တံတုိင္းႏွင့္ ဆည္၏ သားေကာင္မ်ား

Written by ေဇ၀င္းေနာင္ မဟာတံတုိင္းႀကီး ေနာက္ကြယ္က သမုိင္းအမွန္ေတြကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ေစေသာ ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္ ရွိခဲ့ပါသည္။
ဘီစီ ၂၀၀ ၀န္းက်င္။ မဟာ တံတုိင္းႀကီး တည္ေဆာက္ေသာ ေခတ္ကာလ က်န္းနန္ျပည္နယ္ တစ္ေနရာ။ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ မန္အိမ္ႏွင့္က်န္းအိမ္။ သူတုိ႔ ႏွစ္အိမ္စလံုးက သားေထာက္သမီး ခံမရွိၾက။ တစ္ႏွစ္မွာေတာ့ မန္အဘုိးႀကီးက ခြံမာသီးပင္ ျခံဳတစ္ျခံဳကို စိုက္ပ်ဳိးခဲ့သည္။ အပင္တစ္စတစ္စႀကီး လာၿပီး က်န္းအိမ္ဘက္ကိုပါ ေရာက္လာသည္။ က်န္းအိမ္ဘက္မွာ အသီးႀကီးတစ္လံုး သီးလာခဲ့သည္။ သူပိုင္ သည္၊ ငါပိုင္သည္ အျငင္းပြားၾကရင္း ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ခြဲယူဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ အသီးႀကီးကို ခြဲလိုက္ ေသာအခါတြင္ေတာ့ ကေလးငယ္တစ္ဦး ထြက္လာခဲ့သည္။ ကေလးကို ႏွစ္အိမ္စလံုးက အတူပ်ဳိးေထာင္ လာခဲ့ၾကၿပီး ႏွစ္ဖက္မ်ဳိး႐ိုးအမည္မ်ား ပါေစရန္ မန္က်န္းႏုဟု အမည္ေပးခဲ့ၾကသည္။ (ႏုမွာ မိန္းကေလး ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္)
မန္က်န္းႏု ကေလးအရြယ္ ေရာက္လာေသာအခါတြင္ေတာ့ ဖန္ရွီးလင္ ဆုိေသာ လုလင္ပ်ဳိႏွင့္ ခ်စ္ႀကိဳက္မိၾကကာ လက္ထပ္ထိန္းျမားရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာကံၾကမၼာဆိုး က ၀င္လာခဲ့သည္။ မဂၤလာေဆာင္သည့္ေန႔တြင္ပင္ ရွီးလင္ကို မဟာတံတုိင္း တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ေခြၽးတပ္ဆြဲ (ေပၚတာဆြဲ) သြားၾကသည္။ မဟာတံတုိင္းအတြက္ ေခြၽးတပ္ဆြဲခံခဲ့ရသူ တစ္ဦး၏ဘ၀သည္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈတို႔ျဖင့္ ေသျခင္းသာ အဆံုးရွိသည္က မ်ားၾကသည္။ တစ္ႏွစ္သာၾကာသြားသည္။ ရွီးလင္ သတင္းကမရ။ ႏုက စိတ္ပူလွၿပီ။ မဟာတံတုိင္းကို ေရာက္ေအာင္ သြားၿပီး သူ႔ခင္ပြန္းအေၾကာင္း သြားစံုစမ္းဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။ ခက္ခဲေသာ တစ္ကိုယ္ေတာ္ခရီးကို ျဖတ္သန္းၿပီး မဟာတံတိုင္းဆီေရာက္ေတာ့ သတင္းဆိုးက ဆီးႀကိဳေနသည္။ ရွီးလင္ တစ္ေယာက္ အလုပ္လုပ္ရင္း ေသလြန္ခဲ့ၿပီ။ အေလာင္းကေရာ။ တံတုိင္းေအာက္မွာ ေသသူ အလုပ္သမားေတြကို ျမႇဳပ္ထားသည္ဆုိျခင္းကို ႏုသိလုိက္ရသည္။ သည္းထန္စြာ ငိုေၾကြး ရင္း တံတုိင္းကိုၿဖိဳေတာ့သည္။သစၥာ ေမတၲာစြမ္းက ႀကီးလွသည္။ သူငို ေၾကြးရင္းထုႏွက္ေသာ ေနရာတစ္၀ိုက္မွ တံတုိင္းႀကီးပ်က္စီးၿပိဳလဲ သြားခဲ့သည္။ မေရမတြက္ႏုိင္ေသာ အ႐ိုးေတြ ေတာင္ပံုရာပံု။ သူ႔ခ်စ္လင္၏ အ႐ိုးကို ရွာဖုိ႔အတြက္ သစၥာဆို သည္။ သူ႔လက္ထိပ္ကို ကိုက္၊က် လာေသာေသြးႏွင့္ အ႐ိုးတုိင္းကို စမ္း ကာ ခ်စ္လင္အ႐ိုးျဖစ္လွ်င္ က်ေသာ ေသြးကိုအ႐ိုးက စုပ္ယူပါေစဟု သစၥာဆိုခဲ့သည္။ ခ်စ္လင္အ႐ိုးကို ေနာက္ဆံုးမွာ ရွာေတြ႔ခဲ့ေသာအခါတြင္လည္း အ႐ိုးပံုကုိဖက္ၿပီး ငိုရွာရျပန္သည္။

Three Gorges Dam ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားကို ဘူမိႏွင့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ အင္ဂ်င္နီယာပညာ အသီးသီးျဖင့္ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့ၾကေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၀မ္က်ားေပါင္ ႏွင့္ သမၼတ ဟူက်င္ေတာင္တို႔ မတက္ေရာက္ခဲ့။ သမိုင္းတရားခံေတာ့ အျဖစ္မခံလိုၾက။

အမ်က္ထြက္ေနေသာ က်င္မင္းဆက္ ျပည့္ရွင္ဧကရာဇ္ႀကီးက ပ်က္စီးသြားေသာေနရာကို လာၾကည့္သည္။ မအိုေသးေသာ မုဆိုးမ မန္က်န္းႏုကိုျမင္ေတာ့ ဘုရင္ႀကီး သေဘာေခြ႔သြားသည္။ ေဒါသေတြအရည္ ေပ်ာ္သြားသည္။ ေတာင္းဆိုခ်က္ သံုးခ်က္ကို ခြင့္ျပဳလွ်င္ လက္ထပ္မည္ ဟု ႏုကတုံ႔ျပန္သည္။ ပထမအခ်က္ က သူ႔ခ်စ္လင္ကို ေတာ္၀င္ အခမ္းအနားျဖင့္ သၿဂႋဳဟ္ရမည္။ ဒုတိယ အခ်က္က ဧကရာဇ္ႀကီးႏွင့္ သူ႔အစိုးရသည္ စ်ာပနကိုတက္ရမည္။ တတိယအခ်က္က သူသမုဒၵရာကို ၾကည့္ခ်င္သည္၊ လုိက္ပို႔ေပးရမည္ဟု။ အရပ္သား တစ္ေယာက္အတြက္ လုပ္မေပးခ်င္လွေသာ္လည္း သူ႔မယား လုိခ်င္ သူ႔လင္ေကာင္းေကာင္း သၿဂႋဳဟ္ေပးရမည္ေပါ့။ တတိယ ေတာင္းဆိုခ်က္ ေရာက္လာသည္။  သမုဒၵရာ ကမ္းေျခသို႔ အေရာက္တြင္ေတာ့ ႏု တစ္ေယာက္ ဘုရင္ႀကီးကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်ိန္ဆဲၿပီးသမုဒၵရာထဲ ခုန္ခ် လိုက္ေလသည္။ ဤတြင္ဇာတ္လမ္း ဆံုးေလသည္။
(ဇာတ္နာမွာ စိုးရိမ္သူ သူတုိ႔ကေတာ့ မန္က်န္းႏုကို နဂါးမင္းႀကီး ႏွင့္ သမီးေတာ္မ်ားက ကယ္တင္လိုက္ ၾကသည္ဟု ဆိုၾကသည္။) ဒီဇာတ္လမ္းသည္ စီမံကိန္းႀကီးေၾကာင့္ ခင္ပြန္းကို ဆံုး႐ႈံးလုိက္ရေသာ မုဆိုးမမ်ား၊ သားကို ဆံုး႐ႈံးလုိက္ရေသာ မိဘမ်ား အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳေနသည္။ တ႐ုတ္ျပည္၏ ေျမာက္ဖက္ဖ်ားကို အိမ္ျခံစည္း႐ိုးခတ္သလို တံတုိင္းကာဖို႔သည္ တ႐ုတ္၏ ပထမဆံုး ဧကရာဇ္ ရွီဟြမ္တီ၏ အၾကံအစည္။ ေျမာက္ ဖ်ားမွ သူတို႔ေခၚေ၀ၚမႈအရ လူ႐ိုင္းေတြ၏ ရန္မွကာကြယ္ေရး။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကျဖင့္ ေကာင္းခ်င္ေကာင္းႏုိင္ ပါသည္။ သို႔ေပမဲ့ ေပးဆပ္လုိက္ရသည္က မ်ားလြန္းလွသည္။ မုဆိုး အလိုက် စေတးလိုက္ရသည့္ သားေကာင္ေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္။ သည္တံတုိင္းႀကီးက အမွန္တကယ္ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ျခင္းရွိ မရွိဆုိသည္က လည္းမြန္ဂို၊ မန္ခ်ဴး၊ ၿဗိတိသွ်၊ ဂ်ပန္ တုိ႔၏ က်ဴးေက်ာ္ သိမ္းပိုက္မႈ အလီလီ ခံခဲ့ရျခင္းက သက္ေသ။
ဒီ မဟာတံတုိင္းႀကီး ေဆာက္ၿပီးေနာက္ အႏွစ္ ၂၀၀၀ နီးပါးအၾကာ။ မဟာတံတုိင္း ေနာက္ပိုင္း အႀကီးမားဆံုး စီမံကိန္းသည္ တစ္ဖန္ႏုိးထလာေသာ တ႐ုတ္တြင္ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ျပန္သည္။ ၂၁ ရာစု မဟာတံတုိင္းဟု ဆိုႏိုင္ေသာ Three Gorges Dam ။ တစ္မုိင္ခြဲက်ယ္ၿပီးေပ ၆၀၀ ျမင့္ေသာ ဆည္ႀကီးသည္ မိုင္ ၄၀၀ ေက်ာ္ရွည္လ်ားသည္။ စီမံကိန္းႀကီးကို ေခတ္သစ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ဖခင္ႀကီး ဆြန္ယက္ဆင္က စတင္ အဆိုျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၁၉၁၉ ခုႏွစ္ကတည္းက ျဖစ္သည္။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးကို မီးေပးႏုိင္ဖုိ႔၊ ေရလႊမ္းမိုးမႈေတြကို တားဆီးဖုိ႔ဆိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းမ်ား။
၁၉၃၂ မွာ ခ်န္ေကရွိတ္၊ ၁၉၃၉ မွာ ထိုစဥ္က တ႐ုတ္ကို သိမ္းထားေသာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ား၊ ၁၉၄၉ မွာ ေမာ္စီတုန္းအားလံုးက တည္ေဆာက္ဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ တြင္မွ တည္ေဆာက္ေရးကို တ႐ုတ္ျပည္သူ႔ ကြန္ဂရက္တြင္ စတင္အတည္ျပဳႏုိင္ခဲ့သည္။ ကိုယ္စားလွယ္ ၂၆၃၃ ေယာက္မွာ ၁၇၆၇ ဦး ေထာက္ခံၿပီး ၁၇၇ ကန္႔ကြက္ကာ ၆၆၄ မဲပယ္ ဖ်က္ခံရၿပီး ၂၅ ဦးမဲ မေပးခဲ့ၾကျခင္းျဖင့္ ဒီဆည္ႀကီး တည္ေဆာက္ေရး အတည္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကန္႔ကြက္သူပမာဏသည္ နည္းလွသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း တစ္ပါတီစနစ္ရွိေသာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအတြက္ ကန္႔ကြက္မႈႏႈန္း စံခ်ိန္တင္သည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။
အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃၇ ဒသမ ၄၃ ဘီလ်ံေက်ာ္(ယြမ္ ၂၅၄ ဘီလ်ံ) ကုန္ခဲ့ေသာ ဆည္ႀကီးကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကတည္းကစတင္ လည္ပတ္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာ္လည္း အဆင္မေျပခဲ့။ ဒီလထဲတြင္ေတာ့ စလည္ပတ္ေနၿပီ။
ဆည္ႀကီး မတည္ေဆာက္မီက လူသန္းခ်ီ ေနရာေရႊ႔ေျပာင္းရမည္။ ေရွးအေမြအႏွစ္ေတြ ေရလႊမ္းကုန္မည္။ ၿမိဳ႕လံုးကြၽတ္၊ ရြာလံုးကြၽတ္ေရႊ႕ ေျပာင္းၾကရမည္။ အားလံုးကို တြက္ခ်က္ၿပီး ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္ဟုေတာ့ သူတုိ႔အေစာပုိင္းမွာ ဆိုခဲ့ၾကပါသည္။ စေတးရမည့္ သားေကာင္အေရအတြက္ ကို နားလည္ထားၿပီး ျဖစ္သည္ဆုိ ေသာသေဘာ။
သဘာ၀ကို ကိန္းဂဏန္းျဖင့္ ေလွ်ာ့တြက္မိျခင္း ျဖစ္ခဲ့သည္ကိုေတာ့ အခ်ိန္လြန္မွ နားလည္ခဲ့ၾကသည္။ ဂ်ပန္လိုႏုိင္ငံမ်ဳိးမွာပင္ ငလ်င္လႈပ္မည္ကို အခ်ိန္ေစာၿပီးမေျပာႏုိင္ေသး။ သဘာ၀ေဘးတုိ႔ကို လူသား၏ တြက္ခ်က္ႏုိင္စြမ္းက အျပည့္အ၀ လုိက္မမီေသး။ သို႔ေပမဲ့ သဘာ၀သည္ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္ေနသည္ေတာ့ မဟုတ္။ သိပၸံပညာရွင္ႀကီး အုိင္းစတိုင္းတစ္ခါက ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ “ထာ၀ရဘုရားသည္ သဘာ၀တရားနဲ႔ ေၾကြအံမကစား”ဟူ၍။ သဘာ၀တရားသည္ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္။ အေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က အရွင္အႆဇိမေထရ္ က ရွင္သာရိပုတၲရာ အေလာင္းအလ်ာ ဥပတၲိသပရဗိုဇ္ကို ေဟာျပခဲ့သည့္ ဗုဒၶတရားအႏွစ္ခ်ဳပ္ကို အမွတ္ရမိသည္။ ယင္းဂါထာ၏အစ “ေယဓမၼာ ေဟတုပၸဘ၀ါ” ဆိုေသာ စာသား။ အၾကင္တရားတို႔သည္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏ဟူ၍ အနက္ရပါသည္။ လူတုိ႔ တြက္ခ်က္ႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းတရားမည္မွ် ရွိႏုိင္မည္နည္း။ ဘက္ေပါင္းစံုမွ တြက္ ခ်က္ထားၿပီးျဖစ္သည္ဟု မည္သူကမ်ား ေျပာႏုိင္မည္နည္း။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ကိန္းဂဏန္းမ်ားျဖင့္ သဘာ၀တရားကို ကိုင္တြယ္ျခင္း၏အလုပ္ျဖစ္၊ မျဖစ္ဆို သည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။  ကာလႏွင့္ အာကာသအေပၚ မွီတည္ၿပီး သခ်ၤာသည္ ကြဲျပားႏိုင္သည္။ ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္မႈသည္ ျဖစ္လာမည္ဟု အာမခံႏိုင္ေသာ အရာမ်ဳိးမဟုတ္။ ဂ်ပန္ ငလ်င္ႏွင့္ ဆူနာမီျဖစ္စဥ္ကို အႏွစ္ ၁၀၀ တြင္း တုိက်ဳိတစ္၀ိုက္မွာ ျဖစ္မည္ဟု တြက္ခ်က္ ခန္႔မွန္းထားသည္ ဆိုေသာ ကိန္းဂဏန္း။ ျဖစ္လာေသာ အခါကာကြယ္ဖုိ႔အတြက္ လံုေလာက္ေသာ တြက္ခ်က္မႈမဟုတ္။ သည္လို ကိန္းဂဏန္းမ်ဳိးေတြပါေသာ မေရရာသည့္ တြက္ခ်က္မႈတို႔ျဖင့္ သဘာ၀တရားကို ဇက္ႀကိဳးတပ္ရန္ ၾကံမိျခင္း ျဖစ္သည္။
ျပႆနာေပါင္းမ်ားစြာ ကပ္ပါလာခဲ့သည္။ ဆည္ႀကီးၿပီးစီးလုခ်ိန္ ၂၀၀၇ မွာတည္းက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၀မ္က်ားေပါင္ ကိုယ္တိုင္က အႏၲရာယ္ ကို ၀န္ခံလာရသည္။
ျပႆနာ အတိမ္အနက္ကို ေ၀ဖန္မႈေတြက ဟိုးေအာက္ေျခကေန ထိပ္ပိုင္းအထိ ထြက္လာသည္။ ေဘးဆိုးႀကီး ျဖစ္လာႏုိင္ေခ်ရွိသည္ကို လက္ခံလာၾကသည္။ လူ ၁ ဒသမ ၄ သန္း ေနရာေရႊ႕ၿပီးေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ သန္းခ်ီေရႊ႕ရဦးမည္။
တ႐ုတ္ဗိသုကာပညာ စြမ္းပ ကား၏ျပယုဂ္၊ တုိးတက္လာေသာ ႏုိင္ငံစြမ္းအင္ လိုအပ္ခ်က္အတြက္ ျဖည့္ ဆည္းရာ၊ေရႀကီးမႈမ်ားအတြက္ အရန္ အတားအျဖစ္ ၀င့္ၾကြားခဲ့ေသာ ကမၻာ့ အႀကီးဆံုး ဆည္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းသည္ သရဲေမြးသလို ျဖစ္လာသည္။ ေရအားလွ်ပ္စစ္ပညာရွင္မ်ားက  ႏုန္းတင္ေျမႏုမ်ားပိတ္ ေနေစျခင္းျဖင့္ ဆည္သည္ျမစ္ေအာက္ပိုင္း ကမ္းပါးတစ္ေလွ်ာက္ ေရလႊမ္းႏုိင္ေခ်ကို ပိုၿပီးတိုးေစသည္ ဟု အခ်ိန္လြန္ေထာက္ျပမႈမ်ား လုပ္ၾကသည္။
သိပၸံပညာရွင္မ်ားကေတာ့ ဒီထက္ပိုဆိုးသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ယန္ဇီျမစ္လက္တက္မ်ား၏ေရ အေရအေသြးက သိသိသာသာဆိုးလာသည္။ ဆည္ပိတ္ထားေသာ ျမစ္သည္ အညစ္အေၾကးတုိ႔ကို ထိထိေရာက္ ေရာက္မစြန္႔ပစ္ႏုိင္ေတာ့။ ေရေလွာင္ကန္ႀကီးၿပီးသည့္ ၂၀၀၆ ကတည္း ကစၿပီး ေရေမွာ္ေတြ အလြန္အမင္း ေပါက္ဖြားသည့္ ထူးျခားျဖစ္စဥ္က ေပၚလာသည္။ ျမစ္ကမ္းပါးေတြ ၿပိဳကုန္သည္။ ယန္ဇီျမစ္လက္တက္ေတြ ရွိရာကမ္းေျခေတြမွာ ေျမၿပိဳမႈ ေတြရွိလာသည္။ ဒီတိုင္းဆက္သြားလုိ႔ေတာ ့ဒုကၡမ်ား ၾကေတာ့မည္။
၂၀၁၁ ေမလ ထဲမွာလည္း ဆည္ႀကီးအေၾကာင္းက ထပ္ေျပာရျပန္ၿပီ။ တ႐ုတ္ျပည္သူမ်ား အတြက္ အက်ဳိးျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ေဂဟေဗဒ ေဘးဆိုးကပ္ဆိုးမ်ား အႏၲရာယ္ ကာကြယ္ေရး၊ ဘူမိအႏၲရာယ္ ကာကြယ္ ေရး၊ ေရႊ႕ေျပာင္းေပးရသူမ်ားကို အဆင္ေျပေျပ ျပန္လည္ေနရာခ်ေရး တို႔အတြက္ ခ်က္ခ်င္းေဆာင္ရြက္ ရမည့္ ျပႆနာမ်ားစြာရွိေၾကာင္း တ႐ုတ္အစိုးရ ၀န္ခံလိုက္ရသည္။
စီမံကိန္းေရးဆြဲမႈႏွင့္ တည္ေဆာက္ေရးတြင္ အလႊာစံု၌ ျပႆနာေတြက ေပၚလာသည္၊ ခ်က္ခ်င္း မေျဖရွင္းႏိုင္ေသး။ ဆည္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ျပႆနာမ်ားကို ဆက္ထုတ္ျပန္ေပးဖို႔ အစိုးရက ကတိေပးခဲ့သည္။ ေဘးအႏၲရာယ္ သတိေပးစနစ္ေတြ တပ္ဆင္ဖုိ႔၊ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္း ေရးအတြက္ရန္ပံုေငြေတြ ထပ္ခ်ေပးဖုိ႔ ကတိျပဳခဲ့သည္။ နစ္ျမဳပ္သြားေသာ ၿမိဳ႕မ်ား၊ သမိုင္း၀င္ေနရာမ်ား ႏွင့္ အတူ ေရေလွာင္ကန္ႀကီး ပတ္လည္ က ညစ္ညမ္းမႈႏွင့္ ဘူမိ အႏၲရာယ္မ်ား တစ္ပါတည္း ျဖစ္ေပၚလာသည္။
Three Gorges Dam ဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားကို ဘူမိႏွင့္ ေရအား လွ်ပ္စစ္အင္ဂ်င္နီယာ ပညာ အသီးသီး ျဖင့္ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့ ၾကေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၀မ္က်ားေပါင္ ႏွင့္ သမၼတ ဟူက်င္ေတာင္တို႔ မတတ္ေရာက္ခဲ့။ သမုိင္းတရားခံေတာ့ အျဖစ္မခံလိုၾက။ ဒီစီမံကိန္းကို စလုပ္ခဲ့သည္က သူတို႔မဟုတ္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လီပင္း။ တုိးပြားလာေသာ လူဦးေရ၊ အသံုးမ်ားလာေသာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေၾကာင့္ ဆြန္ယက္ဆင္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလို တစ္ႏုိင္ငံလံုး မီးေပး၍ရမည့္ ဓာတ္အားလည္း မဟုတ္ေတာ့။ အျပည့္လည္ႏုိင္ခ်ိန္တြင္ ထုတ္ႏုိင္မည့္ မီဂါ၀ပ္ ၂၃၀၀၀ သည္ပင္ လူဦးေရ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္းကိုသာ မီးေပးႏုိင္ေတာ့မည္။
ဆည္ႀကီးကေပးေသာ သင္ ခန္းစာသည္ တ႐ုတ္တစ္ႏိုင္ငံတည္းအတြက္ မဟုတ္။တစ္ကမၻာလံုးအတြက္ ျဖစ္သည္။ ဧရာမဆည္(Mega Dam) ေတြ တည္ေဆာက္ေရးကို ျပန္သံုးသပ္လာၾကသည္။ ဘုရားဇီးက အေမဇုန္ျမစ္မွာ ဆည္ႀကီးေဆာက္မည့္ အစီအစဥ္ကို ဖ်က္သိမ္းလုိက္သည္။ တ႐ုတ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေနာက္ထပ္ဆည္ေတြ ေဆာက္ေရးကို ျပန္သံုးသပ္ေနရသည္။ အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္သည့္ စီမံကိန္း တုိ႔ကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည္။ သို႔ေပမဲ့ အခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ မလႊဲမေရွာင္သာ ဆက္ေဆာက္ရမည္။ ဂ်ပန္ငလ်င္ႏွင့္ ႏ်ဴအက်ပ္အတည္းေၾကာင့္ တ႐ုတ္၏လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားအတြက္ ႏ်ဴစက္႐ံုကိုမွီခိုေရး ၾကံရြယ္မႈမွာလည္း  ေနာက္ဆုတ္ရမည့္ သေဘာျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ဓာတ္အား လိုအပ္ခ်က္ ကလည္းရွိေနသည္။ ျပည္ႀကီး ရွင္ေတြ၊ ျပည္ႀကီးရဲ႕ သဘာ၀ရင္းျမစ္ေတြ၊ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ေတြကိုေတာ့ ဆည္ႀကီးမ်ား၏ သားေကာင္အျဖစ္ မခံလိုေတာ့။ . . .
Ref;CNN,China Daily,Time, WallStreetJournal,LA Time, London Times,NY Times, Scien-tificamerica.com,thegreatwall .com