ေမာင္ေသာ္က ေျပာတဲ့ ပံုျပင္မ်ား(၃)
May 21 2011
အပုိင္း(၃)အသံဖုိင္ နားဆင္ရန္
ကိုေဂ် တင္ဆက္ထားတာပါ
ေတာ္ေတာ္ယုတ္မာတဲ့ ေကာင္ၾကီးကြာ ေနရာတကာမွာ လူထုကို ခက္ေနေအာင္ က်ပ္တည္းေနေအာင္ လူတိုင္း ထမင္းတလုပ္ကို မ်က္လံုျပဴးလွ်ာထြက္ အသည္းအသန္ ရုန္းကန္ ရွာေဖြစားေသာက္ ေနရတဲ့ ဘဝေရာက္ေအာင္ ပို႔ထားတာ၊ သူ႕ထင္ထားတာက လူေတြ အဲသလိုျဖစ္ေနမွ သူ႔ကို ျပန္မေတာ္လွန္နိုင္မွာလို႔ ယုုံၾကည္ထားတာေလကြာ လုုိ႔ ဦးေန၀င္းအေၾကာင္းေတြ ေျပာတုုိင္း ဆရာေမာင္ေသာ္က
မၾကာခဏ ေျပာတတ္ပါတယ္။
ဒီေကာင္ၾကီးက အေဆြခ်စ္ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကလည္း ၾကီးသလားမေမးနဲ႔ ကုုိေဂ်ေရ-- သူ႔ကိုသာ ျပန္မပုုန္ကန္နဲ႔ သူ႔ဆီကုုိ အစားအေသာက္ ေကာင္းေလးပို႔ ေအာက္ကေန ေျမာက္ပင့္ဆက္ဆံလို႔ကေတာ့ သူ႔အမိ်ဳးေတြဆို ၾကည့္သလား မေမးနဲ႔၊ သူ့နယ္က ေရႊေတာင္ေခါက္ဆြဲ ေရာင္းတဲ့ သူေတာင္ ဂ်ပန္ပို႔ျပီး တိုကိ်ဳျပန္ ေရႊေတာင္ေခါက္ဆြဲ ဘဲြ႔ခံခိုင္း တာသာၾကည့္ လို႔လည္း ဦးေနဝင္းရဲ့ အတြင္းစိတ္ကို ေျပာျပတတ္ပါတယ္။
တခါတရံမွာေတာ့ ပ်ဥ္းမနားဘက္က မယ္ေတြဆို နွာက်ိဳးၾကီး ေနဝင္းက ၾကိဳက္သလားမေမးနဲ့ လွလို႔ကေတာ့ ေရြးျပီးသားပဲ၊ ရန္ကုန္ေခၚ အခန္းေတြေပး တနွစ္တန္သည္ နွစ္နွစ္တန္ သည္ေပါ့ကြယ္ ေပါင္းၾကည့္တာေပါ့၊ ဒီေနာက္ မွာေတာ့ သူ႔ေနာက္လိုက္ ေခါင္းေတာ္ညိမ့္တဦးဦးနဲ႔ ေပးစားပီး စြန္႔ေဝတာေတြ ကလည္း နည္းမနည္းပဲကြဟု သူသိတဲ့ ေနဝင္းရဲ့ ေဆာင္ေတာ္ကူး ျခင္ေထာင္ဇာတ္လမ္းေတြကိုုလဲ ဆရာေမာင္ေသာ္ကဟာ ေျပာျပတတ္ပါတယ္၊
ဒါေၾကာင့္လဲ ဦးေနဝင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆရာေမာင္ေသာ္က ေျပာတဲ့ပံုျပင္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္ သိပ္ၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ ပံုျပင္တပုဒ္ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္၊ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ေရွ႕မွာ ေျပာခဲ့ျပီးျဖစ္တဲ့ နီးစပ္ရာလူကို ေျမာက္စားတတ္တဲ့ ဦးေန၀င္း အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီပံုျပင္ဟာဆက္စပ္ေနလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေနဝင္း တန္းခိုးအာဏာထက္ျပီး ဘုန္းမီးေနလ ေတာက္ပခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္၊ သူ့ရဲ႕ မိတ္ေဆြညာတိေတြဟာ သူ့ဆီ မၾကာခဏလာေရာက္ျပီး အကူအညီ ေတာင္းခံေလ့ ရိွပါသတဲ့၊ အကူအညီေတာင္းခံတဲ့သူေတြ ကလည္း လူအမ်ိဳးမ်ိဳးဆုုိေတာ့ အကူအညီေတာင္းတဲ့ ပံုစံေတြကလည္း ကဲြျပားလွပါတယ္၊ တခိ်ဳ႕မိတ္ေဆြေတြကေတာ့ သူတို႕သား သမီးေတြ ေနရာေကာင္းေကာင္းရဖုုိ႔ ေတာင္းတာရိွသလို၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း အိမ္ခန္းေပးပါ၊ ျခံေပးပါ၊ ဆိုင္ခန္းေပးပါဆုုိပီး ေတာင္းၾကပါသတဲ့။
မိတ္ေဆြတိုင္းနီးပါးက အကူအညီ ေတာင္းခံတဲ့ အခိ်န္မွာ ဦးေနဝင္းဆီကုုိလာလဲမေတြ႔ အကူအညီလဲ မေတာင္းဘဲေနတဲ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း တဦးရိွပါသတဲ့၊ အဲဒီသူဟာ အျမဲလို စဥ္းစားေတြေခၚ ေနတတ္သူ၊ စာအလြန္ဖတ္သူ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ နိုင္ငံေရးေလာကထဲ လည္းေရာက္မလာ၊ ေနဝင္းကိုလည္း မပုုန္ကန္ မေဝဖန္ ဆိုေတာ့ ဦးေနဝင္းကလည္း အရမ္းခင္ ပါသတဲ့။
ဘဲြရပညာတတ္ျဖစ္ျပီး အစိုးရဝန္ထမ္းလုုပ္ဖုုိ႔ကိုလည္း စိတ္မဝင္စား ၾကီးပြားရာၾကီးပြားေၾကာင္းလည္း ဘာတခုမွ မလုပ္ဘဲေနတဲ့ အခ်စ္ဆုုံး သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းကို ဦးေနဝင္း က သိခ်င္တာေၾကာင့္ သူ့တပည့္လက္ပါးေစေတြကို စံုစမ္းခိုင္း ပါတယ္၊ အဲဒီအခိ်န္မွာ ဦးေနဝင္းရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းဟာ အလြန္ဆင္းရဲျပီး ဘဝကိုအေတာ့္ကိုပဲ ရုန္းကန္ေနရတယ္ ဆိုတာကို ဦးေနဝင္သိသြားပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းကို ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ဝင္ေစဆိုျပီး အမိန္႔ေပးလိုက္ တာေၾကာင့္ အခ်စ္ဆံုးငယ္သူငယ္ခ်င္းၾကီးလည္း အခစား ဝင္ရပါေတာ့တယ္။
သုူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႕ၾကေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဟန္ေဆာင္မႈ ကင္းကင္း စကားေျပာၾကပါတယ္။ ေျပာတဲ့အခါမွာလည္း ငယ္ငယ္တုန္းကလို မင္းငါနဲ႔ သုုံးစြဲ ေျပာၾက ပါသတဲ့။
“ဟေကာင္ၾကီး မင္းက ငါ့ဆီကို ဘာလုုိ႔ ေရာက္မလာ ရတာလဲကြ”
“အားနာလို႔ေပါ့ကြာ”
“မင္းနဲ႔ငါ့အၾကားမွာ ဘာမ်ားအားနာစရာရိွလို႔လဲ”
“ဘာမွအားနာစရာမရိွတာကိုက အားနာစရာျဖစ္ေနလို႔ေပါ့ကြ၊ မင္းရာထူးၾကီးက ၾကီးေတာ့ ငါက အားနာရတာေပါ့ကြ”
“ေဟ့ေကာင္ အားနာတာေတြအသာထား၊ အခု မင္းကို ေခၚရတာက မင္းျဖစ္လိုသမွ်ကို ငါ အကူအညီေပးခ်င္လို႔ပဲ” ဦးေန၀င္းက အဲသလုုိ ေျပာလုုိက္ပါတယ္။
“အားနာစရာၾကီးကြာ”
“လာျပန္ျပီ ဒီအားနာတာၾကီးေျပာလာျပန္ပီ၊ ေျပာကြာ မင္းကုုိငါ ဘာကူညီရမလဲ၊ မင္းဘာလိုခ်င္လဲ”
“ငါမင္းဆီက ေတာင္းရမွာ အားနာေနလို႔ပါကြာ”
“မင္းနဲ႔ ငါ့အၾကားမွာ အားနာစရာဘာမွမရိွဘူး၊ မင္းလုုိခ်င္ တယ္ဆိုု ငါ့ ဟုုိဟာမေလးေတြေတာင္ ေပးဖုုိ႔ အသင့္ပဲ ေျပာမွာသာေျပာစမ္းပါကြာ”
“ငါမင္းကိုအကူအညီေတာင္းရင္ မင္းငါ့ကိုကူညီမယ္ဆိုတာ ငါအေစာၾကီးကတည္းက သိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ကြာ ငါက အိုင္ဒီယာသမားဆိုေတာ့ သူမ်ားေတြေတာင္းသလိုမိ်ဳး သမာရိုးက် မေတာင္းခ်င္လုုိ႔ နွစ္ေတြ ၾကာသြားရတာပါ၊ အိုင္ဒီယာ ရျပန္ေတာ့လဲ ေျပာရမွာ အားနာေနလုုိ႔ပါကြာ”
ဦးေနဝင္းက သူ႔အခ်စ္ဆံုး ငယ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေၾကာင္ကြက္ကိုၾကည့္ျပီး ငယ္ငယ္တုန္းကလို လြတ္လြတ္ လပ္လပ္နဲ႔ ဇာတိရုပ္ေပၚေအာင္ ရယ္(ရီ)ခ်လိုက္ပါတယ္၊ အဆဲအဆိုေတြလည္း ပါသြားတယ္လုုိ႔ ဆရာေမာင္ေသာ္က က ေျပာပါတယ္။
“ကဲ ေတာင္းေတာ့ ေဟ့ေကာင္ မင္းေတာင္းမယ္ဆို ငါပိုင္တဲ့ ဟိုဟာၾကီးေတြေတာင္ေပးဖို႔အသင့္ပဲ၊ မင္းသိတယ္ေနာ္ ငါ့မွာ ဆိုဒ္မိ်ဳးစံုရိွတယ္”
“မယူပါရေစနဲ႔ကြာ မင္းဒုကၡနဲ႔ မင္းပဲရိွပါေစ၊ ငါမင္းလို မသန္ေတာ့ဘူးကြ၊ ျပီးေတာ့ မင္းလို႔ နိုင္ငံျခားထြက္ျပီး ေသြးလဲတာတို႔ အေကာင္းဆံုး ဟိုေဆးေတြ ဝယ္စားတာတို႔ လည္း မလုုပ္ႏုုိင္ဘူးကြာ၊ မင္းငါ့ကို အကူအညီ ေပးမယ္ဆိုရင္ မင္းဓာတ္ပံုေတြထဲက အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ ဓာတ္ပံုတပံုသာ ပံုၾကီးခ်ဲ႕ လက္ေဆာင္ေပးပါ သူငယ္ခ်င္းရာ”လို႔ ေတာင္းလိုက္ ပါသတဲ့။ ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလုပ္သူက ဦးေန၀င္းဆီကေန ကတိတခုုပဲ ေတာင္းခဲ့ပါသတဲ့ အဲဒီဂတိကေတာ့ အဲဒီဓာတ္ပံုကို ျပန္မေတာင္းပါဘူး၊ သူပိုင္ပစၥည္းအေနနဲ႔ သူဘာပဲလုပ္လုပ္ လုပ္ခြင့္ျပဳပါမယ္ ဆိုတဲ့ ကတိပဲ ျဖစ္ပါသတဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဦးေနဝင္းလည္း အင္မတန္ ေၾကာင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းကို အေကာင္းဆံုး ဓာတ္ပံုတပံု ပံုၾကီးခ်ဲ႕ေပးျပီး ေတာင္းသမွ်ဂတိေတြကိုလည္း ေပးပါေၾကာင္း တရားဝင္ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ ပါတယ္။
တနွစ္ခန္႔ ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဦးေနဝင္းဆီကို သတင္းတခု ေရာက္လာပါတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ သူ့ငယ္ သူငယ္ခ်င္းၾကီး ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ကိ်ကိ်တက္ ခ်မ္းသား သြားတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဓာတ္ပံု တပံုပဲ ေတာင္းသြားသူ တေယာက္ ဘာ့ေၾကာင့္ထိ ဒီေလာက္ ခ်မ္းသာသြားရတာလဲ ဆိုတဲ့သတင္းကိုေတာ့ဦးေန၀င္းဆီ အတိအက်သတင္းမွန္ပို႔ရဲတဲ့သူ မရိွတဲ့အတြက္ ဦးေန၀င္း သိခြင့္မရလုုိက္ပါဘူး၊၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတင္းမွန္ကို အတိအက်မသိရပဲ လိမ္လည္တဲ့ သတင္းေတြသာ ရေနတတ္တဲ့ အာဏာရွင္ၾကီးကေတာ့ သူ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္း သူေပးလုုိက္တဲ့ ဓာတ္ပံုတပံုေၾကာင့္ ခ်မ္းသာသြားတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကိုၾကားျပီးေနာက္မွာ ေက်နပ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံသား အားလံုးဟာ သူ့အေပၚမွာ ေလးစား ခ်စ္ျမတ္နိုးၾကေလးခ်င္းဆိုျပီး ပီတိေတြေတာင္ ပြားေန ပါသတဲ့။
ဦးေနဝင္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စီးပြားေရးအေၾကာင္းကို ေတာ့ ဆရာေမင္ေသာ္က က အခုလိုေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီဦးေန၀င္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းဟာ အိမ္ျပန္ေရာက္ တာနဲ႔ ရံုေလးတရံု ေဆာက္တယ္၊ ဆိုင္းဘုတ္တခု ေရးလိုက္ပါတယ္၊ ဆိုင္းဘုတ္ေပၚမွာပါတဲ့ စာေတြကေတာ့-မေက်နပ္မႈမွန္သမွ် လြတ္လပ္စြာဖြင့္ခ်လိုက္ပါ လို႕ ဆိုတဲ့ စာတမ္းျဖစ္ပါတယ္။
ရံုဝင္ခ လူၾကီးတက်ပ္၊ ကေလး ငါးမူး ဆိုတဲ့ စာတမ္းရဲ႕ ေအာက္မွာေတာ့ ဦးေန၀င္းရဲ႕ ဓာတ္ပုုံကုုိ ခဲတလံုးနဲ႔ ေပါက္လွ်င္ ငါးမူး၊ တံေတြနဲ႔ေထြးလွ်င္ တက်ပ္၊ ဖေနာင့္နဲ႔ေဆာင့္လွ်င္ တက်ပ္ခဲြ၊ အားလံုးအားေပးလိုလွ်င္ ညိွနိႈင္းေစ်းလို႔ ေရးလိုက္ တာျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အိမ္ေရွ႕မွာ စာတမ္းစခိ်တ္တဲ့ေန႔ကစျပီး လူျပတ္တဲ့ေန႔ဆိုတာမရွိဘဲ အားေပးဖုုိ႔ တန္းစီတဲ့ လူတန္းၾကီးဟာ မေရတြက္ႏုုိင္ေလာက္ေအာင္ကုုိ မ်ားခဲ့တဲ့လုုိ႔ ဆရာေမာင္ေသာ္ကက ဆုုိပါတယ္၊ ဘယ္ေလာက္အထိ အားေပးၾကသလဲဆိုရင္လဲ ေငြေၾကးမေျပလည္တဲ့ သူေတြေတာင္မွ အနိမ့္ဆံုး ခဲတလံုးေတာ့အားေပးသြား ၾကတာခ်ည့္ ျဖစ္ပါသတဲ့။
ဆရာေမာင္ေသာ္က ေျပာတဲ့ ပုုံျပင္ေတြကိုု နားဆင္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ အားလုုံး ခ်မ္းေျမ႕ေပ်ာ္ရႊင္ႏုုိင္ၾကပါေစ၊ က်ေနာ္ ကုုိေဂ်ပါခင္ဗ်ာ-------
May 21 2011
 |
| စာေရးဆရာ အယ္ဒီတာ ေမာင္ေသာ္က |
ကိုေဂ် တင္ဆက္ထားတာပါ
ေတာ္ေတာ္ယုတ္မာတဲ့ ေကာင္ၾကီးကြာ ေနရာတကာမွာ လူထုကို ခက္ေနေအာင္ က်ပ္တည္းေနေအာင္ လူတိုင္း ထမင္းတလုပ္ကို မ်က္လံုျပဴးလွ်ာထြက္ အသည္းအသန္ ရုန္းကန္ ရွာေဖြစားေသာက္ ေနရတဲ့ ဘဝေရာက္ေအာင္ ပို႔ထားတာ၊ သူ႕ထင္ထားတာက လူေတြ အဲသလိုျဖစ္ေနမွ သူ႔ကို ျပန္မေတာ္လွန္နိုင္မွာလို႔ ယုုံၾကည္ထားတာေလကြာ လုုိ႔ ဦးေန၀င္းအေၾကာင္းေတြ ေျပာတုုိင္း ဆရာေမာင္ေသာ္က
မၾကာခဏ ေျပာတတ္ပါတယ္။
ဒီေကာင္ၾကီးက အေဆြခ်စ္ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကလည္း ၾကီးသလားမေမးနဲ႔ ကုုိေဂ်ေရ-- သူ႔ကိုသာ ျပန္မပုုန္ကန္နဲ႔ သူ႔ဆီကုုိ အစားအေသာက္ ေကာင္းေလးပို႔ ေအာက္ကေန ေျမာက္ပင့္ဆက္ဆံလို႔ကေတာ့ သူ႔အမိ်ဳးေတြဆို ၾကည့္သလား မေမးနဲ႔၊ သူ့နယ္က ေရႊေတာင္ေခါက္ဆြဲ ေရာင္းတဲ့ သူေတာင္ ဂ်ပန္ပို႔ျပီး တိုကိ်ဳျပန္ ေရႊေတာင္ေခါက္ဆြဲ ဘဲြ႔ခံခိုင္း တာသာၾကည့္ လို႔လည္း ဦးေနဝင္းရဲ့ အတြင္းစိတ္ကို ေျပာျပတတ္ပါတယ္။
တခါတရံမွာေတာ့ ပ်ဥ္းမနားဘက္က မယ္ေတြဆို နွာက်ိဳးၾကီး ေနဝင္းက ၾကိဳက္သလားမေမးနဲ့ လွလို႔ကေတာ့ ေရြးျပီးသားပဲ၊ ရန္ကုန္ေခၚ အခန္းေတြေပး တနွစ္တန္သည္ နွစ္နွစ္တန္ သည္ေပါ့ကြယ္ ေပါင္းၾကည့္တာေပါ့၊ ဒီေနာက္ မွာေတာ့ သူ႔ေနာက္လိုက္ ေခါင္းေတာ္ညိမ့္တဦးဦးနဲ႔ ေပးစားပီး စြန္႔ေဝတာေတြ ကလည္း နည္းမနည္းပဲကြဟု သူသိတဲ့ ေနဝင္းရဲ့ ေဆာင္ေတာ္ကူး ျခင္ေထာင္ဇာတ္လမ္းေတြကိုုလဲ ဆရာေမာင္ေသာ္ကဟာ ေျပာျပတတ္ပါတယ္၊
ဒါေၾကာင့္လဲ ဦးေနဝင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆရာေမာင္ေသာ္က ေျပာတဲ့ပံုျပင္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္ သိပ္ၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ ပံုျပင္တပုဒ္ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္၊ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ေရွ႕မွာ ေျပာခဲ့ျပီးျဖစ္တဲ့ နီးစပ္ရာလူကို ေျမာက္စားတတ္တဲ့ ဦးေန၀င္း အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီပံုျပင္ဟာဆက္စပ္ေနလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေနဝင္း တန္းခိုးအာဏာထက္ျပီး ဘုန္းမီးေနလ ေတာက္ပခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္၊ သူ့ရဲ႕ မိတ္ေဆြညာတိေတြဟာ သူ့ဆီ မၾကာခဏလာေရာက္ျပီး အကူအညီ ေတာင္းခံေလ့ ရိွပါသတဲ့၊ အကူအညီေတာင္းခံတဲ့သူေတြ ကလည္း လူအမ်ိဳးမ်ိဳးဆုုိေတာ့ အကူအညီေတာင္းတဲ့ ပံုစံေတြကလည္း ကဲြျပားလွပါတယ္၊ တခိ်ဳ႕မိတ္ေဆြေတြကေတာ့ သူတို႕သား သမီးေတြ ေနရာေကာင္းေကာင္းရဖုုိ႔ ေတာင္းတာရိွသလို၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း အိမ္ခန္းေပးပါ၊ ျခံေပးပါ၊ ဆိုင္ခန္းေပးပါဆုုိပီး ေတာင္းၾကပါသတဲ့။
မိတ္ေဆြတိုင္းနီးပါးက အကူအညီ ေတာင္းခံတဲ့ အခိ်န္မွာ ဦးေနဝင္းဆီကုုိလာလဲမေတြ႔ အကူအညီလဲ မေတာင္းဘဲေနတဲ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း တဦးရိွပါသတဲ့၊ အဲဒီသူဟာ အျမဲလို စဥ္းစားေတြေခၚ ေနတတ္သူ၊ စာအလြန္ဖတ္သူ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ နိုင္ငံေရးေလာကထဲ လည္းေရာက္မလာ၊ ေနဝင္းကိုလည္း မပုုန္ကန္ မေဝဖန္ ဆိုေတာ့ ဦးေနဝင္းကလည္း အရမ္းခင္ ပါသတဲ့။
ဘဲြရပညာတတ္ျဖစ္ျပီး အစိုးရဝန္ထမ္းလုုပ္ဖုုိ႔ကိုလည္း စိတ္မဝင္စား ၾကီးပြားရာၾကီးပြားေၾကာင္းလည္း ဘာတခုမွ မလုပ္ဘဲေနတဲ့ အခ်စ္ဆုုံး သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းကို ဦးေနဝင္း က သိခ်င္တာေၾကာင့္ သူ့တပည့္လက္ပါးေစေတြကို စံုစမ္းခိုင္း ပါတယ္၊ အဲဒီအခိ်န္မွာ ဦးေနဝင္းရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းဟာ အလြန္ဆင္းရဲျပီး ဘဝကိုအေတာ့္ကိုပဲ ရုန္းကန္ေနရတယ္ ဆိုတာကို ဦးေနဝင္သိသြားပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းကို ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ဝင္ေစဆိုျပီး အမိန္႔ေပးလိုက္ တာေၾကာင့္ အခ်စ္ဆံုးငယ္သူငယ္ခ်င္းၾကီးလည္း အခစား ဝင္ရပါေတာ့တယ္။
သုူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ႕ၾကေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဟန္ေဆာင္မႈ ကင္းကင္း စကားေျပာၾကပါတယ္။ ေျပာတဲ့အခါမွာလည္း ငယ္ငယ္တုန္းကလို မင္းငါနဲ႔ သုုံးစြဲ ေျပာၾက ပါသတဲ့။
“ဟေကာင္ၾကီး မင္းက ငါ့ဆီကို ဘာလုုိ႔ ေရာက္မလာ ရတာလဲကြ”
“အားနာလို႔ေပါ့ကြာ”
“မင္းနဲ႔ငါ့အၾကားမွာ ဘာမ်ားအားနာစရာရိွလို႔လဲ”
“ဘာမွအားနာစရာမရိွတာကိုက အားနာစရာျဖစ္ေနလို႔ေပါ့ကြ၊ မင္းရာထူးၾကီးက ၾကီးေတာ့ ငါက အားနာရတာေပါ့ကြ”
“ေဟ့ေကာင္ အားနာတာေတြအသာထား၊ အခု မင္းကို ေခၚရတာက မင္းျဖစ္လိုသမွ်ကို ငါ အကူအညီေပးခ်င္လို႔ပဲ” ဦးေန၀င္းက အဲသလုုိ ေျပာလုုိက္ပါတယ္။
“အားနာစရာၾကီးကြာ”
“လာျပန္ျပီ ဒီအားနာတာၾကီးေျပာလာျပန္ပီ၊ ေျပာကြာ မင္းကုုိငါ ဘာကူညီရမလဲ၊ မင္းဘာလိုခ်င္လဲ”
“ငါမင္းဆီက ေတာင္းရမွာ အားနာေနလို႔ပါကြာ”
“မင္းနဲ႔ ငါ့အၾကားမွာ အားနာစရာဘာမွမရိွဘူး၊ မင္းလုုိခ်င္ တယ္ဆိုု ငါ့ ဟုုိဟာမေလးေတြေတာင္ ေပးဖုုိ႔ အသင့္ပဲ ေျပာမွာသာေျပာစမ္းပါကြာ”
“ငါမင္းကိုအကူအညီေတာင္းရင္ မင္းငါ့ကိုကူညီမယ္ဆိုတာ ငါအေစာၾကီးကတည္းက သိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ကြာ ငါက အိုင္ဒီယာသမားဆိုေတာ့ သူမ်ားေတြေတာင္းသလိုမိ်ဳး သမာရိုးက် မေတာင္းခ်င္လုုိ႔ နွစ္ေတြ ၾကာသြားရတာပါ၊ အိုင္ဒီယာ ရျပန္ေတာ့လဲ ေျပာရမွာ အားနာေနလုုိ႔ပါကြာ”
ဦးေနဝင္းက သူ႔အခ်စ္ဆံုး ငယ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေၾကာင္ကြက္ကိုၾကည့္ျပီး ငယ္ငယ္တုန္းကလို လြတ္လြတ္ လပ္လပ္နဲ႔ ဇာတိရုပ္ေပၚေအာင္ ရယ္(ရီ)ခ်လိုက္ပါတယ္၊ အဆဲအဆိုေတြလည္း ပါသြားတယ္လုုိ႔ ဆရာေမာင္ေသာ္က က ေျပာပါတယ္။
“ကဲ ေတာင္းေတာ့ ေဟ့ေကာင္ မင္းေတာင္းမယ္ဆို ငါပိုင္တဲ့ ဟိုဟာၾကီးေတြေတာင္ေပးဖို႔အသင့္ပဲ၊ မင္းသိတယ္ေနာ္ ငါ့မွာ ဆိုဒ္မိ်ဳးစံုရိွတယ္”
“မယူပါရေစနဲ႔ကြာ မင္းဒုကၡနဲ႔ မင္းပဲရိွပါေစ၊ ငါမင္းလို မသန္ေတာ့ဘူးကြ၊ ျပီးေတာ့ မင္းလို႔ နိုင္ငံျခားထြက္ျပီး ေသြးလဲတာတို႔ အေကာင္းဆံုး ဟိုေဆးေတြ ဝယ္စားတာတို႔ လည္း မလုုပ္ႏုုိင္ဘူးကြာ၊ မင္းငါ့ကို အကူအညီ ေပးမယ္ဆိုရင္ မင္းဓာတ္ပံုေတြထဲက အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ ဓာတ္ပံုတပံုသာ ပံုၾကီးခ်ဲ႕ လက္ေဆာင္ေပးပါ သူငယ္ခ်င္းရာ”လို႔ ေတာင္းလိုက္ ပါသတဲ့။ ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလုပ္သူက ဦးေန၀င္းဆီကေန ကတိတခုုပဲ ေတာင္းခဲ့ပါသတဲ့ အဲဒီဂတိကေတာ့ အဲဒီဓာတ္ပံုကို ျပန္မေတာင္းပါဘူး၊ သူပိုင္ပစၥည္းအေနနဲ႔ သူဘာပဲလုပ္လုပ္ လုပ္ခြင့္ျပဳပါမယ္ ဆိုတဲ့ ကတိပဲ ျဖစ္ပါသတဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဦးေနဝင္းလည္း အင္မတန္ ေၾကာင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းကို အေကာင္းဆံုး ဓာတ္ပံုတပံု ပံုၾကီးခ်ဲ႕ေပးျပီး ေတာင္းသမွ်ဂတိေတြကိုလည္း ေပးပါေၾကာင္း တရားဝင္ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ ပါတယ္။
တနွစ္ခန္႔ ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဦးေနဝင္းဆီကို သတင္းတခု ေရာက္လာပါတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ သူ့ငယ္ သူငယ္ခ်င္းၾကီး ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ကိ်ကိ်တက္ ခ်မ္းသား သြားတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဓာတ္ပံု တပံုပဲ ေတာင္းသြားသူ တေယာက္ ဘာ့ေၾကာင့္ထိ ဒီေလာက္ ခ်မ္းသာသြားရတာလဲ ဆိုတဲ့သတင္းကိုေတာ့ဦးေန၀င္းဆီ အတိအက်သတင္းမွန္ပို႔ရဲတဲ့သူ မရိွတဲ့အတြက္ ဦးေန၀င္း သိခြင့္မရလုုိက္ပါဘူး၊၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတင္းမွန္ကို အတိအက်မသိရပဲ လိမ္လည္တဲ့ သတင္းေတြသာ ရေနတတ္တဲ့ အာဏာရွင္ၾကီးကေတာ့ သူ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္း သူေပးလုုိက္တဲ့ ဓာတ္ပံုတပံုေၾကာင့္ ခ်မ္းသာသြားတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကိုၾကားျပီးေနာက္မွာ ေက်နပ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံသား အားလံုးဟာ သူ့အေပၚမွာ ေလးစား ခ်စ္ျမတ္နိုးၾကေလးခ်င္းဆိုျပီး ပီတိေတြေတာင္ ပြားေန ပါသတဲ့။
ဦးေနဝင္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စီးပြားေရးအေၾကာင္းကို ေတာ့ ဆရာေမင္ေသာ္က က အခုလိုေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီဦးေန၀င္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းဟာ အိမ္ျပန္ေရာက္ တာနဲ႔ ရံုေလးတရံု ေဆာက္တယ္၊ ဆိုင္းဘုတ္တခု ေရးလိုက္ပါတယ္၊ ဆိုင္းဘုတ္ေပၚမွာပါတဲ့ စာေတြကေတာ့-မေက်နပ္မႈမွန္သမွ် လြတ္လပ္စြာဖြင့္ခ်လိုက္ပါ လို႕ ဆိုတဲ့ စာတမ္းျဖစ္ပါတယ္။
ရံုဝင္ခ လူၾကီးတက်ပ္၊ ကေလး ငါးမူး ဆိုတဲ့ စာတမ္းရဲ႕ ေအာက္မွာေတာ့ ဦးေန၀င္းရဲ႕ ဓာတ္ပုုံကုုိ ခဲတလံုးနဲ႔ ေပါက္လွ်င္ ငါးမူး၊ တံေတြနဲ႔ေထြးလွ်င္ တက်ပ္၊ ဖေနာင့္နဲ႔ေဆာင့္လွ်င္ တက်ပ္ခဲြ၊ အားလံုးအားေပးလိုလွ်င္ ညိွနိႈင္းေစ်းလို႔ ေရးလိုက္ တာျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အိမ္ေရွ႕မွာ စာတမ္းစခိ်တ္တဲ့ေန႔ကစျပီး လူျပတ္တဲ့ေန႔ဆိုတာမရွိဘဲ အားေပးဖုုိ႔ တန္းစီတဲ့ လူတန္းၾကီးဟာ မေရတြက္ႏုုိင္ေလာက္ေအာင္ကုုိ မ်ားခဲ့တဲ့လုုိ႔ ဆရာေမာင္ေသာ္ကက ဆုုိပါတယ္၊ ဘယ္ေလာက္အထိ အားေပးၾကသလဲဆိုရင္လဲ ေငြေၾကးမေျပလည္တဲ့ သူေတြေတာင္မွ အနိမ့္ဆံုး ခဲတလံုးေတာ့အားေပးသြား ၾကတာခ်ည့္ ျဖစ္ပါသတဲ့။
ဆရာေမာင္ေသာ္က ေျပာတဲ့ ပုုံျပင္ေတြကိုု နားဆင္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ အားလုုံး ခ်မ္းေျမ႕ေပ်ာ္ရႊင္ႏုုိင္ၾကပါေစ၊ က်ေနာ္ ကုုိေဂ်ပါခင္ဗ်ာ-------
ဦးေန၀င္း ဓာတ္ပံုတပံုတည္းနဲ႔ ကိ်ကိ်တက္ ခ်မ္းသာသြားသူ တေယာက္ အေၾကာင္း
Reviewed by သစ္ထူးလြင္
on
08:18
Rating:
Reviewed by သစ္ထူးလြင္
on
08:18
Rating:
2 comments:
ဟားဟားဟား မုိက္တယ္ ဆရာ။ အားလုံးအားေပးပါ႔မယ္။ ေတာင္းသေလာက္လည္းေပးပါ႔မယ္ :) ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ မုန္းလြန္းလုိ႔ပါ :)
မိုက္တယ္ေနာ္....ေနာက္တစ္ေယာက္မ်ားရွိေသးလား...ဟားားား..
Post a Comment