တိုင္းျပည္ရဲ႕အႏုတ္လကၡဏာျပ ေၾကာ္ျငာသာဓကတစ္ခု

    ေၾကာ္ျငာရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာ စာလံုးအမည္းႀကီးနဲ႔ ထင္ထင္ ရွားရွားေရးထားတာက ““ျပည္ပအိမ္ေဖာ္ အလုပ္”တဲ့ . . . ““ေၾသာ္ . . . ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အႏုတ္လကၡဏာျပ ေၾကာ္ျငာသာဓက တစ္ခုပါလား””လို့

 စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရး စာေပတိုက္ႀကီး တစ္တိုက္က ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးတခ်ိဳ႕ကို စုစုစည္းစည္းနဲ႔ စာအုပ္တစ္ အုပ္ထုတ္မယ္ဆိုတာနဲ႔ ဂ်ာနယ္ေတြကို မိတၱဴကူးဆိုင္ ယူသြားၿပီး မိတၱဴကူးရပါတယ္။ မိတၱဴကူး ဆိုင္ေရွ႕က ခံုတန္းလ်ား ေလးမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနရင္း ပတ္၀န္းက်င္ ကို ဟိုေငးသည္ေငးနဲ႔ ေငးေနမိပါတယ္။ မိတၱဴကူးတဲ့ဆိုင္ရဲ႕ ဆိုင္နံရံတစ္ေနရာ လူ ျမင္ကြင္းမွာ ထင္းခနဲျမင္သာေအာင္ ကပ္ထားတဲ့ ေၾကာ္ျငာ စာရြက္ႀကီး တစ္ရြက္ကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ဘာေၾကာ္ျငာမ်ား ပါလိမ့္ဆိုၿပီး စိတ္၀င္စားလို႔ ထၿပီးဖတ္ ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္း စရာေၾကာ္ျငာပါလား။ အသက္ ၁၈ႏွစ္နဲ႔ ၂၀ ၾကား မိန္းကေလး ေတြကို အလုပ္ေခၚတဲ့ ေၾကာ္ျငာျဖစ္ေနပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာ စာလံုးအမည္းႀကီးနဲ႔ ထင္ထင္ ရွားရွားေရးထားတာက ““ျပည္ပအိမ္ေဖာ္အလုပ္””တဲ့။ ဆိုလိုခ်က္ေတြကို၊ သတ္မွတ္ ခ်က္ေတြကို ဆက္ဖတ္ လိုက္ပါတယ္။ ျပည္ပႏိုင္ငံမွာ သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ရမယ္။ အိမ္ေဖာ္အလုပ္ကိုပဲ သီးသန္႔လုပ္ကိုင္ရမယ္။ တစ္လကို ျမန္မာေငြ ၆ သိန္းနဲ႔ ညီမွ်တဲ့ လစာေငြလည္း ရရွိမယ္တဲ့။ အိမ္ေဖာ္အလုပ္အေတြ႕အႀကံဳရွိၿပီးသား မိန္းကေလးကို ဦးစားေပးမယ္တဲ့။ ဆက္သြယ္ရမယ့္ ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ လိုအပ္တဲ့ တျခားအ ခ်က္အလက္ေတြ ကိုလည္း ေရးထားပါေသးတယ္။ …လူေတြ႕စစ္ေဆးမယ့္ရက္ကို ေတာ့ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရၿပီးမွ ျပန္ ဆက္သြယ္ အေၾကာင္းၾကားမယ္လို႔ ဆိုပါ တယ္။ တစ္လကို ျမန္မာေငြ ၆ သိန္းနဲ႔ ညီမွ်တဲ့ လခဆိုေတာ့လည္း မိန္းကေလး တခ်ိဳ႕ လိုခ်င္ၾကမွာပါ။ ကိုယ့္ျမန္မာႏိုင္ငံ ထဲမွာ ရွိတဲ့ စက္႐ံု၊ အလုပ္႐ံုေတြမွာ တစ္ ေနကုန္ ႀကိဳးစားၿပီး အလုပ္လုပ္၊ ျပန္ေတာ့လည္း အလုပ္ရွင္၊ စက္႐ံုပိုင္ရွင္ တခ်ိဳ႕က လုပ္ခလစာေငြကိုလည္း ေလွ်ာ့ ေပးခ်င္ၾကတယ္။ အခ်ိန္ပိုေၾကးလည္း မေပးခ်င္တဲ့ အလုပ္ရွင္ေတြ ရွိေနၾကျပန္ တယ္။ ၿပီးေတာ့ သက္သာ ေခ်ာင္ခ်ိမႈခြင့္ ယူရက္ကအစ မလိုက္ေလ်ာခ်င္ၾကတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြလည္း ရွိတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ သား မဟုတ္ဘဲ တျခား အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံ တခ်ိဳ႕က ဒီမွာလာၿပီး စက္႐ံုႀကီးေတြဖြင့္ရင္း ကိုယ့္ျပည္တြင္းက မိန္းကေလး အလုပ္သမားေတြကို ထင္သလို ေစာ္ကားေမာ္ကား ႏွိမ့္ခ်ကန္႔သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၿပီး ဒီအလုပ္ေလးမွ မလုပ္ရရင္ ငတ္တဲ့ကိန္းဆိုက္မွာမို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် သည္းခံေခါင္းငံု႔ၿပီး လုပ္ေနၾကရရွာတာကို အခြင့္ေကာင္း ယူေနတဲ့ လူတန္းစားကလည္း အလုပ္ရွင္ေလာကမွာ ဒုနဲ႔ေဒးမ ဟုတ္လား။ ျပည္တြင္းအလုပ္အကိုင္ေတြ ထဲမွာ အခ်ိန္ပိုဆင္းရလို႔ ညေမွာင္ေတာ့မွ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးဆြဲၿပီး ႀကံဳရာဘတ္စ္ကား လိုင္းကားစီးရင္း အိမ္ျပန္ရရွာတဲ့ မိန္းက ေလးတခ်ိဳ႕လည္း ရွိေနၾကပါတယ္။ ကား မွတ္တိုင္မွာ ကားေစာင့္ရင္း က်ီးလန္႔စာစားနဲ႔ ဘယ္သူကမ်ား ငါ႔ကို ထိကပါး ရိကပါး လာေစာ္ကားမလဲဆိုတာ အေၾကာက္ တရားနဲ႔ လႈပ္ရွားသြားလာေနၾကရရွာတဲ့ မိန္းကေလး ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခါကဆိုရင္ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ အလုပ္ကျပန္လာရင္း ကားမွတ္ တုိင္မွာ ညဥ့္နက္သြားတယ္။ ရဲပတၱေရာင္ လွည့္ကင္းနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ အခ်ိန္မေတာ္ ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈဆိုၿပီး ပုဒ္မ ၃၀-ဃ နဲ႔ အဆြဲခံလိုက္ၾကရတယ္။ ရဲအခ်ဳပ္မွာ တစ္ည ခ်ဳပ္ခံရၿပီး ေနာက္ေန႔ တရား႐ံုးကိုေရာက္တယ္။ တရား႐ံုးတ ခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေ၀ါဟာရရွိပါေသးတယ္။ ဒီလို ၃၀-ဃ ပုဒ္မနဲ႔ ႐ံုးတင္ခံရတဲ့သူေတြကို ေျပာတာ ရွိပါေသးတယ္။ ““အခ်ိန္မ ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္မႈ”” တဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေထာင္တစ္လက်သြားရရွာတဲ့ သာဓကေတြ ရွိခဲ့ပါ တယ္။ ေနာက္ၿပီး ၿမိဳ႕စြန္ ၿမိဳ႕ျပင္ရပ္ကြက္ ေတြကို ညဘက္ျပန္ရသူ မိန္းကေလးတ ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ႀကံဳၾကဆံုၾကရရွာတာေတြ ရွိ ဖူးပါေသး တယ္။ ႐ိုး႐ိုးလိုင္းကားေတြ ေျပးဆြဲခ်ိန္ကုန္သြားတဲ့အခါမွာ ၾကားကားလို႔ ေခၚတဲ့ ဒိုင္နာလိုမ်ိဳး ကားေတြက ၾကား ေပါက္ ၀င္ေျပးဆြဲေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ဖူး ႀကံဳဖူးတာတစ္ခု ေျပာျပမယ္။ ကားေပၚကို မိန္းကေလးသံုး ေယာက္ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးေတြနဲ႔ ေခၽြးတစို စိုကပိုက႐ို တက္လာၾကတယ္။ ညဥ့္ နက္ၾကားကား တခ်ိဳ႕ လူက်ပ္ေပမယ့္ အဲဒီ ညကၽြန္ေတာ္လိုက္လာတဲ့ ဒိုင္နာကားက ထိုင္ခံု ဟိုဘက္ဒီဘက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ၂ တန္း ရွိတာ။ တစ္တန္းက လူမျပည့္ပါဘူး။ ဒီကေလးမေလးေတြ ၀င္ထိုင္လို႔ ရ ေပမယ့္မထိုင္ဘဲ မတ္တတ္ရပ္ ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မေနသာလို႔ ““၀င္ထုိင္ၾက ေလ””လို႔ လွမ္းေျပာေတာ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္က ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့စကားကို ခုထိ မေမ့ႏိုင္ေသးဘူး။ ““ဒီကားက ထိုင္စီးသမားဆို ကားခပိုယူတယ္ ဦးေလးရဲ႕၊ ထၿပီးစီးရင္ တစ္ရာသက္သာတယ္””တဲ့။ ေၾသာ္ …ဒီလိုၾကားကားမ်ိဳးလည္း သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္ ရွိေနပါလား ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ သိခဲ့ရတယ္။ သူတို႔ခမ်ာ ကားခကအစ ၿခိဳးၿခံေခၽြတာ ၾကရရွာတာကိုး။ မိုးတိုးမတ္တတ္ရပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္ ၾကရရွာပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္းပင္ပန္းပါေစ၊ ပင္ပန္းရ က်ိဳး မနပ္တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္မ်ိဳးေတြက အသီးသီး အသက ျပန္လာၾကရတဲ့ လူတို႔ေလးေတြရဲ႕ အေျခအေနကို ဘယ္လို လူတန္းစားမ်ိဳးေတြက တာ၀န္ယူကူညီမႈေပး ၾကမွာလဲ။ တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြ က်ေတာ့လည္း ကိုယ့္မိ႐ိုးဖလာ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ဓားမဦးခ် လုပ္ကိုင္လာခဲ့ၾကတဲ့ လုပ္ငန္းမ်ိဳးကို အစိုးရပိုင္းက ဖ်က္သိမ္းဖယ္ရွား ပစ္တာ ခံလိုက္ရလို႔ လတ္တေလာမွာ ဘာလုပ္ကိုင္စားလို႔ စားရမယ္မွန္း မသိ ၾကေသးတဲ့ မိန္းကေလးေတြလည္း ရွိပါ တယ္။ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႔ စိတ္ေထြတလာ ေ၀ဒနာကိုယ္စီအရင္းတည္ရင္း ကိုယ့္တစ္ ကိုယ္ေရပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိသားစု စား၀တ္ေန ေရးျပႆနာကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ေျဖရွင္းၾကရမလဲဆိုတာ ဦးတည္ရာကင္းမဲ့ သြားတဲ့ မိန္းကေလးေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာပဲ အသေခၤ်အနႏၲပါ။ ကိုယ္ဘာ၀ါသနာပါလဲ၊ ကိုယ္ဘာ လုပ္တတ္လဲ၊ ကိုယ့္ဆႏၵနဲ႔ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္က ဘာလဲဆိုတာေတြက (လံုး၀)သာမည အဆင့္ကို က်ဆင္း သြားၿပီး လတ္တေလာ စား၀တ္ေနေရးက်ပ္တည္းမႈကို ႀကံဳသလို က်ပန္းေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳး သို႔တည္းမဟုတ္ ဆင္ကန္းေတာတိုး သေဘာမ်ိဳးပဲ ေျဖရွင္း လိုက္တာ ေကာင္းပါတယ္ေလဆိုတဲ့ အ ေတြးေတြက အဓိကျဖစ္သြား တတ္ျပန္တဲ့ မိန္းကေလးေတြလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုေ၀ေ၀၀ါး၀ါးမွာပဲ ေငြမ်ားရင္အဆင္ ေျပတာေပါ႔ ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ သူတစ္ပါး ဆြဲေဆာင္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္က လိုက္ပါစီးေမ်ာခ်င္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အိပ္မက္ သစ္တစ္ခုဆီကို ဦးတည္ေရြ႕လ်ားသြားၾက ရွာတဲ့ မိန္းမသားမ်ားလည္း ရွိေနၾကပါ တယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို တကယ့္ကို ေက်ာင္းေန ေပ်ာ္ၿပီး စာေတာ္ရမယ့္အရြယ္ေကာင္းက ေလးေတြေပါ႔။ ထားပါေတာ့။ ျပည္ပႏိုင္ငံ တစ္ခုကို ပ်ံသန္းေနတဲ့ ေလယာဥ္ႀကီးတစ္ စီးရဲ႕ ခရီးစဥ္တစ္ခုတည္းမွာေတာင္ လိုက္ ပါသြားၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံသူေလးေတြရဲ႕ အေျခအေနခ်င္းက မမွ်မတ လံုး၀မတူညီၾကပါဘူး။ တခ်ိဳ႕က မိဘ တတ္ႏိုင္လို႔ ျပည္ပမွာ ပညာရွာ ေက်ာင္းသြားတက္ၾကရမယ့္ ပ်ိဳရြယ္သူ ေလးေတြေလ။ တခ်ိဳ႕ ကေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံ မွာ ““ကၽြန္သြားခံၾကရရွာေတာ့မယ့္””မ်က္ စိသငယ္၊ နားသငယ္ေလးေတြေပါ႔။

““အိမ္ေဖာ္””အလုပ္ဆိုတာ တစ္နည္း အားျဖင့္ စကား႐ိုင္း႐ိုင္းနဲ႔ဆိုရရင္ သူတစ္ ပါးအိမ္မွာ သူတစ္ပါးရဲ႕ စိတ္အ ထာအာသာ ဆႏၵျပည့္၀ေအာင္ သူတစ္ပါးအလိုက် ကိုယ္က လခစားအေနနဲ႔ သြားၿပီး သူတစ္ ပါးစိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ ခႏၶာကိုယ္ဆိုသလို ““ကၽြန္သြားခံ”” ေနၾကရရွာတာပဲ မဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ဘ၀လံုၿခံဳ မႈဆိုတာက ျပည္ပမွာ ေက်ာင္းသြားတက္ တဲ့ မိန္းကေလးေတြေလာက္ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး စိတ္ခ်ရပါ႔မလဲ။ သူတို႔အေပၚမွာ တာ၀န္ယူမႈက ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္မခ်ရတဲ့ အဆင့္မွာရွိတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တကယ့္ကိုမေကာင္းဘူး။ သားသမီးခ်င္း၊ ေျမးခ်င္းလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္။ မိတၱဴဆိုင္ မ်က္ႏွာစာနံရံေပၚက  ““အိမ္ေဖာ္”” အေခၚ ေၾကာ္ျငာေလးကို ေငး ၾကည့္ရင္း ““ေၾသာ္ …ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္း ျပည္ရဲ႕အႏုတ္ လကၡဏာျပ ေၾကာ္ျငာ သာဓကတစ္ခုပါလား””လို႔ ေတြးေနမိေၾကာင္း ပါခင္ဗ်ား။

ေဆာင္း၀င္းလတ္

Myanmartandawsint Newspaper