ေက်ာက္စိမ္းတြင္းေပၚက ကၽြန္မတို႔ရြာ...

ဖားကန္႔ ေက်ာက္စိမ္း ေျမ

 ေမွာ္စီစာေတာင္ေပၚရွိ စႏၵာမုနိဘုရား

ကၽြန္မကို ေမြးဖြား ၾကီးျပင္းေစခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ဇာတိ ရြာကေလးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။ အရင္ဦးဆံုး ရြာအေၾကာင္း မေျပာခင္မွာ ကၽြန္မ မိဘေတြအေၾကာင္းလည္း အနည္းငယ္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အင္တာနက္ေပၚမွာ စာေတြေရးတယ္ဆိုတာ သိတဲ႔ ကၽြန္မအေမဟာ သူကိုယ္တိုင္လည္း စာေရးစာဖတ္ သိပ္ဝါသနာၾကီးေတာ႔ သေဘာေတြက်ျပီး ေက်နပ္လို႔ေနပါတယ္။ ျပီးေတာ႔လည္း အေမနဲ႔ ဖုန္းေျပာတိုင္း ကၽြန္မတို႔ေဒသရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ၊ အစားအေသာက္ အေၾကာင္းေတြ ေရးဖို႔ တိုက္တြန္းတတ္သလို၊ ဖားကန္႔ေဒသမွာ အခါၾကီးရက္ၾကီး ပြဲလမ္းသဘင္ေတြျဖစ္ေစ၊ တစ္ခုခု ထူးျခားတာေတြ ရွိလာရင္ျဖစ္ေစ “မင္းတို႔ အစ္မသာရွိရင္ ဓာတ္ပံုရိုက္ေတာ႔မွာ။ အခုလည္း ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ထား။ မင္းတို႔အစ္မဆီ ပို႔ရေအာင္” လို႔ ေျပာတတ္ျပီး အနားမွာရွိတဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြကို ဓာတ္ပံု အတင္းရိုက္ခိုင္းတတ္ပါတယ္။ ဘေလာ္ဂါေတြကေတာ႕ သိတဲ႔အတိုင္း ေရာက္ရာအရပ္မွာ ကင္မရာတကားကားနဲ႔ ေတြ႔သမွ် ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကတာကိုးေနာ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ညီမအငယ္ဆံုးကလည္း ဘာေလးဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဓာတ္ပံုရိုက္ထားျပီး ကၽြန္မဆီကို ပို႔တတ္ပါတယ္။  ကၽြန္မျပန္သြားတုန္းက ရိုက္ခဲ႔တဲ႔ ပံုေတြ ၉၀%ႏႈန္းေလာက္က ပ်က္စီးကုန္တာမို႔  သူတုိ႔ေက်းဇူးနဲ႔မို႕သာ ဖားကန္႔ေဒသအေၾကာင္း ဓာတ္ပံုေတြ စံုစံုလင္လင္နဲ႔ ေရးႏိုင္တာပါ။

အေဖကေတာ႔ အေနေအးသူမို႕ ကၽြန္မ ဘာလုပ္လုပ္ ကန္႔ကြက္တာေတြ ဘာေတြ မလုပ္သလို ထူးထူးျခားျခားလည္း ဘာမွ ေျပာေလ႔မရွိပါဘူး. ဒါေပမဲ႔ အေဖက ဗဟုသုတသိပ္စံုပါတယ္. ကၽြန္မသိလိုတာရွိရင္ အေဖကို အျမဲ ေမးရပါတယ္. ျပီးေတာ႔လည္း ကၽြန္မတို႔ရြာကေလးမွာလည္း အေဖက အသက္ၾကီးသူ၊ ဗဟုသုတစံုသူ၊ တည္တည္တံ႔တံ႔ ေနတတ္သူ ျဖစ္တာေၾကာင္႔ အမ်ားက ေလးစားၾကျပီး သိလိုတာရွိရင္လည္း အေဖကို လာေမးတတ္ၾကပါတယ္. ကၽြန္မတို႔ ရွမ္းနီ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ရိုးလာဓေလ႔ေတြဆိုရင္ ခုေခတ္ လူေတြက သိပ္မသိၾကေတာ႔ ေရွ႕မီေနာက္မီျဖစ္တဲ႔ အေဖကို လာေမးတတ္ၾကပါတယ္။ အေဖဟာ အင္မတန္မွ ရိုးသားျပီး လူေတြကို ယံုလြယ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ပါ. စိတ္ေကာင္းလည္း အလြန္ရွိပါတယ္။ အခုဆို အေဖက အသက္အေတာ္ၾကီးျပီျဖစ္လို႔ အိမ္မွာဘဲ ေနပါေတာ႔တယ္။ အေမကေတာ႔ ဘာသာတရားကို အလြန္ကိုင္းရႈိင္းျပီး သားသမီးေတြကိုလည္း သူ႕အတိုင္း ဘာသာေရးကို လိုက္စားေစခ်င္သူပါ။ ကၽြန္မကို ေတြ႔တိုင္းလည္း ဘုရားတရားကို မေမ႔ဖို႔၊ တရားထိုင္ဖို႔၊ စသျဖင္႔ အျမဲတမ္း တိုက္တြန္းတတ္သူပါ။ ခုခ်ိန္ထိလည္း ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ အလုပ္ေတြကို ႏွစ္သက္ခံုမင္စြာ လုပ္ေနသူျဖစ္ပါတယ္။ အခါၾကီး ရက္ၾကီးေတြမွာ အေမရဲ႕ ဘုရားစင္က ဆြမ္းေတာ္ပြဲဟာ ဆြမ္းခြက္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဆြမ္းေတာ္တင္တတ္တဲ႔ သဒၶါတရားၾကီးမားသူ ျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ရက္ေတြမွာလည္း ဘုရားကို သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိသကဲ႕သို႕ ဆြမ္းကပ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အေမရဲ႕ ဘုရားစင္နဲ႔ အေမအေၾကာင္းကိုလည္း ပိုစ္႕ေလးတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ႕ဖူးပါေသးတယ္။

အေမရဲ႕ ဘုရားစင္

ဘုရားစင္က ဆြမ္းေတာ္ပြဲ

ဘေလာဂ္႕ေလးလုပ္ျပီး စာေရးလာတဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ခရီး သြားလာ ရင္း ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ကို ေရာက္တဲ႔အခါ  အခ်ိန္ရရင္ ရသလို အဲဒီျမိဳ႕ရဲ႕ ထူးျခားတဲ႔ေနရာ၊ သာယာ လွပတဲ႔ ေနရာ၊ သမိုင္းဝင္ ေစတီဘုရားေတြ၊ ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားတဲ႔ေနရာေတြ ရွိရာကို ေရာက္ေအာင္ သြားျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္၊ အခ်က္အလက္ေတြ စုေဆာင္းေလ႔ ရွိပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ အဲဒါေတြကို ကၽြန္မရဲ႕ ဘေလာဂ္႔ေပၚကေန အျခားေသာ စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြတို႕ကို ျပန္လည္ မွ်ေဝေလ႔ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မ ေရာက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ျမိဳ႕ေတြရဲ႕ ေကာင္းတဲ႔ အခ်က္ေတြ၊ သာယာ လွပပံုေတြကိုသာ ဦးစားေပးျပီး ေရးေလ႔ ရွိခဲ႕ပါတယ္။ ကၽြန္မ ေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ ျမိဳ႕ေတြလိုဘဲ ကၽြန္မကို ေမြးဖြား ၾကီးျပင္းလာေစခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ေဒသ အေၾကာင္းကိုလည္း ေကာင္းတဲ႔အခ်က္ေလးေတြ၊ သာယာ လွပတဲ႔ ေနရာေတြကို ေရးခ်င္ မိပါတယ္။ သို႕ေပမဲ႔လည္း ကၽြန္မရဲ႕ ဇာတိေဒသဟာ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလွတဲ႔ ေက်ာက္စိမ္းေၾကာင္႔ ရွိသမွ် ေတာေတြ ေတာင္ေတြ ကုန္ေတာ႔မဲ႕ အထိေအာင္ ေျမလွန္ ရွာေဖြျခင္း ခံရတဲ႕ အခါမွာေတာ႔ ဘယ္မွာလာျပီး ဟိုး ယခင္ တုန္းကလို ေတာင္ တန္း ျပာျပာေတြ သစ္ေတာ စိမ္းစိမ္းေတြနဲ႔ သာယာ လွပခဲ႔တဲ႔ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ တို႔ဟာ ခုေနခါမွာေတာ႔ ဘယ္မွာလာျပီး စိမ္းစို လွပပါေတာ႔မလဲရွင္.

ကၽြန္မတို႔ေဒသကေလးဟာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အားျဖင္႔ အရင္ကလို သာသာယာယာ မရွိေတာ႔ေပမဲ႔ ဘာသာ၊ သာသနာေရးမွာေတာ႔ လက္မေႏွးၾကသလို၊ ဗုဒၶဘာသာအလွဴပြဲေတြမွာ အလြန္ကို ရက္ရက္ေရာေရာ လွဴတန္းၾကသလို၊ ပြဲေတြကလည္း ရိုးရာထံုးတမ္း အစဥ္အလာမပ်က္ က်င္းပတာမို႔ သိပ္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ေဒသရဲ႕ သၾကၤန္တို႔လို၊ မီးထြန္းပြဲေတာ္တို႔လို အေၾကာင္းေတြကို အရင္ကလည္း ေရးခဲ႔ဖူးပါေသးတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးစလံုးဟာ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ေနထိုင္တဲ႔ ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ျပီး ကၽြန္မတို႔ေဒသရဲ႕ ေက်ာက္စိမ္းတြင္းက ျမိဳ႕ရြာ၊ နာမည္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ရွမ္းနာမည္ေတြကေန ဆင္းသက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္. ဖားကန္႕ဆိုရင္ ဖာ- ေက်ာက္ဖ်ာ ကန္႔- ျပိဳက်တာ လို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ဇာတိ လံုးခင္းဆိုရင္လည္း ဆည္ၾကီးတစ္ခုရဲ႕ အနီးမွာ ရွိလို႔ ရွမ္းလိုေခၚတာျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္မရဲ႕ အေဖက ေျပာျပခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ေမွာ္စီစာ၊ နမ္႔မျဖစ္၊ ဆိပ္မူ၊ နမ္႔စမ္း စသျဖင္႔ ရြာေတြဟာ ရွမ္းနာမည္ေတြ မ်ားစြာ ရွိပါတယ္။

ကၽြန္မရဲ႕ ဇာတိေဒသဟာ ဖားကန္႔လို႔ဆိုေပမဲ႔ တိတိက်က် ေျပာရရင္ေတာ႔ ဖားကန္႔ျမိဳ႕နဲ႔ ၆မိုင္နီးပါး ေဝးတဲ႔ လံုးခင္းဆိုတဲ႔ ရြာကေလးဟာ ကၽြန္ရဲ႕ မိဘေတြနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြ ေနထိုင္ဆဲျဖစ္ျပီး ကၽြန္မကို ေမြးဖြားခဲ႔တဲ႔ ရြာကေလးျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာက္စိမ္းေမွာ္နယ္ေျမကို ေရာက္တာနဲ႔ ဖားကန္႕ကို မေရာက္ခင္မွာ ကၽြန္မရဲ႕ ရြာကေလးကို အရင္ဆံုး ေရာက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔မွာ ဖားကန္႔ကိုေရာက္တာပါ။ ဖားကန္႕ကေန ဆက္သြားရင္ ဆိုင္းေတာင္၊ တာမခံ စတဲ႔ ျမိဳ႕ရြာေတြကို ေရာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္မ ဟိုး အရင္က ေျပာခဲ႔ဖူးသလိုပါဘဲ။ ေမွာ္နယ္ေျမမွာ ရြာတည္ထားတာ ျဖစ္ေလေတာ႔ ေက်ာက္စိမ္း လုပ္ကြက္ေတြ မ်ားျပားလာတာနဲ႔ အမွ် ရြာေတြကလည္း ေျမစာေတြေၾကင္႔ ေရႏွစ္တာ၊ အေျခတက် ရြာေတြတည္ျပီး အထိုင္က်ေနကာမွ စီးပြားေရး သမားေတြက အဲဒီေနရာမွာ ေက်ာက္စိမ္းတူးဖို႔ လုပ္ကြက္ေတြ ေလွ်ာက္လိုက္လို႔ ရြာေတြ ဖယ္ေပးရတာ၊ အျခားေနရာကို ေရႊ႕ၾက ျပန္ ေတာ႔လည္း ေျမမွန္ (မူလေျမ) မဟုတ္ေတာ႔ဘဲ ေက်ာက္တူးရာက ထြက္လာတဲ႔ ေျမစာပံုေတြေပၚမွာ ရြာတည္ၾကရတာေၾကာင္႔ မိုးတြင္းဆိုရင္ ရြာလမ္းမဟာ ရြ႔ံေတြ ဗြက္ေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ ေပေရေနတာ၊ ေႏြအခါဆိုရင္ ဖုန္ေတြ တစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႔မို႔ Mark ( ဖုန္ကာ)ေတြနဲ႔ ကာထားမွသာ သြားလာလို႔ ရၾကတာေတြဟာ မရိုးႏိုင္တဲ႔ ေမွာ္နယ္ေျမရဲ႕ အလွတရားေတြသာ ျဖစ္ပါေတာ႔တယ္။ 

 မိုးရာသီရဲ႕ ရြာလမ္းကေလးေပါ႕

 

မိုးတြင္းဆိုရင္ တစ္ရြာကေနတစ္ရြာ သြားၾကတဲ႕အခါ ခုလို ေခ်ာင္းေတြ ေျမာင္းေတြကို ျဖတ္သြားရတာ ခက္ခဲပါတယ္။
 

  
သူက ကၽြန္မလိုခ်င္တဲ႔ ဖားကန္႔တစ္ဝိုက္က ဓာတ္ပံုေတြ အမ်ားဆံုးရိုက္ေပးတဲ႔ ညီမအငယ္ဆံုးေလးပါ.. ဦးထုပ္နည္းနည္းတိုေနလို႔ ဆြဲခ်ထားေပးလုိက္တယ္ း)
 

  
ဆိုင္ကယ္က ဆက္စီးလို႔ မရေတာ႔ဘူးထင္ရဲ႕.. တြန္းျပီး သြားေနရျပီ.. ဆိုင္ကယ္က လူကိုျပန္စီးတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးဘဲေနမွာ

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ ငလွ်င္ေၾကာေပၚမွာ ရွိေနေပမဲ႔ အဲဒီေနရာေပၚမွာ ေရွးဦးမဆြက ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြ တိုင္းျပည္ျမိဳ႕ရြာ တည္ေထာင္ခဲ႔ေလေတာ႔ အႏၱရာယ္ရွိမွန္း သိသိၾကီးနဲ႔ အံတုျပီး ေနထိုင္ၾကရသလို ထိုင္းတို႔ရဲ႕ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႔ဟာလည္း အရင္ကတည္းက ပညာရွင္ေတြက  ေရေဘးေၾကာင္႔ ဒုကၡေရာက္ႏိုင္တယ္လို႔ ခန္႕မွန္း ေျပာဆိုခဲ႔ၾက ဖူးေပမဲ႔ ဒီေနရာမွာ ေရွးေခတ္ ထိုင္းလူမ်ိဳးတို႕က ျမိဳ႕ျပ တည္ေထာင္ ခဲ႔ေလေတာ႔ ေနာက္လူေတြ ကလည္း အႏၱရာယ္ရွိတာ သိသိၾကီးနဲ႔ ဆက္လက္ ေနထိုင္ေနၾကတာ ခုဆို တစ္ျမိဳ႕လံုး ေရေတြ ဖံုးေနတာ အားလံုးလည္း သိျပီးသားပါ။ အဲဒီလိုပါဘဲ ကၽြန္မတို႔ ဖားကန္႕ေဒက ရြာေတြဟာ တကယ္တမ္းေတာ႔ လယ္ယာလုပ္ကိုင္သူေတြျဖစ္တဲ႔ ရွမ္း၊ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြကေန အစျပဳျပီး ရြာတည္ခဲ႔ၾကတာ ျဖစ္ေပမဲ႔ ဖားကန္႔ ေက်ာက္စိမ္း ကမၻာေက်ာ္လာတာနဲ႔အမွ် အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က လာေရာက္လုပ္ကိုင္ ရွာေဖြ စားေသာက္သူေတြ ေရာက္လာျပီး ပိုမို စည္ကားလာခဲ႔ပါတယ္။ အရင္ကေတာ႕ လူအင္အားနဲ႔သာ ေက်ာက္စိမ္း တူးေဖာ္ၾကေပမဲ႔ ခုေခတ္မွာေတာ႔ စက္ကိရိယာ စံုလင္လြန္းလွတဲ႔ အတြက္ ေတာေတြ ေတာင္ေတြမ်ား တစ္ႏွစ္နဲ႔တစ္ႏွစ္ ကုန္လာလိုက္တာ ပထမတစ္ႏွစ္ အိမ္ျပန္သြားတဲ႔ ျမင္ကြင္းဟာ ေနာက္တစ္ႏွစ္ အိမ္ျပန္သြားတဲ႔ ျမင္ကြင္းနဲ႔ မတူေတာ႔ေအာင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ လြန္းလွပါတယ္။

သတၱဳတူးေဖာ္ေရးဝန္ၾကီးဌာနရဲ႕ ေက်ာက္မ်က္ရံုး ရံုးေရွ႕က ဆုိင္းဘုဒ္ေပၚမွာေတာ႔“ ေျမလႊာကိုဖြင္႔ ျပည္ကိုျမွင္႕အံ႔” တဲ႔

အဲဒီ ဒီေက်ာက္စိမ္းေၾကာင္႔ဘဲ ျမိဳ႕ျပအိမ္ေျခေတြဟာ ေျမစာပံုေအာက္ကို ေရာက္ရတာေတြ၊ ဖားကန္႔ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ဥရုေခ်ာင္းရဲ႕ ေရစီးလမ္း ေကာျပီး က်ဥ္းေျမာင္းလာတဲ႔အတြက္ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ဆိုးလာတဲ႔ ေရေဘးေၾကာင္႔ ရြာခံလူေတြက မၾကာခင္ ရြာကို ေရြ႕ၾကရေတာ႕မယ္ဆိုျပီး မ်က္ခံုး လႈပ္ေနၾကရပါေတာ႔တယ္။ အိမ္ေတြကိုလည္း ေရေဘးက လြတ္ေအာင္ ေလးေပ ငါးေပအထိ လမ္းမထက္ ျမွင္႔ေအာင္ ေဆာက္လုပ္လာ လိုက္ၾကတာ ပိုက္ဆံမရွိလို႔ အိမ္မေျမွာက္ႏိုင္တဲ႔ အိမ္ေတြကေတာ႕ ေရၾကီးရင္ အိမ္ေခါင္မိုးေလး ေပၚရံုသာ ရွိေနျပီး  ဆိုင္းေတာင္ဘက္က အိမ္ေတြမ်ားဆို ခုခ်ိန္ထိ ေရၾကီးတုန္းက ဖံုးထားတဲ႔ ေျမၾကီးက အိမ္တစ္ဝက္ေက်ာ္ကို ဖံုးထားတာ ဒီအတိုင္း ျမင္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ သူမ်ားေတြရဲ႕ ျမိဳ႕ရြာေတြေတာ႔ ေကာင္းတာေတြ ေရးျပီး ကိုယ္႔ေဒသရဲ႕ ေကာင္းတာေတြလည္း ရွာျပီး ေရးပါလားလို႔ ေျပာလာရင္ေတာ႔ ကၽြန္မလည္း ကိုယ္႔ေမြးရပ္ေျမ အေၾကာင္းကို ေကာင္းတာေတြဘဲ ေရးခ်င္ပါတယ္… မေကာင္းတာေတြ ေရးလို႔လည္း စိတ္ခ်မ္းသာရတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါေပမဲ႔လည္း တကယ္ကို ဆိုးဝါးေနတဲ႔ မ်က္ျမင္ အေနအထားေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္တာေၾကာင္႔ ပကတိအေျခအေနကိုသာ ေရးရတာပါ။

 ေနာက္က်ိေနတဲ႔ ဥရုေခ်ာင္း.. ဒီေခ်ာင္းကေလးမွာ ငယ္ငယ္တုန္းက အိမ္မျပန္ခ်င္ေအာင္ ေပ်ာ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ခုေတာ႔လည္း ရြံ႔ႏွစ္ေရေတြျဖစ္ေနတာမို႕ ေရထဲဆင္းဖို႔ေတာင္ ခက္သြားပါျပီ။ 

 ပဲ႔ရြဲ႔ေနတဲ႔ ကမၻာေျမၾကီး

အိမ္ျပန္သြားတုန္းက တစ္ရက္ေတာ႕ ငါရဲ႕ ရြာကေလးအေၾကာင္းကို ေသခ်ာေရးဦးမယ္လို႔ စိတ္ကူးျပီး တစ္ရြာလံုးကို အေပၚစီးက ျမင္ရတဲ႔ ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကမ္းက ႏွစ္မ်က္ႏွာဘုရား တည္ရွိရာ  ေတာင္ကုန္းရဲ႕ ထိပ္ေပၚကို  ကင္မရာယူျပီး ညီမေလးနဲ႔အတူ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ သြားၾကပါတယ္။ ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ႔ ညေနေစာင္း ေနဝင္ခါနီးအခ်ိန္ ျဖစ္ေနပါျပီ။ အဲဒါနဲ႔ ေတာင္ေပၚ ကေနဆို အေနာက္ဘက္က်တဲ႔ ရြာရဲ႕ ရႈခင္းကို ကင္မရာတစ္လံုးနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ပါေတာ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ျမင္ကြင္းက ဘယ္လိုမွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွိဘဲ ျမဴေတြဆိုင္းေနသလို ခပ္ဝါးဝါးျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ညီမေလးကို ကၽြန္မက ေျပာမိပါတယ္။ “ငါတို႔လာတာ ေနာက္က်သြားတယ္။ ညေနေရာက္သြားေတာ႔ ဓာတ္ပံုရိုက္လို႔ မေကာင္းေတာ႔ဘူး ျမဴေတြဆိုင္းေနျပီ” လို႔ ေျပာျပီး ေတာင္ကုန္းထိပ္ကေန ျမင္ရတဲ႔ ရြာန႔ဲ ဆန္႔က်င္ဘက္ အေရွ႕ဘက္ျခမ္းက လယ္ကြင္းေတြ၊ ေတာအုပ္ေတြ ရွိတဲ႔ဘက္ကို ကင္မရာကို ခ်ိန္လိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ ျမင္ကြင္းက ထူးဆန္းေနပါတယ္။ 

 

 

 ဒီလို ႏွစ္မ်က္ရွိတာေၾကာင္႔ ေလးမ်က္ႏွာဘုရားလို႔ ေခၚတြင္ပါတယ္။

 

 

  

 

မႈန္ျပျပျမင္ေနရတဲ႔ မေခ်ာတို႔ရြာေပါ႔ေလ...  

 ရြာရဲ႕ အျခားတစ္ဖက္က ျမဴမႈန္ေတြ ကင္းရွင္းရာ လယ္ကြင္းျပင္နဲ႔ ေတာင္တန္း

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ အဲဒီဘက္မွာေတာ႔ ျမင္ေနရတဲ႔ ျမင္ကြင္းက ပကတိ ၾကည္လင္ ျပတ္သားေနျပီး လယ္ကြင္းေတြ အေနာက္ဖက္က ေတာအုပ္ စိမ္းစိမ္းစုိစုိေတြကို အတိုင္းသား ျမင္ေနရပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ “ဟင္ ဒါဆိုရင္ ခုနက ျမင္ေနရတဲ႔ ခပ္ဝါးဝါးျမင္ကြင္းက ျမဴေတြေၾကာင္႔လည္း မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ျမဴေတြသာ ဆိုင္းေနရင္ ဒီဘက္က ျမင္ကြင္းကလဲ အေစာကလို ခပ္ဝါးဝါးျဖစ္ရမွာ .. ခုက်ေတာ႕ အဲဒီလုိမဟုတ္ပါလား” ဆိုျပီး ရြာဘက္ကို ျပန္လွည္႔လို႔ ေသခ်ာ ၾကည္႔ေတာ႔မွ ကၽြန္မတို႔ရြာကေလးဟာ ဘာေၾကာင္႔မ်ား ခပ္ဝါးဝါးနဲ႔ ျမဴေတြ ဆိုင္းသလို ျဖစ္ေနရတာလဲ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းရင္းကို သေဘာေပါက္ နားလည္မိပါေတာ႔တယ္။

 တူးဆြထားတဲ႔ ေနရာေတြမွာ တည္ထားတဲ႔ အိမ္ေျခေက်းရြာမ်ား

 

ရြာေဘးပတ္လည္က လုပ္ကြက္ေက်ာက္တြင္းမ်ား 

 

အေရွ႕ဘက္ျခမ္းမွာရွိတဲ႔ လယ္ကြင္းေတြ၊ သစ္ပင္ေတြရွိတဲ႔အရပ္ဟာ ေက်ာက္တူးတဲ႔ က်င္းေတြ မရွိတဲ႔ ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကမ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရြာကေလးရဲ႕ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာေတာ႔ ဘက္ဖိုး၊ ဘူဒိုဇာ စတဲ႔ စက္ကရိယာေတြနဲ႔ တူးေနတဲ႔ ေက်ာက္တြင္းေတြ၊ ေျမၾကီးေတြကို တြင္းကေနတင္ျပီး အျခားတစ္ေနရာကို ပစ္ဖို႔ သယ္လာတဲ႔ ေျမသယ္ကားၾကီးေတြ စသျဖင္႔ အမ်ားၾကီး ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီကေန ထြက္လာတဲ႔ ေျမမႈန္႔၊ ဖုန္မႈန္႔ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ရြာကေလးကို ဖံုးလႊမ္းေနတာမ်ား ခုလို ခပ္လွမ္းလွမ္းခပ္ျမင္႔ျမင္႔ ေတာင္ေပၚကေန ၾကည္႔လိုက္လို႕ ျမင္ရတာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မစဥ္းစားမိတယ္။ ဒီရြာကေလးမွာ တစ္သက္လံုး ေနထိုင္လာတဲ႔ ရြာသူရြာသားေတြ၊ ေနာက္ ကၽြန္မရဲ႕ မိဘနဲ႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွေတြ.. သူတို႔ေတြဟာ ဖုန္မႈန္႕ေတြကို ေန႔စဥ္ ရႈရႈိက္ေနခဲ႕ရတာ အဆုပ္ထဲမွာ ဖုန္မႈန္႔ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိေနျပီလဲလို႔ ေတြးမိျပီး ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထိတ္လန္႔သြားမိပါတယ္။ အဲဒီလို ထိတ္လန္႕မိလို႔ ကၽြန္မမိဘေတြကို ဒီေနရာကေန ေျပာင္းရေအာင္ လို႔မ်ား ေျပာလိုက္ရင္လဲ ကိုယ္ၾကီးျပင္းလာရာ ကိုယ္႕ေျမ၊ ကိုယ္႕ေဒသမွာသာ တစ္သက္ပတ္လံုး ေနထိုင္လာျပီး ဒီမွာဘဲ ေခါင္းခ် ခ်င္ပါတယ္လို႔ ေဒသစြဲၾကီးၾကတဲ႔ ကၽြန္မမိဘေတြဟာ လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါတို႔ ဒီလိုဘဲ ေနလာတာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆိုျပီး ျပန္ေျပာမွာ ေသခ်ာတာက ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းပါဘဲ။

အဲဒီေတာ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ရြာကေလးဟာ ဒီေက်ာက္စိမ္းေတြ မကုန္မခ်င္း ဖုန္မႈန္႔ေတြ ၾကားမွာ ေနၾကရဦးေတာ႔မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ သိပ္ေခ်ာသိပ္လွရင္ အဲဒီအလွအပေၾကာင္႕ ဒုကၡေရာက္ရတတ္တယ္လို႕ လူၾကီးသူမေတြက ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ေဒသဟာလည္း နာမည္ေက်ာ္ ထင္ရွားတဲ႔ ေက်ာက္စိမ္းေၾကာင္႔ ျမိဳ႔ရြာေတြ ဒုကၡေရာက္ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မျပန္သြားတဲ႔အခ်ိန္က မႏွစ္ ေႏြရာသီ သၾကၤန္မွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ႔ လမ္းေတြက ဖုန္တစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႔.. တစ္ရြာကေန တစ္ရြာ ေမွာ္တစ္ခုကေနတစ္ခုကို သြားလာၾကတဲ႔သူေတြကို ေမ်ာက္ျဖဴေတြ ျဖစ္ေစတဲ႔ လမ္းမ်ိဳးေပါ႕။ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္မွာ ကၽြန္မကလည္း ကိုယ္႔ေဒသရဲ႕ ေနရာအႏွံ႔ေလွ်ာက္သြားျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်င္သူဆိုေတာ႔ ညီမေလးနဲ႔ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေခၚျပီး ေမွာ္အႏွံ႔ ရြာအႏွံ႔ေလွ်ာက္သြားလို႔ ဓာတ္ပံုေတြ လိုက္ရိုက္ပါေတာ႔တယ္။ 

 

မ်က္ႏွာဖံုးေတြတတ္ျပီး ဘာေတြလုပ္မလို႕ပါလိမ္႔လို႔ မေတြးပါနဲ႔.. အဲဒီလိုမွ mark ေတြမတတ္ရင္ ေမ်ာက္ျဖဴလိုျဖစ္သြားပါလိမ္႕မယ္။  း)

 ေမွာင္ခုိ ဂိုဏ္းဝင္လိုလို. ဓားျပဂိုဏ္းဝင္လိုလို  အႏွီမ်က္ႏွာဖံုးရွင္သည္ကား... :P 
(ဒီပံုစံနဲ႔ သြားခဲ႔တဲ႔ ခရီးအေၾကာင္းနဲ႔ ဓာတ္ပံုမ်ားကိုေတာ႔  ေနာက္တစ္ခါမွာ ေရးပါဦးမယ္)  

သူမ်ားတကာေတြလည္း ဒီလို မ်က္ႏွာဖုံးနဲ႔ဘဲေလ.. 

အဲသလို ဖုန္ေတြထေနေတာ႔လည္း မ်က္ႏွာဖံုးေတြ တပ္ရေတာ႔တာေပါ႔။ 

အဲသလိုဖုန္ထူတဲ႔ လမ္းေတြဟာ မႏွစ္ တစ္ႏွစ္ကမွ အသစ္ျဖစ္လာတဲ႔ လမ္းေတြပါ။ ဟိုးအရင္က ရွိခဲ႔တဲ႔ လမ္းေဟာင္းေတြကေတာ႔ ေက်ာက္တူးသူေတြရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ ခုေတာ႔ ေျမက်င္းၾကီးေတြ ျဖစ္ကုန္ပါျပီ။ ကၽြန္မတို႕ရြာကေလးကို ရိုက္ခဲ႔တဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ မရွိတာေၾကာင္႔ ကၽြန္မရဲ႕ ညီမေလးကို အခြင္႕ၾကံဳတဲ႔တစ္ေန႔ ျမဴမႈန္ေတြလည္း မရွိတဲ႔တစ္ေန႕မွာ ဓာတ္ပံုရိုက္ထားေပးဖို႔ မွာျပီး ရြာကေလးကေန  ျပန္လာခဲ႕ပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ကၽြန္မညီမေလးက ကၽြန္မရဲ႕ ဇာတိ ရြာကေလးရဲ႕ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ျပီး ပို႕ေပးလာပါေတာ႔တယ္။ 

ရြာဦးထိပ္က ဘုရားကုန္းေပၚကေန ျမင္ရတဲ႔ ရြာကေလးရဲ႕ တစ္ပိုင္းတစ္စ ရႈခင္းပါ.။ 


 

ဟိုးအေနာက္က ေျမသား ခပ္မို႔မို႔ကေတာ႕ ေက်ာက္တူးျပီး ရြာေခ်ာင္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ ဖို႔ထားတဲ႔ ေျမစာေတြ ပါ။ ေရေဘး ကာကြယ္ေရးလို႔ ေခါင္းစဥ္တတ္ျပီး ေခ်ာင္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ခုလို ပံုထားေပမဲ႔ ရြာရိုးတစ္ေလွ်ာက္ရဲ႕ အျခားနိမ္႔တဲ႔ ေနရာေတြကေန ေရေတြ ဝင္ႏိုင္တာကိုေတာ႔ ေမ႕ေနပံုပါဘဲ။ ေျမေတြခုလို ပံုထားေတာ႕ ေခ်ာင္းရုိးက ပိုက်ဥ္းေျမာင္းသြားျပီး ေရေတြ ပိုၾကီးလာတာ ဘယ္သူေတြေၾကာင္႕လို႔ ဆိုရမလဲ..

အိ္မ္ေတြထက္ ျမင္႔ေနတဲ႔ ေျမစာပံုၾကီးကလည္း ေတာင္ၾကီးတစ္လံုးပမာ ၾကီးမားလြန္းလွပါတယ္

 

ဒီတံတားကေတာ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေညာင္းျပီမို႔ ခပ္ယဲ႕ယဲ႕သာ က်န္ေတာ႔တဲ႔ ရြာဦးတံတားပါ။ ေက်ာက္စိမ္းေတြ ထြက္သမွ် ႏိုင္ငံျခားဝင္ေငြမ်ားစြာ ရေနေသာ္လည္း တံတားချမာ အသစ္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္း မရွိဘဲ ေက်ာက္မ်က္ကုမၸဏီ မ်ားစြာတို႕က ကားေတြ၊ ခရီးသည္တင္ကားေတြ၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ အားလံုးတို႔ဟာ အႏၱရာယ္မ်ားစြာနဲ႔ ကူးေနရဆဲ တံတားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

 

 ရြာကေလးမွာေနျပီး ကၽြန္မကို ငယ္စဥ္ကေန ခု အသက္အရြယ္ အထိ ေရာက္ေအာင္ ေကၽြးေမြးျပဳစု ေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ မိဘမ်ားနဲ႔ ေႏြးေထြးစြာ ဂရုတစိုက္ ရွိၾကေသာ ကၽြန္မရဲ႕ ေမာင္ႏွမမ်ားကို ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္။ သူတို႕ေတြဟာ ကၽြန္မ ဝါသနာပါရာကို လုပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီခဲ႔သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရြာကေလးဟာ အျခားေသာ သာယာလွပတဲ႔ ျမိဳ႕ရြာမ်ားလို ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားျခင္း၊ ထည္ဝါ သန္႔ရွင္းျခင္း စသည္ျဖင္႔ ဘာမွ မရွိေသာ္လည္း ဒီရြာကေလးမွာ ၾကီးျပင္းလာတဲ႔ ကၽြန္မအေနနဲ႔ေတာ႔ ရြာကေလးကို ဘယ္လိုအေျခအေနဘဲ ေရာက္ေရာက္ ခ်စ္ခင္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေလးမွာ ကၽြန္မရဲ႕ ရြာမအေၾကာင္းကို အမွတ္တရ ေရးခ်င္မိတာေၾကာင္႔ ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။ ရြာကေလး ခုထက္ပိုျပီး တိုးတက္လာဖို႔၊ စည္ပင္ဝေျပာလာဖို႔၊ သန္႕ရွင္းသပ္ရပ္တဲ႔ ရြာကေလးျဖစ္လာဖို႔လည္း ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္။ ဒီေနရာေလးဟာ ကၽြန္မကို ေမြးဖြားခဲ႔တဲ႔ရြာ၊ ကၽြန္မရဲ႕ မိဘေတြ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးတဲ႔ ကၽြန္မခ်စ္ေသာ ရြာကေလးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရြာကေလး ထာဝရ ျငိမ္းခ်မ္း တည္ျမဲပါေစလို႔ ဆႏၵျပင္းျပစြာ ဆုေတာင္းမိပါတယ္ရွင္..