က်ဴးျပႆနာ၊ အစိုးရ အရည္အခ်င္းမဲ့သလား

အခု ရက္ပိုင္း ၾကားေနရတဲ့ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ သတင္းေတြကေတာ့ စစ္တပ္နဲ႔ အစိုးရရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္
ေနအိမ္ေတြကို အၾကမ္းဖက္ ဖ်က္သိမ္းေနတဲ့ သတင္းေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္အိမ္ႏွစ္အိမ္ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ရပ္ကြက္တစ္ခုႏွစ္ခု၊ တစ္ရြာႏွစ္ရြာကိစၥလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
အိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ရပ္ကြက္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ျပည္သူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ေနအိမ္ေတြကို ဖ်က္သိမ္း
ေနမႈပါ။

ျပည္သူ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ အိမ္မဲ့ယာမဲ့၊ အေျခမဲ့ အေနမဲ့ လမ္းေပၚေရာက္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့
ကိစၥႀကီးပါ။ ဒီ ျပႆနာ ဘယ္ေလာက္ႀကီး က်ယ္သလဲ၊ စစ္တပ္နဲ႔ အစိုးရက ဘာရည္ရြယ္ခ်က္
ေတြနဲ႔ ဒီလိုလုပ္ေနရတာလဲ၊ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္မလဲ၊ ဘယ္လို ေျဖရွင္းရင္ ေကာင္းမလဲဆိုတာ
ဒီတစ္ပတ္ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါမယ္။

ပထမတစ္ခ်က္ ဒီျပသနာထဲမွာ ျပည္သူဘယ္ေလာက္ ထိခိုက္နစ္နာမႈရွိသြားျပီလဲ၊ ေနာက္ထပ္
ဘယ္ေလာက္ ထိခိုက္နစ္နာႏုိင္ေသးလဲ၊ အရင္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။

ျပီးခဲ့တဲ့ လေတြတုန္းက ရန္ကုန္တုိင္း လႈိင္သာယာဘက္မွာ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ က်ဴးေက်ာ္တဲေတြကို
ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ရန္ကုန္ - အင္းစိန္ မီးရထား၀င္းထဲက ႏွစ္ ၂၀ ၀န္းက်င္ တည္ရွိလာခဲ့တဲ့
က်ဴးေက်ာ္တဲေတြကို တစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္ မွန္မွန္ ရွင္းထုတ္ေနပါတယ္။

လတ္တေလာ နာမည္ႀကီးေနတာကေတာ့ စစ္တပ္က ဖ်က္သိမ္းေမာင္းထုတ္လုိက္တဲ့
သမီးကေလး ေက်းရြာက ျပည္သူေတြ ကိစၥပါ။ ေနာက္ထပ္လည္း ဖ်က္သိမ္းဖို႔ စီစဥ္ေနတယ္လို႔
ဆိုပါတယ္။

မတ္လဆန္းတုန္းကေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး နယ္လံု၀န္ႀကီး ဗိုလ္မႉးႀကီး တင္၀င္းက
ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးမွာ က်ဴးေက်ာ္ အိမ္ေထာင္ ၅၈,၀၀၀ ေလာက္ရွိတယ္၊ အဲဒီအထဲက ၅,၀၀၀
ေလာက္ ရွင္းၿပီးၿပီ။ က်န္တဲ့ ၅၃,၀၀၀ ေက်ာ္ကို ဆက္ၿပီးရွင္းဖို႔ သတိေပးစာေတြလည္း ပို႔ထားၿပီးၿပီ
လို႔ ဆိုပါတယ္။

ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒေကာ္မတီရဲ႕ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း အစီရင္ခံခ်က္ တစ္ခုမွာ
ေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးအတြင္းမွာ လူဦးေရ စုစုေပါင္းရဲ႕ ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ခန္႔မွန္း ေျခာက္သိန္း
အထိဟာ က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္သူေတြ ျဖစ္ေနတယ္၊ အေဆာက္အအုံေတြရဲ႕ ၂၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္
ဟာ က်ဴးေက်ာ္ေဆာက္လုပ္ထားတာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုၿပီး ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

နည္းတဲ့ အေဆာက္အအုံ၊ နည္းတဲ့ မိသားစု အေရအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းပါျပီ။ လိုအပ္လို႔
ရွင္းလင္းရတယ္ဆိုလည္း ရွင္းရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုရွင္းလဲ၊ ေရွ႕မွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ သာဓကေတြ
ၾကည့္ရေအာင္ပါ။

စာေပးအေၾကာင္းၾကား၊ အခ်ိန္ေစ့တာနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ၿပီး ဖ်က္လိုက္တာပဲ။ ဖ်က္သိမ္းခံရတဲ့သူေတြ
ကို တိရစၦာန္ေတြလို သြားခ်င္ရာသြားဆိုၿပီး လုပ္ခဲ့တာပါ။

သမီးကေလး ေက်းရြာဖ်က္တာကေတာ့ ပိုဆိုးပါတယ္။ ရြာအဖ်က္ခံရတဲ့အခါ ရြာနားက လမ္းေဘး
မွာ တဲထိုးေနပါတယ္။ အဲဒါကို ထပ္ေမာင္းထုတ္ပါတယ္။ ဒီအခါ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီးကေန
ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီးဘက္ ေရႊ႕ပါတယ္။ ထပ္ေမာင္းထုတ္ပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ
ျဖစ္သလို အမိုးအကာေလးလုပ္ၿပီးေနပါတယ္။ ဒါလည္း မရပါဘူး။ ထပ္ၿပီး ဖ်က္ခိုင္းျပန္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း အေဆာက္အအုံထဲ ၀င္ခိုလႈံသူက ခုိလႈံ၊ အျပင္ဘက္အဖီမွာ
ျဖစ္သလိုေနသူကေန ေနၾကရပါတယ္။ ဒါလည္း မေက်နပ္ေသးပါဘူး။ ဘယ္အခ်ိန္ ေနာက္ဆံုးထား
ထြက္သြားဆိုၿပီး ရာဇသံေပးထားပါေသးတယ္။

ေျပာရရင္ က်ဴးေက်ာ္တဲေတြ ဖ်က္သိမ္းတာကို သူပုန္ႏွိမ္နင္းသလို လံုး၀ အစေပ်ာက္သြားေအာင္
ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ေနတာမ်ဳိးနဲ႔ တူပါတယ္။

ဒီကိစၥ စာနယ္ဇင္းေတြကလည္း ေရးသားေဖာ္ျပၾကတာေၾကာင့္ အစိုးရအတြက္ အရွက္ရစရာ
ပံုရိပ္ဆိုး ျဖစ္လာေစခဲ့ပါတယ္။

ဒီအတြက္ အစိုးရအဖဲြ႕ အစည္းအေ၀းေခၚၿပီး ျပႆနာကို အဆင္ေျပေျပ ရွင္းႏုိင္ေအာင္ နည္းလမ္း
ရွာၾကတယ္ ဆိုေပမယ့္ ဘာအေျဖမွ ထြက္လာတာ မေတြ႕ရပါဘူး။

ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး နယ္လံု၀န္ႀကီး ဗိုလ္မႉးႀကီး တင္၀င္းကေတာ့ တစ္ေနရာရာမွာ ေနရာခ်ထား
ေပးရင္လည္း အလုပ္အကိုင္နဲ႔ တဲြမထားႏုိင္ရင္ ေပးထားတဲ့ ေျမကြက္ေရာင္းစားၿပီး ေနာက္ထပ္
က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္ၾကဦးမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမွ လုပ္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိဘူးလို႔ မီဒီယာေတြကို
ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက မေျဖရွင္းပဲထားခဲ့တဲ့ ဒီက်ဴးေက်ာ္ ျပႆနာ အခု အစိုးရသစ္
လက္ထက္က်မွ ဘာလို႔ ရွင္းဖို႔ ၾကိဳးစားတာလဲ ဆိုတာကလည္း ေမးခြန္းထုတ္စရာပါ။ သေဘာ႐ိုးနဲ႔
က်ဴးေက်ာ္ျပႆနာ ေျဖရွင္းရတာ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလူေတြဟာ ကိုယ့္တုိင္းသူျပည္သား ႏုိင္ငံသား
ေတြဆိုတာ အရင္ထည့္စဥ္းစားဖို႔ လိုပါတယ္။ ေနအိမ္ေတြကို အင္အားသံုး ဖ်က္သိမ္းၿပီး သြားခ်င္ရာ
သြား ငါတို႔နဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ အေတာ့္ကို ညံ့ဖ်င္းတဲ့ ေျဖရွင္းနည္း၊ အေတာ့္ကို ညံ့ဖ်င္းတဲ့
အာဏာပိုင္ အဖဲြ႕အစည္း၀င္ေတြလို႔ မွတ္ခ်က္ေပး႐ံုပဲ ရွိပါတယ္။

ေသခ်ာတာ ေနအိမ္ဖ်က္သိမ္းခံရတဲ့ အဲဒီျပည္သူေတြဟာ ေနအိမ္သစ္တစ္ခု၊ တိုက္ခန္းတစ္ခန္း
သြား၀ယ္ၿပီး ေနႏိုင္ၾကမယ့္သူေတြ မဟုတ္လို႔ပါဘဲ။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခကေတာ့တခ်ဳိ႕ဟာ နီးစပ္ရာဆီမွာ
သြားခိုလႈံမယ္၊ တခ်ဳိ႕ ေက်းလက္ ေတာရြာဘက္ ေျခဦးျပန္လွည့္မယ္၊ တခ်ဳိ႕ လမ္းေပၚေရာက္ကုန္မွာ
ျဖစ္ပါတယ္။

အေသခ်ာဆံုးကေတာ့ အဲဒီျပည္သူေတြထဲက တခ်ဳိ႕ဟာ စား၀တ္ေနေရး ခက္ခဲလို႔ ရာဇ၀တ္မႈ
က်ဴးလြန္လာၾကမွာေတြ၊ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူေတြ၊ ျပည့္တန္ဆာကိစၥလို မေကာင္းတဲ့
လုပ္ငန္းေတြဆီေရာက္သြားၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီကမွတစ္ဆင့္ လူ႔အဖဲြ႕ အစည္းကို မေမွ်ာ္မွန္းႏုိင္တဲ့အက်ဳိးဆက္ေတြ ျဖစ္လာေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ဴးေက်ာ္ျပႆနာ ေျဖရွင္းရာမွာ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က စဥ္းစားတာ ႏွစ္ခုပါပဲ။ ဒီအတိုင္း
အၾကမ္းဖက္ၿပီး မရမက သြားလိုရာသြား ႏွင္ထုတ္မလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေနစရာ ေျမေနရာ ျပန္ေပး
မလား၊ ေနစရာ ေျမေနရာ ျပန္ေပးမယ္ဆိုတာနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ ေနထိုင္သူေတြ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း တိုးပြား
လာမွာျဖစ္တယ္၊ အေျခအေန ပိုဆိုးသြားႏုိင္တယ္ဆိုၿပီး စဥ္းစားၾကပါတယ္။

သူတို႔ ေနာက္တစ္နည္း စဥ္းစားတာက ေနရာသြားခ်ထားေပးလိုက္လို႔ လုပ္စားကိုင္စားရ ခက္ရင္
လည္း ခ်ေပးတဲ့ေနရာမွာ မေန၊ ရတဲ့ေျမ ေရာင္းစားၿပီး တစ္ေနရာ ထြက္သြားၾကမွာပဲဆိုတာမ်ိဳး
ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္ေတြကို စနစ္တက် ဖ်က္သိမ္းတယ္ဆိုတာ အာဏာပိုင္ေတြ
ေတြးသလို လြယ္လြယ္ေလး လုပ္လို႔ မရပါဘူး။ ပထမတစ္ဆင့္ အဲဒီ က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္သူေတြ
နဂိုက ဘယ္မွာ ေနထိုင္ခဲ့တယ္၊ အခု ဒီေနရာကို ဘယ္လို ေရာက္လာတယ္၊ ဘာေတြလုပ္ကိုင္
စားေသာက္ၾကတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီလဲ၊ အသက္အရြယ္ က်ား၊ မ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား
က အစ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္၊ အနီးအနားမွာ သူတို႔မွီခိုေနတဲ့ ဘာလုပ္ငန္းခြင္ေတြရွိတယ္၊ စသျဖင့္
စသျဖင့္ စနစ္တက် စစ္တမ္းေကာက္ဖို႔လိုပါတယ္။

ရလာတဲ့ အေျဖကို ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး ဘယ္က်ဴးေက်ာ္ကိုေတာ့ ဘယ္ပံုစံေျဖရွင္းမယ္ ဆိုတာမ်ဳိး
ဆံုးျဖတ္ဖို႔လိုပါတယ္။

ဥပမာ - မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ၀ါးတုိင္ေထာင္၊ ေနရာဦး က်ဴးေက်ာ္တာမ်ဳိး ဆိုရင္ လံုး၀ဖ်က္သိမ္းလိုက္
လို႔ ရပါတယ္။ ကာလတစ္ခု ၾကာၿပီဆိုရင္ ယာယီ ေနထိုင္ ႏုိင္တဲ့ေနရာေတြ ဖန္တီးေနရာခ်ထားေပး
လို႔ ရပါတယ္။ သူတို႔ဘာသာ ေနာက္ထပ္ေနစရာ ရွာမေတြ႕ေသးမခ်င္း ခိုလႈံႏိုင္တဲ့ ေနရာမ်ဳိး ေတြပါ။

တခ်ဳိ႕ ႏွစ္ ၁,၀၂၀ ကာလၾကာရွည္ က်ဴးေက်ာ္ျဖစ္ေနသူေတြကိုေတာ့ ေနရာသစ္ တစ္ခုခုမွာ
စနစ္တက် ေနရာခ်ထားေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီျပႆနာအတြက္ ၿမိဳ႕ျပဆိုင္ရာ ကြ်မ္းက်င္သူေတြ
အပါအ၀င္ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ဖို႔လိုပါတယ္။

၀န္ႀကီးဌာနေတြ ပူးေပါင္း အေျဖရွာရပါမယ္။ လိုအပ္ရင္ အစိုးရဘတ္ဂ်က္ကေန ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္
သံုးစဲြသင့္ သံုးစဲြရပါမယ္။ သူေဌးႀကီးေတြကို အကူအညီ ေတာင္းသင့္ေတာင္းရပါမယ္။ ဆက္စပ္
စီမံကိန္းေတြအျဖစ္ ႏွစ္စဥ္လူေန ေျမကြက္ ဘယ္ေလာက္ ေဖာ္ထုတ္မယ္၊ တန္ဖိုးနည္း လူေန
တိုက္ခန္း ဘယ္ေလာက္ ေဖာ္ထုတ္မယ္ ဆိုတာမ်ဳိး၊ လက္ရွိ ၿမိဳ႕သစ္ေတြမွာ ေျမကြက္ေတြ ေနအိမ္
ေတြ ရွိပါလ်က္နဲ႔ လူမေနတာမ်ားေနရင္ လူေတြ အေျခစိုက္လာေနၾကရေအာင္ ေရ၊ လွ်ပ္စစ္မီး၊
လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး ပံ့ပိုးတာမ်ဳိး စသျဖင့္ လုပ္ေပးရပါမယ္။

အမ်ားႀကီးစဥ္းစား၊ အမ်ားႀကီး အလုပ္လုပ္ေပးရပါမယ္။ ဒီလုပ္ငန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့
အာဏာပိုင္ အဆင့္ဆင့္ အဂတိ မလုိက္စားဖို႔လည္း လိုပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္ဖို႔ လုိသလဲဆိုရင္ ေသာင္းနဲ႔ သိန္းနဲ႔ခ်ီ ရွိတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ
ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

ေျပာမယ့္သာေျပာရ၊ အာဏာပိုင္ေတြဆိုတာ ရန္ကုန္က လမ္းေဘး ေဈးသည္ ျပႆနာကိုေတာင္
ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္း ေပးနိုင္တဲ့ အဆင့္ရွိၾကသူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ လမ္းေဘးေဈးသည္ ျပသနာထက္ ပိုၾကီးက်ယ္တဲ့ ဒီ က်ဴးေက်ာ္ ျပႆနာကိုလည္း
ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ပါဘူး။

အခုလက္ရွိ လမ္းေဘး ေဈးသည္ျပႆနာ၊ က်ဴးေက်ာ္ျပႆနာ ေျဖရွင္းမႈကေန ဘာကိုျပေနသလဲ
ဆို တုိင္းျပည္မွာ ျပည္သူကို မိဘေတြသဖြယ္ ေစတနာထားမယ့္၊ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ
အဆင့္ဆင့္ လိုအပ္ေနၿပီဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

စည္သူေအာင္ျမင့္

ျမန္မာတုိင္း(မ္)