ေအာက္အီးအီး သူမတြန္မွေတာ့ ေရနံရယ္တတိုင္းခ်င္း လင္းႏိုင္ပါ့မလား

ႏြားကြဲရင္ က်ားဆြဲတယ္ဆိုတဲ့ စကားက လူတိုင္းၾကားဖူးသလို အဓိပၸာယ္လည္း အထူးရွင္းျပစရာ မလိုပါဘူး။ အခု က်ေနာ္တို႔က က်ားဆြဲဖို႔ႏြားေတြ စကြဲေနတဲ့အေျခအေနလို႔ ေျပာရမယ္။ လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလက လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာသခင္ေအာင္ဆန္းကို ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတဲ့အထိ အမ်ဳိးသားေရး ၿပိဳကြဲမႈနဲ႔ ညီညြတ္ေရး ၿပိဳကြဲခဲ့ရတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးကို ဆိုက္ေရာက္သြားႏိုင္တယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ဒါကလည္း က်ေနာ္တဦးထဲရဲ႕ အျမင္လို႔ပဲ ဆိုျခင္ပါတယ္။ (ဒီအေၾကာင္းကို ေနာင္မွာအလ်ဥ္းသင့္သလို တင္ျပပါအံုးမယ္)
အခုလို အေျခအေနေတြ ႐ႈပ္ေထြးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမင္ကြင္းရွင္းေအာင္၊ ဆံုးေအာင္ေစာင့္ၾကည့္သင့္တယ္ ဆိုတဲ့အျမင္နဲ႔ စာမေရးဘဲ သတိမလပ္ေစာင့္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ အေျခအေနေတြက ညီအကို မသိတသိထက္ မကေတာ့ဘဲ “သူငါမကြဲ၊ သဲသဲ႐ုတ္႐ုတ္၊ ထိုးခုတ္ျမင္ရာ” ဆိုသလို သူလူကိုယ့္လူ မကြဲေလာက္ေအာင္ကို လံုးေထြးသြားၿပီ။ ေနရာတကာ အေသး ဆံုးအ၀န္းအ၀ိုင္းေတြထဲထိ ကြဲလြဲတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ေတြ၊ အျပန္အလွန္ ေ၀ဘန္ကဲ့ရဲ႕သံေတြ ဆူညံေနတယ္။ ေဒၚေနာ္အံုး လွ တို႔ရဲ႕ ေရႊ၀ါေရာင္ေလးႏွစ္ေျမာက္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ မႏၲေလးဘုရားႀကီးက သံဃာေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈအေပၚ ေ၀ဘန္သူ၊ ေထာက္ခံသူ၊ က့ဲရဲ႕သူေတြနဲ႔ ကြဲလြဲေနတဲ့ အေျခအေနေတြကို စိတ္မေကာင္းစြာ ျမင္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ ဒီစာကိုေရးဖို႔ ဆံုး ျဖတ္ခဲ့တယ္။ ေဒၚေနာ္အံုးလွတို႔နဲ႔ မႏၲေလး သံဃာေတြဟာ က်ဴးေက်ာ္သူ အဂၤလိပ္ေတြကိုခံခ်ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတဲ့ သေျပ တန္းခံတပ္က မ်ဳိးခ်စ္ ရဲမက္ေတြလို ကင္း၀န္မင္းႀကီးတို႔ရဲ႕ ခုခံတဲ့သူ သူပုန္ဆိုတဲ့ အမိန္႔ေတာ္ႀကီးေၾကာင့္ မခ်ိတင္ကဲ လက္နက္ခ်ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ တူလွပါတယ္။
ဒါေတြအားလံုးက ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းသစ္လို႔ အေခ်ာင္သမား တတိယအုပ္စုဆိုသူေတြနဲ႔ သတင္းသမားေတြက တံ ဆိပ္ကပ္ ညာလိႈင္းေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သိန္းစိန္-ေအာင္ၾကည္ ေတြ႔ဆံုးပြဲေတြနဲ႔ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အေပၚယံဟန္ျပ လုပ္ရပ္ေတြကို အေျခခံပါတယ္။ ဒီအေျခအေနေတြအေပၚ ကြဲလြဲတဲ့ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ခ်က္ေတြ၊ ေကာက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဒီလိုေသြးကြဲမႈေတြ စတင္ျဖစ္ေပၚလာတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ တခါ ဒီကြဲလြဲမႈေတြရဲ႕ ဇာစ္ျမစ္ကလည္း ကိုးဆယ္ခုေရြး ေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ပစ္ပယ္ၿပီး ေညာင္ႏွစ္ပင္ အတုအေယာင္အမ်ဳိးသားညီလာခံကေဖာ္ထုတ္လိုက္တဲ့ ၂၀၀၈ စစ္ကၽြန္ဖြဲ႔ စည္းပံု ျဖစ္တယ္။ ဒီအတုအေယာင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကိုေကာ၊ စစ္ကၽြန္ဖြဲ႔စည္းပံုေအာက္က အတုအေယာင္ ေရြး ေကာက္ပြဲ (၂၀၁၀) ေရြးေကာက္ပြဲကိုပါ အန္အယ္ဒီနဲ႔ ကိုးဆယ္ခုအႏိုင္ရ ပါတီအမ်ားစုက ကန္႔ကြက္သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾက တယ္။ ဒီပါတီေတြရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို တတိယအုပ္စုဆိုတဲ့ အေခ်ာင္သမားေတြကလြဲလို႔ လူမ်ဳိးစုေတြေကာ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြကပါ တစုတ႐ုံးထဲ ေထာက္ခံအား ေပးခဲ့ၾကတယ္။
အခုေတာ့ အေျပာင္းအလဲမရွိတဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ႕ မူလလမ္းေၾကာင္းထဲကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အဓိကပါတီ အန္အယ္ ဒီတို႔က ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေလွ်ာက္ ၀င္ၾကမဲ့အေျခအေနေတြ (သို႔မဟုတ္) ပါတီမွတ္ပံုတင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၾကမဲ့ အေျခ အေနေတြ ျဖစ္လာတယ္။ တဆစ္ခ်ဳိး ဂငယ္ေကြ႔မွာ ခရီးသယ္ေတြ ၀႐ုန္းသုန္းကား ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံုျဖစ္ကုန္တယ္။ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ကုန္တယ္။ အဆင္မသင့္ရင္ တိမ္းေမွာက္ ေခ်ာက္က်ႏိုင္တဲ့အေျခအေနေတြ ပါပဲ။
ဒီမိုကေရစီကို ႏွစ္သက္လိုလားသူ တေယာက္အေနနဲ႔ က်ေနာ္သေဘာကေတာ့ အန္အယ္ဒီပါတီရဲ႕ မွတ္ပံုတင္ ေရြး ေကာက္ပြဲ၀င္မဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မေထာက္ခံႏိုင္ပါ။ အေျခအေနအခ်ိန္အခါအလိုက္ ေျပာင္းလဲသင့္ရင္ ေျပာင္းလဲရမွာ မွန္ ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ စံဆိုတာ စံပါပဲ။ ေစ်းကစားလို႔ မရပါဘူး။ အေႂကြးထားလို႔လည္း မရပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အန္အယ္ဒီက တခ်ိန္ကျငင္းပယ္ခဲ့တဲ့ အခင္းအက်င္းေတြထဲမွာ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။ ဒီလို ေနာက္ ေၾကာင္းျပန္ေလွ်ာက္ဖို႔ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ခဲ့ရတဲ့ တျခားအေျပာင္းအလဲေတြကို ေလ့လာၾကည့္မိတယ္။ ဘာတခုမွ မေတြ႔ပါ။ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကတဲ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ကလည္း ေက်နပ္အားရတယ္လို႔ ဆိုၾကတာကလြဲလို႔ ဘာတခုမွ တရား၀င္ထုတ္မေျပာေတာ့ လည္း ေနာက္ကြယ္က နားလည္မႈေတြ (တိုးတက္မႈပဲဆိုဆို၊ ေျပာင္းလဲမႈပဲဆိုဆို)ကို မသိ၊ မျမင္မိပါ။ ဒီေတြ႔ဆံုမႈေတြ၊ ျမစ္ ဆံုကိစၥခဏ ရပ္ထားတာေတြ မဆိုစေလာက္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေပးတာေလာက္ကိုေတာ့ အေျပာင္းအလဲ လို႔ လက္ခံစရာ အေၾကာင္းမျမင္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ လုပ္ခဲလွတဲ့ ဒီအလုပ္ေလးေတြက ထူးဆန္းတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာ လို႔ရမွာပါ။ ဒီလို စစ္အုပ္စုဘက္က ဘာမွအေျပာင္းအလဲ မရွိတဲ့ၾကားက မွတ္ပံုတင္မယ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္ ျဖစ္လာ ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း တခါၾကည့္ဖူးရံုနဲ႔ ၾကက္ပြဲကိုစြဲသြားတဲ့ တ႐ုတ္ ႀကီးလို ျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္မိတယ္။
တခါက တ႐ုတ္ႀကီးတေယာက္ ေတာဆင္း ကုန္၀ယ္ရင္း ၾကက္ပြဲတခုကို ၀င္ၾကည့္မိတယ္။ ၾကက္ႏွစ္ေကာင္ ဆုတ္လိုက္ ပုတ္လိုက္သိုင္းသမားေတြလို ခြပ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ေပါက္ေဖာ္ႀကီး အႀကိဳက္ေတြ႔သြားတယ္။ တခါတည္း ကိုယ္တိုင္ ၾကက္ေမြး ၾကက္တိုက္ဖို႔ လုပ္ေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ လူတေယာက္ဆီက အေကာင္ႀကီးႀကီး ႏုတ္သီးေကာက္ေကာက္ ရွည္ ရွည္ႀကီးနဲ႔ အေကာင္တေကာင္ ၀ယ္လာတယ္။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အစာေရစာ အျပည့္အစံုနဲ႔ အက်အနေမြးထားတယ္။ သူ႔ေကာင္ႀကီးက အစာလည္းမစား တြန္သံလည္းမေပးဘူး။ တရက္ႏွစ္ရက္ရွိေတာ့ တ႐ုတ္ႀကီးက သူအေကာင္ႀကီးနား ကပ္ၿပီး ေျပာသတဲ့။ “ေအာက္အီးလည္း နင္မတြန္၊ အစာလည္းနင္မစား၊ ဇာတိေျမကိုလြမ္းသလား”။ ဘယ္မွာလာ သူ ေကၽြးတဲ့အစာေတြကိုစားလို႔ ဘယ္လိုလုပ္တြန္ႏိုင္မွာလည္း။ သူ႔ေကာင္ႀကီးက ဠင္းတႀကီးျဖစ္ေနတာကိုး။ ဠင္းတဆိုတာ ၾကက္ဖမ်ားလို သုတိသာယာ တြန္သံလည္း မျပဳတတ္ဘူး။ သူ႔အစာဆိုတာကလည္း အေသေကာင္ေတြ အပုပ္အစပ္ အရိအရြဲေတြပဲ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ တ႐ုတ္ႀကီးေကၽြးတဲ့ အစာေတြကို သူဘယ္စားတတ္မလဲ။
အခုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဦးသိန္းစိန္ဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အမွန္တကယ္လိုလားသူလို႔ ယံုၾကည္တာ တခုထဲနဲ႔ ဒီအလဲအေျပာင္းကို လက္ခံပါ၀င္ေနတယ္ဆိုေတာ့ အေတာ္စြန္႔စားရတဲ့ လုပ္ရပ္တခုပဲ။ ျပည္တြင္းမိတ္ေဆြ တ ဦးကေတာ့ “ေဒၚစုဟာ ဆပ္ကပ္ထဲက ျခေသၤ့ထိန္းတဲ့ လူလို ျခေသၤ့ႀကီး ယဥ္ပါးေၾကာင္းကို ပါးစပ္ထဲ ေခါင္းထည့္ျပသလို လုပ္ေနတယ္။ အခ်ိန္မေရြး စိတ္ရိုင္း၀င္ၿပီး ကိုက္၀ါးအစားခံရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနပဲ”လို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳပါတယ္။
သူေျပာတာလည္း မမွားပါ။ ေတြ႔ဆံုမႈေတြက ေလးငါးေျခာက္လ ရွိၿပီ ေက်နပ္အားရတယ္လို႔ ႏွစ္ဖက္စလံုးက ေျပာေနေပ မဲ့ တိုးတက္မႈကေတာ့ ဟုတ္ဟုတ္ညားညား ဘာမွမရွိပါ။ ဦးသိန္းစိန္ဆီက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေယာင္ေယာင္၊ ျမစ္ဆံု တ႐ုတ္ဆည္ ခဏနားသလိုလို၊ အေတာင္ေလး ေယာင္ေယာင္ခပ္တာေတာ့ ျမင္ပါရဲ႕။ ေအာက္အီး တြန္သံကေတာ့ အခု ထက္ထိ မၾကားရေသးပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔လည္း နတ္လူသာဓုေခၚႏိုင္တဲ့ ဦးသိန္းစိန္ဆီက ေအာက္အီးတြန္သံေလးကို ပီပီ သသ ၾကည္ၾကည္ျမျမ ၾကားလိုလွပါတယ္။ ေျပာင္းလဲေနၿပီ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ေတာ့ ပြတ္ေလာရိုက္ဆူညံ ညာလိႈင္းေနၾကတာပဲ။ က်ေနာ္ျမင္မိတဲ့ အေျပာင္းအလဲဆိုတာကေတာ့ သိန္းစိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကေန ဦးေျပာင္းသြား သလို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကေန သမၼတလို႔ ေျပာင္းသြားတယ္။ က်န္တာေတြကေတာ့ ပိုေနၿမဲ၊ က်ားေနၿမဲ၊ စားၿမဲ၊ ေသာက္ၿမဲ၊ ခိုး ၿမဲ၊ ဗိုလ္က်ၿမဲ ပါပဲ။ အက်ဥ္းသားေတြလည္း ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနဆဲ၊ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာလည္း ေသနတ္သံေတြ ဆူညံဆဲ၊ ျပည္သူေတြ လည္း အစိုးအတည္မရ ေျပးလႊား ပုန္းေရွာင္ေနရဆဲ၊ ငတ္ၿမဲ၊ ႏွိပ္စက္ ခံေနရၿမဲပါပဲ။ ေအာ္… ေမ့လို႔ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြေတာ့ ဟိုေထာင္ကေန ဒီေထာင္ ေျပာင္းေပးေနတယ္။
ဒီအေဟာင္း အဆိုးေတြထဲက အသစ္ကေလးေတြကေတာ့ လႊတ္ေတာ္ဆိုတာႀကီးေတြပါပဲ။ သစ္ေပမဲ့ မဆန္းဘူး။ မထူး ဘူး။ အေဟာင္းအဆိုးေတြလိုပဲ လက္ညိဳးေထာင္ ေခါင္းၿငိမ့္ ၾကက္တူေရြး လႊတ္ေတာ္ေတြ။ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ေျခမန္းကြင္း တင္းတင္းခ်ည္ထားတဲ့ စစ္ကၽြန္လႊတ္ေတာ္ေတြ၊ ၂၀၀၈ စစ္ကၽြန္ဖြဲ႔စည္းပံုေဘာင္ထဲက ဘယ္မွေျပးမလြတ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ ေတြပဲျဖစ္တယ္။ စကားစပ္လို႔ ဒီလႊတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ၿပီး ရယ္ရင္းေမာရတဲ့ သတင္း ေလးတခုကို မွ်ေ၀ခ်င္တယ္။ မြန္ျပည္နယ္ဘက္မွာ အာဖရိက က ခ႐ုေတြ အဆမတန္မ်ဳိးပြားၿပီး စိုက္ခင္းေတြ လယ္ေတြ ပ်က္တယ္၊ လယ္သမားေတြ ေဘးဒုကၡရင္ဆိုင္ေနရတယ္။ ဒါဟာ သက္ဆိုင္တဲ့ စိုက္ပ်ဳိးေမြးျမဴေရး ဌာနက ဌာနတြင္း အ စည္းအေ၀းေလာက္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး အစီအစဥ္ဆြဲ၊ အစိုးရဆီမွာ ေငြေတာင္းၿပီး ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္ရမဲ့ ကိစၥတခုပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္ တင္ရေလာက္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကို ဘီၾကားအမတ္မင္းတပါးက ရူးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ခ႐ုခါးေတာင္း က်ဳိက္ဖမ္းေရး ဥပေဒျပဳဖို႔ တင္သြင္းသတဲ့။ ဒီလိုတင္သြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားတာကိုလည္း လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ဆိုတဲ့ ၾကက္တူေရြး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးကတင္သြင္း ခြင့္မေပးပဲ ပယ္ခ်လိုက္သတဲ့။ ေကာင္းေရာ့သလား။ ခါးေတာင္းက်ဳိက္ၿပီး ခ႐ုဖမ္းတာေတာင္ မရတဲ့ လႊတ္ေတာ္ ႀကီးေတြက လူထုအတြက္ ဒီမိုကေရစီ ယူေပးမယ္ဆိုတာဟာ မႏုႆတၱဒုလႅဘဆိုသလို ေျမျပင္မွာ ေထာင္ထားတဲ့ အပ္နဲ႔ မိုးေပၚကက်လာတဲ့ အပ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းဆံုဖို႔ထက္ေတာင္ ခဲယဥ္းလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မွတ္ပံုတင္ လႊတ္ေတာ္၀င္ယံုနဲ႔ (၈၈) ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေပါက္ေျမာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ မယံုၾကည္ႏိုင္ပါဘူး။
ဒီလိုအထပ္ထပ္ ခ်ည္တုတ္ထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြထဲ အန္အယ္ဒီ၀င္မယ္ ဆိုေတာ့ အံ့ၾသမိသလို ရင္လည္းေမာမိတယ္။ ဒီလိုအထပ္ထပ္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြထဲကေန အန္အယ္ဒီဟာ ျပည္သူေတြလိုလားေနတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ဒီမိုကေရ စီဆိုတာေတြကို ဘယ္လိုမ်ား ရေအာင္လုပ္ေလမလဲလို႔ ကေလးမ်ား မ်က္လွည့္ပြဲကို ႀကိဳတင္အံ့ၾသ ေမွ်ာ္ေမာသလို ေမွ်ာ္ လင့္မိပါေသးတယ္။ ဒီလိုအံ့ၾသေမွ်ာ္ေမာရတယ္လို႔ ဆိုရတာကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဦးသိန္းစိန္ကို ယံု ၾကည္တာ တစခုထဲကို မူတည္ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ လူတေယာက္ထဲေပၚ ယံုၾကည္တာနဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ ေလွ်ာက္သြားတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။
တကယ္ေတာ့ လက္ရွိ ဗိုလ္သိန္းစိန္ရဲ႕ အေနအထားဟာ ဗိုလ္ေန၀င္း ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔လို  အရာရာၿပီးေျမာက္တဲ့ နံပတ္ တစ္ (Numero Uno) မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အုပ္စုဟာ ပံုသဏၭာန္ေျပာင္းေနပါၿပီ။ တကုိယ္ေတာ္ အာဏာရွင္စနစ္ မဟုတ္ ေတာ့ပဲ စုေပါင္းစစ္အာဏာရွင္စနစ္ (Military Syndicate)  ကို ေျပာင္းသြားပါၿပီ။ ဗိုလ္သိန္းစိန္ဟာ ဗိုလ္ေန၀င္း၊ ဗိုလ္ သန္းေရႊတို႔လို တကိုယ္ေတာ္ အာဏာရွင္ ပံုစံနဲ႔ ျပဳေစ၊ ျပင္ေစႏိုင္တ့ဲ အာဏာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ရွိေနတဲ့ စနစ္ကိုျပင္ေစ ေျပာင္းေစဖို႔ ပိုၿပီးခက္ခဲလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတေယာက္ထဲနဲ႔ ေျပလည္ယံုနဲ႔ ့ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္မယ္ဆိုတာ အေတာ္ သံသယျဖစ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ျဖစ္တယ္။ (၂၀၀၈)ဖြဲ႔စည္းပံုကို မဖ်က္မေျပာင္းဘဲ လူထုအတြက္ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ကို ေမွ်ာ္လင့္လို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါက မင္း၏ပရိယာယ္ နားမလည္တဲ့ ငတင့္တယ္လိုလူ က်ေနာ္ရဲ႕အျမင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအလွည့္အေျပာင္းမွာ အန္အယ္ဒီရဲ႕ လမ္းေရြးခ်ယ္မႈက က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုနဲ႔တကြ တျပည္လံုးက စစ္အာ ဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး အင္အားစုေတြၾကားမွာ ညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲသြားႏိုင္ပါတယ္။ အခုကိုပဲ အန္အယ္ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေထာက္ခံသူ၊ မေထာက္ခံသူေတြၾကားမွာ အျပန္အလွန္ ေ၀ဘန္ေထာက္ျပ႐ုံမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ရန္ေတြ႔သံေတြ၊ စိန္ေခၚသံ ေတြ၊ အပုပ္ခ်သံေတြ ေပၚထြက္လာေနပါၿပီ။ ဒါဟာ စစ္အုပ္စုအက်ဳိးအျမတ္ျဖစ္ေစမဲ့ အခ်က္ျဖစ္တယ္။ မဆိုစေလာက္ လႊတ္လိုက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြထဲမွာ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေတြ ပါမလာတာဟာ ေသြးရိုးသားရိုးကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ရွစ္ ဆယ့္ရွစ္ေတြကို စိုးရြံ႕ေနယံုသက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္တဲ့ အန္အယ္ ဒီအၾကား သပ္လွ်ဳိၿဖိဳခြဲဖို႔ ရည္ရြယ္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္က ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥအတြက္ ရင္ေလးစရာပါ။ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ အထူး သျဖင့္ ကခ်င္ေဒသမွာ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ လူအခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ ဆက္က်ဴးလြန္ေနၾကတယ္။ လက္နက္ ကိုင္အဖြဲ႔ အစည္းေတြကို တဖြဲ႔ခ်င္း ခြဲျခားဆက္သြယ္ၿပီး အပစ္ရပ္ဖို႔ ေသြးခြဲစည္း႐ုံးေနတယ္။ ဗဟိုအဆင့္မဟုတ္ ျပည္ နယ္အဆင့္နဲ႔ လုပ္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ ဒီအေျခအေနေတြအားလံုးက အတြင္းမွာ ဘာေတြပဲ သေဘာတူတူ ဒီစစ္ပြဲေတြက ေတာ့ ဆက္ရွည္လိမ့္အံုးမည့္ နမိတ္လကၡဏာ ျဖစ္တယ္။ ဒီစစ္ပြဲေတြကို ေျပၿငိမ္းဖို႔ဆိုတာက အျပန္အလွန္ယံုၾကည့္မႈနဲ႔ သာ ရႏိုင္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ တိုင္းရင္းသား ေပါင္းစံုပါ၀င္တ့ဲ ျပည္တြင္းဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြသာ မက နယ္ျခားလက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို ရထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုဟာ ျပည္တြင္းၿငိမ္း ခ်မ္းေရးရဲ႕ အခ်က္အခ်ာ အခက္အညႇာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု အန္အယ္ဒီက ပါတီမွတ္ပံုတင္ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္လို႔  ဆံုး ျဖတ္ေပမဲ့ ကိုးဆယ္ခု ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရ လြတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳ ေကာ္မတီအဖြဲ႔၀င္ပါတီအမ်ားစုက မွတ္ပံုမတင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လံုးရွိေနခဲ့တဲ့ ေဒၚစုကိုမ႑ဳိင္ျပဳတဲ့ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမဲ့ လကၡဏာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီအေျပာင္းအလဲမွာ တဖက္အုပ္စုက လူပုဂၢိဳလ္တေယာက္ထဲအေပၚမွာ မူတည္ခဲ့တဲ့ အန္အယ္ဒီရဲ႕ ေရြးလမ္း ဟာ ေရရွည္အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ အက်ဳိးထက္အျပစ္က ပိုမ်ားလိမ့္မလားလို႔ စိုးရိမ္မိပါတယ္။ အခုကိုပဲ ေျဗာင္စားေျဗာင္လိမ္ ဗိုလ္သိန္းစိန္က သူရဲ႕သ႐ုပ္မွန္ ဘီလူးစြယ္ကိုထုတ္ျပလိုက္ပါၿပီ။ ဘာလီ အာဆီယံအစည္းအေ၀းမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ပါၿပီ။ သူအတြက္ အန္အယ္ဒီက မွတ္ပံုတင္ဖို႔ သ ေဘာတူခဲ့သလို အာဆီယံကလည္း ဥကၠ႒ရာထူး ေပးဖို႔ေသခ်ာၿပီဆိုေတာ့ အခုလို သ႐ုပ္မွန္ဘီလူးစြယ္ ထုတ္ျပလိုက္တာ ပါပဲ။
ဒါဟာ က်ေနာ္နဲ႔ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ အမ်ားစုရဲ႕အျမင္ျဖစ္ပါတယ္။ အန္အယ္ဒီရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ကန္႔ကြက္တာမ ဟုတ္ပါဘူး မေထာက္ခံတာပါ။ မေထာက္ခံႏိုင္ရျခင္း အေၾကာင္းေတြကို တင္ျပေနတာပါ။ ေထာက္ခံတယ္ဆို တာက သက္ဆိုင္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ၀ိုင္း၀န္းေဆာင္ရြက္ဖို႔၊ အဲဒီလုပ္ငန္းစဥ္ေတြနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မဲ့ အျပဳအမူေတြကို ေရွာင္ရွားဖို႔ ၀တၱရားရွိတယ္။ အခုလို မေထာက္ခံတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီ၀တၱရားေတြကို ေစာင့္စည္းစရာမလိုဘဲ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခြင့္ရွိတယ္။
က်ေနာ္တို႔ဟာ ပါတီ၀င္မဟုတ္ဘဲ အန္အယ္ဒီကို တေလ်ာက္လံုး ေထာက္ခံခဲ့တယ္။ အားေပးကူညီခဲ့တယ္။ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ျပည္သူအေပၚ ရိုးသားတည္ၾကည္မႈ၊ ဦးေမာင္ကို၊ ဆရာေမာင္ေသာ္ကနဲ႔ ဆရာဦး၀င္းတင္တို႔လို ရန္သူ စစ္အုပ္စုႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္ယႏၲယားကို က်ားစီးဖားစီး အေသခံတိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ကိုးဆယ္ခု ေရြး ေကာက္ပြဲမွာ အပ္ႏွင္းလိုက္တဲ့ လူထုဆႏၵေတြေၾကာင့္ ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဒီမိုကေရစီေရးအပါအ၀င္ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္မႈေၾကာင့္ ေထာက္ ခံခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္ပကိုေရာက္လာတဲ့ ေဒၚစုရဲ႕ ခ်ာတူးလန္ထမီၿခံဳအမတ္ေတြရဲ႕ စရိုက္ပ်က္ေတြကို ျမင္ေတြ႔ၾကား သိ စိတ္ပ်က္မိတဲ့ ၾကားကေန မမွိတ္မသုန္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အန္အယ္ဒီရဲ႕ ေရြး လမ္းဟာ က်ေနာ္တို႔ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႔ မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့ပါဘူး။ ဖြတ္မရ ဓားမဆံုးရ မဲ့ ကိန္းပါ။
သို႔ေသာ္လည္း အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ့္ေက်ာ္ စစ္အာဏာရွင္ယႏၲယားကို တိုက္ပြဲဆင္ခဲ့တဲ့ အန္အယ္ဒီဟာ မူလရည္မွန္းခ်က္ကို ဆက္လက္ခ်ီတက္လုပ္ေဆာင္သြားမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိတ္ဖက္အင္အားစုအျဖစ္ တူညီတဲ့အလုပ္ေတြ ကို လက္တြဲေဆာင္ရြက္သြားဖို႔ လိုပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးအင္အားစုေတြၾကားမွာ ပ႗ိပကၡအသြင္ေဆာင္တဲ့ အားၿပိဳင္မႈေတြကို ေရွာင္ရွားၾကဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီလိုကြဲလြဲတဲ့ အားၿပိဳင္မႈေတြဟာ မိတ္ဖက္၀ိေရာဓိအသြင္နဲ႔ ယွဥ္တြဲသြားႏိုင္ ေအာင္ ျပင္ဆင္ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ မတူတဲ့အျမင္ေတြ ၾကားမွာပဲ တူညီတဲ့ပန္းတိုင္ကို ပ႗ိပကၡကင္းကင္းနဲ႔ အတူေလွ်ာက္ လွမ္းၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
လူထုအေပၚ ၾသဇာႀကီးတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္နဲ႔ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ အျမင္နဲ႔ ခိုင္မာျပတ္သားတဲ့ အင္အားစုေတြၾကားမွာ မိတ္ ဖက္၀ိေရာဓိအသြင္ထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီ ပ႗ိပကၡအသြင္ အားၿပိဳင္မႈေတြဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္ အႏၲရယ္က်ေရာက္ ေစပါတယ္။ အခြင့္ထူးခံ ကိုယ္က်ဳိးရွာသမားေတြ ၾကား၀င္အျမတ္ထုတ္ရာကေန လူထုဘ၀ ႏွစ္မြန္းတတ္တာ လြတ္လပ္ ေရးေခတ္ ဗမာျပည္က သက္ေသျပဳေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဆာင္ပါးအစမွာ ႏြားကြဲရင္က်ားဆြဲမယ္ဆိုတဲ့ စကားပံု နဲ႔ အစခ်ီခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိဗမာျပည္ဒီမိုကေရစီအင္အားစုအတြင္း စည္းလံုး မႈအေျခအေနဟာ(၁၉၄၆-၄၇) ကာလအမ်ဳိး သားလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ေပါင္းစု ဖဆပလတြင္းက အားၿပိဳင္မႈ အေျခအေနေတြနဲ႔ အလားသဏၭာန္တူေနၿပီလို႔ သုံးသပ္ မိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဖဆပလအတြင္းအားၿပိဳင္မႈေတြကို မိတ္ဖက္၀ိရာဓိအေနအထားမွာ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ျခင္းမရွိ ဘဲ။ ပ႗ိပကၡအသြင္ကို ကူးေျပာင္းသြားတာေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔အတူ ျပည္တြင္းစစ္ကိုပါ တပါးထဲေမြးဖြားေစခဲ့တယ္။ ဒီအမ်ဳိးသားအင္အားစုေတြၾကားက ပ႗ိပကၡအသြင္ အားၿပိဳင္မႈရဲ႕ ဆိုးက်ဳိးေတြကို ဒီေန႔အထိ ဗမာလူထုဟာ ခါးစည္းခံစား ေနၾကရဆဲျဖစ္တယ္။
ဒီႏွစ္အတြင္းမွာ အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္တိုင္း သံတမန္ေတြ ဗမာျပည္ကို ခပ္စိတ္စိတ္၀င္လာေနတာကို သတိျပဳမိတယ္။ ေဒၚစုနဲ႔ေကာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ပါ ေတြ႔ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိဗမာျပည္တြင္းမွာ ျဖစ္ထြန္းေနတဲ့ အေျခအေနမ်ားဟာ ေဒသ တြင္းမွာ အရွိန္ျမင့္လာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာအားၿပိဳင္မႈရဲ႕ အက်ဳိးဆက္တခုလိုလည္း သံုးသပ္မိပါတယ္။ တဆက္ထဲပဲ ဒီအေျခ အေနေတြဟာ ဗမာျပည္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းၿပီး အေရးႀကီးတဲ့အ ခ်ိန္ကာလတခု ျဖစ္လာတယ္။ တေန႔ တျခား ႀကီးထြားလာေနတဲ့ တ႐ုတ္ရဲ႕ၾသဇာကိုထိန္းခ်ဳပ္ေရးအတြက္ အေမရိကန္၊ ဥေရာပ၊ အိႏၵိယနဲ႔ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြ အၾကား တဦးနဲ႔တဦး ပိုၿပီးနီးနီးကပ္ကပ္ ေဆာင္ရြက္လာေနၾကတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဗမာစစ္အုပ္စုဟာ ျမစ္ဆံုဆည္ကိစၥ၊ ေရႊဂက္စ္ပိုက္လိုင္းကိစၥလို အေရးကိစၥေတြမွာ တ႐ုတ္နဲ႔သူတို႔အၾကား ေျခလြန္လက္လြန္သေဘာတူခဲ့တာေတြဟာ ေရ ရွည္အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကို ထင္တာထက္ထိခိုက္ေနတာကို သတိျပဳမိလာတယ္။ ေလာဘေဇာတိုက္ေနတဲ့ တ႐ုတ္ ကို ခြာႏိုင္ဖို႔ မိတ္ေဆြသစ္ ရွာေနတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ အားထုတ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတကာအင္အားစုေတြ နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္မိသြားတဲ့ လကၡဏာျဖစ္တယ္။ ဒီလို ႏိုင္ငံတကာအားၿပိဳင္မႈေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အန္အယ္ဒီကို မွတ္ပံုတင္ လႊတ္ေတာ္၀င္မဲ့ ေရြးလမ္းကို တြန္းပို႔လိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ သံုးသပ္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအေျခအေန ေတြဟာ သမိုင္းဘီးတပတ္ျပန္လည္သလို (၄၆-၄၇) ကလို အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ကာလတခုလို႔ ျမင္ပါ တယ္။ အႏၲရာယ္ႀကီးမားတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္အတြက္ စိန္ေခၚမႈေတြက ဘက္ေပါင္းစံုမွာ ရွိေနတယ္။ ေျမေခြးေတြလို စစ္အုပ္စုလက္က မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသးတဲ့ လူမမာ ဗမာျပည္အေပၚမွာ ဠင္းတလို ႏိုင္ငံတကာ အင္အား စုေတြကလည္း တရစ္ဝဲဝဲရွိေနတယ္။
ဒီအႏၲရာယ္မကင္းတဲ့ အေျခအေနေတြမွာ ေဒၚစုနဲ႔ အန္အယ္ဒီတို႔ ၀င္ေရာက္အားထုတ္မဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြဆိုတာကလည္း ခ႐ုခါးေတာင္းကိ်ဳက္ဖမ္းဖို႔ေတာင္ မစြမ္းမသန္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြ။ စစ္အုပ္စု ေျခမန္းကြင္းတန္းလန္း နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေတြ။ ေဒၚစုအတြက္ေတာ့ ဘဲအုပ္က တရာႏွစ္ရာ မေဗဒါက တပင္ထဲအေျခအေနေတြ ပါပဲ။
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေႏွာင္းကာလက ဒီေန႔ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ (stake holder) ဆိုဆို ေမဂ်ာပေလရာ(major player) လို႔ပဲေျပာေျပာနန္းတြင္းကအုပ္စိုးသူလူတန္းစား မွဴးၾကီးမတ္ရာေတြၾကားမွာ ၀႐ုန္းသုန္းကား ေသြးကြဲေနၾကတယ္။ အနီး ကပ္ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ ျပင္ပအႏၲရာယ္ကို အေလးအနက္ ဂ႐ုမျပဳၾကဘူး။ ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားက အသက္ငယ္ငယ္ အမ်က္ ထန္ထန္ အေတြ႔အႀကံဳမရွိဘူး။ အေတြ႔အႀကံဳရွိၾကတဲ့ မွဴးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ားကလည္း ကေလးဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားကို အလိုလိုက္ အႀကိဳက္ေဆာင္ၿပီး ကိုယ္ေနရာရဖို႔အၿပိဳင္ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ေျခထိုးရန္ေစာင္ေနၾကတယ္။ တိုးျပည္အ က်ဳိးကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ဥာဏ္ပညာက်ယ္က်ယ္နဲ႔ မွန္ရာကို ေျပာရဲဆိုရဲ လုပ္ရဲတဲ့ ေယာအတြင္း၀န္ဦးဖိုးလိႈင္က အရာက် ေဘးေရာက္ေနတယ္။ နန္းတြင္းမွာ ဓါးထက္ေနတာက ကင္း၀န္ဦးေကာင္းနဲ႔ တိုင္းတား၀န္ ဦးဖို္းတို႔ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ခ်င္း ကလည္း မတည့္ဘူး။ အျပန္အလွန္ အားၿပိဳင္ေျခထိုးေနၾကတယ္။ ကင္း၀န္က နားေလးတယ္။ တိုင္းတား၀န္က ေလနာ ေရာဂါသယ္။ မစြမ္းမသန္ အသက္ႀကီးၾကၿပီ။ စြမ္းသန္တာက ေရနံေခ်ာင္း၀န္ ဦးစိုတေယာက္ပဲရွိတယ္။
ဒီအေျခအေနေတြကို ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက သတိေပးၾကတယ္။ ဥာဏ္ပညာနဲ႔ျပည့္စံုၿပီး ရဲရင့္တည္ၾကည္တဲ့ ေယာအ တြင္း၀န္ကို ျပန္ေခၚဖို႔ အႀကံျပဳခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးတပါးက (သဂၤဇာ ဆရာေတာ္ျဖစ္မယ္ထင္ပါ တယ္)…. ပခန္း ကေလ၊ ေလာင္းရွည္ကနား ေရနံရယ္ တတိုင္းခ်င္း လင္းႏိုင္ပါ့မလားလို႔ စာခ်ဳိး သတိေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ မနာခံခဲ့ၾကပါ ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဗမာတျပည္လံုး သူ႔ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အမ်က္ထန္ေမာက္မာတဲ့ ဘုရင္နဲ႔မိဖုရားလည္း ဖမ္းဆီးၿပီး ကုလားျပည္ကိုအပို႔ခံခဲ့ရတယ္။ အထက္က ၀န္ႀကီးတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ျပည္သိမ္းနယ္ခ်ဲ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပရင္ဒါဂါတ္ဆီမွာ ဒူးေထာက္ခစား အလုပ္အေကၽြး ျပဳသြားခဲ့ၾကတယ္။ နစ္နာခဲ့တာကေတာ့ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးပဲျဖစ္တယ္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ ဒီလို႐ႈပ္ေထြးၿပီး အႏၲရာယ္ ထူေျပာတဲ့အေျခအေနေတြမွာ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးအင္အားစု ေတြၾကား က ကဲြလြဲတဲ့သေဘာထား အျမင္ေတြကို ပ႗ိပကၡအသြင္ အားၿပိဳင္မႈအဆင့္ကို ေရာက္ရွိမသြားေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္ ထိန္းသိမ္းသြားၾကဖို႔ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ မိတ္ဖက္ ၀ိေရာဓိအသြင္နဲ႔ ကြဲလြဲတဲ့အျမင္ေတြၾကားမွာ တူညီတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ ကို အတူလက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါတယ္။
ဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔ ေအာက္အီးအီးတြန္သံ ေပးႏိုင္ၿပီး ေရနံဆီမီးတိုင္မ်ားလည္း ထြန္းလင္းကာ
လြတ္ေၾကာင္း အမွန္ေရာက္လို႔ ျပည္သူအေပါင္း ရႊင္လန္း၀မ္းေျမာက္ပါေစေသာ္။
ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း