အေရာင္းေတြ အေျပာင္းေတြၾကားက မႏၱေလး

၀ါဆိုသကၤန္းကပ္ဖိတ္တဲ့ ဖိတ္စာတစ္ေစာင္ ရပ္ကြက္ထဲက လူငယ္ေတြလာပို႔လို႔ အေမ့ကိုေပးလုိက္ေတာ့ အေမကဖတ္ၿပီး ''သမီး ဒါတို႔ေနာက္လမ္းၾကားထဲက အိမ္လိပ္စာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေမ ဒီနာမည္ေတြကို မသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ အရင္တုန္းက အဲဒီေနရာမႇာ ပံုႏႇိပ္စက္အိမ္ပါ။ အခု လူသစ္ေတြ ထင္တယ္''ဟု အေမက ဖိတ္စာဖတ္ရင္း ေျပာသည္။
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သည္။ ကြၽန္မ သတိထားမိသည့္ ငါးႏႇစ္၊ ေျခာက္ႏႇစ္ အတြင္း ကြၽန္မတို႔ ရပ္ကြက္ႏႇင့္ အနီးအနားရႇိ ရပ္ကြက္မ်ားသို႔ လူသစ္မ်ား ေျပာင္းေရႊ႕ ေနထိုင္မႈ မ်ားလာတာ၊ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္သူမ်ားထဲမႇာ ၿမိဳ႕ထဲမႇ ေျပာင္းေရႊ႕လာေသာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ခံမ်ား ပါ၀င္သလို လူမ်ိဳးျခားမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား အမ်ားအျပား ပါ၀င္လာတာကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ ရပ္ကြက္အတြင္းရႇိ အရင္ လူေဟာင္းေတြမႇာလည္း ေျမေစ်းေလးရေတာ့ ေရာင္းကာ ၿမိဳ႕သစ္မႇ ၿမိဳ႕သစ္ထပ္သစ္ေသာ တိုးခ်ဲ႕ ၿမိဳ႕သစ္မ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္မႈသည္ တစ္ေယာက္စ၊ ႏႇစ္ေယာက္စမႇ ယခု ရပ္ကြက္လံုးနီးပါး ေျပာင္းေရႊ႕ေနၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏႇစ္ရက္ေလာက္က အိမ္မႇာ ဖုန္းလာဆက္တဲ့ အစ္မ တစ္ေယာက္ကို သူဖုန္းေျပာေနေသာ အသံေၾကာင့္ ေမးမိေသးသည္။ သူေျပာေနတာက ''ေအး...သူငယ္ခ်င္း။ ငါတို႔ အခု အိမ္ခြဲေနတာေလ။ အရင္ ေနရာမႇာ
မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အခုက နည္းနည္းေ၀းတယ္။ ၿမိဳ႕သစ္ဘက္မႇာ။ နင္ၾကံဳရင္လာလည္ဦး။ မၾကံဳေတာင္မႇ အားရင္ေတာ့ လာလည္ပါဦးဟာ။ ဒီမႇာ အသိမရႇိေတာ့ ေနရတာ ပ်င္းတယ္။ ငါလည္း တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဖုန္းဖိုး
ေတာ္ေတာ္ကုန္တယ္။ ပ်င္းတိုင္း သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဆက္ေန ေတာ့တာ။ ငါဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ငါတို႔အိမ္ကို လာလည္ဦးေနာ္''ဟု ဆိုျခင္းေၾကာင့္ စိတ္၀င္စားတာနဲ႔ ေမးၾကည့္မိသည္။
''အစ္မတို႔ အရင္တုန္းက မဟာၿမိဳင္ထဲမႇာ ေနတာေလ။ အစ္မက မႏၲေလးသူေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းလာတတ္ရင္း မႏၲေလးသားနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်လို႔ ဒီမႇာပဲ အေျခခ်ေနမယ္ စဥ္းစားထားတာ။ သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တာ
တစ္ႏႇစ္ေလာက္ေတာ့ ရႇိၿပီ။ မဟာၿမိဳင္ဘက္တုန္းက သူ႕မိသားစုေတြနဲ႕ ေပါင္းေနတာေလ။ အခု အစ္မတို႔က အိမ္ခြဲေနၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ ဒီဘက္မႇာ ေျမ၀ယ္ၿပီး ရင္းႏႇီးစားေသာက္ဖို႔ ထုတ္ေပးတယ္။
ဒီဘက္ကိုေရာက္တာ ၃ လေလာက္ပဲ ရႇိေသးတယ္။ စီးပြားေရးကေတာ့ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏုိင္ေသးဘူး။ ေရာက္ခါစက အိမ္မႇာေနရင္း မုန္႔ဆိုင္ေလး ဖြင့္လိုက္ေသးတယ္။ သိပ္အဆင္မေျပလို႔ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ပိတ္လိုက္ရတယ္။ အခု အမ်ဳိးသားက အိမ္စားစရိတ္အတြက္ ေက်ာက္၀ိုင္းသြားၿပီး အလုပ္ဆင္းတယ္။ တစ္ေန႔ရတာေလးက စားစရိတ္ေတာ့ ဖူလံုပါတယ္။ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံေတာ့ မသံုးရဘူး။ တစ္ခါတစ္ခါ အဆင္မေျပရင္လည္း အရင္း လုပ္ဖို႕ရႇိတဲ့ ပိုက္ဆံေလးထဲက ႏုတ္သံုးရတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ၀န္ထမ္းပဲ လုပ္ဖူးတာေလ။သူမ်ားေတြလို ေစ်းေရာင္းစားဖို႕က မလြယ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္''ဟု မဟာၿမိဳင္ဘက္မႇ ၿမိဳ႕သစ္သို႕ ေျပာင္းလာသူ မမြန္မြန္က ေျပာပါသည္။
လူမ်ိဳးျခားမ်ား ေျပာင္းေရြ႕ ေနထိုင္မႈသည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ခံမ်ား ေျပာင္းေရြ႕လာမႈႏႇင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျခားနားေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ လား႐ိႈး၊ ျမစ္ႀကီးနား၊ ရႇမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း၊ တာမခန္ဘက္မႇ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး အမ်ားစု လာေရာက္ ေနထိုင္မႈ မ်ားျပားၿပီး ၿမိဳ႕သစ္၏ အခ်က္အျခာက်ေသာ လမ္းမတန္းမ်ားတြင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ယင္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ၿမိဳ႕သစ္မႇတစ္ဆင့္ မႏၲေလး ၿမိဳ႕လယ္ ရပ္ကြက္မ်ားသို႕ ထပ္မံ ေျပာင္းေရြ႕ အေျခခ် ေနထိုင္ၾကသည္။
မႏၲေလးၿမိဳ႕ ေတာင္ဘက္တြင္ရႇိေသာ ၿမိဳ႕သစ္မ်ား စတင္ တိုးခ်ဲ႕လာျခင္းမႇာ မႏၲေလးၿမိဳ႕၏ အႀကီးမားဆံုး မီးေလာင္ကြၽမ္းမႈမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ မီးေဘးဒုကၡသည္မ်ားအား အစားထိုး ေနရာခ်ထားေပးရာမႇ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္၏။
မႏၲေလးၿမိဳ႕သစ္ အျဖစ္ ပထမဦးဆံုး ခ်ထားေပးခဲ့ေသာ ပဲျဖဴကုန္းၿမိဳ႕သစ္ (ယခု အေနာက္ၿမိဳ႕သစ္)မႇာ တိုးခ်ဲ႕ရပ္ကြက္မ်ား မ်ားျပားလာေသာေၾကာင့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၏ အစည္ကားဆံုး ေနရာတစ္ခုဟုပင္ ဆိုႏိုင္သည္။
ၿမိဳ႕သစ္ စတည္ေထာင္စဥ္ ကတည္းက ေနထိုင္လာသူ တစ္ဦးက'' ဦးတို႔က ၿမိဳ႕သစ္ စတည္ကတည္းက ေနလာတာပါ။ၿမိဳ႕သစ္ကိုေရာက္တာ ၁၉၈၉ ခုႏႇစ္ေလာက္ကပါ။ အဲဒီတုန္းက ၿမိဳ႕သစ္ဆိုတာ မႏၲေလး ၿမိဳ႕ရဲ႕အျပင္က
ရပ္ကြက္ေလး တစ္ခုပါ။လမ္းေတြကလည္း အခုလို မဟုတ္ဘူး။ လယ္ေျမေတြကို အကြက္ခ်ေပးတာ ဆိုေတာ့ မိုးတြင္းဆိုရင္ ရြ႕ံေစးေတြနဲ႔ သြားေရးလာေရး ေတာ္ေတာ္ ခက္ခဲပါတယ္။ေနာက္ၿမိဳ႕ထဲက က်ဴးေက်ာ္အိမ္ေတြ သိမ္းသမွ် ၿမိဳ႕သစ္ဘက္မႇာ ေနရာခ်ေပးေတာ့ ရပ္ကြက္ေလးေတြ တိုးလာၿပီး တျဖည္းျဖည္း လူေန ထူထပ္လာတယ္။ ဦးေလးတို႔ ဒီမႇာေနတာ အႏႇစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ရႇိပါၿပီ။ ဒီကာလအတြင္းမႇာ ၿမိဳ႕သစ္ရပ္ကြက္ေတြ တစ္ေန႔တစ္ျခား တိုးတက္လာတာ ေတြ႕ရတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ၁၀ ႏႇစ္ အေတာအတြင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာင္းလဲလာတယ္။ ေျမေစ်းေတြကလည္း ေနာက္ထပ္ တိုးခ်ဲ႕ ၿမိဳ႕သစ္ေတြ ေပၚလာလို႔ အရင္ကထက္ ေစ်းေျမာက္လာတယ္။ ဒီၾကားထဲ လူမ်ိဳးျခားေတြက ၿမိဳ႕သစ္ရဲ႕ အခ်က္အျခာက်တဲ့ ေနရာေတြကို ေစ်းေကာင္းေပးၿပီး ၀ယ္တဲ့အတြက္ ဒီမႇာရႇိတဲ့ နယ္ခံေတြကလည္း ႀကိဳက္ေစ်းရရင္ ေရာင္းၿပီး ေျပာင္းၾက၊ ေရြ႕ၾကတာေတြ မ်ားလာတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အျမတ္ေလးရတာနဲ႕ ေျပာင္းလိုက္၊ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ ေျမကြက္ကို ျပန္၀ယ္လိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုး ရင္းႏႇီးစရာ ေငြေရာ ေျမေရာ မရႇိေတာ့တာေတြ အထိ ရႇိလာတယ္။ သူတို႔ေတြ ဒီရက္ကြက္ထဲေတာ့ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္လို အိမ္ပိုင္၊ ေျမပိုင္ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။သူမ်ားအိမ္မႇာ ငႇားေနရတဲ့ အေျခအေနမဲ့ ျဖစ္သြားတယ္။ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ ၾကေတာ့ ေျမေနရာကို ႀကိဳက္ေစ်းေပး၀ယ္ၿပီး အရင္းအႏႇီး မ်ားမ်ားနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ၿပီး ဒီထက္သာတဲ့ ၿမိဳ႕တြင္း ဧရိယာေတြကို ေျပာင္းေရြ႕ ေနထိုင္ၾကတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီေနရာက စီးပြားေရး အရမ္း ေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုရင္ လူယံုေတြထားၿပီး စီးပြားေရး ဆက္လုပ္တာေတြလည္း ရႇိၾကတယ္''ဟု ရႇင္းျပပါသည္။
ၿမိဳ႕ထဲ ရပ္ကြက္မ်ားမႇ ၿမိဳ႕သစ္သို႔ ေျပာင္းေရြ႕ေနထိုင္သူ မႏၲေလးသား အမ်ားစု အေနျဖင့္ တႏုိင္တပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း အေသးစားမ်ားကိုသာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကသည္။ လူမ်ိဳးျခားမ်ားႏႇင့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားမႇာမူ
ၿမဳိ့သစ္ရပ္ကြက္မ်ားတြင္လည္း အရင္းအႏႇီးမ်ားေသာ စတိုးဆိုင္၊ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား အျပင္ အလုပ္႐ံုမ်ား ဖြင့္လႇစ္ျခင္းျဖင့္ ၿမဳိ့သစ္၏ စီးပြားေရးကို ဦးေဆာင္ထားၾကသည္။
ယခုအခါ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ေတာင္ဘက္ တိုးခ်ဲ႕ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ လူေနထူထပ္ေသာ ၿမိဳ႕သစ္မ်ား အျဖစ္ ကံသာယာ၊ ေအာင္ပင္လယ္၊ ျမရည္နႏၵာ၊ ထြန္တံုး၊ ေအာင္သာယာ ၿမိဳ႕သစ္၊ သင္ပန္းကုန္း ၿမိဳ႕သစ္၊ အင္းခ႐ုၿမိဳ႕သစ္၊ စက္မႈၿမိဳ႕သစ္ (၁)၊ စက္မႈ ၿမိဳ႕သစ္(၂)ႏႇင့္ ရတနာပံု ၿမိဳ႕သစ္တို႕မႇာ လူေနထူထပ္ကာ စည္ကားေသာ ရပ္ကြက္မ်ား ျဖစ္လာၿပီး သိပၸံလမ္းမႇ ေတာင္ဘက္ မေနာ္ဟရီလမ္း အထိ ဧရိယာသည္ လူစည္ကားဆံုး ၿမိဳ႕သစ္ ရပ္ကြက္မ်ား အတြက္ အဓိကက်ေသာ  စီးပြားေရး အခ်က္အျခာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္လာသည္။ ၿမိဳ႕သစ္ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ ေနထိုင္သူမ်ား၏ သံုးပံုႏႇစ္ပံုခန္႔မႇာ တစ္ေန႕ ၀မ္းစာ ဖူလံုေရး အတြက္ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ အလုပ္ၾကမ္း လုပ္ကိုင္သူမ်ား၊ ေန႔စား သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္သူမ်ား၊ ေစ်းေရာင္းခ်သူမ်ား၊ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းတြင္ လုပ္ကိုင္သူမ်ား အစရႇိသည့္ မိမိတို႔ လုပ္ငန္း ကိုယ္စီသို႕ သြားေရာက္ရာတြင္ ၿမိဳ႕ေပၚရႇိ ဘတ္စ္ကားလိုင္းမ်ားမႇာ သြားေရးလာေရး အတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စက္ဘီးႏႇင့္ ဆိုင္ကယ္ကိုသာ အသံုးျပဳရသည္။ ယင္းသို႕ သြားလာရာတြင္ အမ်ားစုမႇာ စက္ဘီးမ်ားကိုသာ အားထား၍ သြားလာေနရသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရႇိရသည္။
ညေန ၅ နာရီေလာက္ ဆုိလွ်င္ မႏၲေလးၿမဳိ့တြင္းမႇာ တစ္ေနကုန္တစ္ေနခမ္း ၀မ္းေရးအတြက္ ရႇာေဖြ စားေသာက္ရေသာ လူအုပ္ႀကီးသည္ ၇၈ လမ္းမႀကီး အတိုင္း ၿမဳိ့တြင္းမႇ ျပန္ထြက္လာၾကသည္။ ထိုသူတို႔အထဲတြင္ တစ္ခ်ဳိ႕လည္း တက္ႂကြေနမည္။ တစ္ခ်ဳိ႕လည္း ႏြမ္းနယ္ေနၾကပါလိမ့္မည္။ေသခ်ာတာကေတာ့ အားလံုး၏ စိတ္တို႔သည္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရန္ စိတ္ေစာေနၾကေပမည္။ ၎တို႔ ေက်ာခိုင္းလာေသာ မႏၲေလးၿမဳိ႕ႀကီးကေတာ့ ညအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ မီးေရာင္စံုေတြၾကားမႇာ စား၊ေသာက္၊ေပ်ာ္ပါးၾကသူေတြနဲ႔ က်န္ေနရစ္ခဲ့သည္မႇာ ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။