ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခြင္႕မရေသာ တိုင္းရင္းသား ေရးရာ ေဆာင္းပါး။

by May Thingyan Hein on Thursday, June 23, 2011 at 5:08am တိုင္းရင္းသား ျပည္သူေတြႏွင္႔ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညႊတ္ေရး
ျငိမ္းဆက္လင္း(ျမစ္မခ)
          ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႕ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းျဖစ္တိုင္း ကၽြန္္မမွာ တူညီတဲ႕ ေမခြန္းတစ္ခုကို အျမဲ ေမးေလ႕ရွိခဲ႕ပါတယ္။ `တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညႊတ္ေရးအတြက္ ဘယ္လို ရည္မွန္းခ်က္မ်ိဳး ရွိပါသလဲ`ဆိုတဲ႕ ေမးခြန္းပါပဲ။ အထူးသျဖင္႕ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေျဖတဲ႕အေျဖနဲ႕
အျခား ႏိုင္ငံေရးပါတီက ေခါင္းေဆာင္ေတြ အမ်ားစုကေတာ႕ တိုင္းရင္းသားေတြ အားလံုး စည္းလံုးညီညႊတ္ေစခ်င္တယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ မျဖစ္လိုဘူး ဆိုတဲ႕ တုိင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညႊတ္ေရးကို အမွန္တကယ္ကို႕ သေဘာညီၾကတာလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။
          ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးက ၆၀% ေနထိုင္ၾကၿပီး အျခားတိုင္းရင္းသားမ်ားက ၄၀% ၀န္းက်င္ခန္႕ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ႕ တိုင္းရင္းသားေပါင္း ၁၃၅ မ်ိဳး ရွိေၾကာင္း၊ရွမ္းတိုင္းရင္းသားနဲ႕ ကရင္တိုင္းရင္းသားတို႕ကေတာ႕ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြထဲမွာ လူဦးေရအမ်ားဆံုးနဲ႕ လူမ်ိဳးၾကီးေတြျဖစ္ေၾကာင္း အၾကမ္းအားျဖင္႕ ေယဘူယ်ေလ႕လာခဲ႕ဖူးပါတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ကလည္း ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းက ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ ၾကီးျပင္းခဲ႕သူ ျဖစ္တဲ႕အတြက္ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညႊတ္ေရးကို စိတ္၀င္တစား၊ အေလးထားမိခဲ႕ပါတယ္။
ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႕ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး အသိထဲမွာ စြဲေနတာက ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တုန္းက ခ်ဳပ္ဆိုခဲ႕တဲ႕ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ပါပဲ။ ငယ္စဥ္က သင္ၾကားခဲ႕ရတဲ႕ ျမန္မာ႕သမိုင္းမွာလည္း ပါ၀င္ခဲ႕တယ္၊ က်က္ခဲ႕ မွတ္ခဲ႕ဖူးတာေၾကာင္႕လည္းစြဲေနခဲ႕ျခင္းျဖစ္ပါလ္ိမ္႕မယ္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း စတဲ႕ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြအပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုပါ၀င္ၿပီး ခ်ဳပ္ဆိုခဲ႕ၾကရင္း လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အားလံုး စည္းလံုးၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ႕ၾကတယ္၊ အဲဒါေၾကာင္႕လည္း လြတ္လပ္ေရးကို ရရွိခဲ႕ေၾကာင္း မွတ္ခဲ႕ရပါတယ္။
၁၉၄၈ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႕မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရရွိခဲ႕ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးကာလတုန္းကလည္း တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညႊတ္ေရးဟာ စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းတဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ေတြ ျဖစ္ခဲ႕တယ္လို႕ ေရွ႕မီေနာက္မီ လူၾကီးမ်ားရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ေတြေၾကာင္႕ စိတ္၀င္စားခဲ႕မိပါတယ္။ ဒါ႕အျပင္ တိုင္းရင္းသားထဲက အခ်ဳိ႕က လက္နက္ကိုင္သြားခဲ႕တာေတြကိုလည္းေတြကိုလည္း ၁၉၄၈ခုႏွစ္ျမန္မာျပည္ဒိုင္ယာရီီ(ျမဟန္)၊ ရွာရွာေဖြေဖြ ျမန္မာ႕သမိုင္းအတြဲ၂၊ စတ႕ဲ စာအုပ္ေတြကို ဖတ္မိျခင္းအားျဖင္႕ သိခဲ႕ရတယ္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ စတင္ၿပီး  ဗမာျပည္ဟာ တိုငး္ရင္းသားေတြနဲ႕ အဆင္မေျပမႈေတြ ျဖစ္ပြားခဲ႕ၿပီး စည္းလံုးညီညႊတ္ျခင္းကို ပ်က္ဆီးေစခဲ႕တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ႕ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ဆိုတာကေတာ႕ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြရင္ထဲမွာ စြဲခဲ႕တဲ႕ စာခ်ဳပ္ပါ။  ပင္လံုစာခ်ဳပ္ထဲက အတိုင္း ျပည္နယ္ျပည္မ အခြင္႕အေရးတန္းတူ ရၾကလိမ္႕မယ္လို႕လည္း ေရွးကတည္းက ထင္မွတ္ခဲ႕ၾကတာပါ၊ ဒါေပမဲ႕ ခုခ်ိန္ထိ ျဖစ္မလာေသးဘူးလို႕ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕ ဆံုတိုင္း ရင္ဖြင္႕စကားၾကားခဲ႕ရပါတယ္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အတိုင္းသာဆို ျပည္နယ္ျပည္ပ ေအးခ်မ္းလိမ္႕မယ္၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္လာစရာ မရွိပါဘူးလုိ႕ ခ်င္းအမ်ိဳးသား တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးျဖစ္တဲ႕ ဦးက်င္ရွင္းထန္ကလည္း ေျပာခဲ႕ဖူးပါတယ္။
၁၉၅၇ကေန ၁၉၆၀ ကာလေတြမွာ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြဟာ တစ္ဖြဲ႕ၿပီး တစ္ဖြဲ႕လက္နက္ ကိုင္ခဲ႕ၾကတယ္လို႕ သမိုင္းမွတ္တမ္းေတြအရ သိရပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႕လက္နက္ကိုင္ခဲ႕တာလည္း ဆိုတာကို ဟုိအရင္တုန္းကေတာ႕ နားမလည္ခဲ႕ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ႕ လက္နက္ ကိုင္ရေလာက္တဲ႕ အေၾကာင္းရင္းေတြ ရွိေနခဲ႕မယ္ဆိုတာကိုေတာ႕ ခန္႕မွန္းမိခဲ႕ပါတယ္။
ကၽြန္မကေတာ႕ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ေနထိုင္ၾကီးျပင္းခဲ႕ရသူ ပီပီ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ျဖဴစင္ရိုးသားမႈကို ယံုၾကည္ခဲ႕သူ ျဖစ္တယ္။ သူတို႕ မ်က္လံုးေတြကို ၾကည္႔ၿပီး သူတို႕ စကားေတြကို နားေထာင္ၿပီး သူတို႕လုပ္ရပ္ေတြကို ျမင္ရၿပီး သူတို႕ကို ေမာင္ႏွမ ေသြးခ်င္းလိုပဲ ျမင္ခဲ႕ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ၾကီးျပင္းခဲ႕ၾက၊ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲကို အတူတကြ ပါ၀င္ခ႕ဲၾကတဲ႕ ေမာင္ႏွမ သားခ်င္းေတြပဲ ဆိုတဲ႕ အသိက စြဲျမဲခဲ႕တယ္။ ငယ္စဥ္ကာလေတြမွာ  သူတုိ႕ေတြရဲ႕ တိုင္ျပည္အေပၚထားတဲ႕ စိတ္ေစတနာေတြကိုလည္း ျမင္ခဲ႕ရပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ဆိုတာကို ေအာက္ျပည္ေအာက္သူေတြ ေၾကာက္ၾကသလို တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း ေၾကာက္ၾကပါတယ္။ စစ္ဆိုတာ အသံမၾကားခင္၊ တုိက္ပြဲဆိုတာ မျဖစ္ခ်င္ၾကပါဘူး။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္က တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြနဲ႕ ေတြ႕ၿပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကမ္းလွမ္းခဲ႕တယ္၊ အဲဒီကမ္းလွမ္းခ်က္ေၾကာင္႕ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ ၁၇ ဖြဲ႕က ျငိမ္းခ်မ္းေရးယူခဲ႕ၾကေၾကာင္း ျမန္မာ႕အလင္းသတင္းစာနဲ႕ ေၾကးမံုသတင္းစာပါ သတင္းေတြအရ သိရဖတ္ရေတာ႕ ရိုးရိုးသားသား ၀မ္းသာခဲ႕မိပါတယ္။  ျပည္နယ္ေတြမွာ ယခင္ကထက္ပိုၿပီး ေအးခ်မ္းဖုိ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေစဖို႕အတြက္ အခြင္႕အလန္းေတြရွိလာခဲ႕တာကိုလည္း ၾကားရတဲ႕အတြက္ ၀မ္းသာခဲ႕ရပါတယ္။
၁၉၉၃ ေလာက္မွာ ရန္ကုန္ေျမေပၚ ေျခခ်ခဲ႕ေပမဲ႕ ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ ဖြံ႕ဲျဖိဳးမႈ သတင္းေတြကို အျမဲနားစြင္႕ေနခဲ႕မိတယ္။  ကၽြန္မတို႕ ၇ွမ္းျပည္နယ္မွာ ရွိခဲ႕တဲ႕ သမိုင္း၀င္ ဂုတ္ထိတ္ တံတားကို ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား ျပန္လည္ ျပဳျပင္ေပးမလဲ၊ တကယ္႕ကို ႏိုင္ငံျခား ခရီးသြားဧည္႕သည္ေတြကို စြဲေဆာင္လို႕ရတဲ႕ တံတားပဲ ဆိုတာလည္း သိထားေတာ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ ၀င္ေငြ တိုးေစမယ္လို႕လည္း ေမွ်ာ္လင္႕ခဲ႕ပါတယ္။ ခုေတာ႕ ဂုတ္ထိတ္တံတားဆိုတာ ပ်က္ဆီးေနပါၿပီ၊  တပ္မေတာ္အစိုးရလက္ထက္မွာ  အျမဲပဲ တည္ေဆာက္ေရးေတြမွာ ျပည္နယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပါခဲ႕သလဲ ဆိုတာကိုေတာ႕ စိတ္၀င္စားခဲ႕တာပါပဲ။လမ္းေတြေဖာက္တဲ႕ထဲမွာ ျပည္နယ္ေတြ ပါသလား။ ဆိုတာလည္း အျမဲေစာင္႕ၾကည္႕မိခဲ႕တာပါပဲ။
 ဒီၾကားထဲမွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက ကခ်င္ျပည္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေတြ႕ေတာ႕ သူတုိ႕ ကခ်င္ျပည္နယ္ထဲမွာ တရုတ္လူမ်ိဳးေတြ အ၀င္မ်ားလာတဲ႕ ကိစၥေတြ ကခ်င္ျပည္နယ္ရဲ႕ တစ္၀က္တိတိကို တရုတ္ေတြ ပိုင္ေနပါၿပီလို႕ ေျပာရင္း မ်က္ရည္က်တယ္ ၿပီးေတာ႕ ျပည္နယ္ေရာက္ေနတဲ႕ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဒုကၡေတြကို ေျပာဆို ရင္ဖြင္႕ၾကရင္း။ သူနဲ႕ အတူ ကၽြန္မလည္း လိုက္ပါ ခံစားခဲ႕ရပါတယ္။
ကၽြန္မတို႕လို ရန္ကုန္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ႕သူေတြမွာေတာင္ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ မျပည္႕စံုမႈေတြ၊ ႏွိမ္႕က်မႈေတြ၊ မေျပလည္မႈေတြ အႏိုင္က်င္႕ခံရမႈေတြ ရွိေနခဲ႕တာ သူတို႕လို ျပည္နယ္ေတြက လူေတြ ဆိုရင္ေတာ႕ ပိုဆိုးမွာပါပဲ။ လူမသိ သူမသိ နာက်င္ ဇာတ္လမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားခဲ႕ပါသလဲ။ တရားဥပေဒ မစိုးမိုးတဲ႕ ေဒသေတြမွာ သူတို႕ရဲ႕ ျပည္နယ္ေတြက ပိုဆိုးပါတယ္လို႕ သူက ေျပာၿပီး ငိုေတာ႕ ကၽြန္မကလည္း လိုက္ငိုမိပါတယ္။
သူဘာေျပာခ်င္သလဲ ဆိုတာကို ကၽြန္မသိခဲ႕တယ္ေလ။ ကၽြန္မငိုခ်င္းနဲ႕အတူ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္လည္း တာ၀န္မေက်တဲ႕သတင္းေထာက္လို႕ ျမင္လာမိတယ္။ ကၽြန္မတုိ႕ ရွမ္းျပည္က ေတာင္တန္းေတြမွာ သစ္ပင္ ေတြမရွိေတာ႕တဲ႕ကိစၥ၊ ေခ်ာင္းေတြဟာ ပ်က္ဆီးကုန္တဲ႕ ျပသနာ၊ ရွမ္းျပည္ကို ဆန္သယ္ခြင္႕မေပးလို႕ ေျပာင္းစားခဲ႕ရတဲ႕ ေန႕ရက္ေတြ၊ ေဆးရံုမွာ ဆရာ၀န္ရွိလို႕ ဆရာ၀န္ေွမွ်ာ္ရင္း ေသဆံုးခဲ႕ရတဲ႕ ေဒသခံေတြ၊ ဘယ္ကို တိုင္လို႕တိုင္ရမွန္းမသိဘဲ ခံလိုက္ရတဲ႕ မုဒိန္းမႈေတြဆိုတာ ဘယ္မီဒီယာမွာမွ မပါခဲ႕ဘူး။ ကၽြန္မ သတင္းေထာက္ ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ ေရးခဲ႕ေပမဲ႕ ဘယ္တုန္းကမွ ေဖာ္ျပမခံခဲ႕ရဘူးေလ။ ကၽြန္မဟာ တိုင္းရင္သား သတင္းေတြကို ျပည္သူေတြ သိေအာင္ မေရးႏိုင္ခဲ႕ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ အျပစ္တင္ပါတယ္ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုပါ။
ဒါဟာ ကၽြန္မတုိ႕ ရွမ္းျပည္နယ္တစ္ခုတည္းတင္ ၾကံဳေနရတာ မဟုတ္ဘူး  ခ်င္းျပည္နယ္၊ ကယားျပည္နယ္၊ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္ေတြမွာလည္း အလားတူ ေ၀ဒနာေတြ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ ဆိုတာကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသိလာခဲ႕ရတယ္။ ကၽြန္မက တိုင္းရင္းသား ဆိုရင္ပိုစာနာတတ္လာေတာ႕တယ္။
 ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ နယ္ျခားေစာင္႕တပ္ ျပသနာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အခ်ိဳ႕ လက္နက္ ျပန္ကိုင္ခဲ႕တဲ႕ သတင္းေတြကိုလည္း ၾကားခဲ႕ရပါတယ္။၂၀၁၀ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္မွာ နယ္စပ္ေဒသအခ်ိဳ႕မွာ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈေတြျဖစ္ၿပီး ေဒသခံ တိုင္းရင္းသားေတြ ေအးခ်မ္းယာကို ေျပးလႊားေနထိုင္ခဲ႕ရတယ္ဆိုတဲ႕ သတင္းေတြကို ျမန္မာ႕အလင္းနဲ႕ ေၾကးမံုသတင္းစာပါ သတင္းေတြအရ ၾကားရေတာ႕လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားဆိုတာက ကၽြန္မတို႕နဲ႕ ေသြးရင္းသားရင္းလို သေဘာထားရမယ္႕ ေမာင္ႏွမေတြပါ။
 နယ္ခ်ဲ႕ေတြကို အတူးတကြ တိုက္ခဲ႕ၾကတဲ႕ သူေတြပါ။ ထိုေဒသေတြမွာလည္း ေအးခ်မ္းသာယာေစခ်င္ပါတယ္။ တိုက္ပြဲေတြ ၾကားမွာ ေျပးလႊားေနတဲ႕ လူေတြကို ျမင္ေယာင္ၿပီး စာနာလာတယ္၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္လာရတယ္။ တကယ္႕ကို စိတ္ထိခိုက္ရပါတယ္။
ဘာေၾကာင္႕မ်ား ျပည္တြင္းမွာ ကိုယ္႕အခ်င္းခ်င္းတိုက္ပြဲေတြ  ျဖစ္ေနရတာလဲ၊ တိုက္ပြဲေတြကို ရပ္တန္႕ေပးပါလို႕ပဲ ေအာ္ဟစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာခဲ႕တယ္၊ အဲဒီကာလမွာပဲ တိုင္းရင္းသားပါတီေခါင္းေဆာင္တဦးက ေျပာတယ္။ ခုလို တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနတာက တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြက အခ်က္ ၃ ခ်က္ကို ေတာင္းဆိုလို႕လို႕သူက ေျပာတယ္။ ပထမအခ်က္က ဖမ္းထားတဲ႕ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြ အားလံုးကို လႊတ္ေပးပါတဲ႕။ ဒုတိယ အခ်က္က တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုးရယ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရယ္ ၿပီးေတာ႕ အစိုးရရယ္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေပးပါတဲ႕။ တတိယအခ်က္က ျပည္နယ္ေတြမွာရွိတဲ႕ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြနဲ႕႔ပတ္သက္ၿပီး ျပည္နယ္ေတြကိုလည္း ခံစားခြင္႕ေပးပါတဲ႕။ အဲဒီအခ်က္ သံုးခ်က္ကို ေတာင္းဆိုေနတာလို႕ သူက ရွင္းျပတယ္။ တကယ္ပဲ အဲဒီအခ်က္ေတြကို လက္ခံေပးလိုက္ရင္ ျပည္တြင္း စစ္ေတြခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားပါလိမ္႕မယ္လို႕ သူက ရွင္းျပပါတယ္။
 ယေန႕အစိုးရသစ္လက္ထက္မွာ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညႊတ္ေရးကို ယခင္ကထက္ပိုၿပီး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္လိမ္႕မယ္လို႕ အားလံုးက ေမွ်ာ္လင္႕ထားၾကပါတယ္။ မတ္လ ၃၀ ရက္ေန႕က ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္မွာ ေျပာၾကားခဲ႕တဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီး ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ မိန္႕ခြန္းထဲမွာလည္း တိုင္းရင္းသားေရးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေလးေလးနက္နက္ေျပာၾကားခဲ႕တာကို ျမန္မာ႕ရုပ္ျမင္သံၾကားကတဆင္႕ ေတြ႕ခဲ႕ျမင္ခဲ႕ရတယ္။

ႏို္င္ငံေတာ္ သမၼတၾကီးဦးသိန္းစိန္က မိန္႕ခြန္းေျပာၾကားရာမွာ `ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံမွာ အင္အားသံုးရပ္ေတာင္႔တင္းေနဖို႕လိုပါတယ္။ အဲဒီအင္အားေတြကေတာ႕ (၁) ႏိုင္ငံေရးအင္အား(၂) စီးပြားေရးအင္အားနဲ႕ (၃) ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးအင္အားတို႕ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးအင္အားဆိုတာကေတာ႕ တို္င္းရင္းသားစည္းလံုးညီညႊတ္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ိဳး စုေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္နဲ႕စုစည္းေနထိုင္ၾကတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏို္င္ငံအတြက္ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညႊတ္ေရးဟာ အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ တိုု္င္းရင္းသားစည္းလံုးညီညႊတ္မႈ ျပိဳကြဲရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးလည္း အစိတ္စိတ္အျမြာျမြာ ျပိဳကြဲပ်က္စီးသြားမွာ ျဖစ္တဲ႕အတြက္  တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညႊတ္ေရးကို အထူးအေလးထားၿပီး တည္ေဆာက္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္`လို႕ ထည္႔သြင္းေျပာၾကားခဲ႕ပါတယ္။
ႏို္င္ငံေတာ္သမၼတၾကီးရဲ႕ မိန္႕ခြန္းကို ျပည္သူလူထုက အင္မတန္ ႏွစ္ေထာင္းအားရျဖစ္ခဲ႕ၾကပါတယ္။ ပညာရွင္မ်ားကလည္း သေဘာက်ႏွစ္ျခိဳက္ခဲ႕ၾကတယ္၊ တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း နယ္စပ္ေတြမွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ႕ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲေတြရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေမွ်ာ္လင္႕ခဲ႕ၾကပါတယ္။ ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရးကိုလည္း ျပည္နယ္၀န္ၾကီးမ်ားမွ အထူးဂရုျပဳေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ဖို႕အတြက္ တိုင္းရင္းသားျပည္သူေတြကလည္း တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညႊတ္ေရးကို အေလးထားေနၾကပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညႊတ္ေရးကို လိုလားေနသူမ်ားအေနနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေမွ်ာ္လင္႕ထားၾကတာပါ။
          တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညႊတ္ေရး မရေသးသေရြ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရး မရႏိုင္ပါဘူး လို႕ ေျပာေနတဲ႕ ဆရာဒဂုန္တာရာရဲ႕ အသံကိုလည္း မၾကာမၾကာ ၾကားေနရပါတယ္။ ကိုယ္႕တုိင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း တိုက္ေနရတာေလာက္ ရင္နာဖို႕ေကာင္းတာ မရွိဘူးဗ်ာလို႕ ေျပာခဲ႕ဖူးတဲ႕ တပ္ရင္းမွဴးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံကိုလည္း ျပန္ၾကားမိပါတယ္။ တုိက္ပြဲဆိုတာ စစ္ေျမျပင္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မျဖစ္ခ်င္ၾကပါဘူး။ အထူးသျဖင္႕ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူေတြဟာ စစ္ဆိုတာကို ေၾကာက္ခဲ႕တာ၊ တိုက္ပြဲဆိုတာ မျဖစ္ခ်င္ေတာ႕ဘူးဆိုတာ သိေစခ်င္လွပါတယ္။