အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ဦးခင္ေ႐ႊသို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ

မီဒီယာမ်ားကို ေစာ္ကားေနတဲ့ အစည္းအေ၀းမွ ဓါတ္ပုံ

အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ဦးခင္ေ႐ႊခင္ဗ်ား
လူႀကီးမင္းသည္ ႏိုဝင္ဘာ ၁၅ရက္ေန႔က က်င္းပခဲ့တဲ့ မဟာမဲေခါင္ခရီးသြားလုပ္ငန္း အစည္းအေဝးတြင္ မီဒီယာမ်ားသည္ အဆိုးျမင္ သေဘာျဖင့္ ေရးသားေနၾကၿပီး ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသည္ဟု စြပ္စဲြေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႔ စြပ္စဲြေျပာဆိုရျခင္းမွာ လူႀကီးမင္း တာဝန္ယူထားသည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမွ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သမုိင္းဝင္ အေမြအႏွစ္တစ္ခုျဖစ္သည့္ ဝန္ႀကီးမ်ား႐ံုးကို အမဲဖ်က္သလိုဖ်က္၍ ဟိုတယ္အျဖစ္ဖန္တီးၿပီး စီးပြား႐ွာခြင့္ မရလိုက္မႈေၾကာင့္ဟုလည္း ထပ္မံသိ႐ွိရပါသည္။ အဆိုပါပဲြတြင္ပင္ ဝန္ႀကီးမ်ား႐ံုးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အသက္ေပးကာကြယ္မည္ဟု ဆိုၾကသူမ်ားကို အသက္ေပးစရာမလိုဘဲ တစ္ဦးလွ်င္ တစ္သိန္းသာ ထည့္ဝင္ၾကပါဟုလည္း ေငြဂုဏ္ေမာက္စြာ ေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္း သိရပါေသးသည္။
လူႀကီးမင္းခင္ဗ်ား၊ ပိုက္ဆံ႐ွိသူျဖစ္ေစ၊ မ႐ွိသူျဖစ္ေစ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ၾကတဲ့ေနရာမွာေတာ့ အတူတူပါပဲခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ေတာ့ ပိုက္ဆံ မ႐ွိတဲ့သူကေတာင္ တိုင္းျပည္အတြက္ ပိုၿပီးစြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံႏိုင္တယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ သူ႔မွာက မက္ေမာတြယ္တာစရာ ဥစၥာ ပစၥည္းမ႐ွိေလေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ ပိုၿပီး ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ႏိုင္စြမ္းမ်ားတာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဒါကို အျငင္းမပြားလိုပါဘူး။ လူႀကီးမင္းအေနနဲ႔လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ သားတစ္ဦးျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုခ်စ္လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူႀကီးမင္းရဲ႕ ေငြဂုဏ္ေမာက္တဲ့ စကားအရေတာ့ တိုင္းျပည္နဲ႔ ေငြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ေငြကသာ လူႀကီးမင္းအတြက္ အဓိကျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ကို ေငြနဲ႔တိုင္းလို႔ မရႏိုင္တာကို လူႀကီးမင္း သေဘာမေပါက္ႏိုင္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
လူႀကီးမင္းအေနနဲ႔ ျပည္ပမွာထြက္ၿပီး မီလ်ံနာလို ေနႏိုင္တယ္၊ ႏိုင္ငံခ်စ္လို႔သာ ဒီမွာဆက္ေနတာလို႔ ဆိုတဲ့စကားကေတာ့ ရယ္စရာ ေကာင္းပါတယ္၊ လူႀကီးမင္းအေနနဲ႔ အခုအခ်ိန္ ျပည္ပမွာထြက္ၿပီး မီလ်ံနာလုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ အဝတ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔ ဒါမွမဟုတ္ အရင္းအႏွီးေလး အနည္းငယ္ေလာက္နဲ႔ ျပည္ပမွာ ႀကီးပြားႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါသလား၊ လူႀကီးအခုလို မီလ်ံနာျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ျပည္တြင္းမွာပဲ ရွာေဖြရရွိခဲ့တာပါ။ ျပည္တြင္းမွာ ႐ွာေဖြရ႐ွိတဲ့ ေငြေတြဟာလည္း ကိုယ့္အရည္အခ်င္းေၾကာင့္လား စိန္နားကပ္ေရာင္နဲ႔ ပါးေျပာင္ခဲ့တာလား လူႀကီးမင္းပဲ အသိဆံုးျဖစ္မွာပါ။ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာ အဲ့ဒီလုပ္ငန္းရွင္ရဲ႕ အလုပ္ဘယ္ေလာက္ေအာင္ျမင္လဲဆိုတာနဲ႔ပဲ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ စတိေဂ်ာ႔တို႔၊ ဘီလ္ဂိတ္တို႔ ကိုယ္ဒူးကိုယ္ခြ်န္ေအာင္ျမင္ခဲ့တာ လူႀကီမင္းတို႔ စာဖတ္တတ္ရင္ သိမွာပါ။ လူႀကီးမင္းရဲ႕ ေဇကမာၻကုမၸဏီကေန ကမာၻတလႊားကို ျဖန္႔ေနတဲ့ ကုန္ပစၥည္း ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး႐ွိပါသလဲခင္ဗ်ာ။ ေဇကမာၻတံဆိပ္နဲ႔  ကမာၻကို ျဖန္႔ေနတာ ငပိတို႔ ပုဇြန္ေျခာက္တို႔ေတာင္ မ႐ွိပါလားခင္ဗ်ာ။ လူႀကီးမင္းအပါအဝင္ ေခတ္ပ်က္သူေဌးလို႔ေခၚရမယ့္ ခ႐ိုနီအမ်ားစုဟာ တိုင္းျပည္က သယံဇာတေတြကို အာဏာ႐ွင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ေရာင္းစားခဲ့လို႔သာ ဒီေန႔အေျခအေန ေရာက္လာခဲ့တာပါ။ လူႀကီးမင္းတို႔ အေနအထားနဲ႔ဆိုရင္ ေဒဝါလီခံရတာ ၾကာၿပီေပါ့ခင္ဗ်ာ။ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြယူလိုက္၊ သူမ်ားေတြ စိုက္လို႔ပ်ိဳးလို႔ အဆင္ ေျပတယ္ဆိုရင္ အာဏာ႐ွင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး လက္ဝါးႀကီးအုပ္သိမ္းလိုက္နဲ႔ သမာအာဇီဝနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္လံု႔လ တစ္စက္မွကိုမပါဘူးလို႔ပဲ ဆိုရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူႀကီးမင္းတို႔ဟာ ေငြကို လြယ္လြယ္ရတယ္၊ လြယ္လြယ္ရတဲ့အတြက္ ေငြစကားကို ပဲ ေျပာတတ္ေတာ့တာျဖစ္မွာပါ။
လူႀကီးမင္းကို စီးပြားေရးမလုပ္တတ္ဘူး၊ အရည္အခ်င္းမရွိဘူးလို႔ ေျပာရတာက အေၾကာင္း႐ွိပါတယ္၊ စီးပြားေရးသမားဆိုတာ အကြက္ျမင္ တတ္ရတယ္ဆိုေပမယ့္ ေရ႐ွည္အက်ိဳးကိုလည္း တြက္ဆတတ္ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ တစ္ေန႔ဝင္ေငြ ငါးေထာင္ေတာင္ မျပည့္တဲ့ သာမန္ေအာက္ေျခ လူတန္းစားပါ။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာမွာ ေ႐ွးေဟာင္းအေဆာက္အအံုေတြရဲ႕ တန္ဖိုးကို ဘယ္ေလာက္အထိ ထားၾကတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ တီးမိေခါက္မိ ႐ွိပါတယ္ခင္ဗ်။ အဲ့လို အေဆာက္အဦးႀကီးေတြကို ဟိုတယ္ေဆာက္ရင္ေတာင္ ပုဂၢလိကပိုင္ အေဆာက္အဦႀကီးေတြ ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ရိုေမးနီးယားက ၿမိဳ႕စားႀကီး ဒရက္ကူလာရဲ႕ ရဲတိုက္လိုမ်ိဳးေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ပိုင္ရွင္ကေရာင္းတယ္၊ ဝယ္သူကဝယ္တယ္။ ဒီထိျပႆနာမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူပိုင္၊ ႏိုင္ငံပိုင္ ပစၥည္းေတြကိုေတာ့ ေရာင္းလို႔လည္းမရသလို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ခြင့္လည္း မရွိပါဘူးခင္ဗ်ား လူႀကီးမင္းကေတာ့ လိုခ်င္တာကို လက္ညိႈးထိုးတာနဲ႔ ရခဲ့တဲ့ ကေလးလို ျဖစ္ခဲ့ဖူးေတာ့ ႏိုင္ငံပိုင္ပစၥည္းႀကီးကို လက္ဝါးႀကီး အုပ္ဖို႔ႀကံမိတာ မဆန္းဘူးေပါခင္ဗ်ာ။
ဟုတ္ကဲ့ ဝန္ႀကီးမ်ား႐ံုးကို ဟိုတယ္ေဆာက္မွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံခ်မ္းသာမွာလားခင္ဗ်ာ။ ျပတိုက္ဖြင့္စားရင္ေရာ အဆင္မေျပဘူးလား လို႔ပါ၊ ဒီေနရာဟာ သမိုင္းဝင္ေနရာျဖစ္တယ္၊ ဗို္လ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးေတြ က်ဆံုးခဲ့တဲ့ေနရာႀကီးျဖစ္တယ္။ ကမာၻလွည့္ ခရီးသြား ေတြလည္း စိတ္ဝင္စားစရာျဖစ္တယ္။ ဟိုတယ္ေဆာက္လို႔ ရမယ့္ေငြက ေရ႐ွည္မွာ မ်ားႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဟိုတယ္ေဆာက္လို႔ရမယ့္ ေျမ ေနရာေတြ မရွားပါဘူးခင္ဗ်ာ။ သမိုင္းဝင္အေဆာက္အဦးကေတာ့ ရွားပါးသြားႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီဟိုတယ္က ရတဲ့ေငြက ႏိုင္ငံရဲ႕ဂ်ီဒီပီထက္ လူႀကီးမင္းရဲ႕ဂ်ီဒီပီကိုပဲ ပိုတက္ေစပါလိမ့္မယ္။ ျပတိုက္ကေတာ့ ႏိုင္ငံပိုင္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္က ပိုၿပီးအက်ိဳး႐ွိမွာပါ။ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ပြင့္လန္း လာတာနဲ႔အမွ် ဟိုတယ္ေတြလဲ ေပါမ်ားလာမွာပါ၊ ဟိုတယ္ေတြေပါၿပီး ေလ့လာလည္ပတ္စရာ မရွိရင္ ဘယ္ခရီးသြားက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကို တကူးတက လာလည္မွာလဲခင္ဗ်ာ။ အဂၤလိပ္ေတြဟာ သူတို႔အင္ပါယာႀကီး တန္ခိုးထြားစဥ္တုန္းက အေျခအေနေတြနဲ႔ ကမာၻတလႊားက ခရီးသည္ေတြဟာလည္း သူတို႔ငယ္ငယ္က သင္ခန္းစာမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြကို ျပန္လည္ခံစားခ်င္ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေခတ္မွီဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီးတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြက ကမာၻလွည့္ေတြဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးက နယူးေယာက္ ေလာက္ေခတ္မွီေနရင္ေတာင္ သူတို႔အတြက္ အထူးအဆန္း ဘယ္ျဖစ္ေတာ့မလဲ ခင္ဗ်ာ။ ဒီလို စီးပြားေရးအရ ေ႐ြးခ်ယ္တတ္မႈဆိုတာကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းနားမလည္တဲ့ လူႀကီးမင္းကို စီးပြားေရး မလုပ္တတ္ဘဲ အေခ်ာင္ႀကီးပြား လာတာလို႔ ေျပာရင္ ကြ်န္ေတာ္မလြန္ဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ မီဒီယာေတြကို ေစာ္ကားတဲ့ကိစၥပါ။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ဥေသွ်ာင္ သမၼတႀကီး၊ အဓိကမ႑ိဳင္ႀကီးနွစ္ရပ္ျဖစ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ႀကီးႏွစ္ရပ္ကို ဦးစီးေနရတဲ့ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ႀကီးေတြ၊ ဒီမိုကေရစီမွာ ျပည္သူသာ အဓိကလို႔ ခံယူထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးေတြေတာင္ မီဒီယာရဲ႕ အခန္းက႑ကို အေလးအနက္ထား ဆက္ဆံေနတာကို ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းႀကီးကိုေတာင္မွ အင္အားႀကီးတရုတ္ႏိုင္ငံကို ရဲဝံ့စြာဆန္႔က်င္ၿပီး သမၼတႀကီးကိုယ္တိုင္ ရပ္တန္႔ေပးခဲ့တဲ့ ကိစၥကိုၾကည့္ရင္ မီဒီယာဆိုတာ ျပည္သူ႔အသံ ျပည္သူ႔အသံကို အစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္က ေဆာင္ရြက္ေပးရမယ္ ဆိုတာကို ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ကိုယ္တိုင္ သေဘာတူလက္ခံထားတယ္ဆိုတာကို သိသာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မီဒီယာဟာ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး မီဒီယာကို ေစာ္ကားတဲ့ လူႀကီးမင္းဟာ ျပည္သူကိုလည္း ေစာ္ကားလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲခင္ဗ်ား။
လူႀကီးမင္းခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ္ေရးတာလဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားသြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ ရိုးသားစြာ ေျပာရရင္ လူႀကီးမင္းအပါအဝင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ သူေဌးႀကီးမ်ားကို အခုထက္ပိုၿပီး ခ်မ္းသာေစခ်င္ပါတယ္။ ေရျမင့္ရင္ ၾကာတင့္တယ္ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ သူေဌးႀကီးေတြမ်ားလာတာနဲ႔ တိုင္းျပည္ လည္း ခ်မ္းသာလာမယ္။ သူတို႔လုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့ ျပည္သူေတြေခ်ာင္လည္မယ္၊ လူမႈေရးက႑ေတြမွာ ပိုၿပီးအား ေကာင္းလာမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူႀကီးမင္းကို ဒီထက္ပိုၿပီး ခ်မ္းသာေစခ်င္တာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဆႏၵအမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူခိုးႏြားေကာင္းမွန္းမသိ အသား ေပၚေရာင္းဖို႔ေလာက္သာ စဥ္းစားထားတဲ့ ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ဘဲ ဘီလ္ဂိတ္တို႔လို၊ လီကာ႐ွင္းတို႔လို ကိုယ့္အရည္အခ်င္းနဲ႔ ႀကီးပြားေနတဲ့ ငါတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက သူေဌးႀကီးေတြလို႔ လက္မေထာင္ခ်င္တဲ့ ေစတနာသာ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

by Pyi Chit Thar

yangonchronicle2011