ျမန္မာႏုိင္ငံသစ္မွ ေျမယာလုယက္ သိမ္းယူခံ ရမႈမ်ား (လက္ပံေတာင္းေတာင္)

လြန္ခဲ့သည့္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ေၾကး နီသတၱဳတြင္း တုိးခ်ဲ႕ရန္ တပ္မေတာ္ပိုင္ ကုမၸဏီ တစ္ခုႏွင့္ တ႐ုတ္ပါတနာ ကုမၸဏီတုိ႔အတြက္ စပါးစိုက္ပ်ဳိးရာ လယ္ကြက္ႀကီး တစ္ကြက္ကို အသက္ ၅၄ ႏွစ္ရြယ္ ေက်းရြာ အႀကီးအကဲ ဦးသိန္းထံ ေဒသအစိုးရ ကုိယ္စားလွယ္တစ္ဦးက ေဒၚလာ ၆ဝဝ ႏွင့္ ငွားရန္ ကမ္းလွမ္း ခဲ့ရာ ဦးသိန္းက ျငင္းဆန္ ခဲ့သျဖင့္ ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ် ခံခဲ့ရသည္။ သူမရွိေတာ့သည့္ အခ်ိန္တြင္ လက္နက္ကိုင္ အေစာင့္မ်ား ႏွင့္အတူ ေျမထိုးစက္ႀကီးမ်ား အ႐ုဏ္မတက္မီ ေရာက္ရွိလာၿပီး ထုိရြာရွိအိမ္မ်ားမွ တစ္စံုတစ္ဦး ထြက္လာပါက အၾကမ္းဖက္ရန္ျပဳမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ စကား ေျပာၾကားခဲ့သည္။

အဆုိပါ ေျမယာ သိမ္းဆည္းခံရမႈမွ ႏွစ္စဥ္ ဝင္ေငြဆံုး႐ႈံးမႈ ေဒၚ လာ ၆၆,ဝဝဝ ခန္႔ရွိမည္ဟု ဦးသိန္းက တြက္ခ်က္ ျပၿပီး တစ္ႏွစ္နီးပါး ၾကာသည့္တုိင္ ေလ်ာ္ေၾကး မရေသးေၾကာင္း ေျပာသည္။ “ေငြက ယာယီ ျပႆနာပါဗ်ာ၊ ေျမဆံုးရတာက လာမယ့္ မ်ဳိး႐ိုးစဥ္ဆက္အဖို႔ ထာဝရပါ” ဟု သူကဆိုပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသစ္တြင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ အေမွာင္ႏွစ္ကာလ မ်ားအတြင္း ေက်းလက္လူ႕အဖြဲ႕အစည္း မ်ားမွာ ေျမယာ လုယက္ သိမ္းယူခံရမႈ ကပ္ေဘးတစ္ခုကို ႀကံဳေတြ႕ခံစား ခဲ့ၾကရသည္။ ဒဏ္ခတ္ ပိတ္ဆို႔မႈမ်ား လြန္ေျမာက္၍ ဤအပစ္ပယ္ခံ ႏုိင္ငံေဟာင္း၌ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသမႈ ျပဳရန္ အေနာက္တုိင္း အစိုးရေခါင္းေဆာင္ မ်ားက အားေပး အားေျမႇာက္ ျပဳေနၾကစဥ္ ႀကီးမားေသာ အက်ဳိးအျမတ္အတြက္ ဆင္းရဲသား ပညာမဲ့မ်ားကို အဆက္အသြယ္ ေကာင္းသူ စီးပြားေရးသမားမ်ားက စနစ္တက် အျမတ္ထုတ္ေနၾကသည့္ အမႈအခင္းမ်ား တစ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္လာပါ သည္။

အခ်ဳိ႕ေသာ သိမ္းယူမႈမ်ားမွာ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ တိုးတက္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ားကို ဆဲြေဆာင္ သိမ္းသြင္းေရးအတြက္ လိုအပ္ေၾကာင္း ျမန္မာအရာရွိမ်ား က ျငင္းခံုတတ္ၾကပါသည္။ ေဝဖန္ ေထာက္ျပသူမ်ား ကမူ ဤႏုိင့္ထက္စီးနင္း ေျမယာလုယက္ သိမ္းယူမႈမ်ားမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးစိတ္ ရွိသည့္ အစုိးရသစ္ႏွင့္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံႏွင့္ ကာလၾကာရွည္ ဆက္ဆံမႈရွိခဲ့ေသာ စစ္တပ္ကို စမ္းသပ္ေနေၾကာင္း ေျပာၾကပါသည္။

“ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အခြင့္အေရး အနည္းဆံုး ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ႏုိင္ငံတစ္ဝန္းမွာ ဖိႏွိပ္ခံေနရဆဲ၊ အာဏာရွိ အခြင့္ ထူးခံေတြနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံတကာ အေပါင္းအေဖာ္ေတြဆီမွာ ေျမယာေတြ အဆံုး႐ႈံးခံေနရဆဲ၊ လူ႕ အခြင့္အေရးေတြ ရဖို႔ ရပ္တည္ရာမွာ မေတာ္မတရား ျပဳမႈေတြကို ရင္ဆုိင္ေနရဆဲပါ” ဟု လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာမႈအဖြဲ႕ (HRW) မွ ျမန္မာ့ အေရးကၽြမ္းက်င္သူ မက္သယူးစမစ္က ေျပာသည္။ “ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးမႈကို ရေနတဲ့ ဒီအစုိးရကပဲ တစ္ခါတေလမွာ အဖိုးတန္ သယံဇာတေတြေပၚ ေနထိုင္ ေနရတဲ့ လူမႈ အသုိက္အဝန္းေတြကို အၾကမ္းပတမ္း တြန္းထုတ္ဖယ္ရွားေနတယ္” ဟု သူက ဆုိပါသည္။

ယခင္ စစ္အစိုးရ၏ လႊမ္းမိုးမႈ မရွိေတာ့ေသာ္လည္း ယမန္ႏွစ္က အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့ေသာ ေျမယာ ဥပေဒ သစ္ႏွစ္ခုမွာ အမ်ဳိးသား အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ အစိုးရကို ေျမယာသိမ္းယူခြင့္ အာဏာ အက်ယ္အျပန္႔ ေပးထား မႈအတြက္ အျပင္းအထန္ ေဝဖန္ခံေနရသည္။ ဤဥပေဒမ်ား ကို မျပင္ဆင္ပါက ျမန္မာႏုိင္ငံ သည္ ေျမယာ လုယက္ သိမ္းယူမႈ ကပ္ေရာဂါအႏၲရာယ္ ရွိေၾကာင္း၊ ကုလသမဂၢသို႔ အာရွလူ႕အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာမႈ ေကာ္မရွင္ (AHRC) က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ယခုအခါတြင္ ေဝးလံေခါင္ဖ်ားေသာ ေတာင္ပိုင္း ကမ္း႐ိုးတန္း ႏွင့္ ေရနံ၊ ဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လုိင္းအဆက္ အသြယ္ ရွိသည့္ ေျမာက္ပိုင္းနယ္စပ္ ေဒသမ်ားမွသည္ ေျမဆီၾသဇာ ေကာင္းမြန္သည့္ လယ္ယာေျမထိ ေျမယာသိမ္းယူမႈ သတင္းမ်ား အႏွံ႕အျပား ၾကားသိေနရသည္။

မႏၲေလးၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ ေၾကးနီထြက္ရွိရာ နယ္ေျမျဖစ္ေသာ လက္ပံေတာင္းေတာင္ေဒသရွိ ရြာ ၂၆ ရြာမွ ၄ ရြာမွာ ေျမလွန္ခံခဲ့ရ ၿပီး ေဒသခံလူမႈအသိုင္းအဝိုင္းမွာ သတၱဳတြင္းစီမံကိန္းအတြက္ ေျမဧက ၇၈ဝဝ ေက်ာ္ ဆံုး႐ႈံး ခံခဲ့ရသည္။ အခ်ဳိ႕ေဒသခံမ်ားမွာ အစိုးရက ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ျပန္လည္ေန ရာခ်ထားေရးစခန္းမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ ခံခဲ့ရသည္။ အခ်ဳိ႕က သူတုိ႔ေျမ ယာမ်ားကို ေရတိုအသံုးျပဳမႈအတြက္ ေငြလက္ခံယူရန္ လိမ္ညာ လွည့္ဖ်ား ခံရၿပီးေနာက္မွ လံုးလံုးလက္လြတ္ ဆံုး႐ႈံးရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရေတာ့သည္ဟု ဆုိပါသည္။

အေလ့အထ မရွိၾက၍ ဘယ္သူမွ စကားမဟရဲခဲ့ၾက။ သို႔ေသာ္ ျပဳ ျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ဒီေရအတက္တြင္ အခြင့္အခါ က်ေရာက္လာၿပီး ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံ စီးပြားေရး ဦးပိုင္ကုမၸဏီ (UMEH) ႏွင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ဝမ္ေပါင္ ကုမၸဏီတို႔ ဖက္စပ္ လုပ္ကိုင္ရာ ဤစီမံကိန္းကို ဆန္႔က်င္သည့္ ေဒါသထြက္ေနေသာ ေဒသခံတုိ႔၏ စု႐ံုးမႈ ျဖစ္ေပၚလာ ခဲ့ေၾကာင္း ေက်ာင္းသား စည္း႐ံုးေရးမွဴး ျဖစ္သူ အသက္ ၂၇ ႏွစ္ရြယ္ ကိုရဲရင့္ေက်ာ္က ေျပာပါသည္။ လူမႈေရးႏွင့္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိခိုက္မႈအေပၚ လူထု၏ဖိအားကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရ၍ အျခားျမန္မာစစ္ဘက္ႏွင့္ တ႐ုတ္ ဖက္စပ္ စီမံကိန္း ျဖစ္ သည့္ ေဒၚလာ ၃.၆ ဘီလ်ံတန္ျမစ္ဆံု ဆည္တည္ေဆာက္ေရးကုိ ရပ္ဆုိင္းရန္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ၂ဝ၁၁ စက္တင္ဘာတြင္ အမိန္႔ထုတ္ျပန္ခဲ့ရာမွ ဆက္လက္၍ ဤကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပမႈ ေပၚေပါက္ခဲ့ရေၾကာင္း သူက ရွင္းျပပါသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပ ရာ သပိတ္စခန္းတစ္ခုမွာ တ႐ုတ္ကုမၸဏီဝင္း အဝင္ဝ ျပင္ပတြင္ ႀကီးထြားစ ျပဳလာခဲ့ၿပီး ေဒသ အာဏာပိုင္မ်ားက  လုပ္ေနက် နည္းလမ္းမ်ားကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ ၿဖိဳခြဲႏွိမ္နင္းမႈအတြင္း နံပါတ္တုတ္ကိုင္ရဲ မ်ား၏ ျမင္ျမင္သမွ် ႐ိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးမႈေၾကာင့္ ဆႏၵျပသူ ရာႏွင့္ခ်ီ၍ ထိခိုက္ခံရသည္။ မ်က္ရည္ယိုဗံုး ဒဏ္ေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ ဒါဇင္ႏွင့္ ခ်ီၿပီး ေဆး႐ံုတင္ခဲ့ရသည္။ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြဲမႈေနာက္တြင္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဌာန၏ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်မႈ၊ ေဒသတြင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း မ်ားႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားမႈ အဖြဲ႕မ်ား၏ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ ဆႏၵျပ ကန္႔ကြက္မႈမ်ားျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး အစုိးရက ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ခဲ့ရသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္သည့္ လြတ္လပ္ေသာ ေကာ္မရွင္ တစ္ရပ္ကို စီမံကိန္း အနာဂတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သံုးသပ္ရန္ တာဝန္ေပး ခဲ့ရသည္။

UMEH ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ျမန္မာအစုိးရအရာရွိမ်ားကမူ ေကာ္မရွင္ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ား မထုတ္ ျပန္မီ ထင္ျမင္ခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာ ေပးရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့ၾကသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကလည္း ျမစ္ဆံုလိုမ်ဳိး ထပ္မျဖစ္ေစရန္ ပိုင္းျဖတ္ ထားဟန္ ရွိသည္။ တ႐ုတ္အစုိးရသတင္းစာ ဂလိုဘယ္တုိင္း(မ)တြင္ အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္မွ လက္ပံေတာင္း စီမံကိန္း ရပ္ဆိုင္းျခင္း ကို ႏွစ္ဖက္အ႐ႈံးအေန အထားတစ္ခုဟု ေခၚဆိုေရးသားခဲ့ သည္။ “အေနာက္တုိင္းမွ အခ်ဳိ႕ ေသာ အင္အားစုမ်ား အပါအဝင္ တတိယ အုပ္စုမ်ားကသာ ဤသို႔ေသာ အေျဖကို ျမင္လိုၾကပါလိမ့္မည္” ဟု ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

ယခုအခါ တူးေဖာ္မႈမ်ား ဆက္ လက္လုပ္ေဆာင္ေနသည္။ အဂၤေတ ဘားတိုက္မ်ားႏွင့္ ယႏၲရား အသံုးအေဆာင္ မ်ားၾကား ဆႏၵျပစခန္း အပ်က္အစီးမ်ားကို ဝတ္စံုဝတ္ ခေမာက္ေဆာင္း တ႐ုတ္အလုပ္ သမားမ်ား ရွင္းလင္းေနၾကသည္ကို ကုမၸဏီ အေစာင့္မ်ားက ေစာင့္ၾကပ္ ၾကည့္႐ႈခဲ့ၾကသည္။ မာရွယ္ေလာ ထုတ္ထားေၾကာင္း လူတုိင္းကို ႏႈိးေဆာ္သည့္ အခ်က္ျပ သတိေပးခ်က္ အမွတ္လကၡဏာ တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

စီမံကိန္း တိုးခ်ဲ႕မႈသာ ၿပီးျပည့္စံုသြားပါက တစ္ခ်ိန္က စိမ္းလန္းစိုျပည္ခဲ့ေသာ လက္ပံေတာင္း လယ္ယာေျမမွာ လြင္တီးေခါင္တစျပင္ျဖစ္ ၿပီး ေျခသလံုးအိမ္တုိင္အလုပ္သမား မ်ားက ေၾကးနီ အႂကြင္းအက်န္ ကေလးမ်ား လက္တစ္ဆုပ္ စာကို က်တ္တီးေျမတြင္ ရွာေဖြတူးဆြေန ၾကရေပလိမ့္မည္။

အနီးအနားရွိ ကန္ကုန္းရြာ ကေလးတြင္ ၾကာျမင့္စြာ ေနထိုင္ခဲ့ ၾကသူမ်ားက သူတုိ႔ရြာအစြန္ရွိ အက္ဆစ္စက္႐ံုမွ သတၱဳ တူးေဖာ္ေရး ဓာတုပစၥည္း မ်ားေၾကာင့္ ေသာက္ ေရႏွင့္ သီးႏွံမ်ားတြင္ အဆိပ္သင့္ၿပီး က်န္းမာေရး ျပႆနာ မ်ား ျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ စက္႐ံုမွ ခဲတစ္ပစ္စာ အကြာတြင္ ေနထိုင္ေသာ ကေလး အေျမာက္အျမားမွာ မ်က္စိ မျမင္ ျခင္းႏွင့္ ေမြးရာပါ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ရေၾကာင္း စြပ္စြဲေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ သိပၸံနည္းက် စမ္းသပ္ စစ္ေဆးမႈ အေျဖမ်ားကို လူသိရွင္ ၾကား မထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ္လည္း ေၾကာက္ရြံ႕စိုးရိမ္မႈမ်ားက တည္ရွိ ေနဆဲပင္။ “ကေလးထပ္ေမြးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေၾကာက္ေနၿပီ။ ဒီေျမ က မသန္႔ေတာ့ဘူး” ဟု အသက္ ၄ဝ အရြယ္ ေျမပဲ ေတာင္သူ ဦးေအာင္စိုးက ေျပာ ပါသည္။

သတၱဳတြင္းကို ျဖတ္သန္း သြားလာရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ရွိ အရိပ္ေကာင္းေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ခုတြင္ ခႏၶာကိုယ္ က်စ္လ်စ္သြက္လက္ေသာ မႏၲေလးအေျခစိုက္ ေရွ႕ေနတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးျမင့္သိန္း က ေျမယာ ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ဆုိင္ရာ အခမဲ့ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခု ျပဳလုပ္ခဲ့ ၿပီး လယ္ယာသမား ၃ဝ ခန္႔ပါဝင္ တက္ေရာက္ ခဲ့ၾကသည္။ တစ္ဦးခ်င္း အျမင္အရမူ လက္ပံေတာင္း၏ ကံၾကမၼာႏွင့္ပတ္သက္၍ သူက သံသယရွိသည္။ ျမစ္ဆံု စီမံကိန္းၿပိဳ ကြဲပ်က္စီးမႈေနာက္ပိုင္း တ႐ုတ္၏ ႏုိင္ငံေရးဖိအား အတုိင္းအတာကို မွတ္သားမိျခင္းႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ဦးေဆာင္ေသာ စံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ ၏ တရားဝင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာကင္းမဲ့မႈကို သတိျပဳမိျခင္းေၾကာင့္ပင္။

“ဒီမွာရွိတဲ့ ဥပေဒက စစ္ဘက္က လုပ္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ နဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ ခ႐ိုနီေတြကို မ်က္ႏွာသာ ေပးေန တုန္းပဲ” ဟု သူက ေျပာ သည္။ “ဥပေဒေရးရာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးေတြ အေလးအနက္ လုပ္ၿပီးတာေတာင္ လယ္သမားေတြအတြက္ အာမခံခ်က္က ရွိမွာမဟုတ္ဘူး”ဟု သူက ဆုိပါသည္။ ေျမယာ သိမ္းယူမႈမ်ားကုိ ဆုိင္းငံ့ထားေသာ္ လည္း ႏွင္ထုတ္ခံရမည့္ အႏၲရာယ္မွာ ရွိေနေသးေၾကာင္း ပရိသတ္အမ်ားစုကို သူက အသိေပး ရွင္းျပခဲ့သည္။

“ဒါဆုိ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာလုပ္သင့္သလဲ” ဟု ရြာသား တစ္ဦးက ေမးသည္။ “လယ္ ဆက္လုပ္ေပါ့” ဟု သူက မထီၿပံဳးျဖင့္ ေျပာပါသည္။ အျခားသူမ်ား အတြက္မူ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိေတာ့သည္မွာ ရွင္းပါသည္။ ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဂ်ဳံစိုက္ ေတာင္သူတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့သူ  အသက္ ၆ဝ ရြယ္ ဦးႂကြက္နီမွာ သူ႔မိသားစုႏွင့္အတူ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္က လက္ပံေတာင္း တစ္ဝိုက္ရွိ ျပန္လည္ ေနရာခ်ထားေရးစခန္း ေလးခုအနက္ တစ္ခုသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းခံခဲ့ရသူ ျဖစ္ပါသည္။ ယမကာအရွိန္ေၾကာင့္ သူ႔မ်က္လံုးေတြက နီေနသည္။ သူက သူ႔အိမ္အမိုးက မိုးယိုေၾကာင္းႏွင့္ သူ႔ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စိုက္ခင္းက ေသး လြန္းေၾကာင္း တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ညည္းတြားေန သည္။

အစည္းအေဝး ျပဳလုပ္ေနစဥ္အတြင္း ပလတ္စတစ္ ခေမာက္မ်ား ေဆာင္းထားသည့္ လူအျပည့္ပါေသာ ထရပ္ကား တစ္စီး ႐ုတ္တရက္ထုိး ဆုိက္လာသည္။ သူ႔ကို ႏွင္ထုတ္ခဲ့ေသာ တ႐ုတ္သတၱဳ တူးေဖာ္ေရး ကုမၸဏီ အတြက္ ယခုအခါတြင္ လံုၿခံဳေရး အေစာင့္တစ္ေယာက္ လုပ္ေနသည့္ သူ႔သားကို တင္ေခၚရန္ျဖစ္သည္။ “အခုကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ဘာမ်ား ေရြးစရာ ရွိလို႔လဲ” ဟု ဦးႂကြက္နီက ေျပာသည္။ “ျငင္းဖို႔ ဆိုတာက စဥ္းစားလို႔ မရပါဘူး”ဟု သူက ဆုိပါ သည္။

(ဤသတင္းေဆာင္းပါးကို အက်ပ္အတည္း သတင္းေရးသားမႈ ဆုိင္ရာ ပူလစ္ဇာစင္တာ အတြက္ Motlagh က ေရးသား၍ ဝါရွင္တန္ ပို႔(စ)သတင္းစာ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။)

Ref: northjersey.com
by The Myanmar Independent News Journal