တမုတ္ဆိုးေက်းရြာ၏ျပစ္ဒဏ္

‘‘ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ဳပ္က ဂါတ္တဲတိုင္ေတာ့မွာ မရေတာ့ဘူး။ ဒီအရည္ေတြခ်ည္း ေသာက္ေသာက္လာတာ။ အိမ္ကႏွင္ခ်လည္းမဆင္းဘူး။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္ပဲဆင္းရေတာ့မယ့္ကိန္းပဲ’’

အသက္(၆၀)ေက်ာ္ၿပီျဖစ္သည့္ ေဒၚျမက ၎၏သားသမက္အေၾကာင္း က႐ုဏာေဒါသျဖင့္ ေျပာျပေနျခင္းျဖစ္သည္။

ေဒၚျမက အမရပူရၿမိဳ႕နယ္ တမုတ္ဆုိးရြာမွာေနသည္။ ေဒၚျမ၏သမက္မွာ အလုပ္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း အရက္ခဏခဏေသာက္ေန၍ ေဒၚျမစိတ္ညစ္ရသည္။ မူးလာလွ်င္ မိန္းမကို နည္းနည္းရစ္ခ်င္သည္။ ဒါေၾကာင့္ သူမူးလာၿပီဆိုလွ်င္ ေဒၚျမက ရပ္ကြက္လူႀကီးေျပးေခၚေလ့ရွိသည္။ ရပ္ကြက္လူႀကီးေျပးေခၚရတာကလည္း အေၾကာင္းရွိသည္။ ေဒၚျမတို႔ တမုတ္ဆုိးရြာတြင္ အျခားေက်းရြာမ်ားႏွင့္ အနည္းငယ္ျခားနားႏိုင္သည့္ ဒဏ္ေပးစနစ္မ်ား ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

အျခားေက်းရြာႏွင့္ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ လင္မယား (သို႔မဟုတ္) ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း အိမ္နီးခ်င္းရန္ျဖစ္ေနသည္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မူးလာၿပီးဆူရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရပ္ကြက္လူႀကီးေရာက္မလာမခ်င္း ပတ္၀န္းက်င္ရွိသူမ်ား အိပ္ေရးပ်က္ရပါလိမ့္မည္။ စိတ္ညစ္ရပါလိမ့္မည္။ ေနာက္ဆံုးမခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္၍ သြားေျပာပါက ျပႆနာက သင့္ထံသို႔ပင္ ျမားဦးလွည့္လာႏိုင္ပါသည္။

တမုတ္ဆိုးရြာတြင္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ေအာင္ ရန္ျဖစ္ေနတာမ်ဳိး မူးၿပီးဆူညံေနတာမ်ဳိးျဖစ္သည္ဆုိပါက ဆယ္အိမ္ေခါင္း(သို႔မဟုတ္) ရပ္ရြာလူႀကီးတစ္ဦးဦး ဓာတ္မီးတ၀င့္၀င့္ျဖင့္ ေရာက္လာပါမည္။ ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္မို႔ မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း ေဘးပတ္၀န္းက်င္မ်ားကို အားနာရန္၊ မနက္လင္းမွသာ ေအးေအးေဆးေဆးေျဖရွင္းရန္ ေဖ်ာင္းဖ်ေလ့ရွိပါသည္။ ေျပာစကားနားေထာင္ၿပီး ၿငိမ္သက္သြားတာလည္းရွိသလုိ နားမေထာင္ဘဲ ဆက္ရန္ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးလည္းရွိသည္ဟု တမုတ္ဆုိးေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးလိႈင္ကေျပာျပသည္။

‘‘အဲလိုသြားေဖ်ာင္းဖ်လို႔မွ မရဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ဆင့္ေခၚရေတာ့တာပဲ’’ဟု ဦးလိႈင္ကေျပာသည္။

ရပ္ရြာအတြင္းရွိ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားကိုဖိတ္ေခၚကာ ရန္ပြဲကိုဖ်န္ေျဖေပးရသည္။ ျဖစ္စဥ္ကို နားေထာင္ေပးရသည္။ တစ္ေယာက္ၿပီးမွတစ္ေယာက္ေျပာရသည္။ လုမေျပာရ။ ႏွစ္ဖက္ေျပာစကားႏွင့္ သက္ေသမ်ား၏ ထြက္ဆိုခ်က္အေပၚမူတည္ကာ မွန္သူမွားသူခြဲရသည္။ ေနာက္ဆံုးမွားတဲ့သူကိုေတာ့ျဖင့္ ရပ္ရြာကခ်မွတ္ထားသည့္စည္းကမ္းအတိုင္း ရြာလည္လမ္းမ၏ လိုအပ္သည့္ေနရာတြင္ ေက်ာက္တစ္စီးဆိုတစ္စီး၊ ႏွစ္စီးဆုိႏွစ္စီး ၀ယ္ၿပီးလမ္းခင္းေပးရသည္။

‘‘ရပ္ကြက္လူထုကုိ တအားစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေက်ာက္ကားႏွစ္စီးေလာက္ခ်ရတယ္။ ကိုယ္တိုင္လမ္းခင္းရတယ္’’ဟု ရြာလူႀကီးဦးလိႈင္ကေျပာျပသည္။

အခ်ဳိ႕က်ျပန္ေတာ့ ရန္ျဖစ္ၿပီဆိုကတည္းက မိန္းမေတြအျဖစ္မ်ားတာမို႔ ဆံပင္ဖြာလန္ႀကဲ၊ ထဘီဖို႔႐ုိးဖားရားျဖင့္ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုေႂကြးကာ ရြာလူႀကီးအိမ္သို႔ ဦးေအာင္လာတိုင္ၾကသည့္သူလည္း ရွိသည္။ အဲလုိလူေတြက်ေတာ့ ေရေျပးခပ္တိုက္ၿပီး စိတ္ၿငိမ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးရသည္။ ယပ္ေတာင္ခပ္ေပးရသည္။ အခ်ဳိ႕ အမ်ဳိးသမီးေတြက်ေတာ့ ရန္ျဖစ္လို႔လာတိုင္ရင္း ရြာလူႀကီးအိမ္ေရာက္မွ တက္သြားလို႔ ပ်ာပ်ာသလဲ ျပဳစုရတာလည္း ႀကံဳဖူးသည္ဟု ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ားကဆိုပါသည္။

‘‘ေျခမခ်ဳိးတဲ့သူခ်ဳိး ပါးစပ္ေလမႈတ္ေပးတဲ့သူကေပး အလုပ္ကို႐ႈပ္သြားတာပဲ’’ဟု ရြာလူႀကီးဦးလိႈင္က ရယ္ေမာရင္းေျပာသည္။

ရြာထဲရန္ျဖစ္ၿပီဆုိ နီးစပ္ရာအိမ္နီးနားခ်င္းေတြက ကူဆြဲေပးၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အၿမဲတမ္းသြားဆြဲကာ ဖ်န္ေျဖေပးရဲၾကသည္ေတာ့မဟုတ္။ ‘‘က်ဳပ္တူလင္မယား
ရန္ျဖစ္ေနလို႔သြားဆြဲတာ အိမ္ေပါက္လည္းအေရာက္ ကံေကာင္းလို႔ေခါင္းမေပါက္တာ။ ေက်ာက္ပ်ဥ္ႀကီးလြင့္ထြက္လာတာ။ မနည္းေရွာင္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမဆြဲရဲေတာ့ဘူး။ ရြာလူႀကီးေျပးေျပာလိုက္တာပဲ’’ဟု တမုတ္ဆိုးရြာေန ေဒၚျမကေျပာျပသည္။

ညခင္းရန္ျဖစ္တာတစ္ခုတည္းကုိ အေရးယူသည္မဟုတ္ပါ။ ေန႔ညမေရြးရန္ျဖစ္ျခင္း၊ ညစ္ညမ္းစြာေျပာဆိုျခင္း၊ ႐ိုင္းစိုင္းစြာေနထိုင္ျခင္းမ်ားကိုလည္း ေခၚယူသတိေပးဆံုးမတတ္ၿပီး လက္မခံပါက ဒဏ္ေပးစနစ္က်င့္သံုးရသည္ဟု ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ားကေျပာၾကားသည္။

ရပ္ရြာကေျဖရွင္းေပးသည္ကို လက္မခံျခင္း (သို႔မဟုတ္) ျပစ္ဒဏ္ႀကီးမားေနသည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ရဲစခန္းကိုသာ ပို႔လိုက္ရသည့္ျဖစ္စဥ္ေတြလည္း ရွိသည္ဟု ရြာလူႀကီးမ်ားကဆိုပါသည္။

တမုတ္ဆုိးရြာ၏ အျခားဒဏ္ေပးစနစ္မ်ားလည္း ရွိပါေသးသည္။ အလွဴမဂၤလာေဆာင္အခမ္းအနားမ်ားတြင္ ရြာဓေလ့ထံုးစံအတိုင္း ၀ိုင္းၾက၀န္းၾကကူညီၾကတာေတြရွိသည္။ လူပ်ဳိဆုိလွ်င္ ထမင္းလိုက္၊ ဟင္းလိုက္၊ ပန္းက်န္ခ်၊ အပ်ဳိဆိုလွ်င္ မ႑ပ္ေပါက္ပန္းကမ္း၊ ေဆးလိပ္ကမ္း၊ ေရေမႊးဖ်န္း အစရွိတာေလးေတြ ၀ိုင္းကူရသည္။ အဲဒီအတြက္ အလွဴရွင္က ကာလသားေခါင္းႏွင့္ အပ်ဳိေခါင္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ လူပ်ဳိအတြက္ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္၊ အပ်ဳိအတြက္ အာခ်ီမိတ္ကပ္ဘူးတစ္ဘူးျဖင့္ အလွဴပြဲကူေပးရန္ တစ္ရက္ျခားႀကိဳတင္ကာဖိတ္တတ္သည္။ ဖိတ္တုန္းအလွဴပြဲေန႔မွာ ခရီးေ၀းသြားရန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အျခားကိုယ္ေရးကိုယ္တာအေရးႀကီးကိစၥရွိတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခြင့္ေတာင္းလို႔ရပါသည္။ အလွဴပြဲေန႔မွာ ကာလသားေခါင္းေတြ၊ အပ်ဳိေခါင္းေတြက လူစာရင္းစစ္ၾကၿပီ။ ဖိတ္ထားတာကိုလက္ခံၿပီး အလွဴပြဲေန႔မွာ ေရာက္မလာခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေနမေကာင္းထုိင္မသာျဖစ္တာကလြဲလို႔ တမုတ္ဆိုးရြာ၏ဓေလ့ထံုးစံအတိုင္း တာ၀န္ပ်က္ကြက္မႈျဖင့္ တိုက္ပန္းကန္ျပားဆယ္ခ်ပ္၀ယ္ၿပီး ရပ္ရြာဘံုပိုင္ပစၥည္းအျဖစ္ လွဴရပါသည္။ ရပ္ရြာမွ တာ၀န္ပ်က္ကြက္ၿပီး လွဴဒါန္းသူ၏နာမည္ကို ပန္းကန္ျပားတြင္ က်က်နနေရးထုိးေပးပါသည္။ ‘‘အိမ္ကသမက္အလွဴမွာ ပန္းကန္ေဆးက်တာမသြားဘဲ ရွင္ေလာင္းလွည့္နဲ႔ လိုက္သြားတာ ပန္းကန္ဆယ္ခ်ပ္ ၀ယ္လွဴလိုက္ရတယ္ေလ။ အဲဒါေတာင္ သူကမမွတ္ဘူး’’ဟု ေဒၚျမက ေမးေလးေငါ့ကာေျပာျပသည္။

အလွဴလွည့္ရာတြင္ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ပန္းေတာင္ကိုင္ကို မဲစနစ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္တတ္သည္။ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ပန္းေတာင္ကိုင္ေနရာမ်ား မဲေပါက္ခဲ့ၿပီဆိုရင္ေတာ့ အပ်ဳိေခ်ာေတြ ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပံဳး။ အဲလိုမဟုတ္ဘဲ တျခားကိုယ္မလုိခ်င္တဲ့ေနရာေတြ ေပါက္ၿပီဆိုရင္ မ်က္ႏွာေတြပ်က္ၾကၿပီ။ မိန္းကေလးေတြမို႔ တကယ့္ေနရာလိုခ်င္ၾကတာလည္းသဘာ၀မို႔ ကိုယ္မ၀တ္ခ်င္တဲ့အ၀တ္အစားေနရာမ်ဳိးက်ၿပီဆိုရင္ အခ်ဳိ႕မိန္းကေလးေတြက အလွဴလွည့္မည့္ေန႔မွာ မလာေတာ့တာေတြရွိသည္။ အဲလုိလုပ္လာခဲ့ၿပီဆိုရင္လည္း ထိုအပ်ဳိေခ်ာ ပန္းကန္ဆယ္ခ်ပ္၀ယ္ဖုိ႔သာ ျပင္ေပေတာ့။

သာေရးမွမဟုတ္။ နာေရးဆိုလွ်င္လည္း ရြာဓေလ့အတိုင္း ၀ိုင္းကူရပါသည္။ နာေရးရွိၿပီဆိုလွ်င္ ေဒသအေခၚ သူငယ္ခ်င္းေၾကးဟုေခၚသည့္ နာေရးကူေငြအျဖစ္ တစ္အိမ္ငါးရာေပးရသည္။ မေပးဘူးဆိုလွ်င္ ငါးရာအျပင္ ပန္းကန္ျပားဆယ္ခ်ပ္ လွဴရမည္ျဖစ္သည္။

‘‘နာေရးမွာေတာ့ ဒဏ္မ႐ိုက္ရပါဘူး။ ကူၾကပါတယ္’’ဟု ရြာ၏သာေရးနာေရးအဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ပါ၀င္ေနေသာ ကိုေမာင္ၾကဴကေျပာပါသည္။

ယခုေတာ့ တမုတ္ဆုိးရြာေလးတြင္ ျပစ္ဒဏ္ေၾကာင့္လား ရွက္၍လားေတာ့မသိ။ ယခင္တုန္းကလို ရန္ျဖစ္ဆဲဆုိတာေတြ မူးၿပီးဆူတာေတြနည္းသြားသည္ဟု ရြာသူရြာသားအခ်ဳိ႕ကဆိုပါသည္။ ‘‘ႀကီးတဲ့အမႈငယ္ေစဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဆံုးျဖတ္ေပးတာမဟုတ္ဘဲ ေျဖရွင္းေပးတာပါ။ အဲဒါကိုလက္မခံဘူး။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အဆင့္နဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔လည္းမရဘူးဆိုရင္ေတာ့ ရဲစခန္းကိုပဲလႊဲေပးလိုက္တာပါပဲ’’ဟု ရြာလူႀကီးဦးလိႈင္ကဆိုပါသည္။

ရန္ျဖစ္ဆဲဆိုတာေတြနည္းသြားေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနထိုင္ရ၍ စိတ္ခ်မ္းသာသူေတြလည္းရွိသည္။ သို႔ေသာ္ အဲဒီလုိ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြထဲေတာ့ ေဒၚျမမပါေသးပါ။ ေဒၚျမက သမက္မူးလာတုိင္း ရြာလူႀကီးေျပးေခၚေနက်။ သမက္ကလည္း မူး႐ံုသာမူးၿပီးမဆူေတာ့ ရြာလူႀကီးေတြဒဏ္ေပးရအခက္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္မလုပ္ရန္ ေျပာဆိုဆံုးမ၍သာ လႊတ္ေပးရသည္။ ဒါကို ေဒၚျမကေတာ့ မေက်နပ္ေသး။

‘‘က်ဳပ္သမက္ကို မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ဒဏ္တပ္ေစခ်င္တာ။ ခက္တာက သူက ေသာက္သာေသာက္တာ။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို ဆူေအာင္မလုပ္ဘူးဆုိေတာ့ ဒဏ္တပ္ရခက္ေနတယ္ေလ’’ဟု ေဒၚျမကေျပာျပသည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေဒၚျမတို႔ တမုတ္ဆိုးရြာတြင္ ရန္ျဖစ္ဆဲဆိုသံၿငိမ္းကာ ရပ္ရြာလုပ္ငန္းေတြ တာ၀န္ကုိယ္စီထမ္းရင္း အလွဴပြဲသံုးပန္းကန္ျပားေတြက အလွဴသံုးေလးပြဲေလာက္ ၿပိဳင္လုပ္ရင္ေတာင္ ေလာက္ငေနၿပီ။ ရြာလယ္က ေျမသားလမ္းလည္း ေက်ာက္လမ္းတျဖည္းျဖည္းျဖစ္စျပဳလာၿပီ။ သို႔ေသာ္ အခ်ဳိ႕လမ္းေနရာေလးေတြမွာေတာ့ ေျမသားေလးေတြက ျပဴတစ္ျပဴတစ္ ထြက္ေပၚေနတုန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ေရးသားသူ- ညီညီေဇာ္

7Day News Journal