့္ နတ္အိမ္ေတာင္ရြာအလြန္ ေက်ာက္ပုံစခန္းရွိ ထုိင္းနယ္ျခားစစ္ တပ္ဂိတ္ကုိ ျဖတ္ၿပီးကတည္းက စိတ္ကေၾကာက္ေနၿပီ။ အဲဒီဂိတ္အလြန္မွာ ထုိင္းစစ္သားေတြ မရွိေတာ့ ဘဲ ျမန္မာစစ္သားခ်ည္းပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။

အရင္က ABSDF အမွတ္ ၂၀၁ တပ္ရင္း တပ္ခဲြ ၂ အေျခစုိက္တဲ့ေနရာမွာ အမွတ္ ၂၀၈ ေျခလ်င္ တပ္ ရင္းဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကိုေတြ႔ရၿပီး စစ္သားေတြက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေရာက္သြားတဲ့ေန႔က ရတနာပုိက္လုိင္းရဲ့ နယ္စပ္မ်ဥ္း ေပၚက KM 000 (ကီလုိမီတာ ၀၀၀ သုံးလုံး) ေနရာအတြက္ အျပီးသတ္ပုိက္လုိင္းခ်ေနစဥ္ဆုိေတာ့ အားလုံး အလုပ္မ်ားေနၾကပါတယ္။

ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပဲ ဓာတ္ပုံလွမ္းရုိက္ေတာ့ ျမန္မာစစ္ဗုိလ္တဦးက လက္ကာျပၿပီး No Photo လုိ႔ ေအာ္ေျပာပါတယ္။ ကံကဆုိးခ်င္ေတာ့ ပထမ ရုိက္လုိက္တဲ့ပုံက ကင္မရာကို ေမာင္းတင္မထားတဲ့ အ တြက္ မရလုိက္ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ေအာ္တိုကင္မရာ မေပၚေသးတဲ့အတြက္ Pentax ကင္မရာ အ ေဟာင္းနဲ႔ စခန္းသြားေနရဆဲပါ။ ေမာင္းတင္ၿပီး အေသခ်ာရုိက္ခ်င္ေပမယ့္ မရုိက္္ရဲေတာ့ပဲ ျပန္လွည့္ ဆင္း လာရပါတယ္။

က်ေနာ္နဲ႔ ပထမ တြဲသြားတဲ့ သတင္းေထာက္က ဆြင္ဇလန္က။ ABSDF ဗဟုိကတဆင့္ က်ေနာ့္ဆီ ဆက္သြယ္လာတဲ့အတြက္ သူ႔ကို ေခၚၿပီး ဆုိင္ကယ္တစီးနဲ႔ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းဆီ ဒီအတုိင္းတက္ သြားတာပါ။ နတ္အိမ္ေတာင္ကုိ ဒုတိယအႀကိမ္သြားစဥ္ က်ေနာ္နဲ႔အတူပါလာသူက ျပင္သစ္ သတင္း ေထာက္။ သူကုိနယ္စပ္တေက်ာမွာ အရင္ကတည္းကေတြ႔ဖူးသူမုိ႔ လူခ်င္းရင္းနွီးၿပီးသားပါ။

နယ္စပ္အေၾကာင္း သိေနသူဆုိေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ တုိတယ္ကုမၸဏီက လူလုိလုိနဲ႔ ရႊီးၿပီး ၂၀၈ တပ္ ရင္းထဲအထိ သူက၀င္သြားပါတယ္။ ခက္ေနတာက က်ေနာ္။ သူ အဲဒီလုိ၀င္သြားေတာ့ ကုိယ္ကဘာ လုပ္ရမွန္းမသိပဲ ရြာထဲကပဲ ေစာင့္ေနမယ္လို႔ေျပာၿပီး ျပန္ေျပးဆင္းလာရပါတယ္။

အဲဒီခရီးစဥ္ကအျပန္မွာေတာ့ သူ႔ဆီက ျမန္မာစစ္သားဓာတ္ပုံေတြ၊ တုိတယ္ကုမၸဏီပုံေတြနဲ႔ အခ်က္ လက္အေတာ္မ်ားမ်ားရပါတယ္။ အဲဒါေတြကို က်ေနာ္သိထားတဲ့ ABSDF ေတာင္ပုိင္း ျပန္ၾကားေရးဌာ နက အခ်က္လက္ေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး ရတနာပုိက္လုိင္းစီမံကိန္းေၾကာင့္ နယ္စပ္မွာ တုိက္ပဲြေတြျဖစ္၊ ရြာ ေတြေျပာင္းရ၊ ဒုကၡသည္ေတြ မ်ားလာေနရတယ္ဆုိျပီး ေရးထည့္လုိက္ပါတယ္။ ၁၉၉၉ ၀န္းက်င္ဟာ တုိတယ္ကုမၸဏီနဲ႔ ရတနာပုိက္လုိင္း အေတာ္နာမည္ႀကီးေနခ်ိန္မုိ႔ ဒီေဆာင္းပါးက အေတာ္ဂယက္ရုိက္ သြားခဲ့တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။    ။

ထက္ေအာင္ေက်ာ္

http://www.htetaungkyaw.net/