ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရစီး ေရွ႕တိုးျခင္းလား? ႐ႈပ္ေထြးေနျခင္းလား?

၂၀၁၀ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလ အတြင္း က်င္းပခဲ့ေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အၿပီးတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ စတင္ေရာက္ ရွိလာခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွ စတင္၍ ဒီမိုကေရ စီေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ႀကံဳေတြ႔လာရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္မွန္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကား လိုအပ္ ေနေသးေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။

ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားစြာႏွင့္ ႀကိဳးစား ႐ုန္းကန္မႈမ်ားအား မလြဲဧကန္   ေတြ႕ရေပမည္။ ထုိ႔အျပင္ ပဋိပကၡမ်ားကိုလည္း ရင္ဆိုင္ရေပဦးမည္။ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ဥပေဒျပဳေရးမ႑ိဳင္အတြင္း၌ ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ပြားေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ၾက ေပမည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျပရမည္ဆိုလွ်င္ ၂၀၁၁ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းအတြင္၌ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ လႊတ္ေတာ္တြင္း ပဋိပကၡႏွင့္ လက္ရွိေတြ႕ႀကံဳေနရသည့္ အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုးပဋိပကၡသည္ အထင္အရွားျဖစ္သည္။

ထိုပဋိပကၡမ်ားမွ ဥပေဒျပဳေရး မ႑ိဳင္အတြင္း ျပင္းထန္ေသာ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုမႈမ်ားအား ျဖစ္ေပၚ
 ေစခဲ့ေပသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ လူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အျမင္ သေဘာထားမ်ားအား ထုတ္ေဖာ္ လာၾကေပသည္။ ထိုအခ်က္သည္ အမိန္႔အာဏာအား လြန္ဆန္မႈ တစ္စံုတစ္ရာ မျပဳလ်က္ (သို႔) မိမိတို႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ သေဘာထားမ်ားအတိုင္း တသေဝမတိန္း လိုက္လံ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ထက္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ရာတြင္ ထိုကဲ့သို႔ ရပ္တည္ခ်က္မ်ားသည္ အေရးပါေပသည္။

သို႔ေသာ္ ပဋိပကၡမ်ားျဖစ္ပြားျခင္းသည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ  ေဖာ္ေဆာင္ေရးႏွင့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈတိုက္ဖ်တ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားအား အဟန္႔အတား ျဖစ္ေပၚေစႏုိင္ ေၾကာင္းကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။

လႊတ္ေတာ္တြင္း ပဋိပကၡ

၂၀၁၁ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၈ေန႔တြင္ အမ်ဳိးသား လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္မွ ‘လႊတ္ေတာ္မွ အတည္ျပဳေသာ ဥပေဒမူၾကမ္းမ်ားအား အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုးမွ စီစစ္အတည္ျပဳေပးရမည္’ ဆိုေသာ အဆိုအား ေထာက္ခံအတည္ျပဳခဲ့သည္။ ၎၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဆြးေႏြး ျငင္းခံုမႈမ်ား ေပၚထြက္လာခဲ့ေပသည္။ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားမွ ထိုအဆိုအား ေထာက္ခံ ေသာ္လည္း ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသည္။ ရလာဒ္က လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္အတြင္း ျပင္းထန္ေသာ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။

၂၀၁၁ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလ (၁)ရက္ေန႔တြင္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ လႊတ္ေတာ္ေရးရာ ေကာ္မတီ အတြင္းေရးမွဴး ေဒါက္တာ စုိးရင္မွ ‘ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီမႈမရွိ’ ဟု ဆိုကာ ႐ုတ္သိမ္းေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌ သူရဦးေ႐ႊမန္းကလည္း ေဒါက္တာ စိုးရင္၏ အဆိုကို ေထာက္ခံသည့္အေနျဖင့္ ‘အေျခခံဥပေဒ ခံု႐ံုးအား အတည္ျပဳၿပီးေသာ ဥပေဒမူၾကမ္းမ်ား တင္ျပရျခင္းသည္ လႊတ္ေတာ္၏ ဂုဏ္သိကၡာအား ထိခိုက္ေစသည္’ ဟု အတည္ျပဳေျပာၾကားလိုက္သည္။

အက်ိဳးဆက္အားျဖင့္ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၈ရက္ေန႕တြင္ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္မွ ‘ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ ေကာင္းမြန္ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားအား ထိန္းသိမ္းရန္ႏွင့္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္အား ေလးစားေသာ အေနျဖင့္ ထို ဆံုးျဖတ္အား႐ုတ္သိမ္း ခဲ့သည္”ဟူ၍ ေပၚထြက္လာသည္။

 လႊတ္ေတာ္အတြင္းက အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္

ဧၿပီလတြင္ က်င္းပသည့္ ၾကားျဖတ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြင္း ဒီခ်ဳပ္ပါတီမွ (၄၃)ေနရာ အႏိုင္ရၿပီးေနာက္ လႊတ္ေတာ္အတြင္းသို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဝင္ေရာက္လာႏိုင္ခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ေနရာ အမ်ားစုအား ႀကံ႕ခိုင္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီမွ ရယူထားေသာ္လည္း လႊတ္ေတာ္မွ ဒီမိုကေရစီဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ အခြင့္အေရးပိုမိုရရွိလာခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္ထဲသို႔ ေဒၚစု ေရာက္ရွိ ခဲ့သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ပိုမိုေတာက္ပလာခဲ့ၾကသည္။

အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုး ပဋိပကၡ

အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုး ပဋိပကၡျဖစ္ေပၚရျခင္း အဓိကအေၾကာင္းအရင္းမွာ  လႊတ္ေတာ္အတြင္း ဖြဲ႕စည္းထားသည့္   ေရးရာေကာ္မတီမ်ားအား ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ သတ္မွတ္ေပးရန္ အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုးမွ ျငင္းဆိုလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုေရးရာ ေကာ္မတီမ်ားသည္ ဝန္ႀကီး ဌာနမ်ား၊ အစုိးရအဖြဲ႕ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ျပန္လည္စီစစ္ရန္ႏွင့္ ထိန္းညႇိေပးရန္ ျဖစ္သည္’ ဟု လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားယံုၾကည္ၾကသည္။ ထိုေရးရာ ေကာ္မတီမ်ားအား ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ အသိအမွတ္ျပဳရန္ ျငင္းဆန္မႈအား တံု႔ျပန္သည့္အေနျဖင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ (၃၀၁)ဦးက လတ္မွတ္ေရးထိုးကာ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌမွတဆင့္ သမၼတဆီသို႔ စာတင္ခဲ့သည္။ ထိုစာတြင္ အမတ္မ်ားမွ ‘အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုးသည္ ပုဒ္မ ၃၃၄ အပိုဒ္ခြဲ (က) အား ခ်ဳိးေဖာက္သည္ဟု စြပ္စြဲကာ ၎ခံု႐ံုးအား ဖ်က္သိမ္းေပးရန္’ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌမွ သမၼတအား ထုိကိစၥအား ႏွစ္ဖက္ နစ္နာမႈမရွိေအာင္ ေျဖရွင္းေပးရန္ေတာင္းဆို၍ ဩဂုတ္ (၁၄)ရက္ ေန႔စြဲျဖင့္ ေပးပို႔ခဲ့သည္။

ဩဂုတ္လ ၂၀ရက္ေန႔တြင္ အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုးမွ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတစ္ခု ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ၎တို႔သည္ အေျခခံဥပေဒအား ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အား ႐ုတ္သိမ္းေပးရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အေျခခံ ဥပေဒခံု႐ံုး ဥကၠဌ ဦးသိန္းစိုးမွ ၎တို႔အေနျဖင့္ ပုဒ္မ ၃၀၂ အပိုဒ္ခြဲ ၅အရ အားခ်ဳိးေဖာက္သည္ ဆိုျခင္းသည္ မဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ၎တို႔အေနျဖင့္ အေျခခံဥပေဒအတိုင္းသာ ေဆာင္႐ြက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အခိုင္အမာေျပာၾကားထားသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတမွလည္း ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္အား ‘ခံု႐ံုး၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ မွန္ကန္ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔အျပင္ ၎၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အား ျပန္လည္ ႐ုတ္သိမ္းျခင္းသည္ မသင့္ ေလ်ာ္ေၾကာင္း’ ေျဖၾကားခဲ့သည္။ ဆက္လက္၍ သမၼတမွ ‘အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုးအား ႏႈတ္ထြက္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုျခင္းသည္ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း’ ျပန္ၾကားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အခန္း ၁၂တြင္ ပါဝင္ေသာ အခ်က္ အလက္မ်ားအတိုင္း အေျခခံဥပေဒအား ျပင္ဆင္၍ ေရးရာေကာ္မတီမ်ားအား အတည္ျပဳႏုိင္ေၾကာင္း အႀကံဉာဏ္ ေပးခဲ့သည္။

သုိ႔ေသာ္လည္း လႊတ္ေတာ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားမွ ‘ဤျဖစ္ရပ္သည္ အေျခခံဥပေဒအား ျပင္ဆင္ေလာက္သည္ အထိ ႀကီးမားေသာ ကိစၥမဟုတ္’ ဟု ဆိုကာ အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုးအား တရားစြဲရန္ နည္းလမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။

ဒီမိုကေရစီအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ ပဋိပကၡ

 ေဖာ္ျပပါ ျဖစ္ရပ္မ်ားအား သံုးသပ္ၾကည့္ပါက ပထမအႀကိမ္ ပဋိပကၡသည္ ၾကားျဖတ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မီတြင္   ျဖစ္ေပၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ျဖစ္ရပ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဒီခ်ဳပ္ပါတီ လႊတ္ေတာ္ အတြင္းသုိ႔ မဝင္ေရာက္မီ ကတည္းကျဖစ္ေပသည္။ သုိ႕ေသာ္ ဒီမိုကေရစီေဖာ္ေဆာင္ေရးအတြက္ အေရးပါေသာ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲမႈသည္ လႊတ္ေတာ္အတြင္း၌ ရွိေနႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေပသည္။ မိမိတို႔၏ သေဘာထားမ်ားအား ေဖာ္ျပျခင္းမရွိပဲ အျခားသူ၏ သေဘာထားအား လက္ခံျခင္းထက္ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုျခင္းမ်ားသည္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ ရပ္တည္ခ်က္ သေဘာထားမ်ားအား ျဖစ္ေပၚ ေစႏုိင္ၿပီး ဒီမိုကေရစီေဖာ္ေဆာင္ေရးအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစေပသည္။

ယင္းပဋိပကၡအတြင္းတြင္ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္အၾကား သေဘာထားကြဲလြဲမႈ မ်ားျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္။ အမတ္မ်ားအေနျဖင့္ တူညီေသာ ပါတီမွ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း မတူညီေသာ သေဘာထားမ်ားအား တင္ျပလာျခင္းမွာ ေကာင္းမြန္ေသာ လကၡဏာပင္ျဖစ္ေပသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ ရပ္တည္ခ်က္မ်ဳိးသည္ ပါတီစြဲ၊ ဂိုဏ္းဂဏစြဲ၊ ပုဂၢိဳလ္စြဲ ႀကီးမားေသာ ႏုိင္ငံတစ္ခုတြင္ ဒီမိုကေရစီ ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ အေရးပါေသာအခ်က္လည္း ျဖစ္ေပသည္။

ဒုတိယျဖစ္သည္႔ အေျခခံဥပေဒခံု႐ံုး ပဋိပကၡျဖစ္ပြားခ်ိန္တြင္ ဒီခ်ဳပ္ပါတီသည္ ေဒၚစုသည္ လႊတ္ေတာ္အတြင္းတြင္ ေရာက္ရွိေနႏွင့္ ၿပီးျဖစ္သည္။ ဤပဋိပကၡတြင္ အတိုက္အခံ ပါတီမွ အမတ္မ်ားသာမက အာဏာရပါတီမွ အမတ္မ်ားအပါအဝင္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ ၃၀၁ ဦးမွ ေတာင္ဆိုခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ဤပဋိပကၡသည္လည္း ဥပေဒျပဳေရးဌာနအတြင္းရွိ အျမင္မတူေသာ အဖြဲ႕ႏွစ္ဖြဲ႕၏ သေဘာထားေရးရာ ကြဲလြဲမႈပင္ျဖစ္ေပသည္။ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္တြင္ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား မတူညီေသာ ႐ႈေထာင့္မ်ားမွ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုၿပီး ေကာင္းမြန္ေသာ နည္းလမ္းအား ႐ွာေဖြၿမဲပင္ျဖစ္သည္။

ပဋိပကၡမ်ားက အျခားေသာလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားအား ေႏွာင့္ေႏွးေစ

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ပဋိပကၡမ်ားအား ၾကာျမင့္စြာ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုေနျခင္းအားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီေရး ဆိုင္ရာ   ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအား ေႏွာင့္ယွက္ဟန္႔တားႏုိင္ေပသည္။ ထိုမွ်သာမက ႏုိင္ငံအတြက္ ဒီမိုကေရစီ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားအား ဆုတ္ယုတ္မႈလည္း ျဖစ္ေစႏုိင္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေနျဖင့္ စစ္မွန္ေသာ လြတ္လပ္မႈအား ရရွိကာစအခ်ိန္တြင္ ထိုလြတ္လပ္မႈမ်ား ဆံုး႐ံႈး၍ မျဖစ္ႏုိင္ေပ။

ယခုအခ်ိန္တြင္ လႊတ္ေတာ္အတြင္း၌ အတိုက္အခံမ်ားအား ေနရာေပးထားေသာ္လည္း ျပည္တြင္း စစ္မီးအား အဆံုးသတ္ရန္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားအား ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမ်ား ေဖာ္ေဆာင္ေပးရန္ လိုအပ္ ေနေပေသးသည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိေသာ တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ အသက္ေပါင္း မ်ားစြာ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရသည့္အျပင္ လူေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာလည္း ေနရာေဒသမ်ားအား စြန္႔ခြာထြက္ေျပး ခဲ့ရသည္။ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ား က်န္ရွိေနေပးသည္။

(သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚေလွ်ာက္လမ္းလာသည္ႏွင့္အမွ် အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ား တစ္စထက္တစ္စ ေလ်ာ့နည္းလာမည္မွာ မုတ္ခ်ဧကန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။)


 လုပ္ေဆာင္ရန္က်န္ရွိေနသည့္ ကိစၥရပ္မ်ား

ဒီမိုကေရစီအား ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ရန္အတြက္ လူ႕အခြင့္အေရးအား က်င့္သံုးရန္ လိုအပ္သည္။ ထို႔အတူ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရအေနႏွင့္ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္က်ေရာက္ရာ ေဒသမ်ားကို ကူညီမႈမ်ားေပးရန္ႏွင့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈအား တိုက္ဖ်က္ေပးရန္ လိုအပ္ေပသည္။ မၾကာေသးမီက ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အဓိက႐ုဏ္းမ်ားသည္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈပိုင္းဆိုင္ရာတြင္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ရွိေနေသးသည္ကို ေထာက္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

သတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္းဆိုင္ရာ မူဝါဒမ်ားအား ေလ်ာ့ေပါ့ေပးလိုက္ျခင္းသည္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားအား   ေဖာ္ေဆာင္ခြင့္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သတင္းမီဒီယာမ်ား အေနႏွင့္ တရားစြဲခံရျခင္းအား စိုးရိမ္ေနမႈမ်ား ရွိေနေပသည္။ ဒီမိုကေရစီ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ စတုတၳမ႑ိဳင္သည္ အေရးပါေသာ က႑တြင္ ပါဝင္ေပသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အစုိးရအတြင္း၌ ပိုမို၍ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိရန္ လိုအပ္ေနေသးသည္။ သတင္းမီဒီယာမ်ားအေနျဖင့္ ပိုမို၍ မွန္ကန္ေသာ သတင္းမ်ားအား ေဖာ္ျပလာၾကသည္။

မည္သုိ႔ပင္ဆိုေစကာမူ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ အေရးပါေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအား ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေပသည္။  အစိုးရ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအားလည္း ပိုမို၍ သိျမင္ခြင့္ရရွိလာၾကၿပီျဖစ္သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ အစုိးရအေနျဖင့္ (ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီးရွိ ေရႀကီးေဒသမ်ားကဲ့သုိ႔ေသာ) သဘာဝ ေဘးအႏၲရာယ္ႏွင့္ ႀကံဳေနရေသာေနရာမ်ားအား အကူအညီမ်ားေပးရန္၊ ျပည္တြင္းစစ္မ်ားအား အဆံုးသတ္ေပးရန္ႏွင့္ (ကခ်င္ေဒသကဲ့သို႔ေသာ) တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္႐ြက္ရန္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား က်န္ရွိေနေသးသည္။

ေဇယ်ာနႏၵ(ျမစ္မခ)
by Myit Makha Mediagroup