က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ ထုိင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ဂိတ္မ်ား

၁၉၀၅၁၁ (ထက္ေအာင္ေက်ာ္)
လူ့စြမ္းအင္္သုံး ေခါတ္သစ္ေရယဥ္ထြန္းကားရာ ျမ၀တီ-မဲေဆာက္ဂိတ္

ျပီးခဲ့တဲ့လ ထုိင္းခရီးစဥ္အတြင္း က်ေနာ္ပထမ-ဆုံး သြားေရာက္ေလ့လာျဖစ္ခဲ့တဲ့နယ္စပ္ဂိတ္ကေတာ့ မဲေဆာက္-ျမ၀တီ- ခ်စ္ျကည္ေရးတံတားဂိတ္ျဖစ္ပါတယ္။ မဲေဆာက္ဖက္ေရာက္တုိင္း ဒီတံတားဆီ သြား။ ျမ၀တီဖက္ကုိေငးျကည့္- အဲ...အတိအက်ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ီ ျမ၀တီကုိစိတ္ကူးနဲေက်ာ္ျဖတ္ပီး
ေမာ္လျမုိင္-ရန္ကုန္-မႏၱေလးအထိ ေမ်ာ္ျကည့္မိတယ္ဆုိပါေတာ့။ ထူးျခားတာကေတာ့ အယင္ေခါက္ ေတြသြားစဥ္က ခ်စ္ျကည္ေရးတံတားလဲ ဖြင့္။ တံတားေအာက္က ေမွာင္ခုိလမ္းေတြလဲဖြင့္။ ၂-လမ္းသြား နည္းနဲ့ ကုန္သြယ္ေနတာကိုေတြ့ရေပမဲ့ ဒီတေခါက္ခရီးစဥ္မွာေတာ့ ခ်စ္ျကည္ေရးတံတားျကီးကုိပိတ္ ထားတာနဲ့ တုိးေနခဲ့ပါတယ္။

ထုံးစံအတုိင္း တံတားရဲ့ ညာဖက္ေအာက္နားမွာစိုက္ထားတဲ့ "The Moei River, the westernmost point" ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေရွ့မွာဓါတ္ပုံရုိက္။ အဲဒီဆုိင္းဘုတ္အနီးက ကမ္းနားလမ္း ေဘးတေလ်ာက္မွာေရာင္းခ်ေနတဲ့
ျမန္မာဖက္လာတဲ့ ေမွာင္ခုိပစၥည္းမ်ဳိးစုံကိုျကည့္။ ဒါေပမဲ့ ဓါတ္ပုံရုိက္ တာကိုေတာ့ အဲဒီေစ်းသည္ေတြက သိပ္ျကုိက္ပုံမရပါဘူး။ မျကိုက္ဆုိ... ေရာင္းေနတဲ့ပစၥည္းေတြကလဲ ျကည့္ပါဦး။ ေစ်းေပါတဲ့အရက္မ်ဳိးုစုံ။ ေဆးလိပ္မ်ဳီးစုံ။ ေဆး၀ါးမ်ဳိးစုံအျပင္ အျပာကားမ်ဳိးစုံ ဗီြဒီယုိ-အေခြေတြ။ နုိ့သီးေခါင္းအတု။ လိင္တံအတုေတြ။ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ လိမ္းေဆးေတြ စသျဖင့္...စသျဖင့္ စုံေနတာပါဘဲ့။

ေမွာင္ခုိေရာင္းေနတယ္ဆုိေပမဲ့ လ်ွုိ့လ်ုိ့၀ွက္၀ွက္မဟုတ္ေတာ့မဟုတ္- ပူလီ-ပူလီ (ေဆး လိပ္) လုိ့မနားတန္းေအာ္ေန တဲ့အျပင္ "ဒါယူမလား အကုိး- ေစ်းလဲေပါတယ္- ေကာင္းလဲေကာင္းတယ္။ ေဟာဒီလုိ-ေဟာဒီလုိ လုပ္လုိ့ရတယ္ေလအကိုး" ဆုိပီး ေရာ္ဘာလိင္တန္ အတုကုိ အမ်ဳီးမ်ုီးလႈပ္ျပ- ေအာ္ဟစ္ေရာင္းခ်ေနသူတဦးကိုလဲ ေတြ့ခဲ့ရပါေသးတယ္။
အဲဒီေစ်းတန္းကိုေက်ာ္ပီး ေရွ့နဲနဲ ဆက္ေလ်ာက္မယ္ဆုိရင္ မျကာခန ျပသာနာတက္ေလ့ရွိတဲ့ ေရ လည္ကြ်န္းဆိုတာ ကို ေရာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လုံျခုံေရးစိတ္မခ်ရဘူးဆုိပီး က်ေနာ္ကုိလုိက္ပုိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေျပာလုိ့ အဲဒီက်ြန္းထဲအထိေတာ့ မ၀င္ျဖစ္လုိက္ပါဘူး။

တံတားဖက္ကုိျပန္ေလ်ာက္ပီး ဗီဒီယုိ-ရုိက္ဖုိ့ျပင္ေတာ့ ထုိင္းစစ္သား ၃-ဦးနဲ့တုိးပါတယ္။ ျမန္မာ စစ္သားေတြလုိ ဗီဒီယုိ-ရုိက္ခြင့္တား ျမစ္မယ္လုိ့ထင္ထားေပမဲ့ -"မဲပင္လုိင္-ထန္လုေကာဒုိင္း။ ဗီဒီအုိ-ေကာဒုိင္း" ဆုိပီး M16- ေမာင္းျပန္ ေသ နပ္ကုိင္ထားတဲ့ အသက္ ၂၀-ေက်ာ္အရြယ္ ထုိင္းစစ္သားက က်ေနာ္ ကိုေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္ တကယ္ ရုိက္ေတာ့ ကင္မရာကိုသူကေက်ာ္ေပးပီး တယ္လီဖုန္းေျပာေနတဲ့အတြက္ အင္တာဗ်ဳး-ေတာ့ မလုပ္နုိင္ ခဲ့။ ဒါေပမဲ့ ဓါတ္ပုံလုံး၀ရုိက္ခြင့္မေပး။ သတင္းေထာက္လုံး၀ လက္မခံဘူးဆုိပီး အမိန့္ထုတ္ထားတဲ့ ဒိီ နယ္စပ္ရဲ့ေသာင္ရင္းျမစ္ ဟိုဖက္ကမ္းကေန အေျခေနကိုေခ်ာင္းျကည့္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္သားေတြနဲ့စာရင္ေတာ့ ထုိင္းစစ္သားေတြရဲ့ မီဒီယာနဲ့ဆက္ဆံေရး အေျခေနက အမ်ားျကီးေကာင္းပါတယ္။

ေသာင္းရင္းျမစ္ ဟုိဖက္ကမ္းေန ေခ်ာင္းျကည့္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္သားေတြ ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ ဆုိပီး က်ေနာ္သိခ်င္လာတဲ့အတြက္ အဲဒီဂိတ္နား နိီးနုိင္သမွ် နီးေအာင္သြားဖုိ့ က်ေနာ္က်ဳိးစားေပမဲ့ က် ေနာ္သူငယ္ခ်င္းက ခြင့္မျပု။ သူစုိးရိမ္မယ္ဆုိလဲ စုိးရိမ္စရာပါဘဲ့။ ထုိင္းစစ္သား ၄-၅-ဦးက တံတား ေအာက္မွာဘဲ့ ထုိင္ေစာင့္ေနတာျဖစ္ျပီး ျမန္မာနုိင္ငံဖက္ကေန တဖြဲဖြဲတက္လာေနသူေတြဟာ ထုိင္းစစ္ သားေတြထုိင္ေနတဲ့ေနရာကေန လွမ္းမျမင္နုိင္တဲ့ ခ်စ္ျကည္ေရးတံတားရဲ့ ေအာက္ဖက္နားကေန လူသြား လမ္းေလးတေလ်ာက္တက္လာေနတာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္သိပ္သြားခ်င္ေနမွန္းသိေတာ့ က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းကလမ္းေျကာင္းရွာပီး ေတာလမ္းကေနပါတ္ပီး အဲဒီေရဆိပ္အနီးထိ ကားေမာင္း သြားပါတယ္။

ေဟာ- ကားရပ္တဲ့ေနရာကေန ျမစ္ကမ္းနားေဘာင္ေပၚတက္လုိက္တာနဲ့ လူေတြရာနဲ့ခ်ီ အသြား-အျပန္ သယ္္ပုိ့ေနတဲ့ လယ္ထြန္စက္အတြင္းတာယာ-သုံး ခရီးသည္တင္ယဥ္ေတြကိုေတြ့ပါ ေလေရာ့။ ဒီေနရာကို ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ လာခြင့္မျပုတဲ့အတြက္ ဒီျမင္ကြင္းအေပၚ နုိင္ငံျခားသားေတြ ဘယ္လုိျမင္သလဲဆုိတာ က်ေနာ္ေမးခြင့္မရလုိက္။ ဒါေပမဲ့ ဥေရာပျပန္ က်ေနာ္မ်က္စီထဲမွာေတာ့ တကယ့္ကုိ ကုိးယုိးကားယားပါဘဲ့။ ေပ ၅၀-ေလာက္သာကြာတဲ့အေပၚဖက္မွာ ဘတ္ေငြ သန္း ၂၀၀-ေလာက္အကုန္က်ခံေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ တံတားျကီးရွိပါရဲ့နဲ့ အဲဒီတံတားကိုပိတ္ထားပီး တံံတားေအာက္ေရျပင္ထဲ ကေန လယ္ထြန္စက္တာယာကုိစီးပီး သက္စြန့္ဆံဖ်ားေရထဲကူးေနရတယ္လုိ့။

အသံ မထြက္ေအာင္ ထြန္စက္တာယာကုိ သုံးတာလား။ ေလာင္စာဆီသက္သာေအာင္သုံးတာလားဆုိတာကို ေတာ့ က်ေနာ္အတိအက်မသိခဲ့။ ဒါေပမဲ့ ဟုိဖက္ကမ္း-ဒီဖက္ကမ္းေအာ္ေျပာေနျကတဲ့အသံေတြက ေတာ့ ေလွစက္သံထက္ေတာင္ ပုိက်ယ္ေနတဲ့အတြက္ အသံမထြက္ေအာင္။ ၂-ဖက္ အာနာပုိင္ေတြ မသိေအာင္ ခုိးသြားေနတာမ်ဳိးေတာ့ ဟုတ္ပုံမရပါဘူး။ တရား၀င္တပုိင္းအျဖစ္ ျမန္မာစစ္တပ္ကုိ အခြန္ ေငြေဆာင္ပီး သြားေနရတာျဖစ္တယ္လုိ့ ထိုင္းဖက္ကမ္းကုိေရာက္လာတဲ့ ခရီးသည္တခ်ဳီ့ကေျပာပါတယ္။

ဒီေသာင္ရင္းျမစ္ျဖတ္ ထြန္စက္တာယာ ေရယဥ္ကုိ ဗီြဒီယုိ-ရုိက္ရတာကလဲ သိပ္မလြယ္ပါဘူး။ ဟုိဖက္ကမ္းက နအဖ-တပ္က မွန္ေျပာင္းနဲ့ဆဲြပီး ျကည့္ေနသလားဆုိတာ စုိးရိမ္ေနရပါတယ္။ ေနာက္ တခါ ဒီလမ္းေျကာင္းကုိျကီးစုိးထားတဲ့ လူပဲြစားေတြကလဲ ဒီလုိရုိက္တာကုိသိပ္ျကုိက္ပုံမရ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ့ကေတာ့ တည့္တည့္မေျပာ။ လူပဲြစားပီသစြာနဲ့ ဒီပလုိေမစီသုံးပီး
ဟာဒီလုိေျပာပါတယ္- "ေဟး နင္တုိ့ ဒီဖက္မွာဗီြဒီယုိ-ရုိက္တာကေတာ့ ျပသာနာမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဟုိဖက္ကမ္းက မွန္ေျပာင္းနဲ့ျကည့္ပီး စနုိက္ပါ-နဲ့ ပစ္လုိက္ရင္ ျပသာနာျဖစ္မယ္" တဲ့။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ့လဲ ေပ်ာက္က်ားနည္းကုိသုံပီး ၃-မီနစ္ရုိက္ ၃-မီနစ္ေျပးစနစ္နဲ့ မဲေဆာက္ျမုိဆီ ခပ္သြက္သြက္ေလး ျပန္လွည့္လာခဲ့ရပါတယ္။
(အေသးစိပ္ကုိ ဗီြဒီယုိ-ဖြုိင္မွာ ျကည့္နုိင္ပါတယ္)


---------------------------------------------------

ထြန္စက္တာယာနဲ့ေရကူးတဲ့ဂိတ္ကေန ထြန္စက္တကယ္ေမာင္းတဲ့ဂိတ္ဆီသုိ့

လူသားစြမ္းအင္သုံး ေခါတ္သစ္ေရယဥ္ေတြကိုေလ့လာပီးတဲ့ေနာက္ ဒုတိယ-နယ္စပ္ဂိတ္အျဖစ္ က်ေနာ္ ေရာက္ခဲ့ေနရာကေတာ့ နုိပုိးဒုကၵသည္စခန္းကေန ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္နဲ့ တနာရီနီးပါး ထပ္ သြားရတဲ့ ပန္ခရာ. ဂိတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိင္ကယ္နဲ့သြားတယ္ဆုိေပမဲ့ တကယ္က အဲဒီေနရာဟာ မဲေဆာက္-အုန္းဖ်န္။ အုန္းဖ်န္-နုိပုိး- လုိင္းကား ဂိတ္-ဆုံးတဲ့ေနရာျဖစ္လုိ့ မဲေဆာက္ကေန လုိင္းကား တခါတည္း စီးပီးလာရင္လဲေရာက္နုိင္တဲ့ေနရာပါ။ လမ္းကေတာ့ အေတာ္ဆုိးပါတယ္။ ကတၱရာေတြကြာ ေနတဲ့အျပင္ ခ်ဳိင့္ခြက္ေတြကလဲ အေတာ္မ်ားတဲ့အတြက္ ဆုိင္ကယ္ကုိေတာင္ အရွိန္နဲ့ေမာင္းဖုိ့သိပ္ မလြယ္တဲ့ေနရာမ်ဳိးပါ။

အဲဒီရြာကို၀င္၀င္ခ်င္း က်ေနာ္သတိထားမိတာကေတာ့ ေကအန္ယူ-တပ္မဟာ ၆-နယ္ေျမထဲက ရြာေတြလုိ ကြမ္းသီးပင္တန္းေတြ။ က်ြန္းသစ္တုိင္အျကီးျကီးနဲ့ေဆာက္ထားတဲ့ သစ္သား အိမ္ေတြ။ နြား ထိမ္းသိမ္းေရးစခန္းေတြ။ (ျမန္မာျပည္ကေနပုိ့လာတဲ့နြားေတြကို ထုိင္းဖက္က ကုန္တင္ ကားေပၚမတင္မွီ ထိမ္းသိမ္းထားတဲ့ေနရာကို အတိက်မေခၚတတ္လုိ့ သင့္သလုိသုံးလုိက္ပါတယ္)။ စား ေသာက္ဆုိင္။ အ၀တ္ဆုိင္နဲ့ အိမ္သုံးပစၥည္းေရာင္းတဲ့ဆုိင္ေတြကို ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

နယ္စပ္ဂိတ္ကိုလဲေရာက္ေရာ။ ဟုိဖက္ကမ္းမွာ သုံးေရာင္ခ်ယ္-ျကယ္ျဖူတလုံးပါတဲ့ အလံတုိင္ ကုိသာျမင္ရပီး စစ္သားေတြရဲ့အရိပ္အေယာင္ကုိမျမင္ရ။ အလံတုိင္ေအာက္က ၀ါးတားဂိတ္ကိုေက်ာ္ပီး ျမန္မာဖက္ကေစ်းတန္းကို သြားလည္လုိ့ရတယ္လုိ့ က်ေနာ္ကုိလိုက္ပုိ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းကေျပာေပမဲ့ သူလဲ မသြားရဲ။ က်ေနာ္လဲ မသြား ရဲခဲ့။ ဒါနဲ့ဘဲ့ နယ္စပ္ဂိတ္တည့္တည့္မွာရပ္။ ဗီဒီယုိ-မွတ္တန္းရုိက္ မယ္ျပင္ ေတာ့ ဟုိဖက္-ဒိီဖက္သြားေနတဲ့ ယဥ္ေတြက လယ္ထြန္စက္အေသးစား။ သုိ့မဟုတ္ ေဒသအေခၚ ေထာ္ လာဂ်ီ-ေတြျဖစ္ေနတာကို တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ေတြခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ (အေသးစိပ္ကုိ ဗီဒီယုိ-ဖုိင္မွာ ျကည့္ နုိင္ပါတယ္)
No Poe Gate


-----------------------------------------------------

မယ္ဆိုင္-တာခ်ီလိတ္-ဂိတ္- သုိ့မဟုတ္ ၆-ေပ ေခ်ာင္းျခား တုိ့နွစ္ေယာက္သား

ဒီတေခါက္ ခရီးစဥ္အတြင္း ျမ၀တီနဲ့ ---နယ္စပ္ဂိတ္မွအပ အျခားနယ္စပ္ေတြဆီ သြားဖုိ့အခ်ိန္ မရလုိက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျပီးခဲ့တဲ့ခရီးစဥ္ေတြအတြင္း နယ္စပ္ဂိတ္အားလုံးနီးပါးဆီ က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အတြက္ မယ္ဆုိင္-တာခ်ီလိတ္ နယ္စပ္ဂိတ္ရဲ့အေျခေနကုိ တင္ျပလုိက္ပါတယ္---(ဗီဒီယုိ-ဖိုြင္မွာ ျကည့္ ပါရန္-)
Mae Sai---Tachilate

--------------------------------------------------

ရေနာင္း-ေကာ့ေသာင္-ဂိတ္- သုိ့မဟုတ္ သက္စြန့္ဆံဖ်ား ပဲခ်ိတ္သမားမ်ား

ေကာ့ေသာင္-ရေနာင္း ဂိတ္ကုိေတာ့ ဒီတေခါက္ခရီးစဥ္အတြင္း ခနေရာက္ျဖစ္ေပမဲ့ ဗီဒီယုိ-ရုိက္ဖုိ့ အေျခေနမရခဲ့။ ဒါေျကာင့္ ျပီးခဲ့နွစ္အတြင္း ရုိက္ကူးထားတဲ့ နယ္စပ္ဂိတ္မ်ားခရီးစဥ္ ဗီဒီယုိ-ကုိဘဲ့ တင္ေပးထားပါတယ္။

Ranong-Kaw thaung



-----------------------------------------------------

နတ္အိမ္ေတာင္နဲ့ ဘုရားသုံးဆူဂိတ္- သို့မဟုတ္- နယ္က်ြံသြားတဲ့ သူပုန္သတင္းေထာက္ရဲ့ ရင္ခုန္သံ

သြားဖူးခဲ့သမွ်နယ္စပ္ဂိတ္ေတြထဲ က်ေနာ္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားဘြယ္အေကာင္းဆုံး နယ္စပ္ ဂိတ္ ၂-ခုကေတာ့ နတ္အိမ္ေတာင္နယ္စပ္ဂိတ္နဲ့ ဘုရားသုံးဆူနယ္စပ္ေတြပါ။ နတ္အိမ္ေတာင္ဆုိတာ ဟာ ရတနာဓါတ္ေငြပုိက္လုိင္းျဖတ္သြားတဲ့ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တည့္တည့္က ေက်းရြာတခုျဖစ္ပီး အဲဒီ ပုိက္လုိင္းမျဖတ္ခင္အထိ ေကအန္ယူနဲ့ ABSDF ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ကုန္သြယ္ေရးစခန္းျကီးပါ။ က်ေနာ္ ကုိယ္တုိင္လဲ ABSDF အဖြဲ့၀င္တဦးအျဖစ္ အဲဒီမွာေနဖူးတဲ့အျပင္ ပုိက္လုိင္းစီမံကိန္းတေလ်ာက္မွာလဲ သတင္းေထာက္ေပါက္စတဦးအျဖစ္နဲ့ အဲဒီ၀န္းက်င္ကုိ မျကာခနေရာက္ခဲ့ဖူးသူပါ။

က်ေနာ္အထင္ ၁၉၉၆ ေနွာင္းပုိင္းလုိ့ထင္ပါတယ္။ ပုိက္လုိင္းတည္ေဆာက္မႈ ျမန္မာဖက္ျခမ္းအပီးသတ္တဲ့ေန့မွာ မွတ္ တန္းဓါတ္ပုံရုိက္ဖုိ့အတြက္ ျပင္သစ္သတင္းေထာက္တဦးနဲ့အတူ အဲဒီနတ္အိမ္ေတာင္စခန္းကုိ က်ေနာ္ ေရာက္သြားပါတယ္။
အဲဒီကာလက က်ေနာ္မွာ ခရီးသြားလက္မွတ္ဆုိလုိ့ ျမန္မာစာအုပ္ အတုေတာင္မရွိေသး။ ဘန္ေကာက္-ေခါက္ဆန္-လမ္းမွာလုပ္ထားတဲ့ သတင္းေထာက္ကဒ္ျပားအတုတခုကလြဲပီး ဘာမွမရွိ။ ဒါ ေပမဲ့ က်ေနာ္နဲ့အတူသြားတဲ့
ျပင္သစ္သတင္းေထာက္မွာေတာ့ ထုိင္းနုိင္ငံျခားေရးဌာနကထုတ္ေပးထားတဲ့ သတင္းေထာက္ကဒ္ရွိတဲ့အတြက္ ကန္ခ်နပူရီ။ ထုံပါဖုံ။ နတ္အိမ္ေတာင္လမ္းတေလ်ာက္ရွိ ရဲနဲ့ ေတာခ်ေတာ (ထုိင္း-နယ္ျခားေစာင့္တပ္လုိ့ေခၚရမယ္ထင္ပါတယ္) က သိပ္မစစ္ေဆးပါဘူး။

နတ္အိိမ္ေတာင္ကိုအတက္ ေနာက္ဆုံးဂိတ္- (ျမန္မာအေခၚ ေက်ာင္းသားစခန္း-သုိ့မဟုတ္ ေက်ာက္ပုံစခန္း) ေရာက္ေတာ့ အုိင္ဒီ-ေတြကိုအေသခ်ာထုတ္စစ္ပါတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း ထုိင္းတ၀က္-အဂၤလိပ္တ၀က္နဲ့ ရြီးတဲ့အခါမွာေတာ့ "မင္းက ျပင္သစ္သတင္းေထာက္အတြက္ ျမန္မာ-ထုိင္း-အဂၤလိပ္ စကားျပန္လုိ့ ေျပာပီး ထုိင္းစကားလဲ မပီဘူး'' လုိ့ ေတာခ်ေတာတဦးျပုံးစီစီနဲ့ေျပာပီး -ပုိင္-ပုိင္-လုိ့ ေျပာပါတယ္။ နုိင္ငံျခားသားလုံျခုံေရးအတြက္ သူတုိ့ဆီက စစ္သားတဦးထည့္ေပးရမလားလုိ့ေမးေတာ့ ျပင္သစ္သတင္းေထာက္က မလိုဘူး-ရတယ္လုိ့ေျပာတဲ့အတြက္ ထုိင္းစစ္းသားမပါဘဲ က်ေနာ္တုိ့ ၂-ဦး တည္းဆက္ေလ်ာက္လာပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ နတ္အိတ္ေတာင္အေျခေနက အယင္ က်ေနာ္တုိ့ ABSDF - အေျခစိုက္တုန္းကလုိမဟုတ္ေတာ့။ က်ေနာ္တုိ့ေက်ာင္းသားစခန္းေဟာင္းေျခရင္းမွာ အမွတ္ ၂၈၈-တပ္ ရင္းဆုိင္းဘုတ္ကိုေတြ့ရပီး လက္နက္ကုိင္စစ္သားေတြ ကလဲအျပည့္။ နုိင္ငံျခားသတင္းေထာက္ပုံဖမ္းပီး ခပ္တည္တည္နဲ့ဆက္ေလ်ာက္သြားေတာ့ ပုိက္လုိင္းခ်ေနတဲ့ေနရာ အလံတုိင္ကုန္းေျခရင္းကုိေရာက္ သြားပါတယ္။ ဓါတ္ပုံရုိက္ဖုိ့ျပင္ေတာ့ ''No Photo, No Photo" ဆုိပီး ကာဘုိင္ေသနပ္နဲ့ ၀ါကီေတာ္ကီ ကုိင္ထားတဲ့ တပ္ျကပ္ျကီးတဦးက က်ေနာ္ဆီေျပးလာပီး ကင္မရာကုိလက္နက္လာပိတ္ပါတယ္။ "Sorry" လုိ့ေျပာပီး အလံတုိင္ကုန္းဖက္တက္ဖုိ့ျပင္ေတာ့ -ခင္ဗ်ားက ဂ်ပန္လား။ ဒီမွာဓါတ္ပုံရုိက္ခြင့္မရွိ ပါဘူး- လုိ့ အဲဒီတပ္ျကပ္ျကီးက ျမန္မာအသံထြက္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားနဲ့ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္ျပန္ ေျပာရင္ က်ေနာ္ျမန္မာအသံထြက္ ကုိရိပ္မိပီးျပသာနာတက္မွာစိုးတာနဲ့ သူရဲ့အဂၤလိပ္စကားကို နားမလည္သလုိ ဟန္ေဆာင္ပီး ဘာမွျပန္ေျပာဘဲ ျပုံးပီး ဟုိေငး-ဒီေငးနဲ့သာ သင့္သလုိေနလုိက္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အေျခေနက ျကာျကာေနရင္ ေပၚေတာ့မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပင္သစ္သတင္းေထာက္ကိုေျပာျပပီး ထုိင္း ဖက္ကမ္းကုိ က်ေနာ္ျပန္ေျပးဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ ျပင္သစ္သတင္းေထာက္ကေတာ့ က်ေနာ္သင္ေပးထားတဲ့ ျမန္မာစကားအနဲအက်ဥ္းကို အသုံး ခ်။ ၂၈၈-တပ္ရင္းထဲအထိ၀င္ပီး တပ္ရင္းမႈးနဲ့ေတာင္ အင္တာဗ်ဳးလုပ္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။ (၁၉၉၉ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၄-ရက္ေန့ထုတ္ ဘန္ေကာက္ပုိ့စ္သတင္းစာပါ ဓါတ္ပုံအပါ၀င္) အလြန္အသုံး၀င္တဲ့ ဓါတ္ပုံအေတာ္ မ်ာမ်ားကိုလဲ သူရုိက္ယူနုိင္ခဲ့ပါတယ္။ (အဲဒီကာလက ဗိြဒီယုိ-ကင္မရာမရွိေသးတဲ့အတြက္ ၂၀၀၈-မွာ ရုိက္ကူးထားတဲ့ ဗီဒီယုိ-ကုိတင္ေပးထားပါတယ္)

Gas Pipeline


--------------------------------------------------------

က်ေနာ္အတြက္ ဒုတိယ-စိတ္လႈပ္ရွားဘြယ္အေကာင္းဆုံး နယ္စပ္ဂိတ္ကေတာ့ ဘုရားသုံးဆူ ဂိတ္ပါ။ ဘုရားသုံးဆူဟာလဲ ABSDF- မွာ က်ေနာ္တာ၀န္ထမ္းစဥ္ ၁၉၈၉-အေစာပုိင္းမွာ ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာပါ။ အဲဒီကာလကေတာ့ စန္ခရ-သုံးဆူလမ္းဟာ ေျမနီလမ္းအဆင့္ဘဲ့ရွိေသးပီး ဘုရားသုံးဆူဂိတ္ ကုိေတာ့ ေကအန္ယူနဲ့ မြန္ျပည္သစ္တုိ့ရဲ့ ပူးတဲြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ့က စီမံခန့္ခဲြေနပါတယ္။ ေဒသတခုလုံး ကုိ အတုိက္ခံလက္နက္ကုိင္အင္အားစုေတြက ထိမ္းခ်ဳပ္ထားနုိင္တဲ့အေျခေနမွာရွိေန ဆဲျဖစ္ပီး သုံးဆူကေန မကၠသာ-ရြာကိုျဖတ္ ေကအန္ယူ-တပ္မဟာ ၆-နယ္ထဲ၀င္ပီး မဲေဆာက္အထိ ကားလမ္းနဲ့ သြားနုိင္ တဲ့ အေျခေနပါ။ ဒါေပမဲ့ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ့အဖြဲ့သြားတဲ့အခ်ိန္က်မွဘဲ့ ေရွ့တန္းမွာ စစ္ေျကာင္း ရႈပ္ေနလုိ့ လုံျခုံေရးစိတ္မခ်ရဘူး။ ကားမေျပးဘူး။ ဘန္ေကာက္ကဘဲ့ျပန္ပတ္ပီးသြားပါဆုိလုိ့ က်ေနာ္ တုိ့အုပ္စု ABSDF တပ္ရင္း ၁၀၁-နဲ့ ၁၀၂-မွာ သတင္း ၂-ပါတ္ျကာေသာင္တင္ေနခဲ့ပါတယ္။

ေက်ာင္းသားတပ္ရင္းေတြျဖစ္တဲ့ ၁၀၁-နဲ့ ၁၀၂-အေျခစိုက္တဲ့ေနရာက မြန္ျပည္သစ္ပါတီဌာန ခ်ဳပ္နဲ့နီးနီးေလး။ တပ္ရင္းရံုးကေန ၅-မီနစ္ေလာက္ေလ်ာက္လုိက္တာနဲ့ စန္ခရ-သုံးဆူ ကားလမ္းေပၚ ေရာက္ေနပီ။ အဲဒီကားလမ္းရဲ့ ဒီဖက္ျခမ္းဟာ ျမန္မာနယ္ေျမျဖစ္ပီး ရုပ္ရွင္ရံုျကီးတခုရွိတဲ့ ကားလမ္းဟုိ ဖက္ကမ္းတေလ်ာက္ကေတာ့ ထုိင္းနယ္ေျမလုိ့ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျကားမွာ ဘာမွအတားဆီးမရွိပါဘူး။ မြန္တပ္ဖြဲ့ေတြ။ ေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ့ေတြ။ သာမန္ျပည္သူေတြအားလုံး ဒီတုိင္းဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာေနတာကုိေတြ့ေနရပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားစခန္းရဲ့ ကားလမ္းတဖက္ျခမ္းကရြာရဲ့အမည္ကုိေတာ့ နန္းမကိတ္-လုိိ့ က်ေနာ္စိတ္ထဲမွတ္မိေနပါတယ္။

အဲဒီခရီးစဥ္ေနာက္ပုိင္းကစပီး သုံးဆူဖက္ကုိက်ေနာ္မေရာက္ျဖစ္တာ ၂၀၀၆-ေနွာင္းပုိင္းအထိ လုိ့ထင္ပါတယ္။ ၂၀၀၆-၂၀၀၇-ထုိင္းခရီးစဥၤအတြင္း သုံးဆူေဒသကုိက်ေနာ္သြားေလ့လာျကည့္ေတာ့ အေျခေနကအေတာ္ေျပာင္းလဲေနပီ။ တခ်ိန္က ေျမနီလမ္းေလးဟာ အခုေတာ့ ၄-လမ္းသြား ဟုိက္ေ၀း ကားလမ္းျကီးျဖစ္ေနပါပီ။ သုံးဆူျမုိကုိလဲ နအဖ-က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးခ်ထားပီး ေရွ့မွာက်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ ကား လမ္းတေလ်ာက္က မြန္ျပည္သစ္နဲ့ ABSDF တပ္ေတြဟာလဲ ဒီကားလမ္း၀န္းက်င္မွာမရွိေတာ့ပါဘူး။ ၁၉၉၁-၀န္းက်င္ သုံးဆူတုိက္ပြဲပီးကတည္းက မြန္ ျပည္သစ္ပါတီဟာ ဒီေဒသကေန ဌာနခ်ဳပ္ေရြ့သြားပီး ေရးေခ်ာင္းဖ်ားမွာ အေျခစိုက္ထားပါတယ္။ ၁၉၉၅-မွာ စစ္အစိုးရနဲ့အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ခဲ့ပီး အခုေတာ့ အေျခေနက ျပန္လည္တင္းမာလာေနပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေစတီသုံးဆူရွိတဲ့ေနရာနဲ့ အဲဒီ၀န္းက်င္က ဆုိင္တန္းေတြကေတာ့ အယင္ကထက္ပုိစည္ ကားလာတာကလဲြရင္ သိပ္အေျပာင္းလဲမေတြ့ရပါဘူး။ ေစတီ ၃-ဆူေရွ့မွာကင္မရာကုိေထာင္။ သုံးဆူ ဖက္ကုိဆြဲရုိက္။ နယ္စပ္ဂိတ္တည့္တည့္မွာရုိက္။ အလံတုိင္ပါတ္လည္က ဆုိင္တန္းေတြကိုရုိက္။ သစ္ခြ ပန္းေရာင္းေနတဲ့ဆုိင္တန္းေတြကိုရုိက္ပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဗိုက္ဆာလာတဲ့အတြက္ ကီြတီယုိ-စားမယ္ဆုိ ပီး အလံတုိင္ေဘးက ဆုိင္တဆိုင္ထဲ က်ေနာ္၀င္လုိက္ပါတယ္။ ကြီတီယုိ-နဲ့ ေခါက္ဖတ္ကုိင္ (ထုိင္း-ေခါက္ဆဲြျပုတ္နဲ့ ထမင္းေျကာ္) ကုိမွာထားပီး အေပါ့အပါးသြားခ်င္လုိ့ ဆုိင္-ေနာက္ေဖးကို က်ေနာ္၀င္ သြားပါတယ္။

ကံဆုိးတယ္ေျပာရမလား။ ကံေကာင္းတယ္ေျပာရမလားမသိပါ။ အိမ္သာတံခါးနဲ့ အိမ္ေနာက္ ေဖးတံခါးကုိမွားဖြင့္မိပီး
ျမန္မာနယ္ေျမထဲကုိ က်ေနာ္ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရုိက္ထားတဲ့ပုံေတြကုိ ဘယ္လုိအက္ဒစ္လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲဆုိပီး
စဥ္းစားေနတဲ့ က်ေနာ္ေခါင္းက ျမန္မာနယ္ေျမထဲ ေရာက္လုိ့ ေရာက္မွန္းမသိေသး။ ရႈးရႈးေပါက္ဖုိ့သစ္ပင္ေတြ။
ျခုံေတြကြယ္တဲ့ေနရာကိုရွာရင္းနဲ့ ေရွ့မွာ ျကယ္ ၁၄-လုံးပါတဲ့ အနီေရာင္အလံျကီးကုိေတြ့လုိက္ပါတယ္။ အေသခ်ာျကည့္ေတာ့ ယယက-ရံုး-ျဖစ္ ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ အိမ္သာတံခါးနဲ့ အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးမွားဖြင့္ပီး ျမန္မာနယ္ေျမထဲေရာက္ေနပီ ဆုိတာကိုသိ လုိက္တဲ့အတြက္ ရႈးရႈးေတာင္မေပါက္နုိင္ဘဲ ခပ္ျမန္ျမန္ ျပန္ေျပးလာခဲ့ရပါတယ္။ (သုံးဆူက ပုံေတြကို တင္ေပးထားပါတယ္)