ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆရာဝန္ အသင္းႀကီး ႏွစ္ျခမ္းကဲြေနျပီလား

၁၉-၂-၂၀၁၃ အဂၤါ ေန႔ အတြက္ ထုတ္ေဝတဲ့ “News Watch weekly” ေစာင့္ၾကည့္္ သတင္း ဂ်ာနယ္ အတြဲ (၇) အမွတ္ (၈၅) ကို ဖတ္မိၿပီး ဒီစာကို ကၽြန္ေတာ္ ေရးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္လည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က ေဆးတကၠသိုလ္က ေန ပညာရည္ႏုိ႔ ေသာက္စုိ႔ၿပီး ဆရာဝန္္ လားေျမာက္ခဲ့ သူပါ။

ေစာင့္ ၾကည့္ သတင္းဂ်ာနယ္မွာ ေဒါက္တာ ေအာင္ခင္ဆင့္ ေရးတဲ့ “ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆရာဝန္အသင္းႀကီးကို လက္ပံ ေတာင္း ေတာင္ လိုမျဖစ္ေစလို” ေဆာင္းပါးနဲ႔  ပါေမာကၡ ေဒါက္တာျမင့္ေသာင္း ေရးတဲ့ “ အစဥ္မညိႇဳးႏြမ္း ထာဝစဥ္ လန္းဆန္းေနဦး မည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံဆရာဝန္အသင္းႀကီး” ဆိုၿပီးေတာ့ ေဆာင္းပါး ႏွစ္ခုကို မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္စာမ်က္ ႏွာ ႏွစ္ခုမွာ  ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။

ဆရာေအာင္ခင္ဆင့္ အေနနဲ႔ လက္႐ိွ ျဖစ္ေနတဲ့ MMA ႐ံုးကို ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီကို ႏွစ္႐ွည္ငွားရမ္းျခင္းအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆရာဝန္အသင္းႀကီး ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ ေမွးမိွန္ သြားမွာကို စုိးရိမ္ေနေၾကာင္း ေျပာျပထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာ ျမင့္ေသာင္း (MMA အတြင္းေရးမႉး) က ျပန္ေရးထားရာမွာ ၎တို႔အေနျဖင့္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံစုိက္ထုတ္၍ အလုပ္လုပ္ ေနရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေခတ္ရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ အရ ေဆာင္႐ြက္ ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားေဖာ္ျပသြား ပါတယ္။

ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လက္႐ိွ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆရာဝန္သင္းႀကီး မွာ ျဖစ္ေပၚ ေနတဲ့ အုပ္စုကြဲ လြန္ဆြဲ ပြဲ ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ ေလးကုိ အ႐ိွန္ရ ေနၿပီလို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္  ေတြ႕ထားတာေတြက ေတာ့ အခု လက္႐ိွေတြ႕ႀကံဳေန ရတဲ့ ျပႆနာ ဟာ အစြန္းထြက္တစ္ခုေလာက္ပဲ႐ိွလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ဆရာေအာင္ခင္ဆင့္ကို ကၽြန္ေတာ္ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ႀကီးမသိေပမဲ့ ဆရာေအာင္ခင္ဆင့္ ေရးသားထားတာေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ ေလးကို အခ်က္အလက္က်က် နဲ႔ ေရးထားကိုေတြ႕ရပါတယ္။ အားလံုးကိုကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ရင္ေတာင္ ဆရာ ေအာင္ခင္ဆင့္ ေရးထားတာ က ၅၀ ရာခုိင္ႏႈန္း မက မွန္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိေနပါတယ္။

အဓိက ျပႆနာက ဆရာေအာင္ခင္ဆင့္ ေရးထားတဲ့ အတုိင္းေျပာရရင္ ဟုိအရင္တုန္းက က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးဌာန ေခါင္းစဥ္ ေအာက္ က ဝန္ႀကီး (အထူးသျဖင့္ စစ္အစုိးရေခတ္လက္က်န္ ေနာက္ဆံုးအရပ္သားဝန္ႀကီး) ကေနစၿပီး ထိပ္ပုိင္း ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ရဲ႕ တိတ္တိတ္ဘုံးမႈ၊ ေပၚတင္ဘုံးမႈ၊ ဘူးမႈ မ်ား၊ ပါးစပ္က လူနာ … လက္က အသျပာ စတာေတြနဲ႔ ပညာ႐ွင္ဆရာဝန္အခ်င္းခ်င္းေအးဓားျပ တုိက္မႈမ်ားက ေနစတယ္ လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။

အဲဒီတုန္းက လစာ ေသာင္းဂဏန္းေလာက္သာရတဲ့ ေခတ္ႀကီး မွာ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ဆရာဝန္မ်ားဟာ မိဘက ခ်မ္းသာ တာမဟုတ္ပါဘဲနဲ႔ အဲဒီေခတ္က အလြန္ေဈးႀကီးလွတဲ့ Toyota Prado/Toyota Landcruiser စတာေတြကို ဝယ္စီး ႏုိင္တာ ကိုၾကည့္ရင္ ဘယ္လို လုပ္ထားသလဲဆိုတာကိုသိႏုိင္ပါတယ္။ ေငြကို ကိုင္သံုးတဲ့အျခားဌာန ေတြလို မဟုတ္ဘဲ ၊ ခ်ဳိ႕တဲ့ လွတဲ့  က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးဌာနဟာ ဝန္ထမ္းအေျပာင္းအေ႐ြ႕ေဈးကြက္မွာ အႀကီးဆံုးေဈးကြက္ႀကီး တစ္ခုအျဖစ္ ေပၚေပါက္ လာခဲ့ပါတယ္။

အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ေနရာေကာင္းတစ္ခုကိုေ႐ႊ႕ခ်င္ရင္ … လက္ေထာက္ဆရာဝန္(သုိ႔မဟုတ္)တုိက္နယ္ဆရာဝန္ဆိုရင္ ဆယ္သိန္း၊  အထူးကုဆရာဝန္(သို႔မဟုတ္)အငယ္တန္းအတုိင္ပင္ခံဆရာဝန္(သို႔မဟုတ္)ၿမိဳ႕နယ္ ဆရာဝန္ဆိုရင္ သိန္းႏွစ္ဆယ္မွ ေလးဆယ္ထိ၊    ျပည္နယ္/တုိင္းအဆင့္ အတုိင္ပင္ခံဆရာဝန္ႀကီး (သို႔မဟုတ္) ပါေမာကၡဆရာဝန္ႀကီး (သုိ႔မဟုတ္) ခ႐ိုင္/ျပည္နယ္/တုိင္း ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီးဆုိရင္  သိန္းငါးဆယ္ အထက္ ေပါက္ေၾကး႐ိွခဲ့တာ ဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ႐ိွေနတဲ့ ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားျငင္းလို႔မရႏုိင္ပါဘူး။

ဒီဂဏန္းေတြဟာ အားလံုးကို မဆိုလိုေပမဲ့ အမ်ားအားျဖင့္ မွန္ကန္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔ လိုက္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ တည္ၿမဲ ခ်င္ရင္ ေတာ့ ဒီႏႈန္းနဲ႕ သိပ္မကြာတဲ့ ေငြေၾကးေတြကို ႏွစ္အလိုက္ေပးေဆာင္ရတဲ့ သာဓက ေတြ႐ိွခဲ့ပါတယ္။

အစုိးရစားရိတ္နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသြားတဲ့ ဆရာဝန္မ်ားဟာ သူတို႔ ဟုိမွာလုပ္လို႕ရတဲ့ ႏုိင္ငံျခားေငြ ႏွစ္လစာ ကို ေပးကမ္းရပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ေတာင္မၾကားဖူးတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို ဘာ မွ မျပည္စံုဘဲ ပို႕ေဆာင္ျခင္းခံရပါတယ္။ ရာဇဝင္ထဲ ကလို ေျပာရင္ေတာ့ မဲဇာေပါ့ေလ။ အဓိပၸာယ္က ေတာ့ မင္းငါတို႔ ကိုဘာမွမေပးလို႔ ထြက္ခုိင္းလိုက္ၿပီေပါ့။

ဒီလိုမေပးကမ္းလို႔ (အမ်ားစုက ေတာ့ မေပးကမ္းႏုိင္ခဲ့လို႔) အလုပ္ကေနထြက္သြားခဲ့ရတဲ့ဆရာဝန္မ်ားက အမ်ားႀကီးျဖစ္ ခဲ့ပါၿပီ။ တစ္ေလာက စည္းကမ္း မလိုက္နာလို႔ ေက်ာင္းထုတ္ခံရတဲ့ မႏ ၱေလးေဆးတကၠသုိလ္က ေက်ာင္းသား ေတြက ပါေမာကၡခ်ဳပ္ကို ျပန္ၿပီး တရားတေဘာင္ နဲ႔စြဲခ်က္တင္တာကိုေတြလို႔ ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိပါေသးတယ္။ NLD က ကိုယ္စားလွယ္ ေတြအေနနဲ႔လည္း စည္းကမ္းနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အတူ ၊ လာဘ္မထုိးႏိုင္ လို႔ အျပင္ေရာက္သြားတဲ့ ဆရာဝန္မ်ား နစ္နာတဲ့ ကိစၥကိုလည္း ျပန္လည္ စံုစမ္းရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

အမွား ၾကာေတာ့ အမွန္ျဖစ္ဆိုသလို လာဘ္မေပးႏုိင္ရင္ အေဝးကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လြင့္ၿပီး အလုပ္ထဲ ကထြက္ရမယ္ ဆို တာ ဟာ အစိုးရ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေလာက မွာ ခံယူခ်က္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ မသြားႏုိင္လို႔ အလုပ္က ထြက္တဲ့ ဆရာဝန္ေတြကို ေဆးကုသခြင့္လက္မွတ္ သိမ္း တာဟာလည္း အထက္က ၫႊန္ၾကားထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ အစုိးရတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဆရာဝန္ အသင္းႀကီး ဟာ ထိပ္ပုိင္း အာဏာရလူေတြနဲ႕ ေပါင္းၿပီးထင္ရာစုိင္းေနျခင္း ဟာ ထူးေပမဲ့ ဆန္းတဲ့ အရာတစ္ခုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။  ပြင့္လင္းျမင္သာစ ျပဳလာတဲ့ ဒီေခတ္ ေရာက္မွသာ ဒါေတြကို ျပည္သူေတြ သိခြင့္ရခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးဌာ ဟာ တစ္ျခားဌာနေတြနဲ႔မတူတဲ့အခ်က္က ေတာ့ အေကာင္အထည္ကိုျပလို႔ ခက္ခဲျခင္းပါပဲ။ ဥပမာ လွ်ပ္စစ္ ဌာနအေနနဲ႔ လွ်ပ္စစ္ ဘယ္ေလာက္ေပးတယ္၊ မီးလာသလားပ်က္သလားဆိုတာကိုသိႏုိင္ပါတယ္။ လမ္းေဖာက္၊ တံတားေဆာက္ျခင္းဆိုတာဟာလည္းထိုနည္း လည္းေကာင္းပဲေပါ့၊ အေကာင္အထည္ျပလို႔ရတယ္ေလ။

က်န္းမာေရးဌာက လူနာဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ကုလိုက္တယ္ဆိုတာ စာရင္းထဲမွာ ေတာ့ အားရ ပါး ရ ျပလို႔ရတယ္ေလ။  ဘယ္သူသိတာမွတ္လို႔ ။ လူနာေတြအားလံုးကုိ ဘယ္သူက လုုိက္ၾကည့္ႏုိင္မွာလဲ။ ေနာက္ၿပီး ဆရာဝန္ဆိုတာ လူနာ အမ်ားစုရဲ႕အျမင္မွာ သမားဂုဏ္ နဲ႔ ေနတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့  ဘယ္သူေတြက သံသယ ဝင္ၿပီး လုိက္ၾကည့္ေနမွာလဲ။

အဲဒီေတာ့ တုိက္နယ္ေဆး႐ံု၊ ၿမိဳ႕နယ္ေဆး႐ံု၊ ခ႐ိုင္ေဆး႐ံု၊ ျပည္နယ္/တုိင္းေဆး႐ံု ေတြမွာ စာရင္းစစ္ေတြကို လာဘ္ထိုး၊ အထက္ကိုဖား ေအာက္ကိုဖိ ၊ ေဟာက္စား ေငါက္စားလုပ္တာေတြဟာ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းေလာက မွာ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုလို ျဖစ္ထြန္းေနခဲ့ပါတယ္။

ၿမိဳ႕နယ္ဆရာဝန္အဆင့္ဆိုရင္ မရဘူးဆိုရင္ေတာင္မွာ တစ္လကို ေဆး႐ံုက ခြဲတမ္း (စက္ဆီ၊ လွ်ပ္စစ္၊ ေဆးအႀကံအဖန္…) အရ သိန္း ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ ခန္႔ လုပ္စားလို႔ ရပါတယ္။ အဲ… ျပည္နယ္/တုိင္း က်န္းမာေရးဦးစီးဌာနမႉး က ေကာင္းရင္ေပါ့ေလ။ ဆင္းရဲ တဲ့ ျပည္နယ္ေတြမွာေတာ့ ျပည္နယ္က်န္းမာေရးဦးစီးဌာနမႉး က ရသမွ်ကို ဝုိက္တာ ဘုန္း တာေတြ ေၾကာင့္ ေအာက္က လူေတြ သိပ္မရတာ ေတြ လည္း ႐ိွပါတယ္တဲ့။ ဥပမာ ေဝးလံၿပီး ေက်ာက္စိမ္းထြက္ တဲ့ ျမန္မာ ႏုိင္ငံ ေျမာက္ဖ်ား ကခ်င္ျပည္နယ္ က ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ ျပည္နယ္က်န္းမာေရးဦးစီးမႉးလုပ္ခဲ့ တဲ့ သူ ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ ေလးကို အေျခခုိင္သြားတယ္ဆိုပဲ။ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ က အေဝး ေ႐ႊ႕လာရတဲ့ ဆရာဝန္ေတြဆီက ကိုယ္က်ဳိးအတြက္လုပ္စားခဲ့ တာ ေတြ သိပ္ မ်ားတယ္လို႔လည္း သတင္းထြက္ခဲ့တယ္ေလ။

ဒီလို ဒီလို နဲ႔ အထက္က ႐ိုက္ ၊ ေအာက္က ဝုိက္ နဲ႔ ေနာက္ဆံုး ျပည္သူေတြကို ကုသတဲ့ ေဆးပညာ႐ွင္ အစုိးရဝန္ထမ္း ဆရာဝန္ေတြဟာ ေစတနာ က ေန အသျပာ ေနာက္ကိုလိုက္မွန္းမသိ လုိက္သြားၾကပါေတာ့တယ္။ 

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဆရာဝန္အသင္းႀကီး က အစုိးရတစ္ပုိင္းျဖစ္ေနတာမို႔ ဘာမွ လုပ္မေပးႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။  ရန္ပံုေငြရယ္ လို႔မယ္မယ္ရရ မ႐ိွခဲ့ တဲ့အခ်ိန္ မွာ ေငြေၾကးနဲ႔ အာဏာ တတ္ႏုိင္သူေတြ က ေကာင္းစြာ လႊမ္းမိုးထားႏုိင္မွာေတာ့ သံသယ ႐ိွစရာမလိုပါဘူး။

သူမ်ားႏုိင္ငံမွာလို လြတ္လပ္တဲ့ ေဆးေကာင္စီရယ္လို႔ တိတိပပ မ႐ိွတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံေဆးေကာင္စီဟာ ဆရာဝန္အသင္းနဲ႔ ပူးတဲြၿပီး ေဆးကုသခြင့္လိုင္စင္ေတြကို ႀကိဳက္သလုိ ျခယ္လွယ္ခဲ့ပါတယ္။အဲဒီတုန္းက ေဆးပညာအရာမွာ ေတာ္ပါလ်က္နဲ႔ အစုိးရနဲ႔ အဆင္မေျပတဲ့သူေတြကို လိုင္စင္ ထုတ္မေပးခဲ့တာ၊ အစိုးရအလိုက် အလုပ္ထဲဝင္မွ လိုင္စင္ထုတ္ေပးခဲ့ တာေတြဟာ ျမန္မာ ႏုိင္ငံ ဆရာဝန္ အသင္း ႀကီးနဲ႔ ေဆး ေကာင္စီတို႔ ကို နားလည္ရ ခက္တဲ့ အဖြဲ႕မ်ား အျဖစ္ ထင္ဟတ္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဆရာဝန္လုပ္စား ရင္ ဆ/မ ႐ိွမွ ျဖစ္မွာမို႔လို႔ ဆရာဝန္မ်ားဟာ ေဆးကုသခြင့္လိုင္စင္ ၿပံဳတိုးေလွ်ာက္ၾကေတာ့ MMA မွာ လည္း ေဈးပြဲေတာ္ ႀကီးတစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနခဲ့ပါေတာ့တယ္။ သိၾကတဲ့အတုိင္း လိုင္စင္ေၾကးက ရာဂဏန္း ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ရန္ပံုေငြက ေတာ့ ေသာင္း ဂဏန္းေလာက္ ေတာင္းခဲ့ တာကို အဲဒီတုန္းက ေလွ်ာက္ခဲ့ သူ ေတြ သိခဲ့ၾကမွာပါ။

ဒီလိုျဖစ္လို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆရာဝန္အသင္းႀကီး ကခ်ဳိ႕တဲ့တယ္လို႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မထင္ပါဘူး။ ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ေၾကာင့္ ရတဲ့ ေဆးကုမၸဏီ ေတြရဲ႕ စပြန္ဆာ ေတြက အဖြဲ႕ႀကီးကို အနည္းနဲ႔အမ်ားလည္ပတ္မႈေပး ေနတယ္ လို႔လည္း သိေနမိပါတယ္။ (ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အိတ္ထဲက စုိက္တယ္လို႔ေျပာတာဟာ အံ့ၾသစရာပါ။)

အခု ျဖစ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီကုိ ႏွစ္႐ွည္ ငွားရမ္း တာဆိုတာကလည္း အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ပြဲခ အစြန္းအထြက္ ေတြ ၿမိဳးၿမိဳးမ်က္မ်က္ ရမွာေတာ့အမွန္ပါပဲ။ ေ႐ွးက လည္း ဒီလို လုပ္ခဲ့ တာေတြက မ်ားလွပါၿပီ၊ ဆရာေအာင္ခင္ဆင့္ေျပာခဲ့ တဲ့ က်န္းဦးစီးကို ေရာင္းစားခဲ့ တာကလည္း အပါအဝင္ေပါ့ေလ။ ေ႐ွ႕ေျခလွမ္းကို မေရာက္ခင္ ေနာက္ေျခလွမ္းကို အရင္ လြတ္ လိုက္သလိုျဖစ္ေန တဲ့ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုမႈကိုလည္း ထူးဆန္းဖြယ္ရာေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဆရာဝန္အသင္းႀကီးကို ဘယ္လို ေကာင္းေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတာထက္ ၄၈ ထပ္တုိက္ေဆာက္မယ္၊ ႏုိင္ငံျခားအဖြဲ႕အစည္းကိုေပးအပ္မယ္ ဆိုတာပဲ မီဒီယာ ေတြထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္ ေနတာ ေတြ႕ရမွာပါ။

ဒါေတြကို အားလံုးကို ၿခံဳၾကည့္ရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံဆရာဝန္အသင္းႀကီး႐ံုးခ်ဳပ္ကို သူမ်ားလက္ထဲ လႊဲအပ္ မယ့္ကိစၥဟာ ျဖစ္ပ်က္ ေနတဲ့ ျပႆနာ မ်ား ထဲ က အစြန္းထြက္တစ္ခုသာျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

ေဒါက္တာေက်ာ္