တစ္လုတ္စားဖူး သူ႕ေက်းဇူး အ႐ူးကလြဲရင္ သိတတ္ရမယ္

 ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ”လူ ဦးေရစာရင္း” ဆိုတာႀကီး ကိုေတာ့ ေကာက္ ၿပီးသြားရင္ ဘာဆက္လုပ္ၾက ဦးမလဲဆို တာ စိတ္ဝင္စားတဲ့ သူေတြလည္း ရွိသ လို၊ လံုးဝ စိတ္ မဝင္စားတဲ့ သူေတြလည္း ရွိၾကပါလိမ့္မယ္။ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ဟာ ကိုယ့္မိသားစုရဲ႕ ေနေရး ထိုင္ေရး နဲ႔ စားနပ္ ရိကၡာ ကိစၥ ပူပန္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွား အလုပ္ေတြ မ်ားေန ၾကရေတာ့၊ ကိုယ့္ဆီ ကိုလာၿပီး စာရင္းေတြ ေကာက္တာကို တာဝန္ ဝတၱရား တစ္ခု လိုပဲ သေဘာထား ၿပီး ေမးသမွ် ေျဖလိုက္ၾက ႐ံုပါပဲ။ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ လူဦးေရ တိုးပြားမႈ ကိစၥဟာ အဲဒီ့ႏိုင္ငံရဲ႕ ကုန္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္မႈနဲ႔ အဓိက ဆက္စပ္ေနတယ္ ဆိုတာ ကြၽန္ ေတာ္ တို႔ႏိုင္ငံက အႏွိမ္ခံ၊ အႏွင္ခံ၊ နယ္ ႏွင္ခံ၊ နင္းျပား လူတန္းစား ဘဝ ေရာက္ သထက္ ေရာက္ေနၾက ရၿပီျဖစ္တဲ့ ေက်း ဇူးရွင္ ေတာင္သူ လယ္သမား အမ်ားစု သိေစခ်င္ ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံဟာ လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳးေရး က ရရွိတဲ့ ဆန္စပါး ကို အဓိကထားၿပီး ျပည္ပပို႔ကုန္ လုပ္လို႔ ဝင္ေငြ ရွာေနတဲ့ ႏိုင္ငံလည္းျဖစ္ ေတာ့ ေတာင္သူ လယ္သမားေတြ ရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြဟာ သိပ္ အေရး ႀကီးေန ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္ တာက ဒီလို အဓိက က်တဲ့ ေတာင္သူ လယ္သမား အမ်ားစု ရဲ႕ ”အသားက်ၿပီးသား” လယ္ယာေျမေကာင္း၊ လယ္ ယာေျမေဟာင္း ဘိုး ဘြား ပိုင္ေတြကို အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပၿပီး အစိုးရ ဆိုတဲ့ လူတန္းစားက သိမ္း ယူမသြားၾကဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာ မွာေတာ့ အေမရိကန္ျပည္ ေထာင္စုမွာ ကြၽန္ေတာ္ ေနထိုင္ခဲ့တုန္းက စာၾကည့္တိုက္ တစ္ခုမွာ ဖတ္ခဲ့ရဖူးတဲ့ ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္ တစ္အုပ္မွာ စာ ေရးဆရာ နဲ႔ ပညာရွင္ သုေတသန သမား တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ Malthus ေမာလ္ သပ္စ္ရဲ႕ လူဦးေရ စာရင္းေကာက္ယူ ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့၊ အေတြးအေခၚ၊ အေျမာ္အျမင္၊ အယူ အဆေလး တခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ မွတ္သား ထားခဲ့သမွ် ျပန္ေျပာ ခ်င္ပါတယ္။ သူဆိုလိုတာ ကေတာ့ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံမွာ လူဦးေရ ဆိုတာ တိုးပြားႏႈန္း ရွိသလို ေလ်ာ့ပါး သြားႏႈန္း လည္း ရွိမယ္။ လူဦးေရ ဆိုတာ စားေသာက္ႏိုင္မႈ အေပၚ မွာ မူတည္တယ္။ ထုတ္ကုန္မွာ လည္း မူတည္တယ္။ လူဦးေရ တိုးလာၿပီ ဆိုရင္ အဲဒီ့ႏိုင္ငံ ရဲ႕ ေတာင္သူ လယ္သမားေတြ က သီးႏွံေတြကို ပိုၿပီး အထြက္တိုးေအာင္ စိုက္ပ်ိဳးၾက ရေတာ့မယ္။ အေကာင္းဆံုး လယ္ယာေျမေတြ ကို ထြန္ယက္ၾကရ မယ္။ လယ္ယာေျမညံ့ ဖ်င္းသြား ရင္ သီး ႏွံေကာင္းေတြ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါ ေၾကာင့္ လူဦးေရ တိုးပြားလာတဲ့ တိုင္း ျပည္တိုင္းမွာ စက္႐ံု အလုပ္႐ုံကို ဦးစား ေပးတဲ့ တိုင္းျပည္က စက္႐ံု အလုပ္႐ံုေတြ၊ စက္ကိရိယာ ပစၥည္း တိုးတက္ေကာင္း မြန္ဖို႔နဲ႔၊ အလုပ္သမားေတြ ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးကို ပိုၿပီး ဂ႐ုစိုက္ျမႇင့္တင္ ေပးဖို႔ လိုအပ္သလို၊ လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳး ေရးကို အေျခခံ တဲ့ႏိုင္ငံေတြ ကလည္း ကိုယ့္တိုင္းျပည္ က လယ္သမား၊ ယာသ မားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရး ကို ပိုၿပီး ဂ႐ု စိုက္ေဆာင္ရြက္ ေပးၾကရမွာ အဲဒီ့ႏိုင္ငံ၊ အဲဒီ့ တိုင္းျပည္ မွာရွိတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူ တန္းစား အစိုးရေတြရဲ႕ အဓိက တာဝန္ ဝတၱရား သာျဖစ္တယ္လို႔  ပညာရွင္ ေမာလ္သပ္စ္ ကေရးပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ စီးပြားေရး မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံေတြ မွာေတာ့ လူဦးေရ တိုးပြားမႈ ကိစၥကို ကန္႔ သတ္ခ်က္ ရွိလာတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွင္ ေတြ ရဲ႕ ကေလးေမြးဖြားမႈ ဦးေရကို ကန္႔ သတ္တာပါ။ ဒါကိုေတာ့ ပညာရွင္ စာ ေရးဆရာ ေမာလ္သပ္စ္ က “Moral Restraint” လို႔ေခၚပါတယ္။ ႏိုင္ငံ ရဲ႕ စီး ပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး ၊ က်န္းမာ ေရး အသံုးစရိတ္ေတြ တစ္စထက္ တစ္စ ပို သံုးစြဲႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္း ဘတ္ဂ်က္ေငြ တိုးျမႇင့္ လာႏိုင္ခဲ့ရင္ ေစာ ေစာတုန္း ကသူေျပာခဲ့ တဲ့ အိမ္ေထာင္ သည္ေတြ အပိုင္းက႑မွာ သားသမီးေမြး ဖြားမႈ ဦးေရကန္႔သတ္မႈ “Moral Rest-raint” ကိုလည္း ေျဖေလွ်ာ့မႈေပး သြား ႏိုင္ၿပီလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူက ဘာ ဆက္ ေရးခဲ့လဲ ဆိုရင္ တကယ္လို႔ ႏိုင္ငံတစ္ ႏိုင္ငံမွာ လူဦးေရက နည္းပါးေနတယ္။ “Moral Rest-raint” ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုရင္ လည္း တစ္ဖက္မွာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကုန္ ထုတ္ လုပ္မႈပိုင္း အတြက္ အလုပ္သမား ဦးေရ က ထပ္တူ အခ်ိဳးက် နည္းပါး သြားႏိုင္ပါ တယ္တဲ့။ ဥပမာ အားျဖင့္ သူေရးထား တဲ့ထဲမွာ တစ္ခ်ိန္တုန္း က ၁၉ ရာစု ႏွစ္ အပိုင္း အျခားေတြရဲ႕ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံက လူ ဦးေရ စာရင္း ကိစၥလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ၿဗိတိန္က သူ႔ႏိုင္ငံ လူဦးေရ တိုးပြားလာ တာကို စက္မႈလုပ္ငန္း တိုးတက္ ထြန္း ကားမႈနဲ႔ ႏႈိင္းယူ ခ်ိန္ဆၿပီး စက္မႈလက္မႈ တိုင္းျပည္ Manufacturing Country ျဖစ္လာေအာင္ အစိုးရ ပိုင္းက ဝီရိယ၊ လံု႔လစိုက္ထုတ္ အလုပ္ေတြ ပိုလုပ္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေရး ထားပါတယ္။ ကိုယ့္တိုင္း ျပည္က ထုတ္လုပ္တဲ့ ကုန္ပစၥည္း အရည္ အေသြး ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေအာင္၊ လူဦးေရ တိုးတက္လာတဲ့ လုပ္အားနဲ႔ ဖန္ တီး သြားႏိုင္သလို ႏိုင္ငံတကာ ေစ်းကြက္ International Market ကိုလည္း မ်က္ႏွာပန္းလွလွ ထိုးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ပညာရွင္ ေမာလ္ သပ္စ္ က ေထာက္ျပေရးသား ထားပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ တိုးတက္လာတဲ့ လူ ဦးေရထဲမွာ အတတ္ပညာရွင္ နဲ႔ အသိ ပညာရွင္ေတြ လည္း ပါဝင္လာၿပီ ဆိုေတာ့ ဒီလို ပညာရွင္ေတြ ကို အစိုးရပိုင္းက ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ မေပ်ာ္ပိုက္ဘဲ တျခား ျပည္ပႏိုင္ငံေတြကို သြားၿပီး အလုပ္မလုပ္ ဖို႔၊ အေကာင္းဆံုး အခြင့္အေရး၊ အခြင့္ အလမ္းေတြ ေပးၿပီး စည္း႐ံုးႏိုင္ ရမယ္လို႔ ပညာရွင္က ပညာေပး ေရးသားထားပါ တယ္။ သူက ဘာကို ဥပမာျပလဲ ဆိုရင္ ၁၈၈ဝ ျပည့္ႏွစ္က ၁၉ဝဝ ျပည့္ႏွစ္ ကာ လအေတာ အတြင္းမွာ အီတလီႏိုင္ငံ ထဲ ကေနၿပီး တျခား တိုင္းျပည္ေတြ ကို ထြက္ ခြာသြားၾကတဲ့ လူဦးေရ အထြက္ႏႈန္းဟာ သိသိသာသာ မ်ားျပားခဲ့ဖူးတာ ကို ဥပမာ ျပထားပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ က် ေတာ့ ပညာရွင္ တခ်ိဳ႕ဟာ ကိုယ့္ျပည္ တြင္းမွာ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ ”ပညာ” ကို အသံုးခ်ခြင့္ ျပည့္ျပည့္ဝဝ မရလို႔၊ တျခား မွာသြား ၿပီး ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္ ေတြနဲ႔ေငြ တန္ဖိုးအရ ကိုယ့္ဘဝကို ႏွိမ့္ခ် ၿပီး ဝမ္းစာေဖြ ရွာေနၾကရတာ ေတြ႕ၾက၊ ျမင္ၾက ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ျပည္တြင္း မွာ လုပ္ကိုင္ စားၾကမယ္ ဆိုျပန္ေတာ့ လည္း ဟိုး…ဒီေကဘီေအ နယ္ေျမ ဆံုစည္းၿမိဳင္ကို ေၾကကြဲဝမ္းနည္းမႈ မ်ား စြာနဲ႔ မိသားစုေပါင္း မ်ားစြာ ကိုယ့္ အထုပ္ေလးေတြ ကိုယ္ပိုက္လို႔ က တိုက္ က႐ိုက္၊ ကစဥ့္ ကလ်ားေျပာင္းေရႊ႕သြား ရရွာတဲ့၊ တကယ့္ ဓားမဦးခ်ေတာင္သူ လယ္သမားေတြရဲ႕ ဘဝဟာ ရင္နာရင္ နင့္ဖြယ္ရာ အတိ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္႐ႈေလ့လာခဲ့ရတဲ့ ပညာရွင္ စာေရးဆရာ Malthus ရဲ႕ စာအုပ္ေလးထဲမွာ စိတ္ဝင္စားစရာ အ ေကာင္းဆံုး အခ်က္တစ္ခ်က္ ကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါ ကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အေနာက္ႏိုင္ငံမွာ လယ္သမား မိသားစု တစ္စု ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီ့မိသားစုကို သက္ ဆုိင္ရာ အစိုးရက လူဦးေရ စာရင္းေကာက္ ယူလိုက္တဲ့ အခါ လူဦးေရ စာရင္းကမ်ား ၿပီး မိသားစုရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးက ဝင္ေငြ နဲ႔ထြက္ေငြ မမွ်တဘဲ က်ပ္တည္းဆင္းရဲ ေနတယ္ ဆိုပါေတာ့။ အဲဒါကို သူတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အစိုးရက စနစ္ တစ္ခုနဲ႔ ေျဖရွင္း ေပးတယ္။ အဲဒီစနစ္က မိသားစု မ်ားတဲ့ ေတာင္သူ လယ္သမားေတြက လစာေငြ ေထာက္ပံ့ ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ စနစ္ပါ။ မိသားစု ပိုၿပီးမ်ားတဲ့ လယ္ သမားေတြ ဆိုရင္ လစာေငြလည္း ပိုၿပီးအေထာက္ အပံ့ရၾကတဲ့ စနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစနစ္ ေၾကာင့္ ေတာင္သူ လယ္သမားေတြဟာ ကိုယ့္လယ္ေျမ၊ ကိုယ့္ အိမ္ရာမွာ၊ အိုး မကြာ၊ အိမ္မကြာဘဲ ကိုယ့္လယ္ယာ လုပ္ ငန္းကို ပိုၿပီး က်န္းမာ ရႊင္လန္းစြာ လုပ္ ကိုင္ႏိုင္ၾကသလို၊ ကိုယ့္မွာ ရွိရင္းစြဲ စပါး သီးႏွံေရာင္းခ် လို႔ရတဲ့ ေငြအျပင္ အစိုးရ က ေထာက္ပံ့တဲ့ လစာေငြကိုလည္း အပို အလွ်ံရၾကတဲ့ အတြက္ စားဝတ္ေနေရး သက္သာေခ်ာင္ခ်ိမႈ ပိုၿပီး ရရွိႏိုင္ခဲ့ၾက တယ္လို႔ သိလိုက္ ရပါတယ္။ သူတို႔အ တြက္ အစိုးရ က က်င့္သံုး လုပ္ေဆာင္ေပး ခဲ့တဲ့ စနစ္ကိုေတာ့ ဗဟုသုတ ရႏိုင္ဖို႔ ေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ “Speenhamland System” စပင္းဟမ္းမ္လန္းဒ္ စနစ္” လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္ တာက ဘာမွ ဘဝမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္ရယ္ လို႔ ႀကီးႀကီးမားမား မရွိ ရွာၾကေသးတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိက ေက်းဇူး ရွင္ ေတာင္သူ လယ္သ မား၊ မိသားစုေတြ အေပၚမွာ ဘယ္လို အစိုးရမ်ိဳးက ပဲျဖစ္ပါေစ၊ ႏိုင္ ထက္က လူ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ လို႔ သူတို႔ရဲ႕ ဇာတိေျမနဲ႔ ေဝးသ ထက္ ေဝးေအာင္၊ နယ္ႏွင္တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြကို ရပ္တန္းက အျမန္ဆံုးရပ္ ၿပီး စိတ္ေရာလူပါ က်ဥ္းက်ပ္ေနၾက ရတဲ့ သူတို႔ဘဝ အတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ထြက္ ေပါက္ေလးေတြ ဖန္တီးေပးဖို႔ပါပဲဗ်ာ။

အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေဆာင္းဝင္းလတ္

Popular Myanmar News Journal