တံစုိးလက္ေဆာင္

ယေန႔ကမၻာႀကီးရဲ႕ တုိင္းႏုိင္ငံအသီးသီးကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ လာဘ္စားမႈကင္းတဲ့ အစုိးရဆုိတာ လက္ခ်ဳိးေရလုိ႔ရပါတယ္။ တံစုိးလက္ေဆာင္ကင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ့ မရွိဘူးေပါ့။ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးအဆင့္ေရာက္ေနတဲ့ ေတာင္ကိုရီးယား၊ တုိင္၀မ္ စတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာဆုိ လာဘ္စားမႈေတြေၾကာင့္ သမၼတေတြ သတ္ေသတာ၊ ေထာင္က်တာေတြအထိ ဟုိးေလးတေက်ာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေလာဘႀကီးလြန္း လို႔လည္း ျဖစ္မွာပါေလ။ ဒီအဆင့္ေတြက တံစုိးလက္ေဆာင္ ေလာက္နဲ႔လည္း အဆင္ေျပႏုိင္ပါရဲ႕ေနာ္။ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈနည္းတဲ့ တုိင္းျပည္ ေတြမွာ အေျခခံလူတန္းစားရဲ႕၀င္ေငြဟာ သူ႔တစ္ကုိယ္စာ သုံးစြဲႏုိင္တဲ့ပမာဏေလာက္ပဲ ရွိၾကပါတယ္။ ၀င္ေငြနဲ႔ သုံးစြဲေငြအခ်ဳိးလည္း ျမင့္မားပါတယ္။

အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အဆင္ေျပတဲ့ အဆင့္ေရာက္ေနတဲ့ စင္ကာပူမွာ အနိမ့္ ဆုံးအဆင့္လစာဟာ ျမန္မာလုပ္သား ေတြအတြက္ အေျခအေနရ စင္ကာပူ ေဒၚလာ ၄၀၀ နဲ႔ ၇၀၀ အတြင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေန႔စားလုပ္ခကေတာ့ ၂၅ ေဒၚလာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ႏိုင္ငံသား ေတြရဲ႕ လုပ္ခထက္ သုံးပုံတစ္ပုံ နည္းပါ ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ဖန္တီးထားတဲ့ အေျခအေနအရ တစ္ေန႔ စင္ကာပူ ၁၀ ေဒၚလာဆုိ ေလာက္တယ္။ ၀မ္း၀၀စားရေတာ့ သုံးပုံႏွစ္ပုံေလာက္ ေခါင္းပုံျဖတ္ထားခဲ့ရသည့္တုိင္ ျမန္မာေတြ လုပ္ေပ်ာ္တယ္ေပါ့။
သူတုိ႔ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အနိမ့္ဆုံးက ေတာ့ ၁,၅၀၀ နဲ႔ ၂,၀၀၀ အတြင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕၀င္ေငြနဲ႔ သုံးစြဲမႈ (Consumption) အခ်ဳိးေလး ခ်ၾကည့္ရ ေအာင္ပါ။
စင္ကာပူႏုိင္ငံသားေတြ မိသားစုဟာ သုံးေယာက္ထက္မပိုတာ မ်ားပါတယ္။ စားစရိတ္က သုံးေယာက္ ေဒၚလာ ၉၀၀ ေလာက္နဲ႔ အေထြေထြ စရိတ္က ၃၀၀ ေလာက္ ရွိမယ္။
ဒီေတာ့ မိသားစုေတြ လူတန္းေစ့ ေနႏိုင္ၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ လာဘ္ေပးလာဘ္ ယူမႈ တုိက္ဖ်က္တဲ့ စင္ကာပူႏုိင္ငံရဲ႕ လူေနမႈစနစ္ေအာက္မွာ အခက္အခဲမရွိ ေနလုိ႔ရပါတယ္။
Ratio Income to Consumption က မွ်တေတာ့ လာဘ္ ေပးလာဘ္ယူမႈကို အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေလ်ာ့ က်ေစခဲ့ပါတယ္။ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ စလုံး အလုပ္လုပ္ရင္ အိမ္ေဖာ္ခ ၃၀၀။ စားစရိတ္ ၁၅၀ ပုိကုန္မယ္။ အဆင္ေျပ တုန္းပါ။ ဒါက အနိမ့္ဆုံးအဆင့္ကိုသာ တြက္ျပတာပါ။ စင္ကာပူႏုိင္ငံဟာ ဘာအရင္းအျမစ္ မွ မရွိပါဘူး။ တစ္ကမၻာလုံးက ပညာတတ္ ေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလုိသူေတြအတြက္ တံခါးဖြင့္ထားတယ္။
သူ႔ႏုိင္ငံက တကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ အရည္အေသြးကို ျမင့္ေအာင္ ျမႇင့္တင္တယ္။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားက သူ႔ႏိုင္ငံမွာလာသင္တဲ့ ပညာသင္ေတြကို အရည္အခ်င္းအလုိက္ ေထာက္ပံ့ေၾကး ေပးတယ္။
ၿပီးရင္ သူ႔ႏုိင္ငံထူေထာင္ ေရးေတြမွာ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ႏုိင္ ေအာင္၊ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ဖန္တီးေပးတယ္။ ႏုိင္ငံသားခံယူခြင့္အထိ အခြင့္ အေရးေပးတယ္။ စင္ကာပူမွာ စင္ကာပူ ႏုိင္ငံသား ျမန္မာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါ တယ္။ စံနမူနာယူထုိက္တဲ့ ႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံပါ။
ကဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံအလွည့္။
လက္ရွိအနိမ့္ဆုံးလစာက က်ပ္ ၅၀,၀၀၀ မျပည့္ပါ၊ သာသာထုိးထုိး ၅၀,၀၀၀ လုိ႔ ထားၾကရေအာင္။ ထမင္းက တစ္ခါျပင္ ၅၀၀၊ ခ်က္စားရင္ ဒါထက္ပိုကုန္ပါတယ္။ ကဲပါေလ အ၀စားလို႔ ေျပာၾကည့္ပါ။ တစ္လ နပ္ ၆၀။ သုံးေသာင္းကုန္ၿပီ။
လမ္းစရိတ္က တစ္ေန႔ ၂၀၀ ထား (တကယ္ေတာ့ မရပါ)။ အလုပ္ဆင္းရက္ ၂၂ ရက္၊ ၄,၄၀၀။
ဆင္ေျခဖုံးေဒသ ေရဖုိး စည္တစ္၀က္ ၅၀၊ ရက္ ၃၀ မွာ ၁,၅၀၀။
မီးမရွိ မီးပ်က္ ဖေယာင္းတုိင္ဖုိး (မီတာခဆုိပါစုိ႔) ၂,၀၀၀ (ဒါထက္မ်ားပါမယ္)။
သာေရးနာေရး အလုပ္အကိုင္သစ္ရရွိေရး၊ ဖုန္းဆက္ခ တစ္ခါဆက္ ၅၀၊ တစ္လ ပ်မ္းမွ် ၁,၀၀၀ (တစ္ရက္ တစ္ခါဆက္၊ ရက္ ၂၀ ေလာက္မ်ား အာေတြ႕ေတြ႕ေျပာလုိက္မိရင္ တစ္ေသာင္းပါ၊ ဒါကိုဖယ္ပါ)၊
မနက္မုိးလင္းစာ ေခြ်ေခြ်တာတာ တစ္မနက္ ၅၀ (စမူဆာ ဒါမွမဟုတ္ ဘိန္းမုန္႔နဲ႔ေရ) တစ္လလုံး ၁,၅၀၀ ေပါင္းလုိက္ရင္ ၄၀,၀၀၀ ေက်ာ္ရွိၿပီ။
ဒါေတြက အနိမ့္ဆုံး စရိတ္ အဆင့္နဲ႔ တြက္ထားတာပါ။ အဲ ေမ့ေနလုိ႔ အ၀တ္အစားနဲ႔ ေနဖို႔ေနရာ အတြက္ တန္ဖုိးထည့္ေပါင္းရရင္ ဘယ္လုိစဥ္းစားၾကံစည္ရမွာပါလဲ။
ဒါက တစ္ကိုယ္ေရ တစ္ကာယအတြက္ပါ။
မိသားစုရွိရင္ေတာ့ ဘ၀ခရီးၾကမ္းကို ႐ုန္းရပါၿပီ။
မိဘေက်းဇူးဆပ္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း မေမွ်ာ္မွန္းႏုိင္ပါ။
ျမန္မာလုပ္သားေတြအတြက္ လွ်ပ္စစ္ မီတာခ၊ ေရခ၊ လမ္းစရိတ္၊ ေဆး၀ါးကုသ စရိတ္ေတြဟာ ရလာတဲ့လစာေငြနဲ႔ စာရင္ တန္ဖုိးႀကီးလြန္းေနပါတယ္။
ဒီေတာ့ ခဏေမွးလုပ္ၿပီး အေျခခံေလးရရင္ ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေတာ့ ျမန္မာ ျပည္ထဲမွာ ကြ်မ္းက်င္လုပ္သားေတြ ျပတ္လပ္လာ ပါတယ္။
အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းတကၠသုိလ္က ေက်ာင္းဆင္းေတြကလည္း အထက္တန္းေက်ာင္း အဆင့္သာသာေလာက္သာျဖစ္လုိ႔ တုိင္းျပည္တည္ေဆာက္ ထူေထာင္ေရးေတြမွာ ပညာသည္ေတြအပိုင္း ခါးျပတ္ ခဲ့ပါၿပီ။
ပညာတတ္ေတြဘက္က ၾကည့္ရင္ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ က်ပ္က်ပ္တည္း တည္းေနမယ့္အစား မ်က္ႏွာငယ္ရင္ ငယ္၊ ႏုိင္ငံျခားမွာပဲ အလုပ္သြားလုပ္မယ့္ ဆုိတဲ့အေတြး ရွိလာၾကပါတယ္။
လက္ရွိ အစုိးရ၀န္ထမ္းငယ္ေတြအျဖစ္ မတတ္သာလုိ႔ လုပ္ေနရသူေတြမ်ားဟာ ၀န္ထမ္းဆုိတဲ့ အကာအကြယ္နဲ႔ ၀မ္းစာေရး လုံးပန္းေနရၾကတာပါ။
ဒီအခ်ိန္မွာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ပေပ်ာက္ေရးဆုိတာ အေတာ္ေျဖရွင္းရခက္ေနမွာပါ။
ျမန္္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အသားက်ေနၿပီျဖစ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဖုိးဆုိတာေလး ခ်ေပးလုိက္ရင္ မလူးသာ မျငင္းသာတဲ့ ၀န္ထမ္းေလးေတြခင္ဗ်ာ ေပးတဲ့ေငြေလးကုိ သူ႔ စားပြဲထဲ အံဆြဲထဲ အသာေလး ေလွ်ာသြင္းလုိက္႐ုံကလြဲလို႔ အျခား ဘာကိုမွ ေတြး မေၾကာက္အားေတာ့ပါ။
ကိုယ့္၀မ္းနာ ကိုယ္သာသိတယ္၊ အိမ္အျပန္ ဆန္၀ယ္သြားရမယ္ေလ။ ဆီဖုိး ေဈးဖုိးေလးလည္း လာပါေစဦးဗ်ာနဲ႔ ေမွ်ာ္သူေမာၿပီ ဆုိတဲ့ ဘ၀မ်ဳိးက ဘယ္ေတာ့လြတ္မွာပါလိမ့္လုိ႔လည္း မေတြးသာေသးတဲ့ ၀န္ထမ္းငယ္ေတြဘ၀ လက္ရွိျဖစ္ေနစဥ္မွာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ပေပ်ာက္ေရးဆုိတာ နားထဲမွာ မၾကားရဲပါ၊ သီခ်င္းစာသား လုိပါ။
လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ပေပ်ာက္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ထက္ ေကာင္းတာက Clean Government ဆုိထားတဲ့ သန္႔ ရွင္းေသာ အစုိးရျဖစ္ ေရးက အေကာင္း ဆုံးျဖစ္ပါတယ္။
လုပ္လုိ႔အျဖစ္ႏုိင္ဆုံးနဲ႔ အလြယ္ဆုံးပါ။ Clean Government ဆုိတဲ့ သန္႔ရွင္းေသာ အစုိးရကို ျပည္သူကလုပ္လုိ႔မရပါ။
အစုိးရအဖြဲ႕ကုိယ္တုိင္ သမာဓိရွိရွိ သိကၡာရွိရွိ၊ အရွက္အေၾကာက္တရား သိသိနဲ႔ လူသားဆန္စြာ အေကာင္ အထည္ေဖာ္မွ ရတာပါ။
လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထား ညႇာတာမႈလည္း လုိပါေသးတယ္။
မိမိအစုိးရအဖြဲ႕နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသုိင္းအ၀ိုင္းထဲက လူေတြပဲ အစုိးရနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အသီးအပြင့္ေတြ ခံစားေနၾကတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ Clean Government မျဖစ္ႏုိင္ေသးလုိ႔ပါ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့သူတစ္ေယာက္က ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ရန္ကုန္ကေန ဘန္ေကာက္ ေရာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ကို အမႈိက္ပုံလုိ႔ ျမင္တယ္။
စင္ကာပူနဲ႔ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြ ေရာက္ေတာ့ ဘန္ေကာက္ကို အမႈိက္ပုံလို႔ ျမင္တယ္။
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကုိေရာက္ေတာ့ စင္ကာပူကို အမႈိက္ပုံလုိ႔ ျမင္ျပန္ေရာတဲ့။
ေနာက္ဆက္ေျပာတာက ဒီေန႔အထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ဟာ အဲဒီအေမြအႏွစ္ကုိ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ဆဲပါတဲ့ ခင္ဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ဟာ ႏွစ္ ၅၀ ေလာက္မွာ အုပ္စုိးမႈစနစ္ကုိ အားျပဳခဲ့ေတာ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏုိင္ငံေတြ အတြင္းမွာတင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ေတြ ေနာက္က်ခဲ့ၿပီး အာဆီယံအဖြဲ႕ဥကၠ႒ရာထူးနဲ႔ေတာင္ မတန္သလုိေျပာခံေနရတာေတာ့ ရင္နာစရာေကာင္းလွပါတယ္။
ဘာလုိ႔ မရထုိက္ရမွာလဲ၊ အဖြဲ႕ႏုိင္ငံ အခ်င္းခ်င္း အဆင့္ေလွ်ာ့ခ်ထားသလုိ ျဖစ္ေနတာေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္တို႔အစုိးရကလည္း ႏုိင္ငံတကာက်င့္သုံးတဲ့ မူ၀ါဒေတြကို နားလည္ရပါမယ္။
ကိုယ့္မူဟာ အမ်ား နားမလည္ႏုိင္တာမ်ဳိးျဖစ္ေနရင္ ဒါဟာ တစ္ယူသန္၀ါဒဆန္ေနပါလိမ့္မယ္။
လက္ရွိအေျခအေနမွာ Clean Government ျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ ရင္း ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ကြ်မ္းက်င္လုပ္သားေတြနဲ႔ ပညာတတ္ေတြ၊ ျမန္မာျပည္ လာလုပ္ႏုိင္တဲ့ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ ေပၚထြက္လာေရးအတြက္ နည္းပညာ ျမင့္တဲ့ ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ ျဖစ္ ေပၚေရး ရည္မွန္းခ်က္ကို အေရးတႀကီး ခ်မွတ္သင့္ပါၿပီ။
အဲဒီအတြက္လည္း ထုိက္သင့္တဲ့ မက္လုံးေတြနဲ႔ အခြန္အတုတ္ သက္သာခြင့္ေတြ ေဖာ္ေဆာင္ေပးရပါမယ္။
ျပည္တြင္းအားနဲ႔ ထူေထာင္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လူအရင္းအျမစ္နဲ႔ နည္းပညာေတြ ေနာက္က်က်န္ခဲ့တဲ့ အရွိတရားကို နားလည္လက္ခံၾကရ ပါမယ္။
ကြန္ျမဴနစ္စနစ္က်င့္သုံးတဲ့ ႏုိင္ငံေတာင္ သူ႔စနစ္ရဲ႕ ရန္သူလုိ သေဘာထားတဲ့ အရင္းရွင္ေတြ သူ႔ႏုိင္ငံထဲလာၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေအာင္ ၾကံေဆာင္ႏုိင္ေသးတာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း လုပ္ႏုိင္ရမွာေပါ့။
Clean Government လည္းျဖစ္၊ ကမၻာမွာ ျပန္႔ေနတဲ့ ပညာတတ္ေတြနဲ႔ ကြ်မ္းက်င္လုပ္သားေတြ ျမန္မာျပည္ ျပန္လာ အလုပ္လုပ္ ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ ရွိလာရင္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈနဲ႔ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈေတြ ေလ်ာ့ပါးလာပါလိမ့္မယ္။

 ျမင့္သန္းေက်ာ္