ဒုတိယ အၾကိမ္ ျပန္ေတာ္ျပန္ခရီးစဥ္ (၁၀)

ထက္ေအာင္ေက်ာ္ (၀၃-၀၂-၂၀၁၄)
အင္းေလးကန္။

သမုိင္းေလ့လာသူေတြရဲ့အေျပာတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ အေလာင္းဘုရားေခတ္က ထုိင္းနုိင္ငံကို တုိက္ခုိက္ျပီး ထား၀ယ္ဖက္ကေနျပန္လာစဥ္ ေခၚလာတဲ့ ထား၀ယ္သားေတြကို အင္းထဲမွာေနရာခ်ေပးရာကေန အင္း သားေတြျဖစ္လာတယ္လို႔သိရပါတယ္။ ရာဇ၀င္ကို က်ေနာ္သိပ္မသိေပမဲ့ အင္းသားေတြနဲ႔ က်ေနာ္ တုိ႔ထား၀ယ္ေတြ စကားတူတာ၊ အျပန္အလွန္းနားလည္တာကေတာ့ အေသခ်ာပါပဲ။

(အင္းေလးကန္ေဘးက ဟုိတယ္ဇံုအသစ္အတြက္ ေတာင္ေတြျဖိဳထားစဥ္)

ေလွစထြက္ေတာ့ ေလကတုိးလုိက္သည္ျဖစ္ျခင္း။ အေႏြးထည္ကုိ အေသခ်ာျပန္ျပင္ျပီး အေအးမပက္ ေအာင္ ျပင္၀တ္ရပါတယ္။ ေညာင္ေရႊေလွဆိပ္ကေန အင္းေလးကန္၀အထိ ၁၅ မီနစ္ေလာက္ေမာင္း ရပါတယ္။ ထူးျခားတာကေတာ့ ဒီကေလွေတြအားလုံး ပုံစံတမ်ဳိးတည္း သစ္သားေလွေတြခ်ည္း။ ေနာက္ တခ်က္က ျမန္မာနုိင္ငံက ေမာ္ေတာ္ကားေတြအားလုံး လက္ယာကပ္ေမာင္းျဖစ္ေပမဲ့ အင္းထဲကေလွ ေတြက လက္၀ဲကပ္ေမာင္းၾကတာ ကလဲ ေနာက္ထပ္ထူးျခားမႈတခုပါပဲ။

ေပ ၂၀ ေလာက္သာအက်ယ္ရွိတဲ့ ေခ်ာင္းရုိးတေလ်ာက္ကေန အင္ေလးကန္ၾကီးထဲေရာက္လာေတာ့ ေရျပင္က အက်ယ္ၾကီးျဖစ္သြားပါတယ္။ မ်က္စိတဆုံးနီးပါးက်ယ္၀န္းတဲ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္က်ယ္ သလဲဆုိတာကုိေတာင္ ခန္႔မွန္းဖုိ႔မလြယ္ပါ။ Wikipedia ကုိ ကုိးကားေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီေရျပင္ ဟာ ၄၅ စတုရန္းမုိင္အထိက်ယ္ျပီး ပင္လယ္ေရျပင္ထက္ ၂၉၀၀ ေပ အျမင့္မွာရွိတယ္လို႔သိရပါတယ္။ အလြယ္ေခၚမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ''ေတာင္ေပၚပင္လယ္'' ေပါ့။

ဒါက ၂၀၀၀ ခုနွစ္၀န္းက်င္က တုိင္းထြာထားတဲ့စာရင္းကိုေျပာတာပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ ၆၀ ေက်ာ္၊ ၁၉၃၅ ခုနွစ္ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ကတုိင္းထြက္ခ်က္အရဆုိရင္ ဒီကန္ၾကီးဟာ ၆၉ စတုရန္းကီလုိမီတာ အထိ က်ယ္၀န္းတယ္လို႔သိရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရေပၚစုိက္ခင္း သုိ႔မဟုတ္ ကြ်န္းေမ်ာစုိက္ခင္းေတြက ကြ်န္း ေသစုိက္ခင္းအျဖစ္အသြင္ေျပာင္းျပီး ကန္ေရျပင္ကုိေျမျပင္အျဖစ္အသြင္ေျပာင္းလုိက္တဲ့အတြက္ အခု လုိ ၄၅ စတုရန္းမိုင္သာက်န္ေတာ့တာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဒါက ေရျပင္အက်ယ္ကိုေျပာတာပါ။ ေရအနက္ကုိသိခ်င္ရင္ေတာ့ ေလွစထြက္တဲ့ေနရာကေန ေဖာင္ ေတာ္ဦးေစတီအထိ ေရမုိင္တုိင္ေတြစုိက္ထားျပီး ေရအနက္အမွတ္သားေတြကိုျပထားတဲ့အတြက္ အဲဒီ တုိင္ေတြနားအထိ ကပ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ေရအနက္က ၁၀ ေပမေက်ာ္ဘူးဆုိတာ သိနုိင္ပါတယ္။ ေရွ့က မွတ္တန္းကိုပဲ ျပန္ကုိးကားရမယ္ဆုိရင္ ေႏြရာသီမွာ ၇ ေပကေန ၁၂ ေပအထိနက္ျပီး မုိးရာသီဆုိရင္ ေနာက္ထပ္ ၅ ေပခန္႔ ေရအနက္ ထပ္တုိးတယ္လို႔ဆုိပါတယ္။

(အင္းေလးကန္ထဲက ေစတီငယ္မ်ားကို ျမင္ရစဥ္)

ကန္ေရျပင္ဟာ ပင္လယ္ၾကီးတခုလုိ ျငိမ္သက္ေနျပီး တခါတရံ ေဗဒါပင္ေတြေမ်ာလာတာ၊ ကြ်န္းေမ်ာ လုိ႔ အလြယ္ေခၚၾကတဲ့ ေရညွိေရေမွာ္ပင္ေတြပါတဲ့ အမႈိက္ေတြအုပ္စုလုိက္ေမ်ာလာတာမ်ဳိးေတြ႔ရပါ တယ္။ တေနရာမွာေတာ့ အဲဒီကြ်န္းေမ်ာေတြကို ေလွနဲ႔လုိက္ဆယ္ယူေနတာေတြ႔ရပါတယ္။

ကန္ရဲ့ပတ္လည္မွာ ျမင့္မားတဲ့ေတာင္တန္းၾကီးေတြကိုျမင္ေနရျပီး ေရျပင္က စိမ္းနက္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာရ မလား။ ဒီလုိကန္မ်ဳိး တခါမွမေတြ႔ဖူးေသးတဲ့အတြက္ ဘယ္လုိေျပာရမွန္းမသိပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ပင္လယ္ေရနဲ႔ ဒီကန္ထဲကေရ အေရာင္မတူပါဘူး။ ကန္ပတ္လည္တေလ်ာက္ ကားလမ္းေတြရွိတယ္လုိ႔ သိရျပီး ရြာေလးေတြကိုလဲ ခပ္၀ါး၀ါးလွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။ ကန္ရဲ့ဘယ္ဖက္မွာေတာ့ ဦးေတဇပုိင္တဲ့ ဟုိ တယ္အပါ၀င္ ဟုိတယ္အေတာ္မ်ားမ်ားကုိ လွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။

အဲဒီဟုိတယ္ေတြအလြန္ ဟုိဖက္ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေတာင္ေက်ာၾကီးေပၚမွာေတာ့ ဟုိတယ္ဇံုေျမေနရာ အသစ္ေဖၚထုတ္ေနတဲ့ စီမံကိန္းဆုိတာကိုလွမ္းျမင္ရပါတယ္။ သစ္ေတာေတြနဲ႔စိမ္းစုိေနတဲ့ ကန္ေရျပင္ ေဘးက ေတာင္တန္းၾကီးေပၚမွာ နီနီေျပာင္ေျပာင္ေျမျပိဳထားတဲ့လကၡဏာေတြကိုျမင္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တမ်ဳိးၾကီးျဖစ္မိပါတယ္။ ဒီစီမံကိန္းက အင္းေလးကန္ရဲ့သဘာ၀အလွကုိ ဖ်က္ဆီးေနသလုိပါပဲ။

မီနစ္ ၃၀ ခန္႔ၾကာျပီးခ်ိန္၊ ငဖယ္ေခ်ာင္းသုိ႔/ သေျပပင္သုိ႔ လုိ႔ေရးထားတဲ့ ေရးေၾကာင္းလမ္းခြဲျပ ဆုိင္း ဘုတ္အလြန္မွာေတာ့ လည္ပင္းမွာေၾကးကြင္းစြပ္ထားတဲ့ ပေပါင္ဆုိင္တခုဆီ က်ေနာ္တုိ႔ေလွဆုိက္ပါ တယ္။ ဒီလုိပေဒါင္ေတြကုိ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ျမိဳ့အနီးရွိ ရြာေလးေတြမွာသာေတြ႔ဖူး တဲ့အတြက္ အင္းေလးကန္ထဲမွာ ပေဒါင္ရွိလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္မထားပါ။ ေစတီငယ္ေတြအမ်ားၾကီး ရွိတဲ့ ေခ်ာင္းငယ္ေလးတခုရဲ့ေဘးကဒီဆုိင္မွာ ပေဒါင္ရုိးရာပစၥည္း မ်ဳိးစုံရနုိင္ပါတယ္။

အဲဒီေခ်ာင္ရုိးငယ္အတုိင္းဆက္၀င္လာေတာ့ ေခ်ာင္းဟုိဖက္ဒီဖက္ကူးတဲ့ ၀ါးလုံးတံတားေလးေတြ၊ တခါ တရံမွာ သစ္သားေတြနဲ႔အခုိင္မာေဆာက္ထားတဲ့ ကုန္းေက်ာ္တံတား (ေရေက်ာ္တံတား) ေတြ ေအာက္ ကေန ေလွကိုျဖတ္ေမာင္းရပါတယ္။ ၁၀ မီနစ္ေလာက္ၾကာျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အင္းေလးရြာမဖက္ ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီမွာေလွခဏရပ္ျပီး က်ေနာ္တို႔တက္လုိက္တဲ့ေနရာက ''သီတဂူေမတၱာ အာေရာ ဂ်ဒါန ေဆးရံုေတာ္''။

''ခင္ဗ်ားတုိ႔ ခဏခဏဖုန္းေခၚျပီးသတင္းေမးေနတဲ့ NLD က ေဒါက္တာထြန္းလႈိင္ဆုိတာ ဒီေဆးရံုကပဲ ေလ'' လုိ႔ ကုိပါစကယ္ကေျပာျပီး ေဆးရံုထဲ၀င္လာပါတယ္။ လူနာေတြကိုတခန္း၀င္တခန္းထြက္ လုိက္ စစ္ေနတဲ့ ေဒါက္တာက သူနာျပဳဆရာမနဲ႔လႊဲထားခဲ့ျပီး က်ေနာ္တို႔နဲ႔စကားလာေျပာပါတယ္။ သူလဲ အင္း သားပါပဲ။ က်ေနာ္စိတ္ထဲေတာ့ အင္းသားေတြက ထား၀ယ္သားေတြထက္ ျမန္မာစကားပုိပီတယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။

''က်ေနာ္ေထာင္ကလြတ္ခ်ိန္ အင္တာဗ်ဳးလာလုပ္တဲ့သတင္းေထာက္ေတြက အရင္က က်ေနာ္ကိုဖမ္းျပီး ေထာင္ခ်တဲ့ေထာက္လွမ္းေရးေတြလုိ႔ က်ေနာ္သားေတြက ေျပာတယ္ဗ်'' လုိ႔ ေဒါက္တာထြန္းလႈိင္က ေျပာေတာ့ က်ေနာ္အေတာ္ အံ့ၾသသြားပါတယ္။ ရန္သူကုိမိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ဳိးကို ေခၚတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး လုိ႔ထင္ပါတယ္။ အင္းထဲကေဒါက္တာရဲ့ စကားလုံးေတြက က်ေနာ့္ ကုိ စဥ္းစားစရာေတြအမ်ားၾကီးေပး လုိက္ပါတယ္။

ရြာမေဆးရံုဖက္ကေန ေဖာင္ေတာ္ဦးေစတီဖက္အထြက္မွာေတာ့ ေခ်ာင္းေဘးတေလ်ာက္မွာ အိမ္ေတြ ပုိမ်ားလာျပီး တခ်ဳိ႔အိမ္ေတြမွာ ေစ်းဆုိင္ဖြင့္ထားတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီရြာတန္းအလြန္မွာေတာ့ နာမည္ၾကီးလွတဲ့ ေရလယ္ေဖာင္ေတာ္ဦးေစတီ။ အင္းေလးကိုမေရာက္ခင္ က်ေနာ္ထင္ထားတာက ေဖာင္ေတာဦးေစတီတခုတည္း ေရလယ္မွာ (ေက်ာက္တန္းဘုရားလုိ) ရွိေနတယ္လုိ႔ပဲထင္ထားတာပါ။

(အင္းေလးကန္ထဲက ေဖာင္ေတာ္ဦးေစတီ)

တကယ္ကအဲဒီလုိမဟုတ္။ ေဖာင္ေတာ္ဦးေစတီနဲ႔ ေက်ာင္းေတြကေျမျပင္မွာအခုုိင္အမာေဆာက္ ထား တာပါ။ အဲဒီေျမျပင္ပတ္လည္မွာမွ ေရ၀ုိင္းေနတာမ်ဳိး။ ဒီဘုရားဟာ အင္းေလးကန္အတြင္းအစည္ကား ဆုံးေနရာျဖစ္ျပီး နုိင္ငံတကာခရီးသြား အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ရပါတယ္။ ATM ေငြထုတ္စက္တခုကုိ ေတာင္ ဘုရားေက်ာင္း၀င္းေဘးနားမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဒီဘုရားမွာ ေနာက္ထပ္ထူးထူးျခားျခားက်ေနာ္ေတြ႔မိတာက ကေလးေစ်းသည္ေတြ။ ငါးစာနဲ႔ပန္းစည္း ေတြေရာင္းေနၾကျပီး သူတို႔ဆီကတခုခုမ၀ယ္ရင္ပဲ အျပစ္ရွိသလုိလုိမ်ဳိး ခရီးသည္စိတ္ထဲခံစားရေအာင္ ေျပာနုိင္စြမ္းရွိၾကပါတယ္။ ကေလးငယ္တဦးကဆုိရင္ ''ဦးေလး။ ဘာမွမ၀ယ္ရင္လဲ ေက်ာင္းစာအုပ္ဖုိး ေလးလွဴထားခဲ့ေလ။ သမီးကေက်ာင္းေနဖုိ႔ စာအုပ္ဖုိးလုိေနတယ္'' လုိ႔ေျပာပါတယ္။ က်ဳိက္ထီးရုိး၊ စစ္ ကုိင္းေတာင္ရုိးနဲ႔ ပုဂံဘုရားေတြအပါ၀င္ ေနရာအေတာ္မ်ား မ်ားက ေစတီပုထုိးေတြမွာ ကေလးငယ္ေတြ ပစ္ဆံေတာင္းေနတာၾကံဳရဖူးေပမဲ့ စာအုပ္ဖုိးဆုိျပီးေခါင္းစဥ္တပ္ေတာင္းတာကေတာ့ ဒါ ပထမ ဆုံး အ ၾကိမ္ ၾကားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ျပီးေတာ့ ကင္မရာေၾကး ၅၀၀ ကလဲ ဘုရားတုိင္းလုိလုိမွာေပးရပါတယ္။ ျဖတ္ပုိင္းျပန္မေပးတဲ့အခါက် ေတာ့ အလွဴခံတာလား၊ အခြန္ေကာက္တာလားဆုိတာကို သိပ္မကြဲဲျပားလွ။ ေဂါပကအဖြဲ႔၀င္ေတြကိုယ္ တုိင္လဲ အခြန္ေကာက္တာနဲ႔ အလွဴခံတာကို သိပ္ကြဲျပားပုံမရပါ။ ဒါေၾကာင့္လဲ အေနာက္တုိင္းသား တခ်ဳိ႔က ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြနဲ႔ ဘုရားပုထိုးေတြရဲ့အလွဴခံစနစ္၊ အလွဴေငြအသုံးျပဳပုံစနစ္ေတြကို ပြင့္လင္းျမင္သာမႈအားနည္းတယ္ဆုိျပီး ေျပာဆုိေနၾကတာျဖစ္မယ္လို႔ထင္မိပါတယ္။

ေဖာင္ေတာ္ဦးကေနျပန္ထြက္တဲ့ ေခ်ာင္းထဲမွာေတာ့ ''ေျဖးေျဖးေမာင္းပါ'' လုိ႔ေရးထားတဲ့ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ ယဥ္ထိမ္းရဲလဲရွိတာမဟုတ္ပဲနဲ႔ အရွိန္တင္ေမာင္းရင္ ဘယ္သူကလာဖမ္းမွာလဲလုိ႔ ေလွ သမားကုိေသြးတုိးစမ္းၾကည့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိေမာင္းလုိ႔မရ။ ေပါေလာေပၚရံု ၀ါးလုံးေတြကို ၾကိဳးနဲ႔ ဆြဲျပီး ၁၀ ေပ စီအကြာမွာခ်ထားတဲ့အတြက္ အျမန္ေမာင္းရင္ အဲဒီ၀ါးလုံးနဲ႔ ေလွပန္ကာညိျပီး က်ဳိးျပီသာ မွတ္။

ေဖာင္ေတာ္ဦးကေန ငါးဖယ္ေခ်ာင္းေက်ာင္းၾကားမွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ဟုိတယ္သစ္တခုကိုျမင္ရျပီး ေရွ့ မွာေျပာခဲ့တဲ့ ဟုိတယ္ဇုံ ေတာင္ျဖိဳထားတဲ့ေနရာကိုလဲ အေတာ္နီးနီးကေန ျမင္လုိက္ရပါ တယ္။ ေတာင္ ေတြျဖိဳထားတာ နဲတာမဟုတ္။ ေတာင္ ၄-၅ လုံးေလာက္ကို ဘူဒုိဇာေတြနဲ႔ထုိးျဖိဳျပီး ေတာင္နံရံေပၚမွာ ဟုိတယ္ေဆာက္ဖုိ႔ျပင္ေနပုံရပါတယ္။

(ကြ်န္းေမ်ာ အင္းသီးစုိက္ခင္းတခု)

ငဖယ္ေခ်ာင္ေက်ာင္းဆီအ၀င္လမ္း ေခ်ာင္းေလးတေလ်ာက္မွာေတာ့ ''အင္းသီး'' လုိ႔လူသိမ်ားတဲ့ ကြ်န္း ေမ်ာစုိက္ခင္း ခရမ္းခ်ဥ္သီးပင္ေတြကိုအမ်ားအျပားေတြ႔ရပါတယ္။ သန္မာထြားၾကိဳင္းလွတဲ့ ေဗဒါပင္ေတြ က ေခ်ာင္းရုိးတေလ်ာက္ကုိပိတ္ထားသလုိျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ မနဲရွင္းျပိး သြားေနရပါတယ္။ ကြ်န္းေမ်ာ စုိက္ခင္းတကြက္နဲ႔တကြက္ၾကားမွာ ျခံစည္းရံုးမရွိေပမဲ့ ေရစည္းရံုးျခားထားပါတယ္။ ျခံတခါးမရွိေပမဲ့ ေရ တံခါးပိတ္ထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာကလုိ လယ္ေစာင့္တဲ မရွိေပမဲ့ ေရေပၚျခံ ေစာင့္တဲေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးစုိက္ခင္းေတြကိုျမင္ေနရေပမဲ့ စိုက္ခင္းၾကားထဲအထိ ၀င္သြားလုိ႔မရပါ။

ကြ်န္းေမ်ာစုိက္ခင္းအလြန္မွာေတာ့ ငါးဖယ္ေခ်ာင္းေက်ာင္းကိုေတြ႔ရပါတယ္။ တကယ့္ေရွးေဟာင္း သစ္ သားေက်ာင္းၾကီး။ နွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာျပီလုိ႔ထင္ရတဲ့ ကြ်န္းသစ္သားေတြနဲ႔ခင္ထားတဲ့ ေက်ာင္းၾကမ္း ျပင္ဟာ လမ္းေလ်ာက္ရင္ တကြ်ီကြ်ီ ျမည္ေနပါတယ္။ ဒီဖက္နားမွာေတာ့ မွန္စီေရႊခ် ေရွးေဟာင္းပုလႅင္ တဒါဇင္ခန္႔ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္အပါ၀င္ သံဃၤေတာ္အေတာ္မ်ားမ်ားကိုလဲ ဒီေက်ာင္းမွာ သီတင္းသုံးေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ထုိင္းဘုရားဖူးေတြအပါ၀င္ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြကလဲ ဒီ ေက်ာင္းကိုစိတ္၀င္တစား ဓာတ္ပုံရုိက္မွတ္တန္းတင္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။

(အင္းသူနဲ႔ အင္းသီး)

ငဖယ္ေခ်ာင္းေက်ာင္းကေနျပန္ထြက္လာေတာ့ ညေန ၅ နာရီေက်ာ္ေနျပီ။ ေန၀င္ခါနီး အင္းေလးကန္ ေရျပင္က အေတာ္လွပေနပါတယ္။ ဇင္ေယာ္အုပ္တအုပ္က က်ေနာ္တုိ႔ေလွေပၚ၀ဲပ်ံျပီးလုိက္လာပါ တယ္။ တျခားေလွေတြေပၚမွာလဲ ဇင္ေယာ္ေတြပ်ံ၀ဲလ်က္။ တခ်ဳိ႔ခရီးသည္ေတြကေတာ့ ငွက္စာေကြ်းေန ၾကပါတယ္။ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ေရမုိင္မွတ္တုိင္ေတြမွာ ေလွကုိခ်ည္ျပီး ေန၀င္ခ်ိန္အလွ ကုိ အမိအရ ဓာတ္ပုံေစာင့္ရုိက္ေနၾကပါတယ္။

အင္းေလးကန္ေပၚ ၃ နာရီေလာက္သြားျပီး အိမ္အျပန္ ေခ်ာင္းငယ္ေလးထဲ၀င္ခါနီးမွ အင္းေလးမွာ နာမည္ၾကီးလွတဲ့ ေျခေတာက္နဲ႔ေလွာ္တဲ့ေလွကုိေတြ႔ပါတယ္။ ေန၀င္ခ်ိန္ေနာက္ခံနဲ႔အေသခ်ာခ်ိန္ရုိက္ေပ မဲ့ သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနေတာ့ လုိခ်င္တဲ့ပုံကိုမရ။ ''ဒီဖက္လွည့္ပါဦး'' လုိ႔ေျပာေတာ့ ေလွသမားက သဘာ ၀အတုိင္းမဟုတ္ေတာ့ပဲ ဓာတ္ပုံအရုိက္ခံတဲ့ပုံျဖစ္သြားပါတယ္။

ေလွကုိေျခေတာက္နဲ႔ေလွာ္တဲ့အျပင္ ၀ါးနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ျမႈံးၾကီးနဲ႔ငါးဖမ္းတဲ့ပုံပါ လုပ္ျပေနတဲ့အတြက္ ဒီေလွ သမား တကယ္လုပ္တာမဟုတ္ပဲ သရုပ္ေဆာင္ျပေနျပီဆုိတာ က်ေနာ္သိလုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေနာက္က လုိက္လာတဲ့ေလွကလဲ အဲဒီပုံေတြကိုအမိအရရုိက္ျပီး ေလွသမားကုိ ၅၀၀ လား ၁၀၀၀ လား မသိေပးလုိက္တာျမင္ရပါတယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ သတင္းဓာတ္ပုံဆုိတာ ဒီလုိဆင္ရုိက္တာမ်ဳိး မျဖစ္ေစရ၊ အခေၾကးေငြေပးျပီးသရုပ္ေဆာင္ခုိင္းရင္ အဲဒါသတင္းသမားက်င့္၀တ္ကိုခ်ဳိးေဖါက္တာပဲ ဆုိ တဲ့ ဆရာသမားတဦးရဲ့အဆိုအမိန္႔ကုိျပန္ၾကားေရာင္မိတဲ့အတြက္ ဆက္မရုိက္ ျဖစ္ေတာ့ပါ။

အင္းထဲကမထြက္ခင္ အင္းအေၾကာင္း မွတ္တန္းတခ်ဳိ႔ကို ထပ္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဒီအင္းထဲကေရေတြ ဟာ ဘီးလူးေခ်ာင္း သို႔မဟုတ္ ေလာပိတေရ တံခြန္ဆီ လွ်ံထြက္သြားတယ္လို႔သိရပါတယ္။ ဒီအင္းဟာ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ဒုတိယအၾကီးဆုံးအင္းျဖစ္ျပီး ကမၻာမွာရွားပါးသြားျပီျဖစ္တဲ့ ခရုအမ်ဳိးေပါင္း ၂၀ နီးပါးနဲ႔ ရွားပါးငါးမ်ဳိးေစ့ ၉ မ်ဳိးရွိတယ္လို႔သိရပါတယ္။ အင္းထဲနဲ႔ အင္းပတ္လည္ရြာေတြမွာ ေနထုိင္တဲ့ လူဦးေရ ကေတာ့ ၇ ေသာင္း၀န္းက်င္ေလာက္ရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။

(ပုိးသတ္ေဆးနဲ႔ ဓာတုေဆး၀ါး ေလ်ာ့ခ်သုံးစဲြဖုိ႔ သတိေပးခ်က္မ်ား)

ပုံဂံကလဲြရင္ အင္းေလးကန္ဟာ အေနာက္တုိင္းသားကမၻာလွည့္ခရီးသည္ အမ်ားဆုံးေတြ႔ရတဲ့ ေနရာ အျဖစ္ သတိထားမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားလုပ္ငန္းနဲ႔ အင္းသီးစုိက္ခင္းေတြေၾကာင့္ အင္းေလးကန္ဟာ တေျဖးေျဖးတိမ္ေကာ လာေနတယ္လို႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္အဖြဲ႔ေတြက သတိေပး ေနတာျဖစ္ပုံရပါတယ္။ ဒီအတြက္ အင္းေလးကန္ၾကီးကုိ ဘယ္လုိကာကြယ္ၾကမလဲဆုိတာနဲ႔ပတ္ သက္ ျပီး သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္သမားေတြက ေဆြးေႏြးေနတယ္လို႔ သတင္းေတြထဲ မၾကာခဏၾကားေနရပါ တယ္။

ဒါေပမဲ့ အင္းေလးကန္ဆီ လူကိုယ္တုိင္ေရာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ပညာေပး ေဆြးေႏြးပဲြေတြကိုမေတြ႔ရပဲ တုိးပါြးလာေနတဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္းသီးစုိက္ခင္းေတြ၊ ကြ်န္းေမ်ာကေန ကြ်န္းမာျဖစ္ သြားတဲ့စုိက္ခင္းေတြ၊ ဟုိတယ္ဇံုအတြက္ တူးျဖိဳထားတဲ့ ေတာင္တန္းေတြကုိသာ ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

အင္းေလးကအျပန္ ေတာင္ၾကီးမွာ တညအိပ္ျပီး ေနာက္တေန႔မနက္ေစာေစာမွာေတာ့ လင္းေခးဖက္ သြားဖုိ႔ ကားဂိတ္ဆီက်ေနာ္ဆင္းလာပါတယ္။ ေတာင္ၾကီးတကၠသိုလ္ေဘးနားမွာရွိတဲ့ အဲဒီကားဂိတ္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာထုိင္ျပီး ရွမ္းတုိဟူးေႏြးစားဖုိ႔ျပင္ေတာ့ တုိဟူးခ်က္သူက ရွမ္းမဟုတ္ပဲ ျမိတ္သူျဖစ္ ေနပါတယ္။ ''ခင္ဗ်ားက ကတ္ေၾကးကုိက္မေရာင္းပဲ ဘယ္လုိလုပ္ တုိဟူးေရာင္းေနတာလဲ'' ဆုိျပီး က် ေနာ္က ထား၀ယ္သံနဲ႔ေမးေတာ့ သူဒီမွာေနတာ နွစ္ ၂၀ ေလာက္ရွိေနျပီလုိ႔ ျမိတ္သူကေျပာပါတယ္။

ျမန္မာနုိင္ငံခရီးစဥ္ေတြအတြင္း ၾကံဳဖူးသမွ် ကားဂိတ္ေတြထဲမွာ ဒီဂိတ္မွာ ကားေစာင့္ရတာ အၾကာဆုံး ပါပဲ။ မနက္ ၇ နာရီခဲြထြက္မယ္လုိ႔ေျပာထားတဲ့ကားက ၁၁ နာရီေလာက္မွ ထြက္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ လဲဆုိျပီးေမးၾကည့္ေတာ့ ခရီးသည္ဘုန္းေတာ္ၾကီးဆြမ္းစားတာကို ေစာင့္ေနရလုိ႔ပါတဲ့။ ေသျပီဆရာေပါ့။

ေန႔လည္ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီးမွထြက္မဲ့ကားကုိ မနက္ အရုဏ္ဆြမ္းခ်ိန္ကတည္းက သြားေစာင့္ေနမိတာကုိ က က်ေနာ့္အမွား။ ေအးလုိက္တဲ့ ေတာင္ၾကီးေဆာင္း။ အနႈတ္ ၁၀ စင္စီဂရိတ္ေအာက္မွာေနလာတဲ့ ေအာ္စလုိသားဆုိေပမဲ့ အေပါင္း ၁၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့ ေတာင္ၾကီးေဆာင္းကိုမခံနုိင္။ ေတာင္ၾကီးက ေအာ္စလုိ ေလာက္ မေအးေပမဲ့ ဒီက အေဆာက္ဦေတြ၊ အ၀တ္အထည္ေတြက ေအာ္စလိုမွာလုိ အေအးဒဏ္ခံနုိင္ ေအာင္ သုေတသနလုပ္ျပီး အေသခ်ာျပင္ထားတာမ်ဳိးမဟုတ္။

(ေရေပၚစာတုိက္)

ျပီးေတာ့ ေအာ္စလုိကေနပါလာတဲ့ ေဆာင္းတြင္းအ၀တ္ေတြကုိ ပူအုိက္တဲ့ျမန္မာနုိင္ငံမွာ အသုံးမတည့္ ပါဘူးဆုိျပီး အားလုံး ဘန္ေကာက္မွာခ်န္ထားခဲ့တာကလဲ က်ေနာ့္အမွား။ ဒီေတာ့ မနက္ေစာေစာ ကား ဂိတ္မွာလာေရာင္းတဲ့ ေခါင္းစြပ္၊ လက္အိပ္နဲ႔ ဖုံကာတဲ့မ်က္နွာဖုံးေတြကို၀ယ္လုိက္ရပါတယ္။ ကား ေရာက္လာခ်ိန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ပစၥည္းေတြတင္ထားတာ နဲတာမဟုတ္။ ေပါင္မုန္႔ကား (အံစာတုံးကား) ရဲ့ေနာက္ဖက္ခုံေတြမွာေရာ၊ ေခါင္မုိးေပၚမွာပါ ၾကိဳးေတြနဲ႔ဆုိင္းျပီးအျပည့္။

ေတာင္ေပၚလမ္းမွာ ဒီေလာက္ပစၥည္းအမ်ားၾကီးတင္သြားတာ ေၾကာက္စရာၾကီး။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွ မတတ္ နုိင္။ စင္လုံးျဖတ္ငွားရင္ တသိန္းခဲြေလာက္ေပးရမယ္ဆုိေတာ့ တေသာင္းတန္ဒီလုုိလုိင္းကားမ်ဳိးကို တုိး စီးတာပဲ တန္ပါတယ္။ နုိင္ငံေက်ာ္အဆုိေတာ္ စုိင္းထီးဆုိင္တုိ႔ေတာင္ ဒီလုိကားနဲ႔သြားခဲ့တာပဲ ကိုယ္က ဘာေကာင္မုိ႔လုိ႔ မသြားနုိင္ရမွာလဲလုိ႔အားတင္းျပီး ေတာင္ၾကီး-လင္းေခးကားေပၚတက္ လုိက္ပါတယ္။      ။

http://www.htetaungkyaw.net/