သံုးသိန္းေက်ာ္ ေပးရန္မလို

သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္က သုံးသိန္းအထက္ လက္ေဆာင္ယူလွ်င္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး အေရးယူမည္ဟု အမိန္႔ထုတ္လိုက္သည္။ ဝန္ထမ္းေတြက သမၼတႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ၾကသည္။ သူတို႔ ရင္ထဲက အလုံးႀကီး က်သြား၍ ျဖစ္သည္။ စိတ္ထဲလည္း ေပါ့သြားၾကသည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ဟုလည္း ေရ႐ြတ္ၾကသည္။

အခုမွ ဂဏန္းၿငိမ္သြားသည္။ သုံးသိန္းေအာက္ ဆိုလွ်င္ အေရးမယူဘူးဟု ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးထင္လိုက္ၾကသည္။ လက္ေပးလက္ယူ၊ ေျခေထာက္ေပး ေျခေထာက္ယူသည့္ ကိစၥက ဟိုးအရင္ေခတ္ တစ္ေလွ်ာက္လုံး စြဲခဲ့ၿပီးသြားၿပီ။ ေဖ်ာက္ဖ်က္ရန္ ခက္သည္။ ဝန္ထမ္းေတြကလည္း ႀကဳိက္ၾကသည္။ ျပည္သူမ်ားကလည္း ခိုက္ၾကသည္။ ဝန္ထမ္းေတြက လက္ဖက္ရည္ဖိုးေလးမွ မေတာင္းလိုက္ရလွ်င္ စိတ္ထဲ ခိုးလုလု ျဖစ္တတ္သလို ျပည္သူေတြကလည္း မုန္႔ဖိုးေလးမွ မေပးလိုက္ရလွ်င္ စိတ္ထဲမေကာင္း။ “အို...အားနာစရာႀကီး” ဟု ေရရြတ္ၾကသည္။

ေခတ္ေျပာင္းခါစမွ ယခု အခ်ိန္အထိ ဝန္ထမ္းေတြခမ်ာ က်ီးလန္႔စာစား ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဘယ္အခ်ိန္မ်ား လာဘ္စားတယ္ ဆိုၿပီး အေရးယူ ခံရမလဲဟု ေတြးလန္႔ ေနၾကရသည္။ အစကေတာ့ သိပ္မဆိုးေသး။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ လႊတ္ေတာ္က လူႀကီးေတြ အိပ္ရာမွ ႏိုးၿပီး လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ဥပေဒေတြ၊ ဘာေတြ ျပ႒ာန္းလာၾကသည္။ ဟိုေကာ္မရွင္၊ ဒီေကာ္မရွင္ေတြကလည္း တရား႐ုံးေတြ၊ မတရား႐ုံးေတြ လိုက္စစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းေတြ က်ီးလန္႔စာစား ျဖစ္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရေခတ္ ဆိုလွ်င္ ဒါမ်ဳိးမျဖစ္ဟု ဆိုကာ အရင္ေခတ္ေဟာင္းကို ျပန္တမ္းတသည့္ ဝန္ထမ္းေတြလည္း မ်ားလွသည္။ ေခတ္ေျပာင္းၿပီးေနာက္ ဝန္ထမ္းေတြခမ်ာ လက္ေဆာင္ႏွင့္ ေငြေၾကးကို ပုံမွန္ ေဖာက္သည္ေတြဆီကပဲ ယူရဲေတာ့သည္။ ဒါေတာင္ ခပ္လန္႔လန္႔ ျဖစ္သည္။ မေတာ္လို႔ တိုင္လိုက္လွ်င္ ျပဳတ္သြားႏိုင္သည္။ အရင္တုန္းက လက္ဖက္ရည္ဖိုးႏွင့္ ေစတနာေၾကး ေပးေနၾက လူမ်ားကလည္း ေခတ္ေျပာင္းၿပီးေနာက္ လူပါးဝလာသည္။ ေတာင္းတိုင္း မေပးေတာ့။ တိုင္မည္ေတာမည္ လုပ္ၿပီး ညစ္တတ္လာၾကသည္။

ဟိုးအရင္ေခတ္ကလို ဘယ္ေလာက္ေပးမွ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္လို႔လည္း မေျပာရဲ။ ဂ်ာနယ္ေတြထဲ ပါမွာလည္း ေၾကာက္ရေသးသည္။ ေစတနာ ရွိသေလာက္သာ ေပးပါဟု ေျပာရသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း ေတာ္ေတာ္ ေစတနာရွိသည္။ အခ်ဳိ႕ လူေတြကလည္း ေစတနာ နည္းသည္။ ဒါေၾကာင့္ ႐ုံးခန္းမ်ားတြင္ “ေစတနာသည္ ကံ” ဟူေသာ စာတန္းကို ခ်ိတ္ထားရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္သြားၿပီ။ ေပၚတင္ ေတာင္းရဲၿပီ။ သုံးသိန္း မျပည့္ေအာင္ ေတာင္းလွ်င္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ တိုင္လို႔မရ။ တိုင္ခ်င္ရာတိုင္ ငါေတာင္းတာေတာင္ သုံးသိန္း မျပည့္ဘူးဟု ခါးေကာ့ ရင္ေမာ့ကာ ေျပာႏိုင္ၿပီ။ အရင္ကေတာ့ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီးကို တစ္ခါဝင္လွ်င္ ၂၀၀ က်ပ္ ေပးရသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ ဝင္ေၾကး ေစ်းတက္သြားမည္ ထင္သည္။ တစ္ခုခု ျဖစ္လာလွ်င္ သုံးသိန္းမျပည့္ဟု ေစာဒက တက္လိမ့္မည္။ သုံးသိန္း မေတာင္းဘဲ ႏွစ္သိန္းေလာက္ ေတာင္းသည့္ ဝန္ထမ္းကိုပင္ ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းမည့္ ပုံစံျဖစ္သည္။

ကမာၻတြင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ အမ်ားဆုံး ႏိုင္ငံအျဖစ္ စာရင္းေပါက္သည္။ ေနာက္ဆိုလွ်င္ ထိုစာရင္း ေပ်ာက္သြားေတာ့မည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ေတာ့ သုံးသိန္းေအာက္က လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ မေျမာက္ေၾကာင္း သမၼတႀကီး ကိုယ္တိုင္က အမိန္႔စာ ထုတ္ၿပီး သက္ေသျပလိုက္ၿပီဟု ယူဆေနၾကသည္။ ေနာက္ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံတကာက လူေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခ်င္ လာလိမ့္မည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္လည္း ကမာၻ႔လာဘ္ေပးမႈ အမ်ားဆုံး ႏိုင္ငံအျဖစ္မွ ေလ်ာ့က်သြားေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ သံုးသိန္းအထိသည္ လာဘ္ေပးမႈ မေျမာက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သမၼတႀကီး အေျမာ္အျမင္ႀကီး လြန္းသည္ဟု စိတ္ထဲမွ က်ိတ္ကာ ညတိုင္း ထိုင္ကန္ေတာ့ၾကသည္။

တကယ္ေတာ့လည္း သုံးသိန္း အထက္က ႀကီးႀကီးပိုင္းေတြမွာသာ အျဖစ္မ်ားသည္။ အငယ္ပိုင္းေတြ ကေတာ့ ေသာင္းႀကီးပိုင္း ေလာက္နဲ႔သာ ၿပီးတာ မ်ားသည္။ ဒီအမိန္႔ သက္ေရာက္မႈက အႀကီးပိုင္းေတြကိုသာ ထိခိုက္ႏိုင္သည္ဟု ထင္စရာ ရွိသည္။ ဒါေပမဲ့ အႀကီးပိုင္းေတြက နပ္သည္။ ပါးသည္။ ျဖတ္သန္းလာခဲ့သည့္ အေတြ႔အႀကံဳေတြ ရွိသည္။

ဟိုးအရင္ နယ္ၿမဳိ႕ႀကီး တစ္ၿမဳိ႕တြင္ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္း အရာရွိႀကီး တာဝန္ ထမ္းေဆာင္သည္။ ထိုအရပ္တြင္ ေလာင္းကစား ကိစၥေတြ ျဖစ္ထြန္းသည္။ ေလာင္းကစား ဒိုင္မ်ားက အရာရွိႀကီးကို လာဘ္ထိုးသည္။ မရ။ အရာရွိႀကီးက မယူ။ တစ္ခြန္း ႏွစ္ခြန္းပဲ ျပန္ေျပာသည္။
“ဒီတစ္ပတ္ ေပါက္မယ့္ အကြက္ ၁၀၀၀ ဖိုး ထည့္ထားလိုက္” ဆိုေသာ စကားႏွင့္ “ဒီေန႔ည ႏိုင္မယ့္အသင္း တစ္သိန္းဖိုးေလာက္ ထည့္ထားလိုက္ကြာ” ဆိုသည့္ စကားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
ထိုအရာရွိႀကီး အပတ္တိုင္း၊ ညတိုင္း ႏိုင္ေလသည္။ ဒါေၾကာင့္ ယခု သံုးသိန္းအထက္ လက္ေဆာင္ယူလွ်င္ လာဘ္စားသည္ဟု သတ္မွတ္မည္ ဆိုေတာ့ အျခား နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာလိမ့္မည္။ နည္းလမ္းမ်ားလည္း ရွိသည္။

တစ္ခါက လူႀကီးတစ္ဦး ကား႐ိႈး႐ြန္းသို႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္သည္။ ႐ိႈး႐ြန္း ပိုင္ရွင္ကလည္း ထိုလူႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္မႈ ရွိေနသည္။ လူႀကီးက “ဒီကားေလး လွလိုက္တာ။ ဘယ္ေလာက္လဲကြ” ဟု သိန္းရာေထာင္ခ်ီ တန္သည့္ ကားႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ေမးလိုက္သည္။ ႐ိႈး႐ြန္း ပိုင္ရွင္က “အဘအတြက္ဆိုရင္ ဒီကားကို တစ္သိန္းနဲ႔ ေရာင္းေပးပါမယ္” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ လူႀကီးက “ဒါဆို လည္း ႏွစ္သိန္းေပးမယ္။ ဒီကားမ်ဳိး ႏွစ္စီး ငါ့အိမ္ကို ပို႔ထားလိုက္” ဟု ေျပာသြားသည္။

အခ်ဳိ႕ကလည္း ေဂါ့ဖ္႐ိုက္ရင္း အ႐ႈံးေပးလိုက္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း သုံးသိန္းေအာက္ ဆိုေတာ့ ၂၉၉,၉၉၉ က်ပ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ခြဲေပးမည္ဟု စဥ္းစားၾကသည္။

လာဘ္ထိုးနည္းက သူ႔နည္းႏွင့္ သူရွိသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝန္ထမ္းငယ္ေတြ အတြက္ေတာ့ အသက္႐ွဴ ေခ်ာင္သြားသည္။ ဒါေပမဲ့ စည္းကမ္း လိုက္နာမွ ျဖစ္မည္။ သုံးသိန္းေတာ့ ေက်ာ္လို႔ မျဖစ္။ လက္ေဆာင္ေပးမည့္ လူမ်ားကိုလည္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္ မွာထားရမည္။ ႏွစ္သိန္းကိုးေသာင္း ကိုးေထာင့္ကိုးရာ ကိုးဆယ့္ကိုးက်ပ္ တန္ေလာက္သာ လုပ္ပါဟု ေျပာရမည္။
ေနာက္ဆိုလွ်င္ ေဆာင္ပုဒ္ေတြ ဘာေတြေတာင္ ေျပာင္းလာႏိုင္သည္။

“လာဘ္ေပးရန္မလို” ဟူေသာ စာသားအစား “သုံးသိန္းေက်ာ္ ေပးရန္မလို” ဟူေသာ စာသား ေျပာင္းခ်ိတ္လိမ့္မည္။ အခုေတာင္ ဆိုင္းဘုတ္ အပ္ၿပီးေလာက္ၿပီ ထင္သည္။

ဝန္ထမ္းမ်ားကေတာ့ အခု အမိန္႔သည္ သမၼတႀကီးက ဝန္ထမ္းမ်ား၏ ဘဝကို ျမႇင့္တင္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ထင္လိမ့္မည္။ ယခုေတာ့ ေသာင္းပိုင္းေလာက္ ရေနေသာ ဝန္ထမ္းေတြ ေစ်းတက္သြားၿပီ။ သုံးသိန္းတန္ေတြ ျဖစ္သြားၿပီ။ ဝန္ထမ္းေတြကေတာ့ “ေၾသာ္...သမၼတႀကီးက ငါတို႔ လခေတြ မေလာက္မင ျဖစ္ေနတာကို ကူညီတာပဲ” ဟု ေတြးကာ ေက်းဇူးတင္သည္။ “သမၼတႀကီး ေစတနာကို အသိအမွတ္ ျပဳေသာအားျဖင့္ ၂၉၉,၉၉၉ ေလာက္ ေတာင္းလိုက္ဦးမွပါ” ဟုလည္း ေတြးၾကသည္။

အခ်ဳိ႕ လူေတြကေတာ့ ငါတို႔ အစိုးရဝန္ထမ္း မလုပ္မိတာ နာေလျခင္းဟု ေတြးၾကသည္။ ျပည္သူေတြ ကေတာ့ ဖိုးေပးခ်င္မ်ား ျဖစ္သည္။ အစစအရာရာ ၾကပ္တည္းသည့္ ေခတ္မ်ားကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရသျဖင့္ ကိုယ့္ကိစၥ တစ္ခုခု ေအာင္ျမင္သြားလွ်င္ ေဆာင္႐ြက္ေပးသည့္ ဝန္ထမ္းကို ေက်းဇူးတင္သည္။ အမွန္ေတာ့ ဝန္ထမ္းကလည္း ဝန္ထမ္းအလုပ္ လုပ္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္း ေအာင္ျမင္သျဖင့္ ဝန္ထမ္းေတြကို လက္ေဆာင္ႀကီးငယ္ ေပးခဲ့ၾကသည္။ ဝန္ထမ္းမ်ားကလည္း တစ္ခါ ရဖူးသြားလွ်င္ အ႐ူးအမဲသား ေကြၽးမိသလို လုပ္ေပးတိုင္း ေတာင္းေတာ့သည္။ စီးပြားေရးသမား အခ်ဳိ႕လည္း စီးပြားေရးအကြက္ အကြင္းျမင္သည္။ ၁၈၀၀ က်ပ္တန္ ဆိုင္ေတြ ရွိသလို သံုးသိန္း မေက်ာ္ေသာ ဆိုင္ေတြ ဖြင့္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။ လက္ေဆာင္ပစၥည္း သီးသန္႔ ေရာင္းလိမ့္မည္။ အခ်ဳိ႕ပစၥည္းမ်ား သုံးသိန္းေက်ာ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ေဘာက္ခ်ာတြင္ ေလွ်ာ့ေရးလိမ့္မည္။ ေစ်းကိုေတာ့ ပိုယူမည့္ သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္သည္။

ေနာက္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ၂၉၉,၉၉၉ က်ပ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းေတြ ၾကားလာရႏိုင္သည္။ ဂ်ာနယ္မ်ား၏ ထုံးစံအတိုင္း ၂၉၉,၉၉၉ က်ပ္ မေပးႏိုင္လို႔ ေထာင္က်သူတို႔၊ ၂၉၉,၉၉၉ က်ပ္ေၾကာင့္ ဒုကၡ ေရာက္သြားသူမ်ားတို႔ ေခါင္းစဥ္ တပ္ၾကလိမ့္မည္။ ဝတၳဳေတြ ေရးၾကမည္။ ဝတၳဳထဲတြင္ ဝန္ထမ္းျဖစ္ေနေသာ မင္းသားက ၂၉၉,၉၉၉ က်ပ္တန္ လက္ေဆာင္ထင္၍ ယူလိုက္ၿပီးမွ စစ္ေဆးေရး ဝင္ေသာအခါ ေစ်းတက္သြားၿပီး သုံးသိန္းေက်ာ္ေနသျဖင့္ အေရးယူ ခံလိုက္ရေသာ ဇာတ္လမ္း။ ထိုဇာတ္လမ္းကို ႐ုပ္ရွင္ေတြ ႐ိုက္ၾကမည္။ ျပည္သူေတြက ဝန္ထမ္းကို သနားၾက။ မ်က္ရည္ ဘူးသီးေလာက္က်။ အကယ္ဒမီေတြ ဘာေတြရ။ ကံေကာင္းလွ်င္ ႏိုင္ငံတကာအထိ ေပါက္ၿပီး ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာဟန္ ၂၉၉,၉၉၉ က်ပ္တန္ လက္ေဆာင္ကိစၥလည္း ကမာၻေက်ာ္ သြားႏိုင္သည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယခု အခ်ိန္ကေတာ့ အစိုးရ ဝန္ထမ္းမ်ား ကံဇာတာ အျမင့္ပိုင္းသို႔ ေရာက္ေနေလၿပီ။
အားက်စရာ ေကာင္းလွပါဘိေတာင္း။

စိုေျပ (သံေခ်ာင္းပါတီ)

The Voice Weekly