ႏြားေတြ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ

ဒီေန႔ေတာ့ ႏြားေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကပါမည္။ သမၼတ၏ က်ပ္သံုးသိန္းေက်ာ္မွလာဘ္ယူမႈ ဆုိသည့္အေပၚ ေနာက္ေျပာင္ ေျပာဆိုမႈမ်ား၊ မီတာခတုိးျမႇင့္ ေကာက္ခံျခင္း၊ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒဂယက္၊ သန္းေခါင္စာရင္းကိစၥ၊ ဒုတိယေျမာက္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲအစီအစဥ္ အစရွိသည့္ တုိင္းျပည္၏အေရးတႀကီးကိစၥမ်ားအေပၚ ေဝဖန္ေဆြးေႏြးရမည့္အစား ႏြားေတြအေၾကာင္းကို ေရွ႕တန္းတင္လာေသာေၾကာင့္ အံ့ဩျခင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ဦး။

ၿပီးခဲ့သည့္ရက္အနည္းငယ္က ဆဲဗင္းေဒးသတင္းစာ၏ သတင္းတစ္ပုဒ္တြင္ ထုိင္းႏွင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ႏြားေကာင္ေရ ေျခာက္သိန္းေက်ာ္ ေမွာင္ခိုတင္ပို႔ေနေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ မ်က္လံုး ျပဴးစရာကိန္းဂဏန္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ တရားမဝင္တင္ပို႔ေရာင္းခ် မႈမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္ လယ္ယာလုပ္ငန္းတြင္ ထိခိုက္ႏိုင္သည္ဟုလည္း သတင္းက ဆက္လက္ေျပာျပသည္။ မွန္ သည္။ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားနည္းတူ ကြၽဲ၊ ႏြားရွားပါးလာသည့္ကိစၥကလည္း လာမည့္ႏွစ္မ်ားအတြက္ စိုးရိမ္စရာျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာတြင္ ႏြားေတြဘယ္ေရာက္သြား သလဲဆုိသည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးစရာရွိလာသည္။

အထက္ပါသတင္းတြင္ ႏြားတင္ပို႔မႈကို အဓိကထား၍ ေဖာ္ျပ ေသာ္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႕ တြင္ ႏြားေတြတင္မကဘဲ ကြၽဲေတြ ပါ ျပည္ပသို႔တရားမဝင္တင္ပို႔ခံ ေနရပါသည္။ မိ႐ိုးဖလာအဆင့္မွ ေနာက္တစ္လွမ္းမတက္ႏုိင္ေသး သည့္ ျမန္မာ့လယ္ယာလုပ္ငန္း ခြင္တြင္ ကြၽဲႏွင့္ ႏြားသည္အေရးပါသည့္ လုပ္သားမ်ားျဖစ္သည္။ အထက္အညာေဒသတြင္ ႏြားကို အဓိကအသံုးျပဳၿပီး ေရနက္ပိုင္း လယ္ကြင္းအမ်ားစုရွိသည့္ ျမစ္ဝ ကြၽန္းေပၚတြင္ ကြၽဲကိုအားကိုးသံုး စဲြေလ့ရွိသည္။

 လက္ရွိ စာရင္းမ်ားအရ ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္သို႔ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ႏြားႏွစ္သိန္းခိုးပို႔ေနၿပီး တ႐ုတ္ ႏုိင္ငံဘက္သို႔ တင္ပို႔မႈကိုမူအတိ အက်မသိရဘဲ ထုိင္းသို႔ပို႔သည္ ထက္ႏွစ္ဆ၊ သံုးဆရွိႏုိင္သည္ဟု ျမန္မာ့ေမြးျမဴေရး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ အတုိင္ပင္ခံတစ္ဦး၏အေျပာကို ကိုးကား၍ အထက္ပါသတင္းမွာ ပင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ တ႐ုတ္သို႔ ႏြားတင္ပို႔မႈမွာ အမဲသားေဈးကြက္ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္ အတြက္ ျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆိုပါ သည္။

အမွန္ေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းတုိင္း ျပည္မ်ားသို႔ ျမန္မာျပည္မွ ကြၽဲ၊ ႏြားမ်ားကို ေမွာင္ခိုတင္ပို႔မႈမွာ မေန႔တေန႔ကမွ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ျဖစ္ရပ္မဟုတ္ပါ။ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္အနည္းငယ္မွစ၍ တစ္စတစ္စတြင္က်ယ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုကဲ့သို႔ တရားမဝင္ကြၽဲ၊ ႏြားမ်ားတင္ပို႔မႈေၾကာင့္ လာမည့္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ျမန္မာ့လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္အေပၚ သက္ေရာက္မႈအတုိင္းအတာႀကီးမားလာမည္ဟု မည္သူမွ်ေတြးမိခဲ့ပံုမေပၚပါ။

 လယ္သမားမ်ားအၾကား ကြၽဲ၊ ႏြားေရာင္းဝယ္မႈသည္ ႏွစ္ စဥ္ျပဳလုပ္ေနက်ျဖစ္သည္။ ယခု ကဲ့သို႔ စပါးဆန္သိမ္းအၿပီးႏွင့္ မိုးဦးမက်ခင္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ခိုင္း ကြၽဲ၊ ခုိင္းႏြားအပိုအလွ်ံရွိသူမ်ားက တစ္ေကာင္စ၊ ႏွစ္ေကာင္စထုတ္ ေရာင္းၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ လယ္သမားအခ်င္းခ်င္းၾကား လုပ္ငန္းအတြက္ ေရာင္းဝယ္မႈသာျဖစ္ခဲ့သည္။ ေဈးလည္းမမ်ား။ အခ်ဳိ႕က စပါးႏွင့္ခိုင္းကြၽဲဖလွယ္ သည့္ေနရာမ်ားလည္းရွိသည္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကြၽဲ၊ ႏြားေမွာင္ခိုသမားမ်ားက လယ္ သမားမ်ား၏ ကြၽဲ၊ ႏြားေဈးကြက္ သို႔ ဝင္ေရာက္လာၿပီး ေဈးေကာင္း ေပးၾကသည္။ ေဈးေကာင္းရေသာ ေၾကာင့္ နဂိုကမွ စီးပြားေရးမေျပ လည္ၾကသည့္ လယ္သမားေတြ ကလည္း မိမိတို႔အသံုးျပဳရန္ တစ္ ရွဥ္းႏွစ္ရွဥ္းေလာက္သာထားၿပီး ပိုလွ်ံသည့္ကြၽဲ၊ ႏြားမ်ားကို ထုတ္ ေရာင္းၾကသည္။ ကြၽဲ၊ ႏြားမ်ား နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္တင္ပို႔မႈသည္ တရားဥပေဒအရ ခြင့္ျပဳမထား သည့္ လုပ္ငန္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေမွာင္ခိုသမားမ်ားအေန ျဖင့္ ကြၽဲ၊ ႏြားတင္ပို႔ရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ရွိ အဆင့္ဆင့္ေသာ အာဏာပိုင္မ်ားကို လာဘ္ေပး၍ တစ္ဖက္ႏုိင္ငံမ်ားသို႔ ပို႔ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

 အညာဘက္မွ ႏြားမ်ား တ႐ုတ္ႏွင့္ထိုင္းသို႔ ေမွာင္ခိုပို႔ သည့္သတင္းမ်ားမွာ ယခုမွ လူသိ ထင္ရွားျဖစ္လာေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ မွတ္မိသေလာက္ ျမစ္ဝ ကြၽန္းေပၚဘက္တြင္ ကြၽဲႏွင့္ ႏြား မ်ားကို ေဈးေကာင္းေပး၍ ျပည္ပ သို႔ခိုးပို႔ရန္ ဝယ္ခဲ့သည္မွာ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းကျဖစ္ သည္။ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသရွိ ကြၽဲအမ်ားစုမွာ တ႐ုတ္ျပည္ထက္ ထိုင္းႏုိင္ငံႏွင့္ အေနာက္ဘက္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သို႔ အမ်ားဆံုးတင္ပို႔သည္ဟု ထိုစဥ္ကၾကားသိရသည္။ ယခုအခ်ိန္ကဲ့သို႔ လြတ္လပ္ေသာ သတင္းဌာနမ်ားမရွိေသာေၾကာင့္ ေရေရရာရာ အတည္ျပဳႏုိင္ျခင္း မရွိေသာ္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ေျခမ်ားပါ သည္။

 ထိုအခ်ိန္က လယ္သမား မ်ားအေနျဖင့္ အစိုးရထံတာဝန္ ေက်စပါးေပးသြင္းရသည့္ စနစ္ ဆိုးႀကီး၏ဒဏ္ကို ခါးစည္းခံခဲ့ရ ေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲက်ပ္တည္း ေနၾကသည္။ တစ္ဖက္တြင္ စိုက္ပ်ဳိးစရိတ္ကလည္း တစ္ေန႔တျခား ျမင့္တက္လာေသာေၾကာင့္ဘဏ္ ေႂကြးေခၚသည့္အမေတာ္ေၾကးကိုပင္ အခ်ိန္မီေအာင္မဆပ္ႏုိင္ၾက။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွိသည့္ကြၽဲပို၊ ႏြားပိုမ်ားကိုထုတ္ေရာင္း၍ ေျဖရွင္းၾကရ ေတာ့သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ကြၽဲ၊ ႏြား ေမွာင္ခိုေဈးကြက္ကလည္း တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုမိုတြင္က်ယ္လာသည္။

၂၀၀၈ နာဂစ္မုန္တုိင္းက ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚကို ထုိးႏွက္ေသာအခါ ကြၽဲ၊ ႏြားမ်ားစြာေသေက် ပ်က္စီးကုန္ၾကသည္။ လယ္သမား အမ်ားစုအတြက္ ခုိင္းေစစရာ ကြၽဲ၊ ႏြားအခက္အခဲႏွင့္ ရင္ဆုိင္ၾကရသည္။ ထုိတစ္ႏွစ္က ကြၽဲ၊ ႏြားမရွိ ေသာေၾကာင့္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိး ေရးမျပဳလုပ္ႏုိင္သည့္ လယ္သမားေတြ အမ်ားအျပားရွိခဲ့သည္။ ေဈး ကြက္တြင္ ကြၽဲ၊ ႏြားဝယ္လိုအား ဆတက္ထမ္းပိုး ျမင့္လာသလို ေဈးႏႈန္းလည္း ျမင့္တက္လာခဲ့ သည္။

လယ္သမားအမ်ားစုအေနျဖင့္ မိမိတို႔ပိုင္ ကြၽဲ၊ ႏြားမ်ားေရာင္းခ်စဥ္က ေဈးေကာင္းရသလို ယခု ရွားပါးေသာေၾကာင့္ ျပန္ဝယ္ယူရ သည့္အခါမွာလည္း ေဈးႏႈန္းတနင့္တပိုးေပးရသည္။ နာဂစ္မျဖစ္ခင္က ကြၽဲတစ္ေကာင္လွ်င္ က်ပ္ႏွစ္သိန္းခန္႔ေပးရသည္ဆုိလွ်င္ နာဂစ္အၿပီးတြင္ က်ပ္ရွစ္သိန္းႏွင့္ ဆယ္သိန္းၾကားေပးရ သည္။ နဂိုကမွ ဆင္းရဲက်ပ္တည္း ရသည္မို႔ ဆံုး႐ႈံးသြားသည့္ ကြၽဲ၊ ႏြားကို ျပန္လည္ဝယ္ယူရန္ လယ္ သမားမ်ားအႀကီးအက်ယ္အခက္ ေတြ႕ရသည္။ ဒါေတာင္မွ အလြယ္တကူဝယ္မရ။ ခုိင္းကြၽဲ၊ ခုိင္းႏြား ရွားပါးၿပီး ေဈးႏႈန္းႀကီးျမင့္သည့္ ဒဏ္ကို ယေန႔အထိ လယ္သမား ေတြခံစားေနရတုန္းျဖစ္သည္။

နာဂစ္အၿပီး ေျခာက္ႏွစ္နီးပါးရွိလာသည့္ ယေန႔မွာလည္း ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားသည္ ကြၽဲ၊ ႏြားရွားပါးျခင္း၊ ေဈးႏႈန္းႀကီး ျမင့္ျခင္းႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရသည္။ ဒီတစ္ခါ သေဘာဝေဘးေၾကာင့္ ခုိင္းကြၽဲ၊ခုိင္းႏြားေတြရွားပါးကုန္ ျခင္းမဟုတ္ပါ။ အိမ္နီးခ်င္းတုိင္း ျပည္မ်ားသို႔ တရားမဝင္ေမွာင္ခို ခုိးယူတင္ပို႔ေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္မီ မတားဆီးလွ်င္ ကြၽဲႏွင့္ႏြားကို အားကိုးၿပီး အသက္ ဆက္ေနရသည့္ ျမန္မာ့လယ္ယာအတြက္ လာေတာ့မည့္ႏွစ္ကာလ မ်ားတြင္ စိုးရိမ္ရဖြယ္ရွိသည္။

ကြၽဲ၊ ႏြားေမွာင္ခိုေဈးကြက္တြင္က်ယ္ၿပီး ျပည္ပသို႔တင္ပို႔မႈ အေရအတြက္ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ ႏွစ္ ျမင့္မားလာျခင္းျပႆနာတြင္ မ်က္ႏွာစာႏွစ္ဖက္ကိုျမင္ရသည္။ ပထမမ်က္ႏွာစာမွာ အဆင့္ဆင့္ ေသာ အာဏာပိုင္မ်ား လာဘ္စား ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ မ်က္ႏွာစာတစ္ခုမွာ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား ဆင္းရဲက်ပ္ တည္းလာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေတာင္သူမ်ားအေနျဖင့္ ေမွာင္ခို က ေဈးေကာင္းေပးဝယ္ေသာ ေၾကာင့္ မိမိတို႔တြင္ ပိုသည့္ကြၽဲ၊ ႏြားကို ေရာင္းလိုက္သည္။ တစ္ ဖက္တြင္ လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္ အတြက္ အမွန္တကယ္အသံုးျပဳ ရန္လိုအပ္သည့္ လယ္သမားမ်ား က ေမွာင္ခိုဖ်က္ဆီးသြားသည့္ ကြၽဲ၊ ႏြားေဈးႏႈန္းကို လုိက္မမီ ေတာ့ဘဲရွိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လယ္ယာကုန္ထုတ္လုပ္မႈတြင္ လည္း ဆံုး႐ႈံးသည္။ လယ္သမား တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ဘဝကိုလည္း ထိခုိက္သည္။ လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္တြင္ အသံုးျပဳရမည့္ သန္စြမ္းေသာကြၽဲႏွင့္ ႏြားမ်ားသည္ တ႐ုတ္ ျပည္၏ အမဲသားေဈးကြက္လိုအပ္ခ်က္အတြက္ စေတးခံမ်ား ျဖစ္သြားရသည္။ အင္မတန္ ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းပါသည္။

တစ္ဖက္ႏိုင္ငံကေတာ့ သူတုိ႔၏ လုိအပ္ခ်က္အတြက္ ျမန္မာ ျပည္က ႏြားႏွင့္ ကြၽဲမ်ားကို နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ မရရေအာင္ဝယ္ယူမွာ ျဖစ္သည္။ ေမွာင္ခိုေၾကာင့္ ကြၽဲ၊ ႏြားေဈးႏႈန္းမ်ား အဆမတန္ျမင့္ တက္လ်က္ရွိသည္။ ဆုိင္ရာတုိ႔ အေနျဖင့္ တရားမဝင္ ကြၽဲ၊ ႏြား တင္ပို႔မႈကို အခ်ိန္မီမထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္လွ်င္ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ လယ္ ယာသံုးခုိင္းကြၽဲ၊ ႏြားရွားပါးလာၿပီး ျမန္မာျပည္အႏွံ႔မွ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ားအတြက္ ႀကီးမား သည့္အက်ပ္အတည္းျဖစ္လာလိမ့္မည္။ တ႐ုတ္သို႔ ႏြားတင္ပို႔မႈ ေၾကာင့္ ခုိင္းႏြားရွားပါးလာမႈကို ရင္ဆုိင္ေနရသည္မွာ ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္းမွာသာမဟုတ္ပါ။ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚတြင္လည္း နာဂစ္ ၿပီးကတည္းက ခုိင္းကြၽဲႏွင့္ ႏြားမ်ားရွားပါးၿပီး ေဈးႏႈန္းႀကီးမားေနသည္ကို သတိျပဳေစခ်င္သည္။

အစိုးရက စက္မႈလယ္ယာ သို႔ ဦးတည္ေနသည္ဟုဆိုေသာ္လည္း လက္ေတြ႕ျမန္မာ့လယ္ယာ သည္ ကြၽဲ၊ ႏြားဗဟိုျပဳ၍ လုပ္ကိုင္ ေနရဆဲျဖစ္သည္။ ကြၽဲႏွင့္ႏြားကို အစားထိုးအသံုးျပဳရန္မွာလည္း လယ္ထြန္စက္တစ္လံုး၏ ေဈးႏႈန္းက အဆမတန္ေဈးျမင့္ေနသည္။ လယ္သမားေတြ လက္လွမ္းတမီ ဝယ္ယူႏိုင္သည့္ အေနအထားတြင္ မရွိေသးပါ။ စိုက္ပ်ဳိးရင္းႏွီး သေလာက္ အက်ဳိးအျမတ္ျပန္မရ ေသာေၾကာင့္လည္း လယ္သမားမ်ားသည္ စက္မႈပစၥည္းထက္ ကြၽဲ၊ ႏြားကိုသာ လုပ္ငန္းခြင္မွာ သံုးေနရဆဲျဖစ္သည္။ လယ္သမားမ်ားဝင္ေငြတုိးတက္မည့္အစီအစဥ္ မ်ားမရွိဘဲႏွင့္ စက္မႈလယ္ယာကို အစုိးရအေနျဖင့္ ေမွ်ာ္မွန္းျခင္းသည္ စိတ္ကူးယဥ္မႈသက္သက္သာျဖစ္သည္။

ၿပီးေတာ့ လုပ္ငန္းႏွင့္ ေျမ ယာအေနအထားအရ စက္ႏွင့္ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ဳိးသည္ထက္ ကြၽဲႏွင့္ႏြားအသံုးျပဳသည္က ပို၍ အဆင္ေျပေနေသးသည္။ ေရနက္ကြင္း လယ္ေျမအမ်ားစုရွိသည့္ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚတြင္ ထြန္ စက္အသံုးျပဳျခင္းမွာ  ထင္သေလာက္အလုပ္မျဖစ္ပါ။ ေနာက္တစ္ခါ ထြန္စက္မ်ား၏ ႀကံ႕ခုိင္မႈကလည္း ေလ်ာ့နည္းသည္။ အလြယ္တကူ ပ်က္စီးလြယ္သျဖင့္ ျပင္ဆင္ရသည့္စရိတ္ကလည္း ႀကီးေသးသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ စက္မႈလယ္ယာ ေဖာ္ေဆာင္ေနသည္ကိုၾကည့္ ၍ တစ္တုိင္းျပည္လံုး စက္မႈလယ္ ယာျဖစ္ကုန္ၿပီဟု အာဏာပိုင္ေတြ အထင္မေရာက္ၾကပါႏွင့္။ မိ႐ိုးဖလာနည္းအတုိင္း ကြၽဲ၊ ႏြား အသံုးျပဳ၍ လယ္ယာလုပ္ကိုင္ေန ရဆဲျဖစ္ပါသည္။ အစိုးရအေနျဖင့္ လယ္သမားမ်ားကို စက္မႈမတပ္ဆင္ေပးႏုိင္ေသးသည့္တိုင္ ခုိင္းကြၽဲ၊ ခုိင္းႏြားမ်ား အိမ္နီးခ်င္း တုိင္းျပည္မ်ားသို႔တရားမဝင္ခုိးထုတ္ေနမႈကိုေတာ့ တားဆီးေပး ေစခ်င္သည္။ ေမွာင္ခိုခိုးထုတ္ရာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားတြင္ တာဝန္က်ေနသည့္ ဝန္ထမ္းမ်ားလာဘ္စားေနမႈကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ကိုင္တြယ္လွ်င္ ကြၽဲ၊ ႏြားေမွာင္ခိုမႈကို အတုိင္းအတာတစ္ခုထိ တားဆီးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

ျမန္မာျပည္မွာ ကြၽဲေတြ၊ ႏြားေတြရွားပါးလာျခင္းသည္ ၂၀၁၅ တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ဘယ္ပါတီ အႏုိင္ရမလဲ။ မည္သူသမၼတျဖစ္မလဲဆုိတာေလာက္ အေရးမႀကီး ဘူးဟု မထင္ပါႏွင့္။ စိုက္ပ်ဳိးေရးကို အေျခခံသည့္ တုိင္းျပည္မွာ ကြၽဲႏွင့္ ႏြားမ်ားနယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ေရာက္ရွိသြားျခင္းကလည္း ႏုိင္ငံေရးလုိပဲ အေရးႀကီးပါသည္။

Author: ၀င္းေဇာ္လတ္
7Day News Journal