က်န္းမာေရး အသံုးစရိတ္ သင့္မွာဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ

ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ သက္ရွိမ်ားျဖစ္၍ တစ္သက္တာအတြင္း ဘာဆိုဘာမွမျဖစ္ဘဲ က်န္းမာစြာေနထိုင္သြားႏိုင္ျခင္းမရွိတာ ေသခ်ာသည္။ အနည္းဆံုး ဖ်ားျခင္း၊ နာျခင္းႏွင့္ မကင္း။

လူတစ္ေယာက္အတြက္ က်န္းမာေရးမွာ အေရးႀကီးသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ က်န္းမာေရးစရိတ္မွာလည္း ပို၍အေရးႀကီးလွေပသည္။ အထူးကုေဆး႐ံု မ်ားအၿပိဳင္
ျပည္ပထြက္ေဆးကုေနၾကသူမ်ားလည္းရွိ။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔တည္ရွိေနေသာ လူလတ္တန္းစားႏွင့္ ေအာက္အလႊာမ်ားကေရာ က်န္းမာေရး
စရိတ္မည္မွ်ထိရွိေနပါသနည္း။

က်န္းမာေရး အသံုးစရိတ္မွာ လူတစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြႏွင့္ ဆိုင္သည္။ သူတို႔၏ အေျဖမ်ားအေပၚအေျခခံ၍ တိုင္းျပည္၏ စီးပြားေရးအေျခအေနကို မွန္းဆႏိုင္သည္။ အစိုးရသစ္တက္စကာလတြင္ အထူးေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရးအေပၚ မည္မွ်ထိထိေရာက္မႈရွိေနၿပီလဲကို တြက္ဆႏိုင္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ ''က်န္းမာေရး အသံုးစရိတ္သင့္မွာ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ''ဟု ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမြးခြန္းထုတ္လိုက္ပါသည္။

ခင္ေမာင္ဝင္း
(ဆိုက္ကားသမား)

တစ္ေန႔ကို ကြၽန္ေတာ္က ပံုမွန္ဝင္ ေငြကေတာ့ သံုးေထာင္ငါးရာ၊ ေလး ေထာင္ပတ္ဝန္းက်င္ေတာ့ က်န္တာေပါ့ ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုေျပာရမလဲဆိုေတာ့ ဆိုက္ကားသမားကေတာ့ က်န္း
မာေရးအတြက္ ဖယ္ထားတာမရွိဘူး။ တကယ္လို႔ အေရးနဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔ ျဖစ္လာ ၿပီဆိုရင္ သူ႔ဘာသူပဲ၊ ကိုယ့္မိသားစုအေန နဲ႔ အကူအညီလိုတာေပါ့ေနာ္။ မိသားစု အကူအညီေပးႏိုင္တဲ့
လူကလည္း ကူညီ ေပးေပါ့၊ မေပးႏိုင္တဲ့ လူက်ေတာ့လည္း တစ္ခါတေလ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ဂိတ္က ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါတယ္။ ဒါပဲရွိပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း စပ္ေဆးေတြဘာေတြ ေသာက္ရတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အေျခခံလူတန္းစားလည္းျဖစ္တယ္၊ ပညာလည္း သိပ္မတတ္ေတာ့ က်န္းမာေရးတစ္ခု ခုျဖစ္ခဲ့ရင္ဆိုၿပီး
ေတြးမထားႏိုင္ဘူးေလ။ စားဝတ္ေနေရးအရ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔လုပ္ရတာပဲ။ လုပ္ေနရင္ စားရမယ္။ ေနာက္ကိစၥကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က စဥ္းစားထားတာမရွိဘူး။

တတ္ႏိုင္သမွ် ဆင္းရဲတဲ့လူအတြက္ ေဆး႐ံုေတြ ဘာေတြက ပိုၿပီးေတာ့ လုပ္ေပးရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ေနာ္။ အခုဆို ဆင္းရဲတဲ့ လူေတြက ေဆး႐ံုသြားရင္ေတာင္မွပဲ မ်က္ႏွာငယ္ရတာပါ။


လွလွေအး
(ၾကက္ကင္ေရာင္းသူ)

တစ္ေန႔ ဝင္ေငြက သံုးေထာင္ေလာက္ေတာ့ ရတယ္။ ေနမေကာင္းရင္ ေဆးခန္းပဲသြားတယ္ေလ။ ေဆးခန္းကေတာ့ တစ္ခါတေလလည္း ၁၅ဝဝ၊ တစ္ ခါတေလလည္း ၂၅ဝဝ ေပါ့၊ တစ္ခါတ ေလလည္း ေဆးစပ္ေသာက္တယ္။

အၿမဲ တမ္းေတာ့ ေဆးခန္းမသြားဘူး။ ကေလး ကိုေတာ့ေဆးခန္းပဲသြားျပတယ္။ ႀကီးႀကီး မားမားေရာဂါေတြျဖစ္လာတဲ့အခါ ကု ႏိုင္ေတာ့လည္း ကုေပါ့၊ မကုႏိုင္ေတာ့လည္း ဒီတိုင္းေသရတာေပါ့။ ဒီလိုပဲတြက္ရမွာေပါ့။ အဲဒီလိုေပါ့ေနာ္ ကိုယ္ရွာရင္းေဖြရင္း စုဘူးေလးထဲ ငါးမူးတစ္က်ပ္ထည့္။ အဲဒီလိုမ်ိဳးသံုး ရတာေပါ့။

အေရးဟဲ့၊ အေၾကာင္း ဟဲ့ဆိုရင္ က်န္းမာေရးအတြက္ဆိုၿပီး သီးသန္႔ဒီအတိုင္းႀကီး ဖယ္ထားတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ ေဆး႐ံုေတြမွာကေတာ့ သိပ္လည္းမေပးပါဘူး။ အလကားဆိုတာမရွိပါဘူး။ အကုန္လံုး ပိုက္ဆံနဲ႔ လမ္းခင္းေနရတာ။ အစိုးရေဆး႐ံုဆီက ဘာမွလည္း ေမွ်ာ္လင့္မေနပါဘူး။ ရမွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။


မမိုးသူ
(ကြမ္းယာေရာင္းသူ)

တစ္ေန႔ကို ေစ်းဖိုးခ်ည္းပဲ တစ္ေသာင္းေလာက္ရ တယ္။ ေစ်းရင္းဖို႔ ေတြဘာေတြကဖယ္ၿပီးသားပဲ။ အဲဒီထဲက မွ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ဆိုၿပီး သတ္သတ္ဖယ္ထား ေလ့ကေတာ့မရွိဘူး။

ေနမေကာင္းရင္ ေတာ့ ဒီတိုင္း ၂ဝဝ၊ ၃ဝဝ ေလာက္နဲ႔ စပ္ေဆးေသာက္လိုက္တာပဲ။ သိပ္ေတာ့ မသံုးျဖစ္ဘူး။ ၿပီးသြားတာပဲ။ ခုခ်ိန္ထိ ေတာ့ ေဆးခန္းသြားရတာမ်ိဳး မရွိေသး ဘူး။

တကယ္လို႔ ေရာဂါႀကီးႀကီးမားမားျဖစ္ရင္ ဘယ္လိုကုမလဲဆိုတာမ်ိဳး ေတြးထား တာလည္း မရွိပါဘူး။ ျဖစ္လာရင္လည္း အဲဒီ့က်မွပဲ စဥ္းစားတာေပါ့။ အဲဒီ့ေလာက္ ထိမေတြးဘူးေလ။

ကိုယ္ကြမ္းယာေရာင္းတယ္။ ကိုယ့္မိသားစုအဆင္ေျပရင္ၿပီးၿပီဒါပဲ။ အဲဒီ့ေလာက္ေလွ်ာက္မေတြးဘူး။ ေနမေကာင္းဘာ ညာျဖစ္ရင္လည္း အိမ္မွာ အစ္မေတြ ရွိတာေပါ့။ အစ္မေတြ သူ႕ဘာသာသူ ပိုက္ဆံေပးထားလိုက္မယ္။ အဆင္ေျပသလို သူ႔ဘာသာသူၾကည့္လုပ္ေပါ့။ တစ္ေန႔ကို ပိုက္ဆံတစ္ေသာင္းရွာေပးလိုက္ရင္ၿပီးၿပီ။ အဲဒီထဲကမွ သူတို႔ဘာသူတို႔
ပိုလွ်ံရင္စုထားေပါ့။ ကြၽန္မကေတာ့ ဒီကေန ပိုက္ဆံတစ္ ေသာင္း၊ တစ္ေသာင္းေပးလိုက္တယ္။

အဲဒီ့ထဲက သူဘာသူသူ ခ်က္စရာရွိခ်က္၊ သံုးစရာရွိသံုးေပါ့။ မိသားစုက ေျမာက္ဥကၠလာမွာ၊ ေမာင္ႏွမ မိသားစုက မ်ားတယ္ေလ။ ေနာက္ၿပီး ေျမာက္ဥကၠလာဆိုေတာ့ ညတိုင္းျပန္လို႔မေကာင္းလုိ႔ အခုေစ်းေရာင္းတဲ့လိႈင္က အသိအိမ္မွာပဲ အိပ္တယ္။ က်န္းမာေရးအတြက္စရိတ္က မိသားစုမွာ သီးသန္႔ဆိုၿပီး ဖယ္ထားတာမ်ိဳးမရွိသလို ကြၽန္မလည္း ဖယ္ထားေလ့ေတာ့မရွိပါဘူး။


အန္တီပြင့္
(ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္)

တစ္ေန႔ဝင္ေငြက ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္ အလုပ္ဆိုေတာ့လည္း ပံုမွန္အတိအက် ဘယ္ေလာက္ဆိုတာေတာ့မရွိဘူး။ တစ္ ေန႔တစ္ေန႔ ပံုမွန္အသံုးစရိတ္ထဲက နည္း နည္းပါးပါးဖယ္ထားလိုက္နဲ႔ တစ္ေထာင္ ဖယ္ထားလိုက္၊ ႏွစ္ေထာင္ ဖယ္ထားလိုက္ နဲ႔ အဲဒီ့လိုမ်ိဳး ဖယ္ဖယ္ထားရတာေတာ့ ရွိတာေပါ့။ အဲဒီလိုစုထားစုထားရင္းနဲ႔ က်န္းမာေရးအတြက္လည္း ရတယ္။ကေလးေတြ
ေက်ာင္းစရိတ္အတြက္လည္း ရတယ္ေပါ့။ အဲဒီလိုမ်ိဳးေပါ့ တစ္ခုခုျဖစ္လို႔ ရွိရင္ သံုးစြဲရေအာင္ဖယ္ထားရတာေပါ့။ မဖယ္ထားရင္ ဒီဘက္ေခတ္မွာက သူမ်ားဆီက ေခ်းငွားရတာက မလြယ္ဘူးေလ။ ေရႊရွိမွေခ်းလို႔ရတာ။ မဟုတ္ရင္ မရဘူးေလ။ အဲဒီလို မ်ိဳးဖယ္ထားမွသာ အန္တီက ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ေတာ့ နီးစပ္ရာ ေဆးခန္းေတြ၊ ဘာေတြေတာ့ ျပရတာေပါ့။

အန္တီ တို႔ မိသားစုက အခုေနမေကာင္းႀကီးႀကီး မားမား ျဖစ္တာမ်ိဳးေတာ့မျဖစ္ဘူး။ ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆိုး႐ိုး႐ိုးေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ေတာ့ နီးစပ္ရာေဆးခန္းကိုပဲ သြားျပလိုက္ တာပါ။ အန္တ့ီသားဆို ဟိုတစ္ခါက ေနမေကာင္းအရမ္းျဖစ္ေတာ့ ႏွင္းဆီကုန္းမွာ သြားျပရတာေလ။ သံုးရက္ေလာက္နဲ႔ ခုနစ္ေသာင္း၊ ရွစ္ေသာင္းေလာက္ ကုန္သြားတယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး မစုထားလို႔ရွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္ျပမလဲ။

အသံုးစရိတ္ထဲက ေခြၽတာသင့္တာ ေခြၽတာရတာေပါ့။ အစားအစာဆိုရင္လည္း စားသင့္တဲ့ဟာေလာက္ အာဟာရျဖစ္ တာမ်ိဳးစားတာေပါ့။ အန္တီက အဝတ္အစားဆိုလည္း အရမ္းအေကာင္းစားမဝယ္ဘူး။

ဖိနပ္ဆိုရင္လည္း အရမ္းေစ်းႀကီးတာ မဝယ္ဘူး။ အဲဒီအခါက်မွ အပိုဝင္ေငြေလးစုစုၿပီး ထားရတာေပါ့။ ေဆး႐ံုေတြက ဘယ္လိုမ်ိဳးျဖစ္ေစခ်င္လည္းဆိုရင္ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြ အတြက္ကို ေဆးဖိုးဝါးခမယူဘဲ အလကားကုေပးေစခ်င္တယ္။ ဆင္းရဲတဲ့လူေတြက အရမ္းဒုကၡ ေရာက္ရတယ္ေလ။ အစိုးရအေနနဲ႔
အလကားကုေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္း တာေပါ့ေနာ္။


ကိုသန္းလြင္
(ဆိုက္ကားသမား)

တစ္ေန႔ဝင္ေငြ အနည္းဆံုး ၆ဝဝဝ ရွိတယ္။ က်န္းမာေရးစရိတ္ေတာ့ ဖယ္ ထားတာေတာ့မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ဖယ္ထားတယ္။ စုေငြပဲ။ ေန မေကာင္းျဖစ္ရင္ေတာ့ စပ္ေဆးေသာက္ တယ္။ ႀကီးႀကီးမားမားျဖစ္ရင္ေတာ့ ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဆး႐ံုသြား မွာေပါ့။ စုေငြအတြက္ပဲ ဖယ္ထားတာ။ က်န္းမာေရးအတြက္ သပ္သပ္ေတာ့ ဖယ္ ထားတာမရွိဘူး။

ကိုယ့္က်န္းမာေရး ေနမ ေကာင္းရင္ေတာ့ ေခါင္းကိုက္ရင္ေတာ့ နားလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ခ်ရ ၿပီဆိုမွလာတယ္။ ေနမေကာင္းဘူထင္ရင္ နားလိုက္တယ္။
အစိုးရက အခမဲ့ေဆးေပး ခန္းေတြ ဖြင့္ေပးတာ ပိုအဆင္ေျပမယ္ ထင္တယ္။

ဦးတင္စိုး
(ကြမ္းယာေရာင္း)

တစ္ေန႔ကို ငါးေထာင္ေလာက္ ရတယ္။ က်န္းမာေရးအတြက္ သတ္သတ္ဖယ္ထားတာေတာ့ မရွိဘူးေပါ့။ ဒီထဲက ေနပဲစားတယ္။ ပိုတာကို စုတယ္။ ေန မေကာင္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ ဒီထဲက ပိုက္ဆံ ေလးနဲ႔ပဲကုရတာေပါ့။ စပ္ေဆးေသာက္ တာကေတာ့ မ်ားတယ္။ ေဆးခန္းကေတာ့ မသက္သာတဲ့အဆံုးက်မွ သြားတာမ်ား တယ္။ ႀကီးႀကီးမားမားကေတာ့ ျဖစ္ရင္ ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ကုမယ္ေပါ့။

က်န္းမာေရး စရိတ္အတြက္ ပိုက္ဆံေတြ ဖယ္ထားဖို႔ စိတ္လည္းမကူးမိဘူး။ သပ္သပ္လည္း ဖယ္မထားဘူး။ ဒီလိုပဲ စားတဲ့အထဲက ပိုတဲ့ဟာ ေလးဖယ္ထားတာပဲရွိတယ္။ အၿမဲတမ္းေတာ့ က်န္းမာေရးက ဂ႐ုစိုက္ေနတာေပါ့။ အစိုးရက ျပည္သူကို အခမဲ့ေဆးခန္းေတြ ဘာေတြေတာ့ လုပ္ေပးသင့္တာေပါ့။


မေခ်ာစု
(ဒင္းဆမ္းေရာင္းသူ)

ေစ်းေရာင္းတာကေတာ့ တစ္ေန႔ကို ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ေတာ့ရတယ္။ အသံုး စရိတ္ဘာညာနဲ႔ဆိုရင္ ငါးေထာင္ေလာက္ ေတာ့က်န္တယ္။ ေနတာက တစ္ဦးတည္း ပဲ။ မိသားစုကလည္း မရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ ပိုတဲ့ ပိုက္ဆံကေတာ့ စုမိေဆာင္းမိတာ ေပါ့။ ဖ်ားတာနာတာကလည္း တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးေသးဘူး။ ေနမေကာင္း ဘာညာ ျဖစ္ၿပီဆိုလည္း ပိုက္ဆံကေတာ့ရွိၿပီးသား ဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့ မစိုးရိမ္ရဘူးေပါ့။ က်န္းမာေရးအတြက္ အစိုးရက ျပည္သူ အေပၚ တစ္ခုခုလုပ္ေပးဖို႔ရွိရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ေနာ္။ ျပည္သူေတြအတြက္ အခမဲ့ ေဆး႐ံုဆိုတာမ်ိဳးေလးရွိရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ေနာ္။


ေဒၚသီတာ
(အၿငိမ္းစား အလယ္တန္းျပ၊ ရန္ကင္း)

အႀကီးတို႔က အဲလို က်န္းမာေရး သတ္သတ္ဆိုဖယ္ထားလို႔မွ မရတာ။ အရင္တုန္းက သားသမီးသံုးေယာက္န႔ဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းစရိတ္၊ အိမ္စရိတ္နဲ႔ကုန္တာပဲ။ အခုကေတာ့က်န္းမာေရး အတြက္မဟုတ္ေပမယ့္သားငယ္ ေထာက္ပံ့တဲ့ ပိုက္ဆံရယ္၊ ပင္စင္လခေလးရယ္နဲ႔ တူေလးနဲ႔ေနတယ္။ တူေလး ေက်ာင္းစရိတ္နဲ႔ အိမ္စားစရိတ္ၿပီးရင္ ပိုတာေလးစုထားတာရွိတယ္။ အဲဒီထဲကေတာ့ ေနမေကာင္း ဖ်ားရင္သံုးရတာေပါ့။ ႀကီးႀကီးမားမားျဖစ္ရင္ ဘယ္လိုေတြ သံုးခဲ့လဲမမွတ္မိပါဘူး။ အခုဆိုရင္ေတာ့ ေရႊစေလး၊
စုေဆာင္းထားတာ အကုန္သံုးရမွာပဲ၊ မရွိရင္လည္း ကုသဖို႔ ရွာၾကည့္ရမွာပဲ မဟုတ္ဘူး လား။ ကိုယ့္အသက္က အေရးႀကီးတယ္ေလ။ လူဆိုတာ အခ်ိန္တန္ရင္ေသမွာပဲ။

က်န္းမာေရးအတြက္ သတ္သတ္ေတာ့ဖယ္ဖို႔မလြယ္ဘူး။ အေျခအေနအရေပါ့ေလ။ အစိုးရက သူ႕ဟာသူေတာ့ လုပ္ေနတာပဲ။ အရင္ကဆိုရင္ေတာ့ ေဆး႐ံုေတြမွာ အခမဲ့ ေတြ
ဘာေတြရေသးတယ္။ အခုလည္း တစ္ခုခုေပါ့။

ခိုင္ႏြယ္ဦး၊ ေဝမာထြန္း၊ ျမတ္စုၿငိမ္း

Popular Myanmar News Journal