အိမ္ရာမူ၀ါဒႏွင့္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာ

ဒီမိုကေရစီ ေခတ္သစ္တည္ေဆာက္မႈ အခ်ိန္ကာလကို တြက္စစ္လွ်င္ ၂ ႏွစ္နီးပါး ရွိလာေပၿပီ။ အဆိုပါကာလအတြင္း ႏုိင္ငံ တစ္၀န္း အိမ္ရာက႑ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ခ်က္ မ်ားမွာ ေက်နပ္အား ရဖြယ္ မရွိေသးေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရ၏။ ျပန္လည္သုံးသပ္ၾကည့္လွ်င္ မွတ္မွတ္ရရ
အလြန္ထင္ရွားေသာ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးက အမ်ားပိုင္ ကုမၸဏီတစ္ ခုထူေထာင္ၿပီး မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ ၿမိဳ႕သစ္ႏွင့္ အိမ္ရာစီမံကိန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ အစီအစဥ္ႏွင့္ အစုရွယ္ယာမ်ား ေခၚယူမည့္ သတင္းေၾကညာခ်က္ျဖင့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေခတ္သစ္အိမ္ရာ ဖံြ႕ ၿဖိဳးေရးက႑ကို စတင္ဖြင့္လွစ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေလသည္။

လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိဘဲ ေျခလွမ္းက်ဲေသာ အဆုိပါ လႈပ္ရွားမႈမွာ အခ်ိန္တိုအတြင္း ဇီ၀ိန္ခ်ဳပ္သြားခဲ့၏။ ထို႔ေနာက္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီတစ္ရပ္က ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး၊ ထန္းတပင္ၿမိဳ႕တြင္ ဆင္းရဲသား ၿမိဳ႕ေတာ္ တည္ေထာင္ေရးဟု အမည္ေပးထားေသာ စီမံကိန္းဖဲႀကိဳးကို မဆီမဆုိင္ ျဖတ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ျပန္၏။

ဖဲႀကိဳးႏွင့္ ကတ္ေၾကးကို ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပေရးေကာ္မရွင္က အခ်ိန္မီ သိမ္းယူလုိက္၍ ဆင္းရဲသား ျပည္သူတုိ႔ သက္သာရာရသြားခဲ့ေလသည္။
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၁၂ ရက္တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ စီမံကိန္းေကာ္မရွင္ ဒုတိယအစည္းအေ၀း၌ ေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ျဖစ္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက
ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ေက်းရြာ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ အေျခခံ လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္သည့္ City Plan, Town Plan ႏွင့္
Village Plan မ်ားကို ေရးဆဲြေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕တို႔၏ City Plan မ်ားကို ေလ့လာေဆြးေႏြးအေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္
ရြက္ၾကရန္ႏွင့္ ေက်းလက္ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးသည္ အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ျဖစ္သကဲ့သို႔ အနာဂတ္ၿမိဳ႕ျပမ်ား၏ စနစ္တက်မႈႏွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးသည္ မ်ားစြာအေရးပါလာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့၏။

ထို႔အျပင္ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက ေကာ္မရွင္အစည္းအေ၀း ေနာက္ဆုံးေန႔ျဖစ္ေသာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၁၈ ရက္တြင္ ျပည္သူမ်ား ေနေရးထုိင္ေရးခက္ခဲသည့္
အပုိင္း၊ မီးေဘးစိုးရိမ္ရသည့္အပုိင္း၊ ၿမိဳ႕ျပအဂၤါရပ္ႏွင့္ မညီညြတ္သည့္အပုိင္းကို ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မတုိင္မီ ႏွစ္စဥ္တစ္ႏွစ္ခ်င္း ျပည္သူအၾကား ျပည္သူ႔ဆႏၵႏွင့္အညီ
သိသိသာသာ တုိးတက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေဆာင္ရြက္မည့္ လတ္တေလာ စီမံခ်က္ျဖင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လုိအပ္ေၾကာင္းလည္း
ေဆြးေႏြးမွာၾကားခဲ့ေပသည္။

စာေရးသူအေနျဖင့္ သမၼတႀကီး ေျပာၾကားသကဲ့သို႔ ျပည္သူတို႔၏ ေနေရးထုိင္ေရးခက္ခဲသည့္ အပိုင္းကို သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲ တုိးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏ အိမ္ရာ မူ၀ါဒ (Housing Policy) လိုအပ္ခ်က္ရွိေၾကာင္း ေဆြးေႏြးလုိပါသည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၉၆ အရ ျပည္ေထာင္စု ဥပေဒျပဳစာရင္းတြင္ အိမ္ရာႏွင့္ အေဆာက္အအုံမ်ား (Housing and Buildings) ပါ၀င္သျဖင့္ အိမ္ရာမူ၀ါဒကို ျပည္ေထာင္စုအစုိးရကသာ ခ်မွတ္ေပးႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ မူ၀ါဒ လမ္းၫႊန္ခ်က္ မရွိဘဲ လတ္တေလာျဖစ္ေစ၊ ကာလတုိျဖစ္ေစ၊ ကာလရွည္ျဖစ္ေစ
လုပ္ငန္းအေကာင္အထည္ေဖာ္မႈမွန္သမွ်သည္ ေရေၾကာင္းျပမပါဘဲ သေဘၤာကို ေမာင္းႏွင္သကဲ့သို႔ ခရီးမတြင္ႏုိင္ေပ။ လမ္းေၾကာင္းမွား၍ လုိရာခရီးမေရာက္ဘဲ ေသာင္တင္သြားလွ်င္လည္း ဆုံး႐ႈံးမႈမ်ားကို ရင္ဆုိင္ႀကံဳေတြ႕ၾကရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔အျပင္ မူ၀ါဒ မရွိေသာ လုပ္ငန္း မွန္သမွ်သည္ အဂတိေလးပါးႏွင့္ မကင္းႏုိင္သျဖင့္ ျပည္သူတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ ဓမၼာေသာကျဖစ္ေလ့ရွိေပသည္။ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံမ်ား၌ အစိုးရသည္ ျပည္သူတုိ႔၏ လုိလားခ်က္ကို ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ သက္ဆုိင္ရာက႑၏ လုပ္ငန္းဆုိင္ရာ မူ၀ါဒအျဖစ္ ခ်မွတ္ေပးၿပီး ဌာနဆုိင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ား၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ား၊
ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ားႏွင့္ ျပည္သူမ်ား(Stakeholders) အားလုံးက ၀ိုင္း၀န္းအေကာင္ အထည္ ေဖာ္ၾကရမည္ ျဖစ္ေပသည္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ အခန္း(၁)၊ ပုဒ္မ(၃၆)၊ ပုဒ္မခဲြ(ဂ)တြင္ “ႏုိင္ငံေတာ္သည္ အမ်ားျပည္သူတို႔၏ ေနထုိင္မႈ အဆင့္အတန္း ျမႇင့္တင္ေရးကို ေရွး႐ႈေဆာင္ရြက္မည္” ဟူေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္ပါရွိၿပီး ျဖစ္၏။ ထို႔ျပင္ တစ္၀ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးကလည္း အထက္ပါအတုိင္း ျပည္သူမ်ား ေနေရးထုိင္ေရးခက္ခဲသည့္ အပိုင္းကို ျပည္သူ႔ဆႏၵႏွင့္အညီ တုိးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ ၫႊန္ၾကားခဲ့၏။ သို႔ရာတြင္ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းရွိ ျပည္နယ္တုိင္း
ေဒသႀကီးအားလုံး တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ၊ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္း မျဖစ္ၾကရေလေအာင္ အိမ္ရာက႑ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းကို ထိန္းညႇိေပးမည့္ ျပည္ေထာင္စုအစုိးရ၏
အိမ္ရာမူ၀ါဒမွာ ယခုအခ်ိန္အထိ အထင္အရွားေပၚေပါက္လာျခင္း မရွိေသးေပ။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လက္ရွိစီးပြားေရး အေျခအေနအရ ေနေရး ထုိင္ေရး အခက္အခဲရွိသည့္ ျပည္သူမ်ား အားလုံးအတြက္ အိမ္ရာလိုအပ္ခ်က္ကို တစ္ၿပိဳင္တည္းျဖည့္ ဆည္းေပးရန္ မျဖစ္ႏုိင္သည့္ အေလ်ာက္ ျပည္ေထာင္စုအစုိးရ၏ အိမ္ရာမူ၀ါဒျဖင့္ ဦးစားေပးမႈကို သတ္မွတ္ေပးႏုိင္မည္ ျဖစ္ေပသည္။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ အျခားဖံြ႕ၿဖိဳးဆဲ ႏုိင္ငံမ်ားကဲ့သို႔ ၀င္ေငြ အလႊာအလုိက္ ၀ယ္ယူႏုိင္စြမ္းရွိေသာ အိမ္ရာမ်ား (Affordable Housing) ကို ေဆာက္လုပ္ၾကရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ဆင္းရဲမဲြေတသူမ်ား အပါအ၀င္ ၀င္ေငြနည္းေသာ ျပည္သူမ်ား၏ ေနေရးလုိအပ္ခ်က္ကို အတိအလင္း ဦးစားေပးသတ္မွတ္၍ ျဖည့္ဆည္းရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။

မ်က္ေမွာက္ကာလ ႏုိင္ငံပိုင္က႑ (Public Sector ) မွ ေဆာက္လုပ္လ်က္ရွိေသာ လုံးခ်င္းေနအိမ္မ်ား၊ တုိက္ခန္းမ်ား စသည့္အိမ္ရာစီမံကိန္းမ်ားတြင္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာမ်ား လုံး၀ပါ၀င္ျခင္း မရွိေပ။
ထို႔အျပင္ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိေသာ ျဖည့္ဆည္းမႈ အခင္းအက်င္း၌ ျပည္သူ႔က႑ျဖင့္ ေမြးဖြားေပးခဲ့သည့္ အိမ္ရာသားသမင္ကို အေရၿခံဳအိမ္ရာလိုအပ္မႈ(Artificial Demand )က်ားဆုိးက ၀ါးမ်ဳိဖ်က္ဆီးျခင္းလည္း ခံရျပန္၏။ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ၿမိဳ႕ ရြာႏွင့္ အိုးအိမ္ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး ဦးစီးဌာနသည္ လႈိင္သာယာတြင္
က်န္စစ္သားအိမ္ရာ၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္အိမ္ရာ၊ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္(ေတာင္ပိုင္း) တြင္ ေအာင္ေဇယ်အိမ္ရာစသည့္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာ အိမ္ခန္းေပါင္း ၃၀၀၀ ခန္႔ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီသည္ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ၿမိဳင္ေဟ၀န္အိမ္ရာ၊ ေတာ္၀င္အိမ္ရာ စသည့္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာ အိမ္ခန္း ၁၀၀၀ ခန္႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရ၏။ တဲေပၚမွ တုိက္ေပၚတင္ စီမံကိန္းအရ အဆုိပါ ဌာနအဖဲြ႕အစည္းႏွစ္ရပ္သည္
အိမ္ေထာင္စု ေပါင္း ၁၅၀၀၀ ခန္႔ကို တုိက္ခန္းမ်ားေပၚသို႔ တင္ေပးႏုိင္ခဲ့၏။
ယင္းကာလမတုိင္မီ သု၀ဏၰတန္ဖိုးနည္း အိမ္ရာစီမံကိန္း၊ ေတာင္ဥကၠလာပျမင္သာတန္ဖိုးနည္း အိမ္ရာစီမံကိန္း၊ သာေကတျမင္သာေတာ္လမ္း ပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မိုး
တန္ဖိုးနည္း လုံးခ်င္းအိမ္ရာစီမံကိန္း၊ သာေကတ သန္လ်င္တံတား၌ အသုံးျပဳၿပီး သစ္သားမ်ားကို ျပန္လည္သုံးစဲြသည့္ ပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မိုးတန္ဖိုးနည္း လုံးခ်င္းအိမ္ရာ စီမံကိန္း စသည္မ်ားကိုလည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ တည္ေဆာက္ခဲ့ေၾကာင္း ေလ့လာေတြ႕ရွိႏုိင္၏။ သို႔ေသာ္ ဒီမုိကေရစီေခတ္သစ္ တြင္မူ အဆုိပါ ဌာနႏွစ္ခုစလုံးမွ ၀င္ေငြနည္းျပည္သူမ်ားအတြက္ မည္သည့္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာ ကိုမွ် ဟုတ္တိပတ္တိ တစ္လုံးမွ် မေဆာက္ႏုိင္ခဲ့ေသးသည္မွာ ျပည္ေထာင္စုအစုိးရ၏ အိမ္ရာမူ၀ါဒႏွင့္ တြန္းအားေပးမႈ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ရန္မွ တစ္ပါး အျခားမရွိႏုိင္ေပ။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာ ၁၄ ရက္ထုတ္ ျမန္မာအလင္းသတင္းစာ၌ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီသည္ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္(ေျမာက္ပိုင္း)၊ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္
(ေတာင္ပိုင္း)ႏွင့္ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္ (အေရွ႕ပိုင္း)တြင္ အိမ္ခန္းေပါင္း ၉၀၀၀ ေက်ာ္ကို စည္ပင္ဘဏ္ႏွင့္ အျခားဘဏ္မ်ား၏ ရင္းႏွီးမႈျဖင့္ ေဆာက္လုပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းတစ္ရပ္ပါရွိ၏။ သတင္းစာအရ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာဟု သိရၿပီး အခ်ဳိ႕ေသာ ဂ်ာနယ္သတင္းမ်ား၌ ယာဥ္ရပ္နားရန္ ေနရာ၊ အပန္းေျဖေနရာ၊ လူေနဆုိင္ခန္းႏွင့္ စူပါမားကက္မ်ားပါ၀င္ေၾကာင္း၊ တစ္ခန္းလွ်င္ က်ပ္သိန္း ၄၀၀ မွ ၅၀၀ ခန္႔ဟု တန္ဖိုးခန္႔မွန္းေျခမ်ား ေဖာ္ျပၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရွိရျပန္ရာ တန္ဖိုးနည္း အစစ္အမွန္ျဖစ္ပါမည္ေလာဟု ယုံရခက္ခက္ ျဖစ္ေနေလ၏။

အထူးသျဖင့္ “သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ” တန္ဖိုးနည္း အိမ္ရာစီမံကိန္းဟူေသာ ေ၀ါဟာရသစ္ကို အဓိပၸာယ္မည္သို႔ ဖြင့္ရမည္နည္းဟုလည္း စဥ္းစားရခက္ေနျပန္၏။

ထို႔ေနာက္ တစ္ဖန္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၉ ရက္တြင္ ၿမိဳ႕ရြာႏွင့္ အိုးအိမ္ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးဦးစီးဌာနက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဒဂုံ(ဆိပ္ကမ္း)ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေျမဧက ၂၂၀ ခန္႔တြင္ အိမ္ရာစီမံကိန္းမ်ားကို Precast စနစ္ျဖင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည္ျဖစ္ ေၾကာင္းႏွင့္ ေငြေၾကးအျပည့္အ၀ ရင္းႏွီး၍ ၃ ႏွစ္အတြင္းၿပီးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္သူမ်ားထံမွ တင္ဒါ အဆိုျပဳလႊာမ်ား ေပးသြင္းရန္ ေၾကာ္ျငာခ်က္ကို ေတြ႕ရွိျပန္ပါသည္။ အဆုိပါ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုလုံးကို အေခါက္ေခါက္အခါခါ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ဖတ္ၾကည့္ရာ “တန္ဖိုးနည္း” ဟူေသာ စကားလုံးမွာ လုံး၀မပါရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရ၏။

အထက္ပါ ေၾကာ္ျငာႏွစ္ခုကို ယွဥ္၍ သုံးသပ္ၾကည့္ေသာအခါ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္၏ စီမံကိန္းသည္ “ေငြကိုရင္းမည့္ စီမံကိန္း” ျဖစ္၍ ၿမိဳ႕ရြာႏွင့္ အိုးအိမ္ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး ဦးစီးဌာန၏ စီမံကိန္းသည္ “ေျမကိုရင္းမည့္စီမံကိန္း” ဟု ခန္႔မွန္းႏုိင္ေပသည္။ မည္သည့္စီမံကိန္းျဖစ္ေစ ၀င္ေငြနည္း ျပည္သူတို႔အတြက္ အရစ္က်ေငြေပးသြင္းစနစ္ျဖင့္ ၀ယ္ယူႏုိင္မည့္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာ အစစ္အမွန္ မပါ၀င္လွ်င္ “ေရႊေစာ္နံျပန္လုိက္ဦး” ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။

အမွန္အားျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ သာမက မႏၲေလးၿမိဳ႕အပါအ၀င္ ျပည္နယ္တုိင္းေဒသႀကီးမ်ားရွိ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၌ တန္ဖိုးနည္းအေရာင္း အိမ္ရာ (Purchasing Flat) သို႔ မဟုတ္ အငွားအိမ္ရာ(Rental Flat)မ်ားကိုလည္း ေဆာက္လုပ္ သင့္၏။ အဆိုပါ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ လြတ္လပ္ေရး ရရွိၿပီးေနာက္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္က ျပည္ေတာ္သာ စီမံကိန္းအရ ေဆာက္လုပ္သည့္ အငွားအိမ္ရာ အေဟာင္းမ်ားကိုသာ အားျပဳေနၾကရၿပီး ၀န္ထမ္းမ်ားမွာလည္း ရရွိေသာ လစာျဖင့္ ျပင္ပတြင္ အိမ္ငွားေနထုိင္ရန္ လုံး၀လက္လွမ္း မမီၾကေပ။ ၎တု႔ိအတြက္ အငွားအိမ္ရာမ်ားကို တိုးခ်ဲ႕ေဆာက္လုပ္ေပးရန္ အထူးလိုအပ္လ်က္ရွိရာ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏ အိမ္ရာမူ၀ါဒတြင္ အျခားေသာ ျပည္နယ္ႏွင့္ တုိင္းေဒသႀကီးမ်ားအတြက္ မလဲြမေသြ ဦးစားေပးရမည့္ အိမ္ရာစီမံကိန္းတစ္ရပ္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း တင္ျပလိုပါသည္။

လူဦးေရ အမ်ားဆုံးျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ လက္ရွိလူဦးေရ ငါးသန္းအနက္ ဆင္းရဲမဲြေတသူ ၂၆ ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ လူဦးေရ ၁၃ သိန္း ျဖစ္၏။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ၁၆ ရာခိုင္ႏႈန္းသို႔ ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္ရန္အတြက္ ဆင္းရဲမဲြေတသူ ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္းအား ေနေရးဆင္းရဲမႈမွ ၂ ႏွစ္ အတြင္း လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္ရန္ လုိအပ္ပါသည္။

အဆုိပါ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ လူဦးေရ ငါးသိန္းျဖစ္၍ ပ်မ္းမွ် အိမ္ေထာင္စုအရြယ္အစား (Family Size) ကို တစ္အိမ္ ေထာင္လွ်င္ လူငါးဦးႏႈန္းျဖင့္ အိမ္ေထာင္စု တစ္သိန္းအတြက္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာ တစ္သိန္းတိတိ လိုအပ္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္စဥ္လူဦးေရတုိးပြားမႈအရ အိမ္ရာလုိအပ္ခ်က္ကလည္း ၃၀၀၀၀ ခန္႔ရွိ
ေနျပန္ေသးရာ စာေရးသူတို႔ ႏုိင္ငံတြင္ အိမ္ရာက႑ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးကို မလဲြမေသြ အရွိန္အဟုန္ျမႇင့္တင္ေဆာင္ရြက္ရန္ႏွင့္ ထိုကဲ့သို႔ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္အတြက္
လုပ္ငန္းလမ္းၫႊန္ျဖစ္ေသာ အိမ္ရာမူ၀ါဒကို ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက အ ျမန္ဆုံးခ်မွတ္ၿပီး တန္ဖိုးနည္းအိမ္ ရာကိုလည္း မူ၀ါဒအရ အတိအလင္း ဦးစားေပးသတ္မွတ္ အ ေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လုိအပ္ ေၾကာင္း ႏႈႈိးေဆာ္တုိက္တြန္းအပ္ ပါသည္။

အထူးသျဖင့္ ၁၂-၁၂-၂၀၁၂ ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာပါ သတင္းတစ္ပုဒ္အရ ဘရာဇီးႏုိင္ငံတြင္ ၀င္ေငြနည္း ေသာ မိသားစုမ်ားအတြက္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မတုိင္မီ ၂ ႏွစ္အတြင္း တန္ ဖိုးနည္းအိမ္ရာ သုံးသန္းတိတိ ေဆာက္လုပ္မည္ဟူေသာ မဂၤလာ သတင္းကို သမၼတကိုယ္တုိင္ အသံလႊင့္ေၾကညာသကဲ့သို႔စာေရး သူတုိ႔၏ ႏုိင္ငံတြင္လည္း ဒီမိုကေရ စီေခတ္သစ္၌ ခတ္ကြင္းျပင္ကာ လ ၂ ႏွစ္အလြန္ ေနာင္လာမည့္ ၂ ႏွစ္အတြင္း ဘရာဇီးထက္ အဆ တစ္ရာေလွ်ာ့၍ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ ရာ ၃၀၀၀၀ ခန္႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ထို႔ ထက္ပို၍ ျဖစ္ေစ ေဆာက္လုပ္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သမၼတႀကီးကိုယ္ တုိင္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ အိမ္ရာ မူ၀ါဒႏွင့္တကြ ေၾကညာႏုိင္ပါက ျပည္သူအေပါင္းတို႔ အတုိင္းအ ထက္အလြန္ ရႊင္ျမဴးအားရ ႀကိဳဆိုမည္ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါသတည္း။ ။

ေရးသားသူ- ျမင့္မိုရ္ေဆြ - 7Day News Journal